Ο ψαράς και η γοργόνα

Πάλι το Κουτί της Τέχνης έκανε το θαύμα του! Αυτή τη φορά "θαλασσινές" α. τοιχογραφίες Τα δελφίνια της Κνωσσού, β. Ο ψαράς από τη Θήρα και γ. ένας πίνακας ζωγραφικής του Νίκου Νικολάου "γοργόνα". Τεχνική γνωστή πια: "Πρόχειρο" word για τον καταιγισμό ιδεών και δεύτερο, "καθαρό" word για το παραμύθι μας. 

Ιδού: 

Ο ψαράς και η γοργόνα

Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από πολλά πολλά χρόνια, ζούσε ένας ψαράς σε ένα παραθαλάσσιο χωριό κάπου εδώ κοντά. Έμενε σε ένα σπίτι που το είχε χτίσει μόνος του με τούβλα και κλαδιά. Ο ψαράς δούλευε πολύ σκληρά για να πιάσει ψάρια και να φροντίσει την οικογένειά του. Δούλευε τόσο πολύ σκληρά γιατί δεν είχε σχεδόν καθόλου λεφτά για να συντηρήσει τα παιδιά και τη γυναίκα του.

Μια μέρα πήγε να ψαρέψει. Έτσι όπως είχε ρίξει το καλάμι του στη θάλασσα, είδε μια ουρά να περισσεύει έξω απ’ το νερό. «Μα τι στο καλό είν’ αυτό;» αναρωτήθηκε. Βλέποντας την πλάτη του ψαριού κατάλαβε πως ήταν μια γοργόνα! «Ευτυχώς που έφερα τα βατραχοπέδιλά μου, είμαι πάρα πολύ περίεργος να δω!» είπε και βούτηξε να τη δει. Όμως μέχρι να βάλει τα βατραχοπέδιλά του, η γοργόνα είχε εξαφανιστεί. Ο ψαράς έψαξε σ’ όλο τον βυθό, αλλά τίποτα. «Αχ, θα ήταν κάποιο δελφίνι.» σκέφτηκε και βγήκε στη στεριά να συνεχίσει το ψάρεμα.  

Στο μεταξύ η γοργόνα, που υπήρχε στ’ αλήθεια, έπαιζε κρυφτό με τα δελφίνια, κυνηγητό με τα χταπόδια, παντομίμα με τους ιππόκαμπους, κυνηγητόμπαλα με τα χέλια και με τις χελώνες έκανε κατακόρυφο πάνω σε σφουγγάρια. Όταν κουράστηκε έπαιξε επιτραπέζια με τα καβούρια και φρόντισε τα λιβάδια ποσειδωνίας παρέα με τα σαλάχια.

Ο ψαράς συνέχισε να ψαρεύει χαζεύοντας ώσπου, κατά λάθος, κόντεψε να πιάσει το δελφίνι που έπαιζε κρυφτό με τη γοργόνα. Τότε εκείνη πετάχτηκε έξω από το νερό σηκώνοντας τα χέρια της για να τον σταματήσει. 

-Εϊ! Τι κάνεις εκεί; Θα σκοτώσεις όλα τα ζώα της θάλασσας! Θα σου άρεσε να είσαι ψάρι και να σε ψαρεύανε; Σταμάτα να ψαρεύεις τόσο!

-Μα, πώς θα ζήσω την οικογένειά μου; είπε ο ψαράς στενοχωρημένος.

-Θα σου δώσω αυτό το βότσαλο, το πιο όμορφο βότσαλο της θάλασσας. Θα το πουλήσεις και θα βγάλεις αρκετά λεφτά να ζήσεις την οικογένειά σου.

Ο ψαράς συγκινήθηκε και πήρε το βότσαλο ευχαριστώντας τη γοργόνα για το δώρο της.

-Πρόσεχε μόνο να μην το χάσεις! Δεν υπάρχει άλλο για να σου δώσω. Καλή τύχη!, του είπε η γοργόνα, έκανε μια βουτιά κι έφυγε.

Ο ψαράς κίνησε ευχαριστημένος για το σπίτι του. Σκέφτηκε να αφήσει εκεί τα ψάρια που είχε πιάσει και να φύγει για να πουλήσει το βότσαλο. Όμως η τσέπη του ήταν τρύπια και το βότσαλο έπεσε.

Φτάνοντας στην αγορά δεν έβρισκε το βότσαλο. «Μα πώς! Αφού το είχα βάλει στην τσέπη μου!» είπε τρελαμένος. Κοίταξε από ‘δώ, κοίταξε από ‘κεί… πουθενά το βότσαλο.

Καταλυπημένος επέστρεψε στην παραλία και έψαξε να βρει τη γοργόνα. Εκείνη μόλις τον ένιωσε σ’ αυτή την κατάσταση, βγήκε στον αφρό.

-Τι έχεις; τον ρώτησε.

-Έχασα το βότσαλο που μου έδωσες, απάντησε εκείνος με ντροπή. Συγγνώμη, γοργόνα…

Τότε η γοργόνα έκλεισε τα μάτια της, σηκώθηκε από το νερό και όλα γύρω της έγιναν κίτρινα. Τόσο κίτρινα που ο ψαράς κάλυψε τα μάτια του με τα χέρια του. Ανοίγοντάς τα η γοργόνα είχε εξαφανιστεί κι εκείνος γύρισε σπίτι του. 

Επιστρέφοντας συνάντησε στη θέση του σπιτιού του ένα ολόκληρο παλάτι! Αμέσως κατάλαβε ότι του το έστειλε η γοργόνα. Έκανε στροφή κι έτρεξε στην παραλία. Τότε είδε δύο δελφίνια να κουβαλούν τη γοργόνα στην πλάτη τους και να τη φέρνουν κοντά του. «Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ! Σου χρωστάω χάρη!» πρόλαβε να πει πριν εκείνα εξαφανιστούν στον βυθό. 

Α3 1^ου Δημ. Σχολ. Γαζίου    25/5/2015

Το e-book με την εικονογράφηση από μικρά χεράκια... προσεχώς