"Τη γιορτή της 17ης Νοέμβρη την έχουν αναλάβει οι Ε" ήταν η δήλωση που επιδείνωσε το άγχος μου την ημέρα της ανάληψη υπηρεσίας στη νέα μου θέση, μετά από την πολυαναμενόμενη απόσπαση, στις 19 Οκτώβρη. Ουπς!!! Γιορτή; Και τι σόι γιορτή; Εκεί που ήμουν τα έξι (6) τελευταία χρόνια δεν κάναμε τέτοιες εκδηλώσεις λόγω έλλειψης χώρου... Οχ! Τώρα... πώς;
Ε, λοιπόν, απλά, όμορφα, συνεργατικά, με την αμέριστη υποστήριξη της μουσικού, της εικαστικού, των συναδέλφων γυμναστικής και θεατρικής αγωγής που χωρίς δεύτερη συζήτηση παραχωρούσαν ώρες και αίθουσες, πραγματοποιήθηκε μια όμορφη γιορτή για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ένα συνεργατικό έγγραφο (google doc) δημιουργήθηκε και φιλοξένησε τις ιδέες μας. Το υλικό συγκεντρώθηκε από διαδικτυακές αναζητήσεις και μετατράπηκε σε ένα μικρό θεατρικό έργο.
Τα τρία τμήματα της Πέμπτης τάξης του σχολείου μας συμμετείχαν με όλα τους τα παιδιά σε διάφορους ρόλους: κάποια ανέλαβαν να παρουσιάσουν θεατρικά δρώμενα, άλλα τραγούδησαν και όλα μαζί συνεργάστηκαν άψογα για έναν σκοπό.
Λίγα λόγια για το όνομα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και τα γεγονότα που τιμούνται τη 17η Νοέμβρη ανέλαβαν να πουν σε μικρούς και μεγάλους που παρακολούθησαν την εκδήλωση ο... Καραγκιόζης με τα Καραγκιοζόπουλα (μαθητές Ε2). Μέσα από έναν σύντομο διάλογο μεταξύ των μελών της οικογένειας Καραγκιόζη παρουσιάστηκε αδρά η κορύφωση των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Ο διάλογος εμπλουτίστηκε με δρώμενο από τους μαθητές του Ε1, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τη δασκάλα του, ενώ τα παιδιά του Ε3 σε ρόλους εκφωνητών τηλεοπτικής εκπομπής, παρουσίασαν ένα σύντομο χρονικό των τριών τελευταίων ημερών της εξέγερσης των φοιτητών.
 |
| "Ψω-μί, παι-δεί-α, ε-λευ-θε-ρί-α" |
 |
| Εκφωνητής2 |
Η παρουσίαση εμπλουτίστηκε με θεατρικά και μουσικά δρώμενα τα οποία εμπνεύστηκε και επιμελήθηκε η μουσικός μας. Η ίδια ανέλαβε να εμψυχώσει και να υποστηρίξει κάποιους μαθητές να τραγουδήσουν δίφωνο το τραγούδι του Μάνου Λοΐζου σε στίχους Μανώλη Ρασούλη "Τίποτα δεν πάει χαμένο". Δεύτερη ομάδα μαθητών τραγούδησε το "Θα σημάνουν οι καμπάνες" του Γιάννη Ρίτσου σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, ενώ μια τρίτη ομάδα μαθητών τραγούδησε το "Η μέρα εκείνη δε θ' αργήσει" του Μάνου Λοΐζου σε στίχους Φώντα Λάδη.
Η εικαστικός του σχολείου επιμελήθηκε το σκηνικό φιλοτεχνώντας την παράγκα του Καραγκιόζη, ενώ η θεατρολόγος συνέδραμε πρόθυμα την όλη προσπάθεια όποτε της ζητήθηκε.
Η εκδήλωση διήρκεσε είκοσι λεπτά επιτρέποντας σε μικρούς και μεγάλους να παρακολουθήσουν χωρίς να κουραστούν. Οι μαθητές ευχαριστήθηκαν ιδιαίτερα τη συμμετοχή τους και μας εντυπωσίασαν με την επιμονή και την αποτελεσματικότητά τους.
Και του χρόνου! :)
0 χεράκια ψηλά:
Δημοσίευση σχολίου