RSS

26.11.10

Εκλογές στην τάξη μας!


Καλά, πέρασαν δυο εβδομάδες από τις εκλογές, τώωωωωρα το θυμήθηκες εσύ να κάνεις εκλογές στην τάξη;;;; Ε, ναι! Σήμερα κάναμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Μια φορά ήταν η Κωλοτούμπα", που βρίσκεται στο Ανθολόγιό μας. Αφού μιλήσαμε για την υγιεινή διατροφή, για την πυραμίδα μεσογειακής διατροφής κλπ, κάναμε τη δραστηριότητα που προτείνει το βιβλίο, αλλά λιγάκι πιο... αληθινή!

Ένα πλαστικό διαφανές κουτί για κάλπη, τέσσερα μέλη -ένας εκπρόσωπος κάθε ομάδας θρανίων- εφορευτικής επιτροπής, ένας εκλογικός κατάλογος με τα ονόματα των μελών της τάξης μας, μικρά ορθογώνια χαρτιού για ψηφοδέλτια και... υπενθύμιση της δημοκρατικής διαδικασίας που είχαμε εξηγήσει τις προάλλες. ;) Τι ψηφίσαμε; Μα, το αγαπημένο μας φαγητό!

Με τον ήχο του κουδουνιού η διαδικασία ολοκληρώθηκε και οι ψήφοι καταγράφτηκαν την επόμενη ώρα. Ψήφισαν 21. Απείχαν 3. Έγκυρα 17. Άκυρα 2. Λευκά 1. Το αποτέλεσμα... συντριπτική νίκη των μακαρονιών!

Είμαστε μακαρονάδες, τι να κάνουμε; :):)

Το καταδιασκεδάσαμε! :):)

Αυτό, θαρρώ, λέγεται διαθεματικότητα. Σωστά;

19.11.10

18η Νοεμβρίου 2010

Σήμερα τα μικρά μου αστεράκια με συγκίνησαν και με χαροποίησαν ιδιαίτερα. Δεν ήταν μόνο η πολύ καλή προσπάθεια για ομαδική συγγραφή μιας ιστορίας με δοσμένες λέξεις, αλλά και η τεράστια ομαδική αγκαλιά που εισέπραξα όταν τους είπα πως σήμερα έχω τα γενέθλιά μου!


Και τα δικά μας ΝΑΙ και ΌΧΙ, φωτογραφία που ήθελα μέρες να φυλάξω εδώ στο μπλογκ, αλλά ο υπολογιστής αρνούνταν να συνεργαστεί με το κινητό μου. Τεχνολογία... τς τς τς!

17.11.10

17η Νοεμβρίου 2010



Από το πρωί τα παιδιά ήξεραν πως δε θα κάνουν κανονικά το πρόγραμμά τους, αλλά θα σχολάσουμε νωρίτερα...

-Βοηθήστε με, σας παρακαλώ, με την ημερομηνία. Ποιος τη θυμάται;
-Τετάρτη, 17 Νοεμβρίου 2010.
-Α! Ευχαριστώ! Και η σύντομη;
-17/11/2010.
-Και τι μέρα είναι σήμερα;
-ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ!
-Α! Του Πολυτεχνείου. Τι είναι το Πολυτεχνείο;
-Ένα μεγάλο σχολείο.
-Α! Πολύ ωραία! Και γιατί το γιορτάζουμε;
-Γιατί η χούντα διέταξε τα τανκς και μπήκαν μέσα στο Πολυτεχνείο και σκότωσαν τους φοιτητές.
-Μπράβο σας! Τα θυμάστε μια χαρά βλέπω! Μήπως ξέρετε και πότε έγινε αυτό;
-...
-Έγινε το 1973. Πόσα χρόνια έχουν περάσει;
-Μέχρι το 80 ...7. Μέχρι το 90... 17. Μέχρι το 2000... 27. Μέχρι το 2010... 37!

Τα παιδιά μου θυμούνταν πολλά πράγματα για τη σημερινή μέρα. Είχαν κάνει πολύ καλή δουλειά οι γονείς τους, αλλά και οι νηπιαγωγοί τους. Ε, να μην ευλογήσω και τα δικά μου... γένια, ντροπή! Με αφορμή το "Λεβέντη" που έμαθαν στο μάθημα της μουσικής, αναφέρθηκαν σε απαγορεύσεις της χούντας και το μάθημα κύλησε πολύ πολύ φυσικά. Τραγούδησαν τραγούδια της εποχής, θυμήθηκαν το Μίκη Θεοδωράκη, άκουσαν και έμαθαν από μένα για το Μάνο Λοΐζο, έφτιαξαν μόνα τους σημαίες ελληνικές και κόλλησαν πάνω τους περιστέρια της ειρήνης και ένα κόκκινο γαρίφαλο από γκοφρέ. Αναλύσαμε δύο ποιήματα για τη σημερινή επέτειο και ζωγράφισαν ελεύθερα ό,τι ήθελαν για το Πολυτεχνείο, ενώ έγραψαν και μερικά από τα συνθήματα.

Το διαφορετικό της σημερινής μέρας ήταν ότι η δασκάλα της μουσικής και η δασκάλα των εικαστικών που ήταν στο σχολείο σήμερα από νωρίς, δέχτηκαν να έρθουν στην τάξη και, όλοι μαζί, να δουλέψουμε τις δραστηριότητές μας: ενημέρωση και έκφραση: ζωγραφική, μουσική. Τόσο τα παιδιά όσο και εμείς το ευχαριστηθήκαμε πολύ! Τα παιδιά έφυγαν ενθουσιασμένα και χαρούμενα γιατί... "πολύ μου άρεσε αυτό το μάθημα!!!"!

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τη Ρούλα και την Κατερίνα για τη βοήθειά τους σήμερα και μπορώ πλέον από προσωπική πείρα να πω πως, μπορεί τα ολοήμερα πιλοτικά με διευρυμένο ωράριο να 'ναι αρκετά κουραστικά για τα παιδιά, αλλά προσφέρουν και απίστευτες ευκαιρίες για συνεργασία, σύμπραξη, διαθεματικές δράσεις, ολική μάθηση και δημιουργία! Επίσης, να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω το Αστροπελέκι για τις όμορφες ιδέες που μοιράζεται μαζί μας.

Καλά να 'μαστε και του χρόνου!







15.11.10

Κάλλιο αργά...

...παρά ποτέ, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της πρώτης συνάντησης με τους γονείς των παιδιών μου η οποία πραγματοποιήθηκε προημερών, 11/11/10. Αν και η ενημέρωση για τη συνάντηση έγινε μόνο δύο μέρες πριν, οι περισσότεροι γονείς ήταν παρόντες και στην ώρα τους. Μόνο τέσσερις οι απόντες. Το άγχος και η αμηχανία μου κράτησαν, όπως πάντα, μόνο το πρώτο πεντάλεπτο, περισσότερο γιατί στην παρέα μας είχαμε και νέα πρόσωπα. Από την ομάδα, βέβαια, δεν έλειψαν και δύο... χμ... παρουσίες οι οποίες είχαν, έχουν και μάλλον θα έχουν σκοπό να με βασανίσουν. Είναι εντυπωσιακό πόση ξινίλα και κακία μπορεί να αποτυπωθεί στο πρόσωπο ενός ανθρώπου, ακόμα και όταν κανένας δεν τους απευθύνεται προσωπικά, ούτε και τους θίγει άμεσα ή έμμεσα! Τέλος πάντων, η συνάντηση κύλησε ομαλά και, απ' ό,τι κατάλαβα, προβλήματα, τουλάχιστον με τη δασκάλα, οι άνθρωποι δεν είχαν. Άκουσαν με υπομονή όσα είχα να τους πω, ρώτησαν και εξέφρασαν τις ανησυχίες τους, τις οποίες φρόντισα να κατευνάσω.

Ελπίζω από 'δώ και στο εξής τα πράγματα να κυλήσουν καλύτερα απ' ό,τι στο πρώτο τρίμηνο.

4 στα 23 παιδιά δε διαβάζουν με άνεση.

1 παρακολουθεί το τμήμα ένταξης για περισσότερη βοήθεια. Δυστυχώς όσο κι αν επέμενα πέρσι για επανάληψη της Α' τάξης, η μητέρα του δε δέχτηκε, με αποτέλεσμα το παιδί να είναι... εκτός τόπου και χρόνου. Φυσικά καμιά από τις υποσχέσεις για μελέτη τους καλοκαιρινούς μήνες δεν πραγματοποιήθηκε.

3 παιδιά θα χρειαστούν ενισχυτική διδασκαλία και

1 παιδί θα χρειαστεί παράλληλη στήριξη.

Τα παιδιά προσπαθούν αρκετά και η πρόοδός τους είναι εμφανής. Τα κενά ανάμεσα στα παιδιά του ενός τμήματος και του άλλου είναι επίσης εμφανή, αλλά τα παλεύουμε. Δυστυχώς όχι όλοι... Πάντως και τα καινούρια παιδιά έχουν αντιληφθεί ότι η νέα τους δασκάλα "δε δαγκώνει", ούτε "φωνάζει μόνο". Φωνάζει πολύ, αλλά κάνει και αστεία, τσιμπάει μαγουλάκια, κολλάει αυτοκόλλητα, πειράζει, ζωγραφίζει και τραγουδάει.

Τα παιδιά φαίνονται ανώριμα για την ηλικία τους. Έχω την αίσθηση ότι οι γονείς τους τα θεωρούν μικρότερα από την ηλικία τους και τείνουν να τα προστατεύουν περισσότερο απ' όσο χρειάζεται, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην μπορούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες ή να φέρουν σε πέρας συλλογικές εργασίες.

Πρώτη φορά επιχειρήσαμε να δουλέψουμε ομαδικά σε επίπεδο γραφής. Επιχειρήσαμε να γράψουμε ομαδικά μια ιστορία και να εικονογραφήσουμε ομαδικά μια άλλη. Δεν μπορώ να πω πως το αποτέλεσμα με ενθουσίασε, αλλά με ικανοποίησε η προσπάθεια. Θα το επιχειρήσουμε ξανά και ξανά...

Στα Μαθηματικά έχουμε αρκετά προβλήματα. "Πιστεύετε πως τα παιδιά έχουν κατανοήσει τα κεφάλαια με τα ευρώ;" η μία δηλητηριώδης ερώτηση με αντίστοιχο βλέμμα. "Όχι, δεν τα έχουν κατανοήσει, αλλά είναι μόνο 7 χρονών παιδιά και θα 'χουν όλη τους της ζωή μπροστά, εκτός του ότι θα 'χουν όλη τη σχολική χρονιά για να τα μάθουν καλύτερα." Δεν μπορώ να καταλάβω μερικοί ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ; Να τους ανοίξω το κεφάλι και να τα βάλω μέσα; Να μην κάνω τίποτα άλλο απ' το να παίζω με τα κέρματα; Γιατί δεν ασχολούνται λίγο με τα παιδιά τους; Έστω, γιατί δεν ασχολούνται ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ με τα παιδιά τους; Η τρίχρονη ανιψιά μου έχει αναπτύξει λεξιλόγιο που θα το ζήλευαν τα δευτεράκια μου και μετράει κανονικότατα ως το δέκα, τουλάχιστον! Γνωρίζει ζώα, χρώματα, αντικείμενα, επιχειρηματολογεί... Δεν καταλαβαίνω γιατί μερικοί γονείς δεν προωθούν τα παιδιά τους στο να μάθουν πράγματα; Εύκολη λύση το dvd και η τηλεόραση, έτσι;

Για δικό μου καλό και, κατ' επέκτασιν για καλό των παιδιών μου, θα σταματήσω να τους πολυακούω. Στο κάτω κάτω οι... δηλητηριώδεις αποτελούν τη συντριπτική μειοψηφία! 2 στους 23! Τη δουλειά μου την ξέρω και θα την κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Υπό αυτές τις συνθήκες, με όσα μέσα διαθέτω, με όσο κέφι και όρεξη μου περισσεύει θα δουλέψω για τα παιδιά μου. Και, ειλικρινά, με αποζημιώνουν αγκαλιές, χάδια και δηλώσεις του τύπου: "Αν δε μας κάνεις εσύ μάθημα μέχρι το Λύκειο, εγώ θα αλλάξω σχολείο, να το ξέρεις!"...