Σακίδια πλάτης για τους πρόσφυγες

Έχει πάρει καιρό που μας πονάει το θέμα. Μίλησα στα παιδιά. Ή καλύτερα μίλησαν τα παιδιά. Και κάτι μαθήματα περί "Αγώνα με τη δύναμη της αγάπης", "Αγώνα να μοιραζόμαστε τα αγαθά μας με τους άλλους" και διαχωρισμοί εννοιών όπως "πρόσφυγες" και "μετανάστες"... ε... έγινε ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη να κοιτάξουμε με περισσότερη προσοχή. 

Η Αραβέλλα Σαλονικίδου είχε την ιδέα να βοηθήσει τα παιδιά των προσφύγων που έφταναν -και φτάνουν- σε τραγικά δύσκολη κατάσταση στη χώρα μας, ξεκινώντας κάτι που, όπως λέει κι η ίδια, δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν και τι διαστάσεις θα έπαιρνε. Αγάπη, μοίρασμα, δικτύωση, αλληλεγγύη, προσφορά κι άλλα που δύσκολα χωρούν σε γραμμές. 

Λίγα λόγια για όλο αυτό από την ίδια. Με την άδειά της χρησιμοποίησα εικόνες και κείμενο δικό της προκειμένου να προετοιμάσω τους μαθητές μου για μια skype συνομιλία μαζί της. Αρχικά μόνο μίλησα για την εκστρατεία "Σακίδια πλάτης για τους πρόσφυγες" και σήμερα πρόβαλα στα παιδιά την παρουσίαση που έφτιαξα χθες.

Σακίδια πλάτης για τους πρόσφυγες from Marilia 

Έμειναν στις εικόνες. Έβγαλαν συναισθήματα. Προκλήθηκε συζήτηση. Διαπιστώθηκε μεταξύ άλλων και δυσπιστία, φόβος και προκατάληψη απέναντι στο(ν) ξένο, στο(ν) άγνωστο. 

Οι ερωτήσεις που δημιουργήθηκαν καταγράφτηκαν με τη χρήση του kidspiration, σχημάτισαν έναν χάρτη και λίγο μετά μπήκαν σε σειρά. Λίγο αργότερα, από την αίθουσα του Τμήματος Ένταξης, συνδεθήκαμε με την κυρία Σαλονικίδου μέσω του skype. Κάθε παιδί ανέλαβε να διατυπώσει μια ερώτηση.  

(Σημείωση: Χρησιμοποίησα το... καταραμένο λογισμικό και ενθουσιάστηκα κι εγώ από την άνεσή μου μαζί του και τα παιδιά απ' την οπτικοποίηση των ιδεών τους! "Πώς το λένε αυτό κυρία; Γράψτε το στον πίνακα."... Εδώ κολλάει το "...και δυο χορεύουν")

Λογισμικό κοινωνικής δικτύωσης: skype connecting people

Με πολλή υπομονή, απλά και αληθινά λόγια η Αραβέλλα (σκόπιμος ο ενικός, αφού είναι η e-θεία μου!) μίλησε στα παιδιά γι' αυτό που ξεκίνησε και συνεχίζει να κάνει. 

Από την πλευρά τους τα παιδιά συντονίστηκαν και, ακόμα κι όταν το βίντεο έκλεισε για εξοικονόμηση ταχύτητας και υπήρχε μόνο ο ήχος, συνεργάστηκαν άψογα για να διευκολύνουν το ένα το άλλο προκειμένου να πλησιάσουν τον υπολογιστή και να ρωτήσουν αυτό που ήθελαν. 

Ματάκια συγκινημένα, παιδιά συγκεντρωμένα και μια δασκάλα... κομμάτια. Μάλλον γιατί ο... ήχος είχε... παύσεις και συγκίνηση έβγαινε απ' τον διαδραστικό. Πρώτη φορά αυτό το απρόσιτο για μένα μέσο... λύγισε. 

Αραβέλλα, καλή συνέχεια! Σ' ευχαριστούμε για όλα 

Ε2