RSS

14.9.11

Καλώς τα Πρωτάκια μου!

Κουδούνι πρώτο σήμερα και μια... καλλιτεχνική σειρά δημιουργήθηκε πάλι από πρωτάκια... όλων των ηλικιών, εκεί, στην άκρη της αυλής. Ματάκια διστακτικά, συγκινημένα, δακρυσμένα, επίμονα, συγχυσμένα, ανυπόμονα. Τι όμορφη στιγμή! Κάθε χρόνο η ίδια! Τα... μεγάλα πρωτάκια επιμένουν να μην υπακούν σε απλές οδηγίες: "Τρία βήματα πίσω, παρακαλώ, να μας αφήσετε από το χέρι! Δε βοηθάτε μ' αυτό τον τρόπο!"... Τα μεγάλα πρωτάκια είναι πιο αγχωμένα από τα μικρά, θαρρώ. Απόλυτα κατανοητό και σεβαστό. Αντιμετωπίζεται όμως. Με πλατύ χαμόγελο και επιβεβαίωση ότι τα μικρά πρωτάκια θα μείνουν σε καλά χέρια. Όλα καλά θα πάνε γιατί... μ' εμάς... δε γίνεται αλλιώς! :)

Τα μικρά πρωτάκια μοιράζονται σε δύο τμήματα. Στο δικό μου τμήμα, τρία ζευγάρια μάτια δακρύζουν και... σπαρακτικές κραυγές τύπου: "Θέλω τον μπαμπά μουουουουουουοου!" ή "Θέλω την άλλη κυρία, την ξανθιάαααααααααααααααα!" ή "Δε μ' αρέσει αυτή η τάξηηηηηηηηηηηη!" αντιμετωπίζονται με υπομονή, επιμονή, χιούμορ, διπλωματία, πολλές βαθιές ανάσες και ένα σιχτίρισμα, εντελώς βουβό, στην... καταδίκη μου! :) Στο ημερολόγιο οφείλω να γράφω την αλήθεια μου με κάθε ειλικρίνεια, ναι;

Μέχρι το πρώτο διάλειμμα, τα δάκρυα και οι σπαρακτικές κραυγές είχαν πάψει. Κάτι αγκαλιές σφιχτές όσο ποτέ εμφανίστηκαν από το πουθενά και ανταμοίφθηκαν με φιλί, όσο πιο καθησυχαστικό γινόταν. Βοήθησε μάλλον το παραμύθι και τα τραγουδάκια...

Τα ντεσιμπέλ αυξήθηκαν, μάλλον και οι κάλοι στις φωνητικές μου χορδές, αλλά αυτά τα 26 στοματάκια που... πυροβολούν ακατάπαυστα δε γινόταν αλλιώς να καλυφθούν. Θα μάθουμε. Θα βρούμε τρόπους και κώδικες επικοινωνίας. Αρχή είναι, ξέχασες;

Μπα, θυμάσαι. Αρκετά καλά. Γι' αυτό και το επιχείρησες ξανά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα -Νηπιαγωγοί, υποκλίνομαι βαθιά στο λειτούργημά σας! Ζηλεύω τις αντοχές και το κουράγιο σας!- χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τι ανυπομονησία πλημμύρισε την τάξη μου; Να μάθουμε... χθες να διαβάζουμε και να γράφουμε! "Να πούμε την αλφαβήτα", "να γράψουμε", "να ζωγραφίσουμε", "να κάνουμε γυμναστική"...! Αχ, καλέ, μη βιάζεστε! Είστε είκοσι έξι -ζωή να 'χετε!- και είμαι μία! Σιγά σιγά! Λυπηθείτε με! Θα γίνουν όλα, αλλά... πάρτε ανάσα, θα πνιγείτε σε μια κουταλιά νερό... Για την ώρα... ας κάνουμε μια βόλτα στο προαύλιο. Εκεί βρύσες, εκεί τουαλέτες, εκεί οι κάδοι... Τα βασικά για αρχή. Α, και να κάνουμε "δυο ωραίες σειρές για την πρωινή προσευχή, εδώ ακριβώς!". Πόσο δύσκολο να βρούμε το δεξί απ' το αριστερό! Ουφ!

Μέσα τώρα, κάνει και ζέστη. Νεράκι και... τα καινούρια μας βιβλία! "Αγαπημένοι μου αριθμοί!" ακούγεται σαν μελωδική άρια! "Τι ωραίες εικόνες!!!!!!" ανακουφιστικές δηλώσεις... Καλά πάμε, συνέχισε, λίγο ακόμα για το σχόλασμα...

"Περάσατε καλά σήμερα;" "ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"Θα ξανάρθετε;"
"ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"Πότε;"
"ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΡΩΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Η... κυψέλη αδειάζει ταχύτατα στον ήχο του τελευταίου κουδουνιού. Η δασκάλα, αποκαμωμένη, μαζεύει ζωγραφιές, τις πρώτες για φέτος, θρανία, ταχτοποιεί καρέκλες. Θα μάθουν. Είναι αρχή, το ξέχασες; Το ραδιόφωνο σε κάτι μελωδικό για να γεμίσει το χώρο. Η φωνή έχει παραδώσει από ώρα -τι θα γίνει μ' εκείνα τα μαθήματα που σκεφτόσουν; Θα τα κάνεις πριν είναι πολύ αργά για τη φωνούλα σου; Μπα, προηγούνται τα μαθήματα δημιουργικής γραφής, ήρθε και το σχετικό email. Θυμάσαι πόσο το ήθελες;


Απόγευμα στο σπίτι. Προετοιμασία της επόμενης μέρας ή καλύτερα... των επόμενων ημερών. Φέτος δε διάβασα τα Βιβλία του Δασκάλου. Κάτι που τα 'χω ήδη διαβάσει από πρόπερσι, κάτι που δε μου φάνηκαν και ιδιαίτερα χρήσιμα, κάτι που η "ύλη" ποτέ δε με τρόμαζε και θεωρούσα άλλα σημαντικά, ε..., είπα να διαβάσω κάτι ουσιαστικά χρήσιμο! Αυτό:

Και να με συμπαθά ο συγγραφέας του που το 'κανα χωρίς να του πάρω την άδεια πρώτα, αλλά... σιγά μην τον ρωτήσω κιόλας, τι είναι χρησιμότερο να διαβάσω πριν μπω στην τάξη! Ε, ας μην έγραφε ζόρικες αλήθειες για "ευτυχισμένα παιδιά"! Ναι, εγώ γονιός μπορεί να μην είμαι -και δεν ξέρω και αν θα γίνω ποτέ-, είμαι όμως... πολύτεκνη δασκάλα με 26 παιδιά και αισθάνομαι μεγάλο το βάρος της ευθύνης μου για δαύτα. Όχι ότι το βιβλίο αυτό θα σου δώσει συνταγές! Κάθε άλλο! Θα σε βομβαρδίσει με ανελέητα δημιουργικά ερωτήματα που δε χρειάζεται ν' απαντήσεις δυνατά, μπορεί να μη χρειάζεται ν' απαντήσεις και καθόλου, σε βάζουν όμως σε μια απίστευτη διαδικασία παρατήρησης και κατανόησης του εαυτού σου, χωρίς "δασκαλίστικους ξερολισμούς", απ' αυτούς που κι εγώ κάνω στις τάξεις μου, αλλά με μια αφοπλιστική ευθύτητα. Ερωτήματα που, αν τα οπτικοποιούσα, θα τα σχεδίαζα σαν "κλικ" του ποντικιού σε υπερσυνδέσμους! Επειδή, λοιπόν, εγώ μέσα μου ξέρω γιατί πηγαίνουμε σχολείο και ότι η... ομοιομορφία του καρμπόν είναι βαρετή και επικίνδυνη, επειδή δε θέλω να ξαναδιατυπώσω έτσι, ελαφρά τη καρδία, ερωτήσεις του στιλ: "Γιατί δε γράφεις κι εσύ, σαν τον Α συμμαθητή σου, αλλά χαζεύεις σαν το Β συμμαθητή σου;" και για ένα σωρό ακόμα λόγους, το βιβλίο αυτό επέλεξα να ξαναδιαβάσω πριν μπω στην τάξη.
Και με την ευκαιρία, ας στείλω κι ένα ευχαριστοφιλάκι γλυκό πολύ στο συγγραφέα γιατί... τον αγαπάω πολύ! :) (σε προλαβαίνω για να μη με μαλώσεις που έκανα την ανάρτηση χωρίς να σε ρωτήσω. Όχι τίποτα άλλο, μαλώνεις κι άσχημα, βρε παιδί μου! χιχιχιχιχι! σμακ)

17 χεράκια ψηλά:

mamma είπε...

πολύ συγκινητική ανάρτηση... καλή χρονιά πολύτεκνη δασκάλα :)

marilise είπε...

υπέροχοοοοοοοο νάσαι κλά να προσφέρεις έργο πάντα !!!! καλό φθινόπωρο

Ελευθερία είπε...

καλή χρονιά εύχομαι σε ολα τα παιδάκια (κυρίως στα πρωτάκια μας ;) και καλή δύναμη σε όλους τους δασκάλους/δασκάλες

νατασσΆκι είπε...

Καλή χρονιά μικρή γλυκιά δασκάλα (ναι, πάντα μικρή θα είσαι. Και πάντα γλυκιά)

Καλό κουράγιο και δύναμη. Κι αγάντα, όλα θα γίνουν όπως πρέπει και φέτος ;-)
Σμουτς!

Newagemama.com είπε...

Πολύ όμορφο! Με συγκίνησες γιατί η μια μου γοργονίτσα είναι πρωτάκι και η άλλη τριτάκι...
Πέρνα κι από μένα, κερνάω ηλεκτρονικό καφεδάκι με φρέσκο ψηφιακό λουκούμι!

Άντρια είπε...

Καλή χρονιά υπέροχη Μαριλίτσα!!!!! Όλα θα πάνε τέλεια για τα παιδάκια που η καλή τους μοίρα εναπόθεσε στα ευσυνείδητα και τρυφερά σου χέρια. Για εκείνο που θέλω να μεριμνήσεις αυτή τη χρονιά λίγο περισσότερο από την περσινή είναι ο εαυτός σου. Υπολόγισε ένα παιδί παραπάνω και φρόντισέ το όσο πιο γλυκά μπορείς. Σε χρειάζεται!
Με όλη μου την αγάπη, σου εύχομαι καλή προσαρμογή, δύναμη πολλή και τους πιο συνεργάσιμους γονείς!

marilia είπε...

mamma,καλή αρχή στο πρωτάκι σου! Θα το 'χω στο νου μου... :)

marilise, καλή δύναμη σε όλους μας! :)

Ελευθερία, ευχαριστούμε! Να 'σαι καλά! :)

Νατασσάκι, η καρδούλα μου το ξέρει! χιχιχι! Καλή αρχή στο μεγάλο πρωτάκι σου. Πηγαίνοντας στο σχολείο, χθες, εκείνον σκεφτόμουν, δεν ξέρω γιατί... Φιλάκι :)

Newagemama, να τις χαίρεσαι τις κόρες σου! :) Κι εμένα τα... "μωρά μου" που τα είχα δυο χρόνια, τώρα πάνε Γ' τάξη και όλο αγκαλιές μού είναι και βλέμματα λοξά που με αναζητούν στην αυλή. Και πού να 'ξεραν ότι κι εγώ τα αναζητάω!!! Αχχχχχ!!! Φιλάκι σε κάθε μαγούλι.

ΥΓ Τέτοιο λουκούμι μπορώ να τσακίσω άφοβα, ε; :):):)

Άντρια, καλά να 'μαστε, ν' αντέχουμε! Σήμερα ήταν ήδη καλύτερα από χθες. Χθες η τάξη έμοιαζε βομβαρδισμένο τοπίο στο σχόλασμα. Σήμερα τους είπα ότι τις καρεκλίτσες τις τοποθετούμε κοντά στο θρανίο και... δε χρειάστηκε να μετακινήσω ΟΥΤΕ ΜΙΑ όταν έφυγαν όλα τα παιδιά! Καλό δείγμα, θαρρώ... :) Καλά θα πάνε όλα γιατί θέλουμε! Και για κανένα άλλο λόγο! Βούτα φιλί!

Άιναφετς είπε...

Και από εδώ...special φιλάκια! :))

marilia είπε...

Αχ, δεκτά τα φιλάκια! Κάνε όμως και κάνα μαγικό να... ρολάρει καλά η τάξη μου φέτος, ναι;

Γλυκοφιλάκι

salnk-Δ@σκ@λος είπε...

Καλή χρονιά για μια ακόμη φορά, Marilou.
Πάνω που σκεφτόμουν γιατί έγινα δάσκαλος ... τώρα τελευταία το σκέφτομαι έντονα...

[σε ευχαριστώ που τόσα χρόνια δε ζητάς χαρτζιλίκι]

marilia είπε...

Πατερούλη μου γλυκέ, καλή χρονιά και σε σένα! Για να προσφέρεις έγινες Δ@σκ@λος, πατέρα! Και τόσα χρόνια το κάνεις εξαιρετικά! :)


[σε ευχαριστώ που τόσα χρόνια είσαι ο e-μπαμπάς μου και δε λειτουργείς καθόλου μπαμπαδίστικα!] :):)

Αννα είπε...

Καλη χρονια κοριτσακι με τα πολλα πρωτακια!!!Καλη δυναμη να εχουμε!!!
Αχ δεν ειναι πολυ γλυκο αυτο που κανουν τα μαθητουδια μας που καναμε 2 χρονια;;;;
Εμενα περνανε σχεδον ολα για φιλι και αγκαλια καθε μερα

marilia είπε...

Ρε Άννα, κι εμένα περνάνε για φιλί και αγκαλιά, αλλά είναι και κάποια που στέκονται στο παράθυρο, με κοιτάνε μελαγχολικά -δεν υπερβάλλω, ρε!- και μου λένε "τώρα κάναμε Ιστορία/Μαθηματικά..." και επιμένουν να κοιτάνε, ακόμα και όταν έχουν πάρει χάδι και παρότρυνση "πήγαινε να παίξεις τώρα!"! Κι εμένα μου λείπουν, ρε Άννα!!!! ΠΟΛΥ! Και μου το κάνουν δύσκολο, χωρίς να το ξέρουν. :(

Τώρα τα μικρά είναι αλλιώς! Σου πετάνε την απορία-ερώτηση-δήλωση και σε στέλνουν κανονικά! Και άντε μετά να μαλώσεις ή να επιμείνεις να γράψουν γραμμούλες! :Ρ Νηπιαγωγείο, σου λέω!!! Και είναι πολλά! ΠΟΛΛΑ! Χάνω την μπάλα και γυρνάω κατάκοπη! Πες μου ότι θα συνηθίσω, πεεεεεεεεεεες!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Ευχομαι μια καλη χαμογελαστη εβδομαδα με τα λιγοτερα προβληματα.Να εισαι καλα , καλο φθινοπωρο και καλη σχολικη χρονια.Τελεια η αναρτηση σου!!!!!!

marilia είπε...

Σκρουτζάκο μου, να 'σαι καλά! Έχω λαλήσει απ' την πολλή κουκκίδα που βάζω στα τετράδια και υποφέρω από τενοντίτιδα. Μες στο χαμόγελο είμαι, τι να σου πω;! :):)

Να ομορφοπερνάς!

Unknown είπε...

ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΞΑΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΥΧΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΣΟΥ... ΤΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΜΥΡΩΔΙΕΣ!!! ΤΙ ΧΡΩΜΑΤΑ!!! (ΠΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ) ΤΙ ΘΥΜΕΣΕΣ ΞΥΠΝΗΣΕΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ... ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΞΑΝΑΠΕΡΑΣΩ ΓΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOGΟΣΠΙΤΟ ΣΟΥ!!!

marilia είπε...

Βάσω Παππά, καλωσόρισες! :) Χαίρομαι που αισθάνθηκες παιδί, αλλά εγώ, στο τέλος της δεύτερης εβδομάδας της Α' τάξης, αισθάνομαι... πτώμα! Απογοήτευση, θα βιαζόμουν να πω, αλλά επειδή ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς, δε λέω τίποτα. Θα δούμε τις επόμενες μέρες πώς θα νιώθουμε μικροί, μεγάλοι...

ΥΓ. το μπλογκ σου εξαιρετικά δημιουργικό και όμορφο! Εύγε! :)