Ο παπαγάλος

Περιμένω ΑΚΟΜΑ να αντικατασταθώ από κάποιον συνάδερφο για να μετακινηθώ στη θέση όπου έχω αποσπαστεί από τις 16 Σεπτεμβρίου. Κι ενώ περιμένω πως η μετακίνησή μου θα γίνει αύριο Παρασκευή, 2/10... εντούτοις... "Δε φεύγεις. Δεν έστειλαν αναπληρωτή. Θα δρομολογηθούν πρώτα οι πίνακες της Ειδικής Αγωγής και θα φύγεις, μάλλον, με τη β' φάση αναπληρωτών, δηλαδή... σε 2 βδομάδες." (15 Οκτώβρη!!!!!!!!) 

Κι ενώ η διάθεση πέφτει κατακόρυφα και ο θυμός χτυπάει κόκκινο... μπαίνω στην τάξη μου για να... διεκπεραιώσω. Στην έδρα με περιμένει αυτό:

Χαμογελώ με πολλή ντροπή που εγώ καίγομαι απλά... να φύγω κι εκείνα... αχχχχχ!

Γλώσσα και Ανθολόγιο και κάτι για οξύτονες, παροξύτονες και προπαροξύτονες λέξεις... "Ο παπαγάλος" του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Λατρεμένο μου ποίημα. Ακόμα πιο λατρεμένο όταν το ακούω ερμηνευμένο έτσι: 

Φυσικά, τα παιδιά ακούνε από το κινητό μου, γιατί το cd player που έψαξα και δανείστηκα από άλλη τάξη δεν υποστήριζε το στικάκι μου στο οποίο είχα αποθηκεύσει το κομμάτι, υπολογιστής στην τάξη... ούτε γι' αστείο -δεν κουβαλώ το λάπτοπ μου, είμαι εν αναμονή απόσπασης!!! Εννοείται ασύρματο δίκτυο δεν υπάρχει και... πώς να... καλωδιώσω το κινητό μου; Συνεπώς, mobile internet που... πληρώνω, φυσικά. Προφανώς ηχεία... ούτε για πλάκα, οπότε... ευτυχώς που το βίντεο έχει καλό ήχο! Κι ευτυχώς που αρκούν λίγες νότες για να χαμογελάσω, να κινηθώ στον χώρο και να θυμηθώ το ένα και μοναδικό μάθημα μουσικοκινητικής που 'κανα προχθές και μου 'μεινε μια άσκηση ρυθμού. 

Προχωρώ σε επεξεργασία του ποιήματος όσο πιο απαλά μπορώ, μην (τους) το καταστρέψω... 

Ρωτώντας: "Τι είναι συνέδριο;" ακούω να διατυπώνονται τα εξής: 

-Συνέδριο είναι... αυτό που πηγαίνεις εσύ. 

-Είναι ένας μεγάλος χώρος στον οποίο μαζεύονται πολλοί άνθρωποι και συζητούν. Συζητούν για διάφορα θέματα, όπως για το αν εσύ θα φύγεις τώρα ή αργότερα...  

Και κάπου εκεί... η μέρα διορθώνεται. Μια βουτιά και φτιάχνει εντελώς. 

Υ.Γ. Να θυμηθώ να κρατώ παιδιά και θάλασσα στην καρδιά.