RSS

23.12.10

Καλά Χριστούγεννα!



Με κάλαντα, τραγούδια και... χορευτικά κλείσαμε σήμερα το σχολείο μας και δώσαμε ραντεβού για τον καινούριο χρόνο 2011! Τα Κρητικά κάλαντα από ομάδα παιδιών του σχολείου μας για να ευχηθούμε ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Να πούμε ότι το χριστουγεννιάτικο παζάρι του σχολείου μας πήγε εξαιρετικά καλά, να ευχαριστήσουμε όσους στήριξαν αυτή την προσπάθεια, δηλαδή τα παιδιά και τους γονείς τους, αλλά και τις συναδέλφισσες που βοήθησαν να φτιάξουμε τόσα πολλά, τελικά, όμορφα πραγματάκια. Χθες, 22.12.10, το σχολείο μας κατέθεσε 910,20 € στην τράπεζα για το σύλλογο "Το Χαμόγελο του Παιδιού", ελπίζοντας να καλύψουμε κάποιες τρέχουσες ανάγκες παιδιών που χρειάζονται τη βοήθειά μας.

15.12.10

Εικονογραφούμε τον κ. Καβουράκη

Φέτος έχουμε αναλάβει ένα πρόγραμμα από την Πρωτοβάθμια, επί των πολιτιστικών θεμάτων, με τίτλο: "Ζωντανεύοντας ένα παραμύθι". Σε επόμενη ανάρτηση θα σημειώσω στόχους και θα προγραμματίσω δραστηριότητες. Σ' αυτή την ανάρτηση θα ήθελα να... φυλάξω τις σημερινές, 14-12-10, ζωγραφιές των παιδιών μου για το παραμύθι που διαβάσαμε: "Ο κύριος Καβουράκης και το ταξίδι του", το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Πρόκειται για μια ιστορία για παιδιά τα οποία με τη φαντασία τους μπορούν να νικήσουν τα πάντα.

Οι μικροί μου εικονογράφοι άκουσαν το παραμύθι που τους διάβασα με αμείωτο ενδιαφέρον και, αφού το συζητήσαμε και το σχολιάσαμε, ζωγράφισαν ό,τι ήθελε ο καθένας. Τους ζήτησα να γράψουν και από μια λεζάντα και εκεί λίγο... χμ... ε... η ορθογραφία μας... ξέρετε... είμαστε μικροί ακόμα, αλλά θα το δουλέψουμε περισσότερο. :) :) Να σημειώσω ότι οι ζωγραφιές έγιναν παρουσία μου, στην τάξη, εν ώρα Ευέλικτης Ζώνης. Μερικές από αυτές, κυριολεκτικά, με εντυπωσίασαν!

Η σειρά των φωτογραφιών εδώ είναι τυχαία και η απεικόνιση δεν είναι πολύ καλή λόγω... βιασύνης. :)














Ευχαριστούμε πολύ τον Moloch για την άδειά του να αναδημοσιεύσουμε και να εικονογραφήσουμε την ιστορία του! Να του ευχηθούμε τα καλύτερα και να 'ναι πάντα γερός και δυνατός! :)

12.12.10

Παζαρεύουμε χαμογελαστά!

...Σε καμιά περίπτωση όμως δεν παζαρεύουμε χαμόγελα!

Ήρθε ο Χειμώνας από χθες το βράδυ! Τυλιγμένος τον κρύο μανδύα του και τη βροχερή κάπα του ήρθε και στα μέρη μας! Έφερε βέβαια και τα Χριστούγεννα και τα περιτυλίγματα -ομολογουμένως μειωμένα φέτος- τις χρυσόσκονες και τις κατασκευές. Πολλές κατασκευές και χειροτεχνίες για... καλό σκοπό. Για το Χαμόγελο του Παιδιού. Οι μέρες αυτές έχουν πολύ τρέξιμο και απίστευτη δημιουργικότητα! Λίγο εκνευρισμό και μερικές αντιπαραθέσεις, αλλά... δε βαριέσαι; Ό,τι γίνεται για καλό, καλώς γίνεται και οι γκρίνιες ας μείνουν στην άκρη (για να το ακούω το λέω).

Η ιδέα του χριστουγεννιάτικου παζαριού είχε πέσει από πέρσι, αλλά βρήκε έδαφος ακαλλιέργητο και άγονο. Έπεσε ξανά φέτος το Σεπτέμβρη, όμως ούτε και τότε... άνθισε τίποτα. Το πείσμα που με διακρίνει με οδήγησε να το αποφασίσω και να το πραγματοποιήσω μόνη μου. Ζήτησα συνδρομή από δυο τρία άτομα που "πιάνει το χέρι τους" στις κατασκευές και, σιγά σιγά, μαζευτήκαμε γύρω στα οχτώ άτομα πρόθυμα για δημιουργίες! "Να βγει όλο αυτό προς τα έξω, προς την κοινωνία της περιοχής μας" άκουσα τελικά. Σύμφωνοι, αλλά όλο αυτό θέλει χρόνο, οργάνωση, χέρια, βοήθεια, έξοδα... "να βάλουμε μπροστάρη το σύλλογο γονέων". Από πού κι ως πού; Δική μου ιδέα, δικό μου τρέξιμο, δικά μου έξοδα, δικό μου άγχος, δικά μου και τα... πικρόχολα σχόλια -όχι, δε λείπουν αυτά ποτέ! Γιατί να οικειοποιηθεί την ιδέα και την οργάνωση άλλος; Εγωιστικό; Μπορεί, αλλά καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεών του, καλών ή κακών, ευχάριστων ή δυσάρεστων. Κι εγώ θέλω να είμαι υπεύθυνη για ό,τι αναλαμβάνω και προωθώ από δικό μου πείσμα. Κι έτσι, το παζάρι μας θα γίνει την άλλη Τρίτη, 21/12, εντός σχολείου...


Μέχρι στιγμής έχω φτιάξει:

  • 24 κούκλες και απομένουν άλλες 9. Σύνολο 35. (εντάξει, βοήθησε απίστευτα η μαμά με το πλέξιμο και ο μπαμπάς που μ' έμαθε να κάνω συρμάτινους σκελετούς)
  • 6 κεριά ντεκουπαρισμένα με χριστουγεννιάτικα μοτίβα
  • 6 καραμελόδεντρα (βοήθησε και η μικρή αδερφή)
  • 10 χάρτινα πιάτα ντεκουπαρισμένα κι αυτά
  • 1 γυάλινο μπουκάλι βαμμένο
  • 15 κάρτες χριστουγεννιάτικες (εδώ βοήθησαν και τα παιδάκια μου)
  • 2 πήλινα σπιτάκια για ρεσό
  • περίπου 70 πήλινα στολίδια δέντρου (έπεται συνέχεια)
  • 3 μπισκοτόσπιτα (με τη βοήθεια φίλης και κουμπάρας)
Ελπίζω όλο το εγχείρημα να 'χει κάποιο καλό αποτέλεσμα για τα παιδιά. Σκοπός μου να μάθουν την έννοια της προσφοράς και της στήριξης όσων μας έχουν ανάγκη, με πράξεις μικρές που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας. Στόχος μου να βιώσουν τη χαρά της δημιουργίας και της επικοινωνίας μεταξύ τους, να φτιάξουν ομαδικά ή και ατομικά διάφορα πράγματα με τα χεράκια τους, να ενημερωθούν για τη δράση του συλλόγου "το Χαμόγελο του Παιδιού", να εμπλακούν σε καταστάσεις πώλησης και αγοράς προϊόντων, να προβληματιστούν για το κόστος των προϊόντων και να δώσουν ρέστα στους συμμαθητές τους, να βιώσουν το συναίσθημα της υπευθυνότητας κάποιου πόστου, να ψυχαγωγηθούν και να διασκεδάσουν μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία!

Να μην ξεχάσω ότι τα παιδιά μου συμμετείχαν στην προσπάθεια του Κάνε Μια Ευχή Ελλάδας με την αγορά Αστεριών και λείαν συντόμως, θα διαβάσουμε και αυτό και ίσως το εικονογραφήσουμε κιόλας! Αμέ! ;)

26.11.10

Εκλογές στην τάξη μας!


Καλά, πέρασαν δυο εβδομάδες από τις εκλογές, τώωωωωρα το θυμήθηκες εσύ να κάνεις εκλογές στην τάξη;;;; Ε, ναι! Σήμερα κάναμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Μια φορά ήταν η Κωλοτούμπα", που βρίσκεται στο Ανθολόγιό μας. Αφού μιλήσαμε για την υγιεινή διατροφή, για την πυραμίδα μεσογειακής διατροφής κλπ, κάναμε τη δραστηριότητα που προτείνει το βιβλίο, αλλά λιγάκι πιο... αληθινή!

Ένα πλαστικό διαφανές κουτί για κάλπη, τέσσερα μέλη -ένας εκπρόσωπος κάθε ομάδας θρανίων- εφορευτικής επιτροπής, ένας εκλογικός κατάλογος με τα ονόματα των μελών της τάξης μας, μικρά ορθογώνια χαρτιού για ψηφοδέλτια και... υπενθύμιση της δημοκρατικής διαδικασίας που είχαμε εξηγήσει τις προάλλες. ;) Τι ψηφίσαμε; Μα, το αγαπημένο μας φαγητό!

Με τον ήχο του κουδουνιού η διαδικασία ολοκληρώθηκε και οι ψήφοι καταγράφτηκαν την επόμενη ώρα. Ψήφισαν 21. Απείχαν 3. Έγκυρα 17. Άκυρα 2. Λευκά 1. Το αποτέλεσμα... συντριπτική νίκη των μακαρονιών!

Είμαστε μακαρονάδες, τι να κάνουμε; :):)

Το καταδιασκεδάσαμε! :):)

Αυτό, θαρρώ, λέγεται διαθεματικότητα. Σωστά;

19.11.10

18η Νοεμβρίου 2010

Σήμερα τα μικρά μου αστεράκια με συγκίνησαν και με χαροποίησαν ιδιαίτερα. Δεν ήταν μόνο η πολύ καλή προσπάθεια για ομαδική συγγραφή μιας ιστορίας με δοσμένες λέξεις, αλλά και η τεράστια ομαδική αγκαλιά που εισέπραξα όταν τους είπα πως σήμερα έχω τα γενέθλιά μου!


Και τα δικά μας ΝΑΙ και ΌΧΙ, φωτογραφία που ήθελα μέρες να φυλάξω εδώ στο μπλογκ, αλλά ο υπολογιστής αρνούνταν να συνεργαστεί με το κινητό μου. Τεχνολογία... τς τς τς!

17.11.10

17η Νοεμβρίου 2010



Από το πρωί τα παιδιά ήξεραν πως δε θα κάνουν κανονικά το πρόγραμμά τους, αλλά θα σχολάσουμε νωρίτερα...

-Βοηθήστε με, σας παρακαλώ, με την ημερομηνία. Ποιος τη θυμάται;
-Τετάρτη, 17 Νοεμβρίου 2010.
-Α! Ευχαριστώ! Και η σύντομη;
-17/11/2010.
-Και τι μέρα είναι σήμερα;
-ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ!
-Α! Του Πολυτεχνείου. Τι είναι το Πολυτεχνείο;
-Ένα μεγάλο σχολείο.
-Α! Πολύ ωραία! Και γιατί το γιορτάζουμε;
-Γιατί η χούντα διέταξε τα τανκς και μπήκαν μέσα στο Πολυτεχνείο και σκότωσαν τους φοιτητές.
-Μπράβο σας! Τα θυμάστε μια χαρά βλέπω! Μήπως ξέρετε και πότε έγινε αυτό;
-...
-Έγινε το 1973. Πόσα χρόνια έχουν περάσει;
-Μέχρι το 80 ...7. Μέχρι το 90... 17. Μέχρι το 2000... 27. Μέχρι το 2010... 37!

Τα παιδιά μου θυμούνταν πολλά πράγματα για τη σημερινή μέρα. Είχαν κάνει πολύ καλή δουλειά οι γονείς τους, αλλά και οι νηπιαγωγοί τους. Ε, να μην ευλογήσω και τα δικά μου... γένια, ντροπή! Με αφορμή το "Λεβέντη" που έμαθαν στο μάθημα της μουσικής, αναφέρθηκαν σε απαγορεύσεις της χούντας και το μάθημα κύλησε πολύ πολύ φυσικά. Τραγούδησαν τραγούδια της εποχής, θυμήθηκαν το Μίκη Θεοδωράκη, άκουσαν και έμαθαν από μένα για το Μάνο Λοΐζο, έφτιαξαν μόνα τους σημαίες ελληνικές και κόλλησαν πάνω τους περιστέρια της ειρήνης και ένα κόκκινο γαρίφαλο από γκοφρέ. Αναλύσαμε δύο ποιήματα για τη σημερινή επέτειο και ζωγράφισαν ελεύθερα ό,τι ήθελαν για το Πολυτεχνείο, ενώ έγραψαν και μερικά από τα συνθήματα.

Το διαφορετικό της σημερινής μέρας ήταν ότι η δασκάλα της μουσικής και η δασκάλα των εικαστικών που ήταν στο σχολείο σήμερα από νωρίς, δέχτηκαν να έρθουν στην τάξη και, όλοι μαζί, να δουλέψουμε τις δραστηριότητές μας: ενημέρωση και έκφραση: ζωγραφική, μουσική. Τόσο τα παιδιά όσο και εμείς το ευχαριστηθήκαμε πολύ! Τα παιδιά έφυγαν ενθουσιασμένα και χαρούμενα γιατί... "πολύ μου άρεσε αυτό το μάθημα!!!"!

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τη Ρούλα και την Κατερίνα για τη βοήθειά τους σήμερα και μπορώ πλέον από προσωπική πείρα να πω πως, μπορεί τα ολοήμερα πιλοτικά με διευρυμένο ωράριο να 'ναι αρκετά κουραστικά για τα παιδιά, αλλά προσφέρουν και απίστευτες ευκαιρίες για συνεργασία, σύμπραξη, διαθεματικές δράσεις, ολική μάθηση και δημιουργία! Επίσης, να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω το Αστροπελέκι για τις όμορφες ιδέες που μοιράζεται μαζί μας.

Καλά να 'μαστε και του χρόνου!







15.11.10

Κάλλιο αργά...

...παρά ποτέ, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της πρώτης συνάντησης με τους γονείς των παιδιών μου η οποία πραγματοποιήθηκε προημερών, 11/11/10. Αν και η ενημέρωση για τη συνάντηση έγινε μόνο δύο μέρες πριν, οι περισσότεροι γονείς ήταν παρόντες και στην ώρα τους. Μόνο τέσσερις οι απόντες. Το άγχος και η αμηχανία μου κράτησαν, όπως πάντα, μόνο το πρώτο πεντάλεπτο, περισσότερο γιατί στην παρέα μας είχαμε και νέα πρόσωπα. Από την ομάδα, βέβαια, δεν έλειψαν και δύο... χμ... παρουσίες οι οποίες είχαν, έχουν και μάλλον θα έχουν σκοπό να με βασανίσουν. Είναι εντυπωσιακό πόση ξινίλα και κακία μπορεί να αποτυπωθεί στο πρόσωπο ενός ανθρώπου, ακόμα και όταν κανένας δεν τους απευθύνεται προσωπικά, ούτε και τους θίγει άμεσα ή έμμεσα! Τέλος πάντων, η συνάντηση κύλησε ομαλά και, απ' ό,τι κατάλαβα, προβλήματα, τουλάχιστον με τη δασκάλα, οι άνθρωποι δεν είχαν. Άκουσαν με υπομονή όσα είχα να τους πω, ρώτησαν και εξέφρασαν τις ανησυχίες τους, τις οποίες φρόντισα να κατευνάσω.

Ελπίζω από 'δώ και στο εξής τα πράγματα να κυλήσουν καλύτερα απ' ό,τι στο πρώτο τρίμηνο.

4 στα 23 παιδιά δε διαβάζουν με άνεση.

1 παρακολουθεί το τμήμα ένταξης για περισσότερη βοήθεια. Δυστυχώς όσο κι αν επέμενα πέρσι για επανάληψη της Α' τάξης, η μητέρα του δε δέχτηκε, με αποτέλεσμα το παιδί να είναι... εκτός τόπου και χρόνου. Φυσικά καμιά από τις υποσχέσεις για μελέτη τους καλοκαιρινούς μήνες δεν πραγματοποιήθηκε.

3 παιδιά θα χρειαστούν ενισχυτική διδασκαλία και

1 παιδί θα χρειαστεί παράλληλη στήριξη.

Τα παιδιά προσπαθούν αρκετά και η πρόοδός τους είναι εμφανής. Τα κενά ανάμεσα στα παιδιά του ενός τμήματος και του άλλου είναι επίσης εμφανή, αλλά τα παλεύουμε. Δυστυχώς όχι όλοι... Πάντως και τα καινούρια παιδιά έχουν αντιληφθεί ότι η νέα τους δασκάλα "δε δαγκώνει", ούτε "φωνάζει μόνο". Φωνάζει πολύ, αλλά κάνει και αστεία, τσιμπάει μαγουλάκια, κολλάει αυτοκόλλητα, πειράζει, ζωγραφίζει και τραγουδάει.

Τα παιδιά φαίνονται ανώριμα για την ηλικία τους. Έχω την αίσθηση ότι οι γονείς τους τα θεωρούν μικρότερα από την ηλικία τους και τείνουν να τα προστατεύουν περισσότερο απ' όσο χρειάζεται, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην μπορούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες ή να φέρουν σε πέρας συλλογικές εργασίες.

Πρώτη φορά επιχειρήσαμε να δουλέψουμε ομαδικά σε επίπεδο γραφής. Επιχειρήσαμε να γράψουμε ομαδικά μια ιστορία και να εικονογραφήσουμε ομαδικά μια άλλη. Δεν μπορώ να πω πως το αποτέλεσμα με ενθουσίασε, αλλά με ικανοποίησε η προσπάθεια. Θα το επιχειρήσουμε ξανά και ξανά...

Στα Μαθηματικά έχουμε αρκετά προβλήματα. "Πιστεύετε πως τα παιδιά έχουν κατανοήσει τα κεφάλαια με τα ευρώ;" η μία δηλητηριώδης ερώτηση με αντίστοιχο βλέμμα. "Όχι, δεν τα έχουν κατανοήσει, αλλά είναι μόνο 7 χρονών παιδιά και θα 'χουν όλη τους της ζωή μπροστά, εκτός του ότι θα 'χουν όλη τη σχολική χρονιά για να τα μάθουν καλύτερα." Δεν μπορώ να καταλάβω μερικοί ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ; Να τους ανοίξω το κεφάλι και να τα βάλω μέσα; Να μην κάνω τίποτα άλλο απ' το να παίζω με τα κέρματα; Γιατί δεν ασχολούνται λίγο με τα παιδιά τους; Έστω, γιατί δεν ασχολούνται ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ με τα παιδιά τους; Η τρίχρονη ανιψιά μου έχει αναπτύξει λεξιλόγιο που θα το ζήλευαν τα δευτεράκια μου και μετράει κανονικότατα ως το δέκα, τουλάχιστον! Γνωρίζει ζώα, χρώματα, αντικείμενα, επιχειρηματολογεί... Δεν καταλαβαίνω γιατί μερικοί γονείς δεν προωθούν τα παιδιά τους στο να μάθουν πράγματα; Εύκολη λύση το dvd και η τηλεόραση, έτσι;

Για δικό μου καλό και, κατ' επέκτασιν για καλό των παιδιών μου, θα σταματήσω να τους πολυακούω. Στο κάτω κάτω οι... δηλητηριώδεις αποτελούν τη συντριπτική μειοψηφία! 2 στους 23! Τη δουλειά μου την ξέρω και θα την κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Υπό αυτές τις συνθήκες, με όσα μέσα διαθέτω, με όσο κέφι και όρεξη μου περισσεύει θα δουλέψω για τα παιδιά μου. Και, ειλικρινά, με αποζημιώνουν αγκαλιές, χάδια και δηλώσεις του τύπου: "Αν δε μας κάνεις εσύ μάθημα μέχρι το Λύκειο, εγώ θα αλλάξω σχολείο, να το ξέρεις!"...

26.10.10

Εβδομάδα... δε θυμάμαι


Οι μέρες περνούν γρήγορα και παρασέρνουν μαζί τους τις βδομάδες και τους μήνες. Όχι, σίγουρα δεν είναι όλα εύκολα, ούτε είναι όλα καλά, αλλά συνεχίζω χωρίς γκρίνιες. Αρνούμαι να τις ανακυκλώνω. Μαμάδες με τα βλαστάρια τους μου κάνουν και πάλι φέτος της ζωή δύσκολη, αλλά... δε βαριέσαι; Πάντα εμείς οι δάσκαλοι θα 'μαστε οι κακοί, οι περίεργοι, οι καταπιεστικοί, οι τύραννοι κι εκείνοι, οι γονείς, οι καλοί, οι συνετοί, οι φιλελεύθεροι, οι δημοκρατικοί, οι αλάνθαστοι. Αυτό το διαχωρισμό και αυτή την κόντρα δεν την κατανόησα ποτέ. Τι έχουμε να χωρίσουμε; Τα παιδιά τους δε μας ενώνουν και δε μας τοποθετούν, αυτόματα, στο ίδιο στρατόπεδο με τις ίδιες επιδιώξεις;

Επειδή έχω να καταγράψω εδώ πολύ καιρό, επειδή έχω γεμίσει και πρέπει να αποφορτιστώ, επειδή κοντεύω να ξεχάσω ότι αυτό που κάνω το διάλεξα και τ' αγαπώ, μια... τρελοανάρτηση σήμερα για το μέτρημα του χρόνου μου.

Το ωρολόγιο πρόγραμμά μου

Δευτέρα: Να ξεχάσω ότι τα παιδιά μου έχουν γονείς!
Τρίτη: Να τσακίσω μια τούρτα -όχι ακτινίδιο.
Τετάρτη: Να γελάσω μέχρι δακρύων.
Πέμπτη: Να μην επιτρέψω σε τίποτα να μου χαλάσει τη διάθεση.
Παρασκευή: Να περπατήσω στα σύννεφα.
Σάββατο: Να απολαύσω μια υπέροχη ταινία χουχουλιάζοντας στον καναπέ.
Κυριακή: Να ερωτευτώ.

17.9.10

Εβδομάδα πρώτη





-Θα σας δώσω από μία φωτοτυπία με τρεις εύκολες εργασιούλες για το Σαββατοκύ...
-Κυρία!
-...
-Σ' αγαπώ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ!
-Κι εγώ! Τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο! με αγκαλιά διάπλατη και συγκινημένο βλέμμα.
-Κι εγώ πιο πολύ. Ως το τέλος τ' ουρανού!!!

Κομμάτια η δασκάλα...

15.9.10

Είμαι χαρούμενη!!!

Από το καλό στο... καλύτερο. Ξέρω, ξέρω, πολύ νωρίς για να το πω, αλλά πειράζει που 'μαι χαρούμενη; Τάξη ακόμα αστόλιστη, αλλά δε βιαζόμαστε. Μαθητές ακόμα... πρωτάκια, αλλά πού θα μου πάνε; Σήμερα είπαμε να μπούμε σε ένα πρόγραμμα πιο κοντά στο καθημερινό, αλλά χωρίς υπερβολές. Μία άγνωστη ορθογραφία, έτσι, για να δούμε πού βρισκόμαστε, απέδειξε ότι χρειάζεται να ξαναπούμε κάποια πράγματα. Τα παιδιά του δεύτερου τμήματος τα αισθάνομαι ξένα, αλλά ούτε γι' αυτό ανησυχώ. Σε λίγο καιρό θα καταλάβουν τι ζητάω εγώ και θα μάθω τι ζητάνε κι εκείνα. Δυσκολίες, δυστυχώς, υπάρχουν και προβλήματα, αλλά... όλα λύνονται με υπομονή και καλή διάθεση.

Χθες δυσκολεύτηκα αρκετά με το μαθητή μου με το asperger. Αναγκάστηκα να αφήσω την αίθουσα και να τον "κυνηγήσω" -είμαι υπερβολική με το ρήμα- ως το γραφείο του διευθυντή για να τον φέρω πίσω στην τάξη. Φυσικά και η κατάστασή του φέτος δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την περσινή! Μίλησα πολύ. ΠΟΛΥ. Ήρεμα, με διαλλακτική διάθεση και τόνο καλής θέλησης να λύσουμε όποιο πρόβλημα δημιουργηθεί. Το παιδί με άκουσε, με εμπιστεύτηκε και δέχτηκε αγκαλιές και συζητήσεις. Αρνήθηκε να κάνει κάποιες -εύκολες- ασκήσεις, παρόλο που ξέρω καλά ότι πρόβλημα μαθησιακό δεν έχει κανένα!

Σήμερα τα πράγματα ήταν πιο κοντά στο σχολικό πρόγραμμα και τη ρουτίνα που το κάνει να νιώθει ασφάλεια, παρόλο που δεν μπήκαμε ακόμα στα καινούρια μας βιβλία. Άγνωστη ορθογραφία, ανάγνωση τις δύο πρώτες σελιδούλες ενός παραμυθιού, αντιγραφή για το σπίτι... Μικρές αρνήσεις, χωρίς ουσιαστική αντίδραση. Στην ανάγνωση του παραμυθιού πρόσεχε και έδειξε να χαίρεται, αφού με πλησίασε και κοιτούσε στο βιβλίο, ενώ διάβαζα στα υπόλοιπα παιδιά. Μόνο η μουσική δείχνει να τον ενοχλεί, αλλά θα προσπαθήσουμε να το ρυθμίσουμε κι αυτό.

Αισθάνομαι άδικη, εκτός από αγχωμένη. Πολλές φορές μ' έπιασα να παραμελώ τα υπόλοιπα παιδιά, εξαιτίας του ενός. Ελπίζω κι εύχομαι να μη χαλάσει η "χημεία" με το υπόλοιπο τμήμα, αλλά να εντάξουμε χωρίς προβλήματα και το ένα στη μεγάλη οικογένεια. :)

Βαθιά ανάσα, πλατύ χαμόγελο και συνεχίζουμε!

13.9.10

Πρώτο κουδούνι



Ήχησε πάλι το κουδούνι και γέμισε το σχολείο ζωή! Φωνές, τρεχαλητά, αγκαλιές, φιλιά, μπουνιές... όλα τα 'χαμε. Και τότε έκανα και την πρώτη παρατήρηση σε πρωτάκι: "Εδώ είναι σχολείο και καθόμαστε φρόνιμα! Πίσω από τη γραμμούλα και ήσυχος!"... Τα πρώτα δείγματα φανερώνουν ότι πρόκειται για μια ζωηρότατη Πρώτη τάξη. Καλή δύναμη στις συναδέλφους!

Εμείς είμαστε πλέον μεγάλα παιδιά. Θα πάμε στη Δευτέρα. Ήμαστε φρόνιμα και μάλλον ντροπαλά -πώς έγινε αυτό; Μερικές μητέρες έδειξαν να χαίρονται που θα είμαστε και φέτος όλοι μαζί. Όλοι μαζί... τρόπος του λέγειν! Ήδη έχουν αποχωρήσει τρία παιδιά με μεταγγραφή και έχουν συνενωθεί τα τρία τμήματα σε δύο. Δηλαδή θα 'χουμε στο τμήμα μας οκτώ νέα παιδιά. Αισίως φτάνουμε τα είκοσι δύο ζευγάρια μάτια...

Η αίθουσά μας είναι διαφορετική, μεγαλύτερη για να μας χωράει και θα τη "μοιραζόμαστε" με το τμήμα του Ολοήμερου. Ελπίζω κι εύχομαι η συνεργασία με το συνάδερφο και τα παιδιά να 'ναι καλή.

Η δυσκολία μας υπάρχει και είναι μεγάλη εξ αρχής. Θα πρέπει να μάθω να συνεργάζομαι και να λειτουργώ με έναν μαθητή μου με σύνδρομο Asperger. Η περσινή του χρονιά ήταν αρκετά δύσκολη για όλους μας. Φέτος θα πρέπει να κάνουμε τη διαδρομή μαζί και να μην πέσουμε σε κακοτοπιές. Φοβάμαι. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Ελπίζω να λειτουργήσει το τμήμα ένταξης και ο/η συνάδερφος που θα έρθει να βοηθήσει όσο μπορεί.

Ξεκινάμε, λοιπόν και... η Παναγιά κοντά μας!

15.6.10

Πέρασε κι αυτή η χρονιά


Τελικά, ήμαστε μια τάξη πολύ πολύ εντάξει και το αποδείξαμε και χθες στη γιορτή μας! Χαμογελαστά παιδάκια δραματοποίησαν το γνωστό, πλέον, τραγούδι και κέρδισαν τις εντυπώσεις και το χειροκρότημα όλων των γονιών και των δασκάλων τους. Πανευτυχής η δασκάλα τους καμάρωνε σε μια μεριά.

Σήμερα συναντηθήκαμε για τον απολογισμό της χρονιάς και τον αποχαιρετισμό μας, δίνοντας ραντεβού για το Σεπτέμβρη. Τα μικρούλια ήρθαν με τους γονείς τους, πήραν το ενδεικτικό τους και το CDάκι με τα στιγμιότυπα από τη ζωή μας στην Α' τάξη και, πολλά απ' αυτά, έφεραν το δωράκι τους για την κυρία. Πάντα αισθάνομαι αμηχανία όταν τα παιδιά μού φέρνουν δώρα. Ξέρω όμως πως το κάνουν με την καρδιά τους. Είναι μεγάλο δώρο να παίρνεις 17 ζωγραφιές τη μέρα με την αφιέρωση: "Για τη δασκάλα μου" ή "Κυρία σ' αγαπώ πολύ". Στάθηκα ιδιαίτερα στις ζωγραφιές και τις κάρτες τους, στα λουλούδια τους και... σ' ένα ξεχωριστό δώρο μιας μικρής, ένα πολύ γλυκό βιβλίο με τίτλο: "Εγώ τα ξέρω όλα για τη δασκάλα μου", των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο:

"Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα τα λέει όλα στους γονείς.
Εγώ όμως ξέρω ότι δεν είναι αλήθεια αυτό. Η δασκάλα κρατάει τα μυστικά της και βρίσκει τρόπους να τους καθησυχάζει."

Και να δείτε πόσο πιο ήσυχοι φεύγουν ακόμα και εκείνοι που έρχονται έτοιμοι για καβγά! Σήμερα, τελευταία μέρα, το απέδειξα άλλη μια φορά. Ο πατερούλης έφυγε... γειωμένος κανονικά. χιχιχι!

"Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα είναι φοβερή στον πολλαπλασιασμό.
Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Όταν βγαίνουμε όλοι μαζί από την τάξη, η δασκάλα δε σταματάει να μας μετράει και να μας ξαναμετράει".

Κι αυτό πέρα για πέρα αληθινό! Πόση αγωνία μπορεί να υπάρξει μέχρι να φτάσω στο 17;

"Οι μεγάλοι λένε ότι η δασκάλα είναι ερωτευμένη με κάποιον.
Εγώ νομίζω ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Η δασκάλα δεν αγαπά παρά μόνο εμάς και το ξέρει όλος ο κόσμος."

...Όποιος αμφιβάλλει ας κοιτάξει τα μάτια μας όταν μιλάμε για τα παιδιά ΜΑΣ.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

24.5.10

Στιγμές

16.5.10

Μουσειότσαρκα!



Μετά την, προ δεκαπέντε ημερών, εκδρομή σε ποδοσφαιρικό γήπεδο για εκτόνωση, ήρθε η σειρά για επίσκεψη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Από κοντά και το σχετικό μάθημα της Μελέτης Περιβάλλοντος περί πολιτισμού και μουσείων. Φυσικά και το απαραίτητο κήρυγμα για το πώς συμπεριφερόμαστε σ' έναν τέτοιο χώρο. Χαμένος χρόνος για μερικά!

23.4.10

Μου 'ρθε ένα email...


-->

-->
H πληρωμή ενός δασκάλου σε σχέση με ένα… υδραυλικό. Φυσικά πρόκειται για μια σειρά απλών συλλογισμών που έστειλε ένας φίλος. Η πλάκα είναι πως η... αριθμητική του είναι σωστή, δικαιώνει τις απόψεις των συνδικάτων, παρότι το ζήτημα έχει και άλλες τεράστιες εκπαιδευτικές και κοινωνικές πλευρές…. «Καταλαβαίνεις πόσο κυνικός έχει γίνει ένας λαός όταν θεωρεί φυσιολογικό να πληρώνει περισσότερο αυτόν που ασχολείται με τις αποχετεύσεις του παρά αυτόν που ασχολείται με τα μυαλά των παιδιών του». J. F. Kennedy

Με τους παχυλούς μισθούς τους "βάζουν μέσα" το ελληνικό κράτος και δουλεύουν μόνο 9 μήνες τον χρόνο! Ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή σειρά και να τους πληρώνουμε για αυτό που πραγματικά κάνουν… baby-sitting (προσέχουν τα παιδιά μας)!
Μπορούμε να πετύχουμε να το κάνουν με λιγότερο από τον βασικό μισθό. Κάτι τέτοιο θα ήταν δίκαιο. Θα τους έδινα 3 ευρώ την ώρα και μόνο για τις ώρες που δουλεύουν και όχι για όλο το χρόνο. Αυτό σημαίνει 15 ευρώ την ημέρα (8:15 πμ με 1:30 μμ). Κάθε γονιός θα πρέπει να πληρώνει 15 ευρώ την ημέρα στους δασκάλους που κρατάνε τα παιδιά του.
Τώρα, πόσα παιδιά διδάσκουν την ημέρα; Γύρω στα 25; Δηλαδή 15Χ25=375 ευρώ την ημέρα.. Όμως θυμηθείτε δουλεύουν μόνο 180 μέρες το χρόνο! Δεν πρόκειται να τους πληρώνουμε για να κάνουν διακοπές!!! Για να δούμε… αυτό είναι 375 Χ 180=67.500 ευρώ τον χρόνο. (Περίεργο! μάλλον η αριθμομηχανή μου θέλει μπαταρίες!)
Και τι γίνεται με τους δασκάλους ειδικής αγωγής και αυτούς που έχουν μεταπτυχιακούς τίτλους;
Για να είμαστε και λίγο δίκαιοι θα τους πληρώνουμε το βασικό ωρομίσθιο που για λόγους στρογγυλοποίησης είναι 7 ευρώ. Αυτό σημαίνει 7 επί 5 ώρες επί 25 παιδιά επί 180 μέρες = 157.500 ευρώ τον χρόνο! Για περιμένετε ένα λεπτό, κάτι πρέπει να γίνεται λάθος εδώ! Κάτι είναι σίγουρα λάθος!

Κάντε ένα δάσκαλο να χαμογελάσει, στείλτε το σε κάποιον που καταλαβαίνει τι σημαίνει να είσαι Δάσκαλος!!! (Μέσος μισθός Δασκάλου 20,000/180 μέρες = 111 ευρώ την ημέρα /25 μαθητές =4.44/5 ώρες = 0.88 ευρώ την ώρα ανά μαθητή.) Τρομερά φτηνή φροντίδα και φύλαξη παιδιών και από πάνω μορφώνουν και τα παιδιά σας. Τρελό, εεε; Τα νούμερα από την αρχική δημοσίευση έχουν αλλάξει για να ταιριάζουν με τον μέσο μισθό των δασκάλων στην Ελλάδα!

ΥΓ: Και σκεφτείτε ότι το κείμενο γράφτηκε για πολλές χώρες και ότι πια στην χώρα μας οι μισθοί και των δασκάλων συνεχώς μειώνονται, ενώ ο αριθμός των μαθητών αυξάνεται και τα αντικίνητρα για την σύνταξη κορυφώνονται… Τι αξία έχουν τα δημόσια και συλλογικά αγαθά. Έπρεπε να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού για να αρχίσουμε να την κατανοούμε… Ή μήπως πρέπει να πέσουμε μέσα στο ρέμα;


Update, για να παραθέσω ένα φοβερό τετράστιχο του mortal, με τις λέξεις "μισθός -χαρταετός", από το eduportal

Πέταγε σαν χαρταετός γεμάτος ευεξία
και τον απολαμβάναμε, τον λέγαμε ανθό
τώρα, πια, συρρικνώθηκε σα να ΄χει ...ανορεξία
και μόνο, πλέον, σαν σκιά θυμίζει το μισθό!


Δεν μπορώ να πω τίποτα καλύτερο.


15.4.10

Τα ουσιαστικά



-Τα ουσιαστικά είναι λεξούλες που μας φανερώνουν πρόσωπα, ζώα ή πράγματα. Πείτε μου μερικά ουσιαστικά...
-Μαμά, γάτα, μολύβι.
-Δασκάλα, μπαμπάς, πόρτα, αντισηπτικό.
-Μέρα, γάλα, αβγό, παπί, ζέβρα.
-Μπράβο, παιδιά! Πάμε τώρα να ξεχωρίσουμε τα ουσιαστικά στις διάφορες κατηγορίες. Ένα ένα θα το παίρνουμε από τον πίνακα και θα το βάζουμε στη σωστή στήλη. Εντάξει; "Πατέρας"...;
-Ε, πρόσωπο, κυρία!
-Αλλά... υπάρχουν και πατέρες ζώα! πετιέται ένας.

Τι να θέλει να πει ο ποιητής; σκέφτομαι.
-Τι εννοείς; αποφασίζω να ρωτήσω.
-Να... ο γάτος, έχει γατάκια και είναι πατέρας!

Αααα! Αυτό... Γιατί το δικό μου, ενήλικο, κεφαλάκι πήγε αλλού... Προχωράει η άσκηση.

-Δασκάλα... πρόσωπο!
-Ε, δεν υπάρχει δασκάλα ζώο! το ίδιο παιδί με τον... πατέρα ζώο.
-Είσαι σίγουρος; τον ρωτάω και γελάω.
-Ε, μα, ΝΑΙ!

Θα μεγαλώσεις...

24.3.10

Τα καλαθάκια μας

Ένα τετράγωνο χαρτί διπλωμένο σε τρία, όχι απαραίτητα ίσα μέρη.

Γυρνάμε "ρεβέρ" προς τα έξω, ώστε τα δύο "φύλλα" που δημιουργούνται να εφάπτονται.

Σηκώνουμε τα ρεβέρ και διπλώνουμε τις τέσσερις γωνίτσες προς τα μέσα.

Έχοντας διπλώσει τις 4 γωνίες το χαρτί μας δείχνει έτσι.

Βάζουμε τους αντίχειρες μέσα στο καλαθάκι και σπρώχνουμε τις άκρες του ρεβέρ προς τα πίσω. Οι διπλωμένες γωνίτσες θα σας οδηγήσουν ώστε να δημιουργήσετε το πλαϊνό του καλαθιού. Τσακίζουμε προσεχτικά και από τις δύο πλαϊνές πλευρές.

Έτοιμο σχεδόν!

Μια λωρίδα οντουλέ χαρτιού για το χεράκι και... έτοιμο!

Τα παιδιά ζωγράφισαν κι έκοψαν κουνελάκια και κοτοπουλάκια για τα πλαϊνά των καλαθιών...


...κι εγώ τα γέμισα με αυτό το ειδικό χορταράκι και έβαλα μέσα σοκολατάκια και καραμέλες. Ελπίζω να τους αρέσει!

19.3.10

Λιώνω


Λιώνω, η δασκάλα, λιώνωωωωω!!! :):):)


Μια μικρή μού ζητάει να της κάνω μια χάρη: να "τους έρθω" σε όλες τις τάξεις...

Και μετά απορώ αν καταλαβαίνουν ότι τ' αγαπάω, με τόσες αγριογκαρίδες που βάζω για να κρατιέται μια κάποια τάξη...

17.3.10

Δώσαμε, δώσαμε!


Βαθμούς εννοώ. Για την ακρίβεια, εμείς, οι μικροί, δεν πήραμε βαθμούς. Ενημερώσαμε όμως τους... μεγάλους για τα κατορθώματα και την πορεία μας, γενικότερα. Απογοητευτική η προσέλευση. Ξεκινήσαμε με οχτώ (8) από τους δεκαεπτά (17). Στην πορεία αυξήθηκαν οι... θαμώνες του... καφενείου, γιατί περί καφενείου πρόκειται όταν όποιος θέλει, μπαίνει όποτε θέλει, διακόπτει για να πει το δικό του, επισημαίνει ότι βιάζεται να φύγει, απαντά στο κινητό, δίνει στο μωρό το γάλα του κλπ. Εν τέλει, παρουσιάστηκαν οι 16 από τους 17. Μοναδική απούσα (γενούς θηλυκού η παρουσία όπως και η απουσία, πάντα) εκείνη που θα 'πρεπε να 'ναι παρούσα από την πρώτη στιγμή. Αλλά πού!

Πήγε καλά η συνάντηση. Μιλούσα, βέβαια, δυο ώρες ασταμάτητα, αλλά μου φαίνεται πάντα φεύγουν πιο ήρεμες -οι παρουσίες- και πιο καθησυχασμένες. Εξέφρασαν και το ενδιαφέρον τους για το αν θα 'μαι εγώ εκεί του χρόνου με τα παιδιά τους. "Αν δεν είστε, θα στενοχωρηθούμε". Κάποιες όμως δε θα στενοχωρηθούν, απαντώ και γελάω. Η μία θυμώνει και θεωρεί ασήμαντο γεγονός, ανάξιο να γίνει θέμα το ότι μου στέλνει το παιδί με γραμμένες προτάσεις αταίριαστες με την ηλικία του.
-Μα, μου ήρθε πρόταση με τη λέξη "κλειδί": "Το κλειδί του Παραδείσου το έχει μόνο ο Θεός";;; ΈΛΕΟΣ!!!
-Ε, αυτό μου 'ρθε, αυτό είπα! η με θράσος ειπωμένη απάντηση.
-Ακούστε να σας πω: Εδώ δεν είμαστε για να αξιολογούμε την πνευματική καλλιέργεια και τη λογοτεχνική σας δυνότητα! Εδώ είμαστε για να μάθουν τα παιδιά σας να χρησιμοποιούν τις λέξεις και να φτιάχνουν προτάσεις! Και το τι είναι σημαντικό και τι όχι, θα το πούμε εμείς εδώ! Αν αποφασίσετε να μιλήσετε ελαφρά τη καρδία απαξιώνοντας το σχολείο και τις διαδικασίες του, να είστε έτοιμοι να δεχτείτε και τ' αποτελέσματα. Αν δε θέλετε να βοηθήσετε τα παιδιά σας, αφήστε να τα διαπαιδαγωγήσει η τηλεόραση, με ατάκες του στιλ: "Η δασκάλα παίρνει ληγμένα" και "το 'διάβαζα' είναι χρόνος... χαμένος"!

Κουνούσαν το κεφάλι συγκαταβατικά.

Μερικές φορές με θυμώνει η συμπεριφορά τους. Χρειάζεται διαρκώς να τονίζουμε ότι είμαστε εκεί, υπεύθυνοι και καταρτισμένοι, με όρεξη να προσφέρουμε όσα περισσότερα μπορούμε για τα παιδιά τους. Το μόνο που ζητάμε είναι η συνεργασία τους για το καλό των παιδιών τους!

Ουφφφφφφφφφφφ! Δύσκολη δουλειά διάλεξα...

4.3.10

Ο κ. Ευρωπαίος και τα παιδιά μου

Αυτή την εβδομάδα κάναμε τα σχετικά κείμενα με το Ταχυδρομείο. Η ηρωίδα του βιβλίου μας μαθαίνει ότι ο θείος της της έστειλε ένα δέμα και πρέπει να πάει να το παραλάβει. Στο δέμα ο θείος έχει βάλει κι ένα γράμμα, γιατί, τώρα πια, η ηρωίδα ξέρει να γράφει και να διαβάζει, οπότε... μπορούν να αλληλογραφούν. Η κυρία ρώτησε αν και σε ποιον θα 'θελαν να στείλουν κάποιο γράμμα. Ο Σέρτζιο είπε πως του έλειπε η γιαγιά του, η οποία ζει στη Ρουμανία. Κι έτσι... αποφασίσαμε να γράψουμε όλοι μαζί ένα γράμμα στη γιαγιά. Και φυσικά, η κυρία ξαναείπε για τα ταχυδρομεία, για τα γράμματα, για τους φακέλους και τα γραμματόσημα, για αποστολείς και παραλήπτες. Τα είχε ξαναπεί την ημέρα των Ταχυδρομείων και τότε με το γράμμα προς τον Αϊ-Βασίλη, αλλά τώρα τα 'λεγε και... επίσημα.

Και τι καλύτερο από το εποπτικό υλικό στην τάξη;! Η κυρία πετάχτηκε ως το ταχυδρομείο να παραλάβει ένα μεγάλο φάκελο με πολλά γραμματόσημα. Φυσικά δεν κρατήθηκε, το άνοιξε αμέσως, αλλά μόλις χτύπησε το κουδούνι για μάθημα, αφήσαμε ό,τι κάναμε και ασχοληθήκαμε με το εποπτικό υλικό μας.

-Μας έστειλαν γράμμα;
-Μας έστειλαν γράμμααααααααααααααααααα!!!
-Για εμάς είναι; Ποιος το έστειλε; ήταν οι πρώτες ερωτήσεις.

Ο κύριος Ευρωπαίος, που καθόταν αναπαυτικά μέσα στο φάκελο, αφού ξετσαλάκωσε το μπλε κουστούμι και ίσιωσε το κίτρινο μαντίλι στην τσέπη του, είπε... Καλημέρα στα πρωτάκια μου! Ήρθε να τους πει για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τρόπο απλό και κατανοητό, παραμυθένιο! Ειλικρινά τα κέρδισε με την πρώτη ματιά! Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με την πρωτότυπη εικονογράφηση! Ξετρελάθηκαν με τους υπέροχους σελιδοδείχτες! Εντυπωσιάστηκαν από ένα βιβλίο ξεχωριστής μορφής και αισθητικής.


Βλέποντας τον κύριο Ευρωπαίο, ένα αγοράκι μου αναφώνησε: "Είναι ταχυδρόμοοοος!!!" κι η κυρία γέλασε επισημαίνοντας: "Μέσα έπεσες!" Μόνο που... Ταχυδρόμος είναι ο δημιουργός του κυρίου Ευρωπαίου!
Ένα κοριτσάκι παρατήρησε: "Κυρία, ωραίος είναι!", βλέποντας τη φωτογραφία του συγγραφέα κι η κυρία... ψόφησε στο γέλιο λέγοντας: "Το 'χω υπόψη μου!" :)

Ύστεραν ήρθαν και οι φοβερές ιδέες:
-Κυρία, να του γράψουμε κι εμείς ένα γράμμα!!! (είχαμε μόοοοολις μάθει πώς να το κάνουμε!)
-Ναι! Και να του στείλουμε και ζωγραφιές!!!!
-Τις καλύτερές μας!!! (όσο γι' αυτό... είμαι βέβαιη!)

Η κυρία είπε με τεράστιο χαμόγελο και πολλή υπερηφάνεια: "Εντάξει, όπως θέλετε, αλλά ΑΦΟΥ διαβάσουμε το βιβλίο, εντάξει;" και τα παιδιά έδειξαν να συμφωνούν και να θαυμάζουν τους σελιδοδείχτες στους τοίχους.

Σήμερα τα παιδιά ενθουσιάστηκαν στη θέα του χάρτη της Ευρώπης που έφερα στην τάξη. Οι ερωτήσεις έπεσαν βροχή και αμέσως ζήτησαν να τους διαβάσω τον "κύριο Ευρωπαίο" που τους έδειξα χθες!

-Το παραμύθι πότε θα μας το διαβάσεις;
-Να μην κάνουμε Μελέτη, να διαβάσουμε αυτό!
-Θα μας βάλεις και το χάρτη κάπου να τον έχουμε έτοιμο για αύριο;

Χαμογελώ ευχαριστημένη. Μωρά μου!!! Να μεγαλώσετε θέλετε και βιάζεστε πολύ.

Όμως το βιβλίο "ο κύριος Ευρωπαίος και η παρέα του" δεν αναφέρεται μόνο σε μικρούς αλλά και σε μεγάλους αναγνώστες. Θα ήμουν, ειλικρινά, ευτυχής αν είχα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο από πέρσι, όταν δίδασκα στην ΣΤ' για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και πρόπερσι, που δίδασκα στην Ε' για το ίδιο θέμα, είμαι σίγουρη πως αυτό το βιβλίο θα μου 'λυνε τα χέρια! Αναζητήστε το και θα δείτε και οι ίδιοι ότι πρόκειται για μια πολύ όμορφη δουλειά!

Στο συγγραφέα του, Νίκο Νυφούδη, να ευχηθώ τα καλύτερα για το έργο του! Πολλά συγχαρητήρια για τη δουλειά του και πολλές πολλές εκδόσεις ακόμα! :)

1.3.10

Καλή Άνοιξη!

Αισίως φτάσαμε στο Μάρτη! Καλή Άνοιξη!
Δέσαμε μαρτάκια στα μικροσκοπικά χεράκια και ζωγραφίσαμε λουλούδια, πεταλούδες και πασχαλίτσες. Και κάπου ανάμεσα στη Γλώσσα και τα Μαθηματικά, κάπου μεταξύ πίνακα και φωτοτυπίας, ένα Α με τόνο κι ένα χαμόγελο μετά κλεισίματος του ματιού -αντί για αυτοκόλλητο- ανταμοίφθηκαν με μια αγκαλιά μεγάλη, από μικρά χεράκια που τέντωσαν για να ξεπεράσουν το εμπόδιο της έδρας.
"Κυρία, μου 'ρχεται να σε φιλήσω, μ' αυτά τα μαγουλάκια!" (χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!)
Και οι αγκαλιές συνεχίστηκαν, έτσι, για να γκρεμίσουν κάθε εμπόδιο και να εκμηδενίσουν κάθε απόσταση.

Μωρά μου, καλό μήνα! :)


4.2.10

Τσικνοπέμπτη







Όταν η κυρία δεν μπορεί να μιλήσει, η τάξη γίνεται ομορφότερη... Δυστυχώς, όταν η κυρία μιλάει, τα κεφάλια μας γίνονται καζάνια και η μόνη διακόσμηση είναι τέτοιου είδους:

ή τέτοιου: