Πτήση με... αναταράξεις

Το φετινό μας πρόγραμμα στα πλαίσια της Αγωγής Υγείας έχει τίτλο "Ένα παραμύθι την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα" και μέσα σ' όλους τους στόχους εντάξαμε και τη γνωριμία μας με ένα συγγραφέα και ηθοποιό. Και ποιος καταλληλότερος από τον αγαπημένο Παραμυθά των παιδικών μας χρόνων; Ποιο παιδί ηλικίας 30-45 χρ. δεν είναι... "παραμυθομεγαλωμένο"; Ο Νίκος Πιλάβιος, ο Παραμυθάς μας, ...πέταξε μέχρι το Α1 μας στις 22/3/2012.

Τα παιδιά από καιρό είχαν ζωγραφίσει τον Παραμυθά μας σε σκίτσα της δασκάλας τους -δικά μου δηλαδή, παίρνω όλη την ευθύνη γι' αυτό που βλέπετε- και στόλισαν μ' αυτά τζάμια και τοίχους. "Μα, είμαι εγώ κατσούφης όπως αυτός εδώ;", αναρωτήθηκε ο άνθρωπος μπαίνοντας στην τάξη μας. "Εγώ δεν είμαι έτσι", είπε για να λάβει την απάντηση: "είναι πολύ ωραίος!" και με λίγη... καθοδήγηση: "Η καλύτερη ζωγράφος της τάξης μας είναι... η δασκάλα μας!" χαχαχαχα!

Παράλληλα καταευχαριστήθηκαν παιχνίδι με μια διασκευή του παραμυθιού: "Η πόλη των κατσούφηδων", του Νίκου Πιλάβιου, που μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο: "Ο Παραμυθάς, οι περιπέτειές μου", από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Ακόμα είχαν ετοιμάσει με τη μουσικό μας την "Κατσούφα", ένα τραγούδι που πάντα μας διασκέδαζε. Η μουσικός μας, η Μαρία Μπουλασίκη, στάθηκε "παιδί για όλες τις δουλειές", γιατί δεν έμεινε μόνο στο μουσικό μέρος της όλης υπόθεσης, αλλά βοήθησε και στο οργανωτικό. Βοηθάει, γενικότερα, σ' αυτό το έρμο το πρόγραμμα που αναλάβαμε και την ευχαριστούμε πολύ πολύ! Να 'ναι καλά η κοπέλα! :)

Και αφού παίξαμε και τραγουδήσαμε... είπαμε να ξεκινήσουμε για την... αναγνωριστική πτήση του Παραμυθά στην τάξη. ΑΜ ΔΕ!!!! Το $#%%$^%& το καλώδιο του προτζέκτορα δεν έλεγε να συνδεθεί με το λάπτοπ μου, λες και δεν το 'χω κάνει 7895 φορές! Μπίγκο! Δύο στα δύο! Θυμήθηκα τα περσινά... Όποιος/όποια αμολάει ελεύθερη την γκαντεμοενέργειά του/της να 'χει το νου του/της γιατί... πιάνει!!! Απαπαπαπαπα! Τι 'ν' αυτό το πράγμα, βρε παιδάκι μου;;;;

Εκνευρισμός. Απογοήτευση. Ένταση. Τα μικρά να μπαινοβγαίνουν και να γκρινιάζουν. Εγώ να χάνω τη γη κάτω απ' τα πόδια μου. Ο Νίκος να προσπαθεί να συνδέσει καλώδια και να βρει λύση. Ο διευθυντής να καλεί το συνάδερφο και, εν τέλει, ο συνάδερφος να φέρνει καλώδιο απ' το σπίτι του (Μπάμπη, σου χρωστώ κέρασμα, εκτός από ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!)! Αλλά σιγά μην το βάλουμε κάτω!

Πριν βρεθεί η λύση με το δεύτερο καλώδιο, καταφύγαμε στην... αθάνατη τακτική: "Παίρνω βιβλίο και διαβάζω". Αφού ο κύριος Πιλάβιος δεν μπορούσε να προβάλει ό,τι ήθελε, καταφύγαμε στις εικόνες ενός βιβλίου και στην... κλασική τακτική της επίδειξής τους στα... πενήντα δύο παιδιά που ήταν μπροστά του! Α, ναι! Είχαμε τη φαεινή ιδέα να έρθουν και τα άλλα 26 παιδιά του Α2! Δεν έφταναν τα 26 δικά μου!!!!

Στη συνέχεια, ο κ. Πιλάβιος διηγήθηκε μια περιπέτεια του Παραμυθά και τα παιδιά... βοήθησαν ζωντανεύοντάς τη με ήχους, έτσι:

Και αμέσως μετά, για να τον... αποτελειώσουμε εντελώς, πέσαμε μαζεμένοι πάνω του να μας υπογράψει τα βιβλία μας! Τι υπομονή έχει αυτός ο άνθρωπος! Ούτε διάλειμμα δεν τον αφήσαμε να κάνει και ούτε καν παραπονέθηκε γι' αυτό. Υπέγραψε όσα βιβλία είχαν μαζί τους τα παιδιά και, πριν τελειώσουμε μ' αυτά...

...ο συνάδερφος έφερε το καλώδιο και... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να δουν πώς φτιάχνεται ένα επεισόδιο του "ΠΑΡΑΜΥΘΑ".

Ευτυχώς τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν από τεχνικές δυσκολίες. Απόλαυσαν την επίσκεψη του κυρίου Πιλάβιου στην τάξη μας και την επόμενη μέρα εκφράστηκαν πολύ ζωηρά γι' αυτήν τους την εμπειρία.

Όσο για τη δασκάλα τους... να πει ένα τεράααααααααααααστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον κύριο Πιλάβιο που ήρθε και μας συνάντησε στην τάξη μας, σ' αυτό το κτίριο με τα αναρίθμητα προβλήματα, και ένα μεγαλύτερο ΣΥΓΓΝΩΜΗ για την ταλαιπωρία στην οποία τον υποβάλαμε.


Πιάσε γλυκοφιλάκι μαγουλοκοκκινισμένο
η μικρή σου ανόητη ;)