Για το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου

Σήμερα διαβάσαμε στην τάξη "Το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου", του Ζοζέ Σαραμάγκου, εκδ. Καστανιώτη. 

Πρόκειται για ένα βιβλίο με... ρόδες της θεματικής των "Κήπων". Κανένα ενδιαφέρον, αρχικά. Ούτε για τη θεματική βαλίτσα, ούτε και για το συγκεκριμένο βιβλίο. Το κείμενο μου φάνηκε "κάπως περίεργο" και αρκετά "δυσνόητο", παρόλες τις διαβεβαιώσεις του συγγραφέα πως "δεν ξέρει να γράφει ιστορίες για παιδιά" και τις "συγγνώμες" του, εγώ το χαρακτήρισα ως "δύσκολο". Εκείνο που με τράβηξε δημιουργώντας ανάμεικτα συναισθήματα ήταν η εικονογράφηση. Ή θα τη λάτρευαν ή θα τη μισούσαν. Εγώ έμεινα σκεφτική. Μάλλον δεν είχα και πολύ καλή διάθεση όταν συστήθηκα μ' αυτό το βιβλίο. Η μόνη σημείωση που είχα κάνει στο ημερολόγιό μου, δίπλα από τον τίτλο του, ήταν "Να μαζέψουμε φύλλα και να γράψω μ' αυτά τον τίτλο για να τον διαβάσουν". 

Χθες βράδυ δοκίμασα να το ξαναδιαβάσω, μιας και είχα αποφασίσει πως θα το διάβαζα σήμερα στα παιδιά. Ούτε όμως και χθες τα κατάφερα. Μάλλον δεν ήθελα. Έτσι, σήμερα το πρωί, πεισματικά εμμένοντας στον "προγραμματισμό" μου και θέλοντας να κάνω κάτι με τα φύλλα που είχαν τις προηγούμενες μέρες συγκεντρώσει τα παιδιά, πήρα το βιβλίο και τους έδειξα το εξώφυλλο, δήθεν ενθουσιασμένη. 

Τα παιδιά παρατήρησαν τα χρώματα, την "περίεργη" εικονογράφηση, μιλήσαμε για την τεχνική του κολάζ και άκουσαν τις πρώτες λέξεις του κειμένου μάλλον αδιάφορα. Ζωντάνεψα, όσο μπορούσα, την ανάγνωσή του. Και καθώς άκουγα τη φωνή μου και συγκεντρωνόμουν σ' αυτό που έκανα, συνειδητοποίησα πως πρόκειται για ένα υπέροχο βιβλίο! Λέξεις και εικόνες σε αρμονία. "Παιδιά, δείτε την εικονογράφηση! Δεν είναι υπέροχη;". "Είναι!" απάντησαν όλα κι εγώ συνέχισα την ανάγνωση χαμογελώντας. "Είναι εξαιρετική εικονογράφηση, κυρία!" "Και εξαιρετικό παραμύθι!", συμπλήρωσε ένα άλλο. 

"Είμαι άθλια! Κόντεψα να καταστρέψω τη γνωριμία των παιδιών με αυτό το βιβλίο!", σκέφτομαι. "Αλλά θα το σώσω όσο πιο γρήγορα μπορώ!!!". 

Άδειασα πάνω στην έδρα ένα σωρό υλικά: φύλλα περίτεχνα που 'χαν φέρει τα παιδιά, αλλά και πολύ απλά και ταπεινά, όπως της ελιάς, βελανίδια, εικόνες από περιοδικά, γκοφρέ, χάρτινες συσκευασίες τροφίμων, ξύλινα κουτιά, κάνσον, κορδέλες, χαρτί περιτυλίγματος, διαφημιστικά... 

Πρώτα μοίρασα από ένα χαρτί σε κάθε ομάδα (κουτί συσκευασίας ή φύλλο ακουαρέλας) κι έπειτα ζήτησα από τα παιδιά να σκεφτούν τι θα ήθελαν να συνθέσουν πάνω του. Στη συνέχεια ζήτησα από κάθε ομάδα να σηκωθεί, να πλησιάσει την έδρα και να διαλέξει ό,τι νόμιζε πως θα χρησιμοποιούσε για το έργο της. 

Μετά ακολούθησε ο σχετικός... χαμός!!!!

 

 

Στο τέλος του δίωρου είχαν δημιουργηθεί αυτά: 

θάλασσα

Ο Μικρός Πρίγκιπας στον πλανήτη του

θάλασσα

παραλία

 Μία από τις πέντε ομάδες δεν κατάφερε να συνεργαστεί και να παρουσιάσει κάποιο ολοκληρωμένο έργο (σκοτώθηκαν και λειτούργησαν ανά δύο). Παρόλ' αυτά, είμαι εξαιρετικά ενθουσιασμένη τόσο από τη συνεργασία τους, όσο και από το αποτέλεσμα της πρώτης τους προσπάθειας! 

Είναι μαγικός ο προορισμός της φιλαναγνωσίας! 

:)

 Περισσότερες ανάλογες δραστηριότητες, προσεχώς!!! ;)