Πρώτη ενημέρωση

Έντεκα από τους είκοσι ένα γονείς ήρθαν σήμερα το μεσημέρι για την καθορισμένη πρώτη μας συνάντηση γνωριμίας και ενημέρωσης. Ναι, κάποιοι θα δούλευαν και δε θα μπορούσαν να έρθουν στις 12:30 το μεσημέρι. Σύμφωνοι. Όσοι κατάφεραν να έρθουν, έφτασαν στην ώρα τους έξω από την τάξη και κοιτούσαν από τα παράθυρα τα καμάρια τους να ζωγραφίζουν (είχαμε Εικαστικά σήμερα) κι εμένα να προσπαθώ να ενώσω τα έργα τους σε ένα μεγαλύτερο πίνακα για να στολίσουμε τον τοίχο.

Λίγο δισταχτικά μπήκαν μέσα, κάθισαν -μερικές αρκετά μακριά και πίσω- άλλη χαμογελαστή και με τα μάτια καρφωμένα πάνω μου, άλλη δύσπιστη, με καχύποπτο βλέμμα, με το χέρι στο στόμα και το φρύδι ανασηκωμένο, άλλη ανυπόμονη, σφιγμένη και άλλη άνετη και μασώντας τσίχλα! Το γένος δεν είναι τυχαίο, μόνο μαμάδες ήρθαν να ενημερωθούν για τα παιδιά τους. Με καροτσάκια και μικρότερα παιδιά αγκαλιά, αλλά ήρθαν. Η μαμά με το ανασηκωμένο φρύδι μάλιστα ειρωνεύτηκε τη φράση μου: "Εργασίες έχουν τα βιβλία μας πολλές και ποικίλες, δε θα φορτώσω τα παιδιά με έξτρα φωτοτυπημένες ασκήσεις, τις οποίες, γνωρίζω καλά, πασχίζετε στο σπίτι να τις ολοκληρώσετε. Οπότε, μαμάδες, σας απαλλάσσω απ' αυτό και σας μένει χρόνος να πάτε να πιείτε καφέ!". Οι περισσότερες χαμογέλασαν. Εκείνη απάντησε βγάζοντας τον πόνο της: "Καφέ! Τρέχουμε όλη μέρα, κάνουμε χίλια δυο, έχουμε σπίτι και παιδιά, ο καφές μας μάρανε!"...

Εντυπωσιάζομαι. Το παιδί της είναι από τους "καλούς μαθητές". Ουδεμία πρόθεση είχα να θίξω ή να ειρωνευτώ κανένα τους. Αναγνωρίζω τον κόπο και τις αγωνίες τους για τα παιδιά τους. Εξάλλου τα παιδιά "τους" είναι και παιδιά "μου" φέτος. Είμαι εκεί για να τα βοηθήσω όπως μπορώ. Και πασχίζω καθημερινά εντός και εκτός τάξης για να 'μαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Τόσο, που καταντάω γραφική. Και ακούω και ειρωνείες για την εργατικότητά μου. Εκείνο όμως που με προβληματίζει περισσότερο είναι η θέση άμυνας που παίρνουν μερικοί γονείς, ακόμα και όταν δεν υπάρχει λόγος! Και φυσικά, καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.

Θα μπορούσα να γράφω σελίδες επί σελίδων. Αλλά δεν είμαι ειδική στην επιμόρφωση γονέων. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τους καθησυχάσω, αν και όσο μπορώ, ότι είμαι εκεί όχι τυχαία και προσπαθώ για το καλό των παιδιών τους. Δεν ξέρω αν θα με εμπιστευτούν. Το εύχομαι. Όμως αυτό που με παρηγορεί είναι η εμπιστοσύνη που βλέπω στα μάτια των μαθητών μου καθημερινά. Κι ας γνωριζόμαστε μόνο δεκαπέντε μέρες. Ελπίζω, στην πορεία, να μην τους προδώσω...

Σοφίας, Πίστης, Αγάπης, Ελπίδος...

...και 26 χρόνια από το θάνατο του Μάνου Λοΐζου.
Αδύνατο να μη μιλήσω στα παιδιά μου για το μεγάλο αυτό συνθέτη. Έτσι, πήρα ανά χείρας το cd player και δυο cd με μουσική και τραγούδια του και αναχώρησα για το σχολείο. Διάλεξα να τους φωτοτυπήσω τους στίχους του "Μέρμηγκα" και του "Αρχηγού". Ο "Μέρμηγκας" με τη φωνή του Μάλαμα τα ενθουσίασε! Άκουσαν ξανά και ξανά το κομμάτι, τραγούδησαν και μάλλον δεν το χόρτασαν. Αλλά έτσι δεν είναι η μουσική του Λοΐζου; Ακούς, ξανακούς, ταξιδεύεις, νιώθεις, αλλά δε χορταίνεις.

Ο Μέρμηγκας


Όλα σε θυμίζουν


Κουτσή κιθάρα


Παποράκι του Μπουρνόβα

Αγιασμός

Παιδιά άρχισαν να φτάνουν στο σχολείο πριν καλά καλά τις 8:00 η ώρα! Άλλα μαζί με τους γονείς τους, άλλα μόνα τους, όλα όμως με την ίδια φυσική περιέργεια να εξερευνήσουν το χώρο που θα τα φιλοξενήσει, ή καλύτερα που θα γίνει το δεύτερο σπίτι τους για ένα ή περισσότερα χρόνια. Έτρεξαν, έπαιξαν, ίδρωσαν, ...λέρωσαν...

Αύριο μοιράζουμε βιβλία και γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Μια ανησυχία την έχω, να λέω την αλήθεια...

Λίγο πριν το πρώτο κουδούνι

Πρώτη συνεδρίαση του Συλλόγου Δασκάλων σήμερα. Ήμουν προετοιμασμένη και χωρίς πολλές... προσδοκίες. Το κλίμα πιο φιλικό απ' ό,τι προχθές, αλλά η ίδια εντύπωση επικράτησε: οι... "μεγάλες τάξεις" κάνουν πιο πολλή φασαρία! Μάλλον ξέρουν τη δουλειά τους πολύ καλά και αδιαφορούν για όσα λέγονται συζητώντας μεταξύ τους διάφορα θέματα...

Αυτό που με εντυπωσίασε, ομολογουμένως, ήταν οι ατομικοί φάκελοι με τα αναλώσιμα. Τετράδιο δύο θεμάτων, στυλό, μολύβι, γόμα, ξύστρα, κόλλα, πινέζες, συνδετήρες, διορθωτικό υγρό, σελοτέιπ, α! και καρφίτσες συρραπτικού, χωρίς το συρραπτικό! :)

Αυτό που μου 'κανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το τετράδιό μου! Δείτε εξώφυλλο! Και να φανταστείτε ότι ακόμα δεν πρόλαβα να δηλώσω την... αγγελική μου φύση!

Τα... εσώψυχα του τετραδίου είναι, όπως βλέπετε, πιο σκοτεινά!

Ενημερώθηκα και για τους μαθητές μου. Τι έλεγα για το περσινό μου τμήμα; Χμ... Καλά, κι εσείς που με διαβάζετε, δεν μπορούσατε να μου πείτε: "Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις!";

Κοντός ψαλμός...

Μοίρασμα τάξεων

Πρώτη φορά μαζευτήκαμε στο σχολείο. Δηλαδή πρώτη φορά για μένα και για άλλους δυο τρεις συναδέρφους. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών, με διάφορες εκφράσεις στα πρόσωπά τους. Μοιράσαμε τις τάξεις. Δηλαδή οι παλιότεροι είχαν ήδη διαλέξει τις τάξεις τους, από τον Ιούνιο κιόλας. Φυσικά δε λείπουν ποτέ κι εκείνοι που αλλάζουν γνώμη ή... γνώμες, την τελευταία στιγμή. Στη διάθεση των τριών νεαρών κοριτσιών δύο Τετάρτες και μία Έκτη. Η "παλιότερη" από τα "νεούλια" είμαι εγώ. Εντούτοις, διάλεξα τελευταία, ή καλύτερα... πήρα ό,τι δεν ήθελαν οι άλλοι. Τη μια Έκτη που περίσσευε. Οι πληροφορίες λένε για πολύ ζωηρό τμήμα και η συμβουλή ήταν να επιβληθεί όποιος την αναλάβει από την πρώτη μέρα. Η υπόσχεση: Θα βοηθάμε κι εμείς. Η απορία: Με ποιο τρόπο; Και η διαβεβαίωση: Τη δουλειά μου την ξέρω και θέλω να την κάνω καλά. Γι' αυτό ζήτησα να πάρω μια σειρά Βιβλία Μαθητή, καθώς επίσης και τα Βιβλία του Δασκάλου. Η παρατήρηση: Πολύ αγχώδης φαίνεσαι και αν δεν προσαρμοστείς στο σχολείο μας, θα σε αποβάλλουμε. Η αντίδραση:

-Καλημέρα, αφεντικό! (= ο πρώτος μου διευθυντής στο Δημόσιο, ο κυρ Ηλίας μου, από την Κέρκυρα)
-Πού είσαι, ωρή κοπέλα;
-Εδώ που μ' αφήσατε, αφεντικό! Τι κάνετε;
-Είμαι εδώ με τον παπα-Βασίλη και την Παρασκευή, την κολόνα του σχολείου!
-Πολλούς χαιρετισμούς, αφεντικό!!! Τι τάξη θα πάρει η... κολόνα;
-Την Πρώτη!
-Οο! Μπράβο! Εμένα μ' έριξαν στο άλλο άκρο, στην Έκτη! Δεν πειράζει, αφεντικό, θα μου περάσει...
-Φυσικά και δεν πειράζει! Τι φοβάσαι; Δεν κωλώνεις εσύ, τώρα πια!
-Ευχαριστώ πολύ, αφεντικούλι! ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ήθελα ν' ακούσω! Πολλά φιλιά και θα τα ξαναπούμε...

Θέλω τον κυρ Ηλία μου και τα Κερκυράκια μου!...

Ανάληψη υπηρεσίας

Ξυπνητήρι στις 07:30.

-Θέλω να πάω σχολείοοοοοοοοο!
-Ουπς! Εαυτέ μου, τι λες;
-Όχι, όχι! Καλά το είπα! ΘΕΛΩ να πάω σχολείο!
-Ε, αφού επιμένεις... σήκω και πήγαινε.

Ε, και σηκώθηκα. Και πήγα.

Πρόσωπα χαμογελαστά, διευθυντής ευγενικός, χαμογελαστός αν και αγχωμένος. Το σχολείο είναι στην τελική ευθεία για να δεχτεί τη ζωή, την άλλη βδομάδα. Καινούργιο κτίριο, βλέπετε...

-Καλημέρα! Ήρθα ν' αναλάβω υπηρεσία!

Επιστροφή στα ΠΕΚ, αλλά το μυαλό μου κολλημένο στην άδεια αυλή. Σε μερικές μέρες θα σφύζει από ζωντάνια. Κάποια ματάκια όμως θα μένουν βουρκωμένα, δύσπιστα και δειλά. Ε, γι' αυτά, κυρίως, θέλω να είμαι εκεί!

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ!