Δασκαλίτσα for Europe

"Είμαι 11 χρόνια δασκάλα και 2 μέρες... Teacher!" και κάπως έτσι συστήθηκα στα μέλη της μεγάλης οικογένειας των Teachers 4 Europe, χθες 14/2/2015, στα Χανιά, εγώ, το... νεούλι. Η εμπλοκή μου στο Πρόγραμμα ξαφνική και εντελώς... τυχαία. Από αυτά τα "τυχαία" που έρχονται να σε βρουν και να σε ακινητοποιούν. 

Το μήνυμα παρακίνησης από την κα Δρακάκη, Ambassador4Europe στο Ηράκλειο, καθηλωτικά γλυκό. Πάνω που γουρλώνεις και λες: "Όχι άλλο, έλεος!!! Θα πεθάνω φέτος!!!", διαβάζεις τόση τρυφερή, ένθερμη και γλυκιά παρακίνηση και... δε γίνεται... δέχεσαι και με χαμόγελο. :) 

Η αίτηση αγχωτική υπόθεση, καθώς η εμπλοκή δεν ήταν συνειδητή απόφαση, αλλά παρορμητική, της στιγμής. Όλα τα όμορφα όμως ξεκινούν έτσι, γεγονός που μ' έκανε να σκεφτώ: "Θα 'ναι για καλό". Φίλος, από τους πρόσφατους που μετράνε πολύ, βοηθός στην αίτηση -Με άγχωσες πολύ! Πατώντας το κουμπί "υποβολή" (τελικά... εσύ υπέβαλες την αίτησή μου, εγώ είχα ήδη παραιτηθεί από τον υπολογιστή χιχιχιχι) ένιωσα να αδειάζει όλη η ενέργειά μου. Στο σπίτι... απλά λιποθύμησα, αλλά ήταν κι αυτό ένα τεστ αντοχών για τη δική μας συνεργασία. Το 'χουμε! :)- Φίλη καλή ως συνοδοιπόρος στο άγνωστο ταξίδι στο ευρωπαϊκό ιδεώδες, υποστηρικτές - καθοδηγητές με χαμόγελα πλατιά και... πάμε να δούμε. 

Το πρόγραμμά μου φέτος φορτωμένο όσο ποτέ. Αρχίζω να βγάζω μηνύματα "μπαταρία σχεδόν άδεια". Μάλλον επείγει να μπω στην πρίζα. Ή ίσως να επιβάλεται... να βγω απ' αυτήν. Προς το παρόν... απλά αγνοώ κάθε τέτοιο μήνυμα και κρατώ μερικά άλλα μηνύματα από το σύμπαν: 

Πρώτη επαφή μου με την ομάδα, προχθές Παρασκευή 13/2/2015. Ο φιλόξενος χώρος του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αλικαρνασσού μ' έκανε να νιώσω όμορφα απ' το πρώτο δευτερόλεπτο. Η είσοδός μου σκάει πάνω σε χαμόγελα και ευχές από καρδιάς: "Καλώς ήρθες!". Καλώς σας βρήκα και... βόλτα στην αίθουσα. Κάτι ψάρια εκεί απέναντι σε  ταμπλό... "Τα φύκη μου!", σκέφτομαι τη συμμετοχή στο συμπόσιο φυκολογίας -μη γελάς, εσύ φταις και γι' αυτό!!!- και το παραμύθι που "παίζει" στο μυαλό μου μέρες τώρα αρχίζει να σχηματοποιείται. Χαμόγελο. Το μυαλό μου στην επιμόρφωση β' επιπέδου που δε μου επιτρέπει τη συμμετοχή σε όλες τις διεργασίες των Teachers με φρενάρει και πάλι συναισθηματικά. 

Προσπαθώ να χαλαρώσω στην ομάδα. Η εμψυχώτρια μας παρακινεί να σηκωθούμε και από ένα πλήθος εικόνων να διαλέξουμε μία και πίσω της, σ' ένα χαρτάκι, να γράψουμε τις προσδοκίες μας από το Πρόγραμμα. Σηκώνομαι κουμπωμένη. Εικόνες φτιαγμένες με tagxedo!!! Χαμογελώ πλατιά. Σκύβοντας, παίρνω μια εικόνα που έχει αφήσει ήδη κάποια άλλη teacher. 

"Μου κάνεις πλάκα, έτσι;" σκέφτομαι και χαμογελώ σκανταλιάρικα. Δεν μπορεί! Είναι το δεύτερο πράμα που έφτιαξα μ' αυτό το λογισμικό!!! Και για του λόγου το αληθές, ορίστε! Συνεχίζουμε τη διαδικασία. "Επιλέξτε ένα χαρτάκι της αρεσκείας σας" η οδηγία. "Του ροζ... πάντα!" σκέφτομαι και τραβάω ένα χαρτάκι. 

"Τώρα, με βάση το χρώμα που διαλέξατε, δημιουργήστε ομάδες". Εξαιρετικά! Πώς δεν το σκέφτηκα; :) "Κάθε ομάδα θα πάρει μια κάρτα με το χρώμα που της αντιστοιχεί. Στο παράθυρο είναι ένα έργο...". 

"ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΛΕ;;;;;;;" Το έργο που με απασχόλησε τον Νοέμβρη, για την παρουσίαση του Πολυτεχνείου στα παιδιά!!! Και είναι, ΠΑΛΙ, περιστέρι! -σαν τα περιστέρια στο μπαλκόνι σου! χαχαχαχαχα 

Η μέρα κλείνει δύσκολα, με ένα τρακάρισμα -ευτυχώς όχι τίποτα σπουδαίο, ένα ξεκούμπωμα του προφυλακτήρα... πάλι- που με βάζει σε σκέψεις για τις αντοχές μου. "Μπαταρία εξαντλείται..."...

Επόμενη μέρα, Χανιά. Περισσότερα μέλη της μεγάλης οικογένειας από όλη την Κρήτη! Όμορφο το μοίρασμα ιδεών. Όμορφη η ανταλλαγή απόψεων και πρακτικών. Θεμέλια για συνεργασίες... Η πρώτη εισήγηση πυκνή, κουραστική για μένα, αλλά πάντα πάνω στα όρια έρχεται η έμπνευση. Το παραμύθι μου έχει πια σκελετό!!!!! Ο Φύκιος Μικροφύκης* μου είναι ένα ταλαιπωρημένο φύκος της Ευρώπης!!!!!!! ΤΕΛΕΙΑ!!!!!!! 

Πρακτικές από νηπιαγωγό 4 Europe... εξαιρετικές. Ιδέες που με κάνουν να νιώθω πιο σίγουρη ότι... "το 'χουμε!" και θα το κάνουμε. Όσο η παρουσίαση προχωρά, τα παραμύθια εμπλέκονται με τα web quests και το βλέμμα μου ζωηρεύει. Τελικά αυτό θέλω να κάνω! Να εμπλέξω τα φύκη -Μα τι δουλειά έχω εγώ σε... φυκοσυνέδριο;;;; "Έλα για την πλάκα σου, αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις." και... να πού καταντήσαμε!!!- με την ιδέα της αλληλεγγύης σε ευρωπαϊκό επίπεδο και μάλιστα με όσο καλύτερη χρήση ΤΠΕ μπορώ! -Χα! Τι λες; Θα τα καταφέρουμε; Φτάνει η μούρλα μου για όλο αυτό;;;

Και, κλείνοντας, να επιδείξω τη συνέπεια που με διακατέχει! Ιδού:

Εξώφυλλο τετραδίου Ελευθερίας 4Ε

:)

Τελικά η σοφία έχει γεύση... παγωτού και μορφή θάλασσας. :) 

Υ.Γ. Χαρά, χάρηκα πολύ που δεν είμαστε πια μόνο δυο username και δυο avatar! Αυτό το χαμόγελο εμπνέει εμπιστοσύνη και ασφάλεια! Χάρηκα πολύ που σε συνάντησα και ελπίζω να τα ξαναπούμε πιο χαλαρά. ;) 

σμακ

η e-κόρη του Γιάννη 


* Μετονομάστηκε αργότερα σε Φύκιο Ποσειδώνιο. Σε άλλη γωνιά οι εξηγήσεις...