RSS

12.12.10

Παζαρεύουμε χαμογελαστά!

...Σε καμιά περίπτωση όμως δεν παζαρεύουμε χαμόγελα!

Ήρθε ο Χειμώνας από χθες το βράδυ! Τυλιγμένος τον κρύο μανδύα του και τη βροχερή κάπα του ήρθε και στα μέρη μας! Έφερε βέβαια και τα Χριστούγεννα και τα περιτυλίγματα -ομολογουμένως μειωμένα φέτος- τις χρυσόσκονες και τις κατασκευές. Πολλές κατασκευές και χειροτεχνίες για... καλό σκοπό. Για το Χαμόγελο του Παιδιού. Οι μέρες αυτές έχουν πολύ τρέξιμο και απίστευτη δημιουργικότητα! Λίγο εκνευρισμό και μερικές αντιπαραθέσεις, αλλά... δε βαριέσαι; Ό,τι γίνεται για καλό, καλώς γίνεται και οι γκρίνιες ας μείνουν στην άκρη (για να το ακούω το λέω).

Η ιδέα του χριστουγεννιάτικου παζαριού είχε πέσει από πέρσι, αλλά βρήκε έδαφος ακαλλιέργητο και άγονο. Έπεσε ξανά φέτος το Σεπτέμβρη, όμως ούτε και τότε... άνθισε τίποτα. Το πείσμα που με διακρίνει με οδήγησε να το αποφασίσω και να το πραγματοποιήσω μόνη μου. Ζήτησα συνδρομή από δυο τρία άτομα που "πιάνει το χέρι τους" στις κατασκευές και, σιγά σιγά, μαζευτήκαμε γύρω στα οχτώ άτομα πρόθυμα για δημιουργίες! "Να βγει όλο αυτό προς τα έξω, προς την κοινωνία της περιοχής μας" άκουσα τελικά. Σύμφωνοι, αλλά όλο αυτό θέλει χρόνο, οργάνωση, χέρια, βοήθεια, έξοδα... "να βάλουμε μπροστάρη το σύλλογο γονέων". Από πού κι ως πού; Δική μου ιδέα, δικό μου τρέξιμο, δικά μου έξοδα, δικό μου άγχος, δικά μου και τα... πικρόχολα σχόλια -όχι, δε λείπουν αυτά ποτέ! Γιατί να οικειοποιηθεί την ιδέα και την οργάνωση άλλος; Εγωιστικό; Μπορεί, αλλά καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεών του, καλών ή κακών, ευχάριστων ή δυσάρεστων. Κι εγώ θέλω να είμαι υπεύθυνη για ό,τι αναλαμβάνω και προωθώ από δικό μου πείσμα. Κι έτσι, το παζάρι μας θα γίνει την άλλη Τρίτη, 21/12, εντός σχολείου...


Μέχρι στιγμής έχω φτιάξει:

  • 24 κούκλες και απομένουν άλλες 9. Σύνολο 35. (εντάξει, βοήθησε απίστευτα η μαμά με το πλέξιμο και ο μπαμπάς που μ' έμαθε να κάνω συρμάτινους σκελετούς)
  • 6 κεριά ντεκουπαρισμένα με χριστουγεννιάτικα μοτίβα
  • 6 καραμελόδεντρα (βοήθησε και η μικρή αδερφή)
  • 10 χάρτινα πιάτα ντεκουπαρισμένα κι αυτά
  • 1 γυάλινο μπουκάλι βαμμένο
  • 15 κάρτες χριστουγεννιάτικες (εδώ βοήθησαν και τα παιδάκια μου)
  • 2 πήλινα σπιτάκια για ρεσό
  • περίπου 70 πήλινα στολίδια δέντρου (έπεται συνέχεια)
  • 3 μπισκοτόσπιτα (με τη βοήθεια φίλης και κουμπάρας)
Ελπίζω όλο το εγχείρημα να 'χει κάποιο καλό αποτέλεσμα για τα παιδιά. Σκοπός μου να μάθουν την έννοια της προσφοράς και της στήριξης όσων μας έχουν ανάγκη, με πράξεις μικρές που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας. Στόχος μου να βιώσουν τη χαρά της δημιουργίας και της επικοινωνίας μεταξύ τους, να φτιάξουν ομαδικά ή και ατομικά διάφορα πράγματα με τα χεράκια τους, να ενημερωθούν για τη δράση του συλλόγου "το Χαμόγελο του Παιδιού", να εμπλακούν σε καταστάσεις πώλησης και αγοράς προϊόντων, να προβληματιστούν για το κόστος των προϊόντων και να δώσουν ρέστα στους συμμαθητές τους, να βιώσουν το συναίσθημα της υπευθυνότητας κάποιου πόστου, να ψυχαγωγηθούν και να διασκεδάσουν μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία!

Να μην ξεχάσω ότι τα παιδιά μου συμμετείχαν στην προσπάθεια του Κάνε Μια Ευχή Ελλάδας με την αγορά Αστεριών και λείαν συντόμως, θα διαβάσουμε και αυτό και ίσως το εικονογραφήσουμε κιόλας! Αμέ! ;)

7 χεράκια ψηλά:

Μαριάνθη είπε...

Με το καλό να έρθουμ τα Χριστούγεννα πασπαλισμένα με όλη τους τη μαγεία που σα χρυσόσκονη θα σκορπίσει.

Άντρια είπε...

Αξιέπαινη η προσπάθεια και θαυμαστό το πείσμα και η υπομονή σου Μαριλία!!!Μπράβο και σε όλη την οικογένεια που επιστρατεύτηκε και έκανε το θαύμα της! Όλοι ευχόμαστε, φιλοσοφούμε και ονειρευόμαστε τις ημέρες των Χριστουγέννων..Ελάχιστοι όμως δείχνουμε έμπρακτα την έγνοια μας στους έχοντες ανάγκη, προσφέροντας κάτι από την καρδιά μας. Ποτέ σου δεν γράφεις μελιστάλαχτα κείμενα, συχνά όμως μας παραδειγματίζεις με πράξεις σαν αυτή.
Να είσαι καλά και εύχομαι να βρεις μπροστά σου το καλό που σκορπάς!

Ρεβεκκα είπε...

πολυ μου αρεσε αυτη η κινηση σου,μπραβο.τελικα ολα ξεκινουν απο προσωπικες πρωτοβουλιες.περιμενω νεα για το πως πηγε.φιλια και καλο βραδυ.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

κράτα και για μας κανένα ξωτικούλι!

marina είπε...

Μπραβο σου.Και εγω στο νηπιαγωγειο ειμαι προεδρος του ΔΣ και ηθελα φετος τα λεφτα που θα διναμε για το δωρο των χριστουγεννων,τα μισα να πηγαιναν στο χαμογελο του παιδιου και ουτε ηθελαν να το ακουσουν τα αλλα μελη.Επεσα απο τα συννεφα.Ετσι μου ερχεται να παω να αγορασω μονη μου οτι θελω χωρις να τις ρωτησω!!Μπραβο σου για την πρωτοβουλια.

Ανώνυμος είπε...

Πο-πο ομορφιές!!!!!!!!!!!Ξετρελάθηκα!!!Μπράβο Μαριλία, πάντα τέτοια!!!!!!!!

marilia είπε...

Μαριάνθη, το εύχομαι, αν και φέτος... δεν το πολυβλέπω να 'ν' έτσι...

Άντρια, κάποιες φορές -ακόμα κι αν είναι αρκετές τελικά- πρέπει να λέμε κι ένα "άει σιχτίρ, εγώ θα κάνω αυτό που νιώθω!" και να γίνεται κάτι, διαφορετικά... θα πεθάνουμε και δεν θα το πάρουμε χαμπάρι! Ναι, ελαφρώς θυμωμένη, αλλά, ευτυχώς, βγαίνει δημιουργικός ο θυμός! ;)

Ρεβέκκα, το πήρα λίγο πάνω μου, ίσως σε κάποιους ακούγεται εγωιστικό, αλλά μόνο έτσι ξεκούνησαν και κάποιοι άλλοι και κάτι έγινε! Τέθηκε κάπως έτσι: "Εγώ θα το κάνω. Εσύ είσαι να βοηθήσεις; Αν όχι, πάλι φίλοι!" ;)

Ασκαρούλη, κοστίζουν... χαμόγελα τα ξωτικούλια! ;)

marina, άκουσα κατηγορίες για το σύλλογο και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Καλύτερα, είπε κάποια, να πήγαιναν τα χρήματα στις ανύπαντρες μητέρες ή στις φυλακισμένες. Δεν την άκουσα. Ίσως ήταν και ο τρόπος της. Θεώρησα πιο αθώο και πιο κοντινό στην ηλικία μας (β' δημοτικού) το Χαμόγελο ενός Παιδιού. ;) Το σίγουρο πάντως είναι πως Άνθρωποι με το στανιό δε γινόμαστε! ;)

Χαρταετοί, σιγά βρε! Αν έκανα εγώ δυο πραγματάκια, φαντάζομαι τι θαύματα μπορείτε να κάνετε εσείς των... πιο μικρών χεριών! ;):)