RSS

23.12.11

Καλά Χριστούγεννα!

Χθες το απόγευμα τα δυο τμήματα της Πρώτης μας μαζεύτηκαν στην αίθουσά μας και... καταδιασκέδασαν τους συμμαθητές και τους γονείς τους! Μάγοι, βοσκοί, αστέρια, νοικοκυρές και, φυσικά... καλικάντζαροι είχαν την τιμητική τους!


Ο χώρος πολύ μικρός, η διάθεση πολλή μεγάλη και η προσέλευση ακόμα μεγαλύτερη! Πού χώρος για "σκηνή"; Γίναμε μικροί μεγάλοι μία παρέα!


Σήμερα, τα μικρά μου περίμενε μια έκπληξη. Μικροδωράκια που άφησε ο Αϊ-Βασίλης στην πιλοτή μου για εκείνα, επειδή... ήταν καλά παιδιά σ' αυτό το τρίμηνο της γνωριμίας μας! ;)


Καλές γιορτές και ευχές πολλές για ό,τι καλύτερο! :)

5.12.11

Στολίσαμε δέντρο


Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη διαδικασία την αντιπαθώ... αλλά, για καλή μου τύχη, ο Ιωάννης, ο συνάδερφος των Εικαστικών, το διασκεδάζει, οπότε...

...βάλαμε όλοι μαζί ένα χεράκι και...


...έτοιμο! Και του χρόνου να 'μαστε καλά! :)

3.12.11

Επίσκεψη στο Ενυδρείο

Η πρώτη μας έξοδος από την τάξη προγραμματίστηκε για τις 25/11/2011 και προορισμός μας ήταν το Ενυδρείο Κρήτης. Μέρες πριν η ανησυχίας μας ήταν μεγάλη και η ανυπομονησία μας για την προκαθορισμένη μέρα έκδηλη.

Έκδηλο και το άγχος της δασκάλας γιατί... πού να πας 26 παιδάκια ζωηρότατα και, πολλά απ' αυτά, χωρίς όρια; Τελικά η ομάδα δημιουργήθηκε με 23 παιδάκια και όλα λειτούργησαν πολύ πολύ καλά! Κάτι μικροπροβλήματα όπως γκρίνιες του τύπου: "δε μ' αφήνει να δω" και κάτι τρεχαλητά στην υποδοχή του Θαλασσόκοσμου, ε... συνέβησαν, αλλά τι να κάνουμε; Καλό θα ήταν να 'χαν ήδη μάθει ότι συμπεριφερόμαστε ΚΟΣΜΙΑ σε μουσεία, θέατρα, χώρους σαν του ενυδρείου κλπ και να μη χρειαστεί να αγριοκοιτάξω και υψώσω τον τόνο, αλλά... δεν είναι δικά μου τα παιδιά, οπότε... δε λέω κι άλλη κακία!

13.11.11

Λίγο πριν τις 17Ν


Μέσα Νοέμβρη και η εβδομάδα που πέρασε μου φάνηκε πως ήταν καλύτερη από τις προηγούμενες. Ποτέ δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ή με σιγουριά τι γίνεται, αλλά αυτή την εβδομάδα, φτάνοντας στο "Παπί" στη Γλώσσα, στο κεφ. 16 των Μαθηματικών και στο "Πώς μετράμε το χρόνο" στη Μελέτη, τα παδιά:

  • ήταν πιο φρόνιμα
  • ήταν πιο συνεργάσιμα
  • ήταν πιο υπάκουα σε οδηγίες
  • ήταν καλύτερα διαβασμένα
  • συμμετείχαν περισσότερα και πιο δυναμικά στην ανάγνωση άγνωστων προτάσεων
  • άκουσαν καλύτερα παραμύθι (το παρατήρησε και η Μουσικός μας)
  • είδαν φρόνιμα και προσηλωμένα ΠΑΡΑΜΥΘΑ
  • ζήτησαν να του γράψουν γράμμα για να τον καλέσουν σχολείο μας
  • στις επαναληπτικές ασκήσεις μαθηματικών οι σωστές απαντήσεις ήταν συντριπτικά περισσότερες από τις λανθασμένες
ΟΜΩΣ χρειάζεται ακόμα:
  • να μάθουν να σηκώνουν το χέρι τους για να μιλήσουν
  • να βοηθούν τους διπλανούς τους
  • να "δέσουν" περισσότερο ως ομάδα
  • να διαβάσουν με περισσότερη άνεση
  • να λογαριάσουν με περισσότερη άνεση
  • να καταλάβουν ότι υπάρχουν στιγμές που πρέπει να σιωπούν...
26 παιδιά από τα οποία:
  • 3 δε διαβάζουν καν
  • 4 χρειάζονται πολλή πολλή προσπάθεια
  • 19 είναι πολύ καλά, αλλά κάποια πρέπει να ηρεμήσουν λιγάκι, γιατί με εξοντώνουν και με κάνουν να ουρλιάζω για να μπορέσω να κάνω μάθημα
Περισσότερο δεν ξέρω ποια με απασχολούν... Τα 3 εκείνα που δε διαβάζουν καν ή τα 4 που χρειάζονται έξτρα δουλειά, την οποία, αν είχαν σωστά από το σπίτι, θα 'ταν μια χαρά; Σκέφτομαι να πάρω αρχικά τα 4 παιδιά με τις δυσκολίες για "ενισχυτική", κάποιες ώρες που έχουν ειδικότητες... Άτυπα, καθώς το ωράριό μου, για την ώρα -δεν έχουν έρθει ακόμα γυμναστές-, είναι πλήρες. Σ' αυτά τα παιδιά η ορθογραφία είναι λιγότερη και γίνονται ακόμα ασκήσεις συλλαβισμού. Είμαι σίγουρη πως αν επιμείνω, κάτι θα καταφέρουμε, αλλά, δυστυχώς, είναι πάρα πολλά τα παιδιά στην τάξη και με χαμηλή αυτοπεποίθηση αυτά τα 4 που δυσκολεύονται και κυριολεκτικά "καπελώνονται" από τα άλλα που ξέρουν, διαβάζουν γρήγορα και... αμολάνε την απάντηση... καταστρέφοντάς μου το μάθημα και την προσπάθεια του συμμαθητή τους! Αχ, αν μπορούσαν να καταλάβουν πόσο κακό κάνουν στους φίλους τους... Είμαι σε θέση να γνωρίζω, από την προηγούμενη φορά που ασχολήθηκα με την Πρώτη, ότι ακόμα και όταν απογοητεύεσαι που οι απίστευτες προσπάθειές σου πέφτουν στο κενό, τα παιδιά, κάποια στιγμή, θα διαβάσουν και απορείς με το "θαύμα" που συντελέστηκε, κυριολεκτικά, από τη μια μέρα στην άλλη! Το ίδιο "θαύμα" προσδοκώ να συντελεστεί και φέτος. Αλλά για να συντελεστεί, πρέπει να το δουλέψουμε ΠΟΛΥ. Από την πλευρά μου, θα το προσπαθήσω και... βλέπουμε.
Όσο περνάει ο καιρός τα παιδιά με συμπαθούν περισσότερο. Κι εγώ εκείνα! :) Καθημερινά είναι πάνω μου, έως... ενοχλητικά πάνω μου δηλαδή και διεκδικούν αγκαλιές και φιλιά συνεχώς. Μου βγήκαν... αγαπομωρά, τι να κάνω; Βλέπω με χαρά ότι ακούνε περισσότερο ό,τι τους λέω και συμμετέχουν στην αρχειοθέτηση των ζωγραφιών και των εργασιών τους, για να μη μου χαλάσουν χατίρι. Και όταν οι τόνοι ανεβαίνουν -γιατί ανεβαίνουν συχνά- έρχονται κάτι αγκαλιές "για να μη στενοχωριέσαι", όπως δηλώνουν και εγώ... προσπαθώ να μη δείξω ότι λιώνω στις εκδηλώσεις τρυφερότητάς τους...
Για να δούμε παρακάτω...

21.10.11

Εκνευρισμός και τιμωρία

Όταν η ένταση κορυφώνεται και οι τόνοι ανεβαίνουν, όταν η τιμωρία για την παιδική αδιαφορία σε συλλαβές κι αθροίσματα, σε ποιήματα και πανηγύρια εκδηλώνεται με στέρηση διαλείμματος, η μόνη διαπραγματευτική φωνή, αυτή η λανθασμένη, η πονεμένη, η με μεγάλο κόπο αρθρωμένη, παίρνει πάνω της όλη την προσπάθεια και τότε η τιμωρία αναστέλλεται. Τότε, στο άκουσμα της λυτρωτικής έκφρασης: "περάστε, διάλειμμα!", δυο χεράκια απλωμένα προς τα πάνω τρέχουν να σ' αγκαλιάσουν και αυτά τα χειλάκια που... τόλμησαν και πήραν πάνω τους όλη τη διαπραγματευτική γραμμή σχηματίζουν φιλί αληθινό για σένα, την κακιά, που τους στέρησες το μισό τους διάλειμμα, επειδή, λίγο νωρίτερα, δε σε άφησαν να τους κάνεις μάθημα για...

Αχ, ρε δασκάλα, πόσο βλαμμένη είσαι!!!!!


Χριστόφορε, σ' ευχαριστώ πολύ, καρδιά μου, για το σημερινό μάθημα!

5.10.11

Ημέρα του εκπαιδευτικού

Τίποτα δε θα πω. Ούτε για το έργο μας, ούτε για την κατάσταση που βιώνουμε φέτος, ούτε για το μισθό που εξαφανίζεται, ούτε για τα μέσα που είναι ανύπαρκτα, ούτε για κάποιους γονείς που είναι απαράδεκτοι, ούτε για τα παιδιά που 'ναι πολλά και δεν τα φέρνω βόλτα.

Από σήμερα θα δεσμευτώ να σκέφτομαι ότι όσο περισσότερα είναι τα παιδιά, τόσο περισσότερη θα είναι η αγάπη που θα παίρνω και τόσο μεγαλύτερη η αγάπη που θα δίνω. Και ας μη βγαίνει η φωνή μου να τους το πω. Απλά, θα κρεμάω με καμάρι ζωγραφιές όπως η παραπάνω, που, μπορεί να 'ναι με μισογραμμένο το όνομα, αλλά ξεχειλίζει από αγάπη η κίνηση να μου χαριστεί με την επισήμανση: "Για τη γιορτή σου"...

Χρόνια μας πολλά και καλή μας δύναμη. :)

1.10.11

τέλος 3ης εβδομάδας...


...ή αλλιώς... ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!

Δεν ξέρω αν είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα -υποψιάζομαι πως είναι.
Δεν ξέρω αν φταίει το πλήθος των παιδιών -26, ζωή να 'χουνε!
Δεν ξέρω αν είμαι πολύ απαιτητική -θεωρώ πως είμαι.
Δεν ξέρω αν επηρεάζονται τα πιτσιρίκια από το γενικότερο μίζερο κλίμα που βιώνουμε όλοι -φαντάζομαι πως ναι, αφού κι αυτά είναι άνθρωποι που ζουν στον ίδιο χώρο με εμάς τους "μεγάλους" και πρέπει να μας υφίστανται καθημερινά.
Δεν ξέρω αν και πότε θα διορθωθεί αυτό το μπάχαλο που αντιμετωπίζω κάθε μέρα στην τάξη μου...
...ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΩ ΑΛΛΟ!!!

Γενικότερη εκτίμηση τάξης -τώρα μπορώ να 'χω εικόνα.

Υπάρχουν τουλάχιστον τρία παιδιά που διαβάζουν με άνεση και βαριούνται τη ζωή τους εκεί μέσα με τα "λα λε λο" και τα ρημαδο-"παπιά"! Πότε θα με σιχτιρίσουν δεν ξέρω!
Υπάρχει ένα παιδί με προβλήματα υγείας σοβαρότερα από τα άλλα.
Υπάρχει ένα παιδί με σοβαρότατο πρόβλημα λόγου που εύκολα γίνεται αντικείμενο χλευασμού από τα άλλα. Επίσης, είναι πανέξυπνο και πολύ γρήγορο στις ασκήσεις του, οπότε, μόλις τελειώσει ό,τι του 'χω αναθέσει να κάνει, ασχολείται με ζωγραφική ή πλαστελίνη. Τσίρκο η τάξη μου γιατί... "κυρία ο Χ. παίζει!!!"
Υπάρχουν δύο παιδιά που δεν έχουν ακόμα καταλάβει καν πού βρίσκονται! -Πιο ανώριμα άτομα δεν έχω δει ΠΟΤΕ!
Υπάρχει ένα παιδί με παραβατική συμπεριφορά που μου 'ρχεται απ' τη μια να το πατήσω κάτω, απ' την άλλη να κάνω ό,τι μπορώ να ενταχθεί στην ομάδα γιατί χθες μόλις, που κάναμε Μελέτη Περιβάλλοντος και λέγαμε για την τάξη μας, μου είπε ότι "εγώ δεν έχω κανένα φίλο στην τάξη" και με τσάκισε... :(:(:(
Υπάρχουν παιδιά που προσπαθούν πολύ και μου... καταστρέφουν το μάθημα γιατί δεν ξέρουν να ακούν και να περιμένουν, δεν ξέρουν να συνυπάρχουν.

Επίσης υπάρχουν:

οι μεγάλες προσδοκίες μου ότι θα τα καταφέρουμε -που πηγάζουν απ' την περσινή μου τάξη και την περσινή μας δουλειά για την οποία είμαι εξαιρετικά υπερήφανη!
οι μεγάλες προσδοκίες του διευθυντή μου -που είδε ότι πέρσι δουλέψαμε έτσι όπως δουλέψαμε και πλέον θαρρεί ότι μπορώ να κάνω τα πάντα... και τα κοάλα!
οι μεγάλες προσδοκίες των... Μεγάλων Πρωτακίων μου -τις οποίες καλλιέργησε ο διευθυντής μου λέγοντάς τους πόσο "ουάου δασκάλα" έχουν φέτος...
οι μεγάλες προσδοκίες των... Μικρών Πρωτακίων μου -που με κοιτάνε να ουρλιάζω τρεις βδομάδες τώρα και έχουν το βλέμμα το έντρομο!
και ο φόβος μου ότι δεν θα καταφέρω να αντεπεξέλθω σε ό,τι μου ανέθεσαν λόγω... ανεπάρκειας!

Κοινώς; ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!

Και ενώ την Πέμπτη φεύγω κλαίγοντας από τη δουλειά -γιατί και τα μεγάλα παιδάκια κλαίνε και επίσης το σχολείο, σε τέτοιες καταστάσεις, γίνεται απλώς "δουλειά"- φτάνω σπίτι μου με έντονη την επιθυμία... να παραιτηθώ! Πρώτη φορά περνάει κάτι τέτοιο απ' το μυαλό μου. Πρώτη φορά βιώνω τόσο έντονη την αποτυχία ή έστω, επειδή είναι πολύ νωρίς γι' αυτή τη λέξη, την ανυπομονησία να πετύχει ό,τι σκέφτηκα, οργάνωσα, προετοίμασα. Η λέξη "υπομονή" βρίσκεται στο λεξιλόγιό μου, μόνο για να την προφέρω στους αγχωμένους γονείς που έρχονται να μου πουν ότι "μπερδεύει το Π με το Τ και διαβάζουμε 5 ώρες και δουλειά δε γίνεται!!!"..... Περιμένουν λύσεις, συνταγές, θαύματα που δεν μπορώ να κάνω, χωρίς να υποψιάζονται ότι με φορτώνουν μ' ένα βάρος ασήκωτο!

Χθες μια μάνα μπήκε με το γνωστό τσαμπουκαλήδικο υφάκι, που διαπιστώσαμε όλοι από την εγγραφή ακόμα της κόρης της, για να ακολουθήσει ο παρακάτω διάλογος:

-Καλημέρα! Να σου πω λίγο... (ενικός, έτσι; Κολλητοί απ' το νηπιαγωγείο!)
-Ορίστε.
-Το Γραφούλη σας θα τον κάνετε εδώ ή στο σπίτι;
-Εδώ. Είχε πολλά να γράψει σπίτι, ε; Δεν τον τέλειωσε χθες εδώ...
-Και τα άλλα παιδιά τον είχαν για το σπίτι; (αυτό το πράμα να τους νοιάζει για τα ΆΛΛΑ παιδιά, μου σπάει τα νεύρα και με διαολίζει!!!!)
-Τα περισσότερα παιδιά τον τέλειωσαν εδώ.
-Το ξέρεις ότι γράφαμε όλο το βράδυ; (ο ενικός συνεχίζεται, μαζί με την επίθεση)
-Κι εγώ τι φταίω;
-Είμαι υποχρεωμένη να στο πω κι εσύ είσαι υποχρεωμένη να μ' ακούσεις!
-Δεν έχω δείξει δείγματα ότι δεν σας ακούω (με ανασηκωμένο φρύδι και νεύρα κάγκελα!)
-Ναι, αλλά εγώ είμαι υποχρεωμένη να στο πω! Το ξέρεις ότι ό,τι της ζητάω στο σπίτι να γράψει, το γράφει, ενώ εδώ μου λες ότι δεν γράφει τίποτα; Γιατί κομπλάρει εδώ; (είπε τη μαγική λέξη που μου κάνει το νευρικό σύστημα σμπαράλια!!!!)
-ΔΕΝ ΚΟΜΠΛΑΡΕΙ ΕΔΩ! Πολύ απλά, ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΕΝΑ ΔΙΛΕΠΤΟ! ΟΛΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ! ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΤΣΙ!

Δε μίλησε άλλο. Σηκώθηκε και έφυγε. Αλλά πριν φύγει, στην προσευχή, μπροστά μου, κούνησε το δάχτυλο στη μικρή "θα ακούς την κυρία σου και θα κάνεις ό,τι σου λέει! Και μην ξανακούσω ότι μιλούσες με άλλα παιδάκια"....

Προχθές, η άλλη μάνα, βάζει τον κανακάρη στην τάξη και, μπροστά μου, τον απειλεί: "Το νου σου, κακομοίρη μου, μη μου ξαναγράψει βλακείες η κυρία στο τετράδιοοοο!" !!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και, ΦΥΣΙΚΑ, της απάντησα ότι "η κυρία δε γράφει βλακείες! Καλή σας ημέρα!" και της έκλεισα την πόρτα, ενώ προσπαθούσε να δικαιολογηθεί. Την επόμενη, ζήτησε συγγνώμη.

ΓΙΑΤΙ, ρε γονείς; Γιατί το κάνετε αυτό; Γιατί δεν προσέχετε τι λέτε, πώς το λέτε και πώς μιλάτε στη δασκάλα του παιδιού σας; Γιατί δεν προσέχετε, ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, πώς φέρεστε μπροστά στα παιδιά σας; ΕΣΑΣ αντιγράφουν! ΕΣΑΣ έχουν πρότυπα! ΕΣΑΣ βλέπουν και φέρονται ανάλογα! Και μετά εγώ προσπαθώ να συμμαζέψω τ' ασυμμάζευτα και να κάνω Ανθρώπους 26 διαφορετικά παιδιά, ταυτόχρονα, μέσα σε 6 ώρες την ημέρα, ενώ παράλληλα πασχίζω να μάθουν να γράφουν σωστά τα... κουλουράκια και τα μπαστουνάκια και να διαβάζουν "παπί" το "παπί" και όχι "έλα".........

Την Παρασκευή, αφού την Πέμπτη πλάνταξα και αρρώστησα με πυρετό και βήχα και όλα τα συναφή, είπα να κάνω το μάθημα... ανάποδα! Τάξη μου είναι, ό,τι θέλω θα κάνω! Ο Σύμβουλος το μόνο που με... συμβούλευσε την προηγούμενη μέρα ήταν να κάνω υπομονή και να 'χω τη συνείδησή μου ήσυχη! Εσάς περίμενα να μου το πείτε, κύριε! Τίποτα να μου πείτε για να με στηρίξετε, σας βρίσκεται; Αυτό χρειάζομαι από εσάς! Τα σεμινάρια για το πώς να διδάσκω τα Μαθηματικά και τη Γλώσσα, δε μου χρειάζονται! Ξέρω πώς. Αυτό που χρειάζομαι είναι στήριξη στο ΖΟΡΙΚΟ πράγμα που με βάλατε να κάνω: μάθημα σε 26 πρωτάκια! Και το ΖΟΡΙ θα συνεχιστεί γιατί "τι να κάνουμε; Δεν υπάρχει άλλη αίθουσα για να τα μοιράσουμε...". Αφού, λοιπόν, η στήριξη ήρθε από τηλεφώνου και από αγαπημένο άνθρωπο, την Παρασκευή, πήρα το λαπτόπι μου και πήγα σχολείο χαμογελαστή. Υπολόγιζα να πάρω και το βιντεοπροβολέα και να ξεκινήσω ευχάριστα το μάθημα, αρκετά ούρλιαξα 3 βδομάδες τώρα. ΑΜ ΔΕ! Ούτε προβολέας υπήρχε, ούτε καν πολύμπριζο για τα ηχεία. 26 παιδιά είδαν Παραμυθά από την 15άρα οθόνη του λάπτοπ μου, χωρίς ηχεία, κάνοντας την υπέρβαση να μείνουν ακίνητα, ακούνητα και... αγέλαστα, ώσπου να τελειώσει το επεισόδιο. Ε, μετά... έγινε πάλι τσίρκο, αλλά ήταν ευχάριστο, δημιουργικό και, κυρίως, αγαπησιάρικο, γιατί το άλλο, το "γράψε - δε γράφω - πού να γράψω; - ποιο είναι το λα;" είναι τσίρκο κακής ποιότητας που αρνούμαι να το ξαναπαρακολουθήσω!

Η κατάσταση, όπως θα 'λεγε και ο κυρ Ηλίας μου, ο παλιός μου διευθυντής απ' την Κέρκυρα, είναι ΒΘ! (Βόηθα, Θεέ!) Την ΘΒ την έχουμε ήδη ξεπεράσει!!! Κυρ Ηλία μου, μου λείπετε απίστευτα! Μου λείπει να βγαίνω απ' την τάξη και να ξέρω ότι το... δράμα μου θα κρατήσει όσο διαρκεί ο διάδρομος που χωρίζει την αίθουσά μου απ' το γραφείο σας! Κι ότι, φτάνοντας εκεί, η κατάσταση θα μπει στη σωστή της θέση και η ανασφάλεια θα εξαφανιστεί.

Να ευχηθώ καλή δύναμη, καλή υπομονή και ψυχραιμία.

Α, και να περάσει ο @$%!$βηχας γιατί μ' έχει θερίσει, γμτ!!!

14.9.11

Καλώς τα Πρωτάκια μου!

Κουδούνι πρώτο σήμερα και μια... καλλιτεχνική σειρά δημιουργήθηκε πάλι από πρωτάκια... όλων των ηλικιών, εκεί, στην άκρη της αυλής. Ματάκια διστακτικά, συγκινημένα, δακρυσμένα, επίμονα, συγχυσμένα, ανυπόμονα. Τι όμορφη στιγμή! Κάθε χρόνο η ίδια! Τα... μεγάλα πρωτάκια επιμένουν να μην υπακούν σε απλές οδηγίες: "Τρία βήματα πίσω, παρακαλώ, να μας αφήσετε από το χέρι! Δε βοηθάτε μ' αυτό τον τρόπο!"... Τα μεγάλα πρωτάκια είναι πιο αγχωμένα από τα μικρά, θαρρώ. Απόλυτα κατανοητό και σεβαστό. Αντιμετωπίζεται όμως. Με πλατύ χαμόγελο και επιβεβαίωση ότι τα μικρά πρωτάκια θα μείνουν σε καλά χέρια. Όλα καλά θα πάνε γιατί... μ' εμάς... δε γίνεται αλλιώς! :)

Τα μικρά πρωτάκια μοιράζονται σε δύο τμήματα. Στο δικό μου τμήμα, τρία ζευγάρια μάτια δακρύζουν και... σπαρακτικές κραυγές τύπου: "Θέλω τον μπαμπά μουουουουουουοου!" ή "Θέλω την άλλη κυρία, την ξανθιάαααααααααααααααα!" ή "Δε μ' αρέσει αυτή η τάξηηηηηηηηηηηη!" αντιμετωπίζονται με υπομονή, επιμονή, χιούμορ, διπλωματία, πολλές βαθιές ανάσες και ένα σιχτίρισμα, εντελώς βουβό, στην... καταδίκη μου! :) Στο ημερολόγιο οφείλω να γράφω την αλήθεια μου με κάθε ειλικρίνεια, ναι;

Μέχρι το πρώτο διάλειμμα, τα δάκρυα και οι σπαρακτικές κραυγές είχαν πάψει. Κάτι αγκαλιές σφιχτές όσο ποτέ εμφανίστηκαν από το πουθενά και ανταμοίφθηκαν με φιλί, όσο πιο καθησυχαστικό γινόταν. Βοήθησε μάλλον το παραμύθι και τα τραγουδάκια...

Τα ντεσιμπέλ αυξήθηκαν, μάλλον και οι κάλοι στις φωνητικές μου χορδές, αλλά αυτά τα 26 στοματάκια που... πυροβολούν ακατάπαυστα δε γινόταν αλλιώς να καλυφθούν. Θα μάθουμε. Θα βρούμε τρόπους και κώδικες επικοινωνίας. Αρχή είναι, ξέχασες;

Μπα, θυμάσαι. Αρκετά καλά. Γι' αυτό και το επιχείρησες ξανά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα -Νηπιαγωγοί, υποκλίνομαι βαθιά στο λειτούργημά σας! Ζηλεύω τις αντοχές και το κουράγιο σας!- χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τι ανυπομονησία πλημμύρισε την τάξη μου; Να μάθουμε... χθες να διαβάζουμε και να γράφουμε! "Να πούμε την αλφαβήτα", "να γράψουμε", "να ζωγραφίσουμε", "να κάνουμε γυμναστική"...! Αχ, καλέ, μη βιάζεστε! Είστε είκοσι έξι -ζωή να 'χετε!- και είμαι μία! Σιγά σιγά! Λυπηθείτε με! Θα γίνουν όλα, αλλά... πάρτε ανάσα, θα πνιγείτε σε μια κουταλιά νερό... Για την ώρα... ας κάνουμε μια βόλτα στο προαύλιο. Εκεί βρύσες, εκεί τουαλέτες, εκεί οι κάδοι... Τα βασικά για αρχή. Α, και να κάνουμε "δυο ωραίες σειρές για την πρωινή προσευχή, εδώ ακριβώς!". Πόσο δύσκολο να βρούμε το δεξί απ' το αριστερό! Ουφ!

Μέσα τώρα, κάνει και ζέστη. Νεράκι και... τα καινούρια μας βιβλία! "Αγαπημένοι μου αριθμοί!" ακούγεται σαν μελωδική άρια! "Τι ωραίες εικόνες!!!!!!" ανακουφιστικές δηλώσεις... Καλά πάμε, συνέχισε, λίγο ακόμα για το σχόλασμα...

"Περάσατε καλά σήμερα;" "ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"Θα ξανάρθετε;"
"ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"Πότε;"
"ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΡΩΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Η... κυψέλη αδειάζει ταχύτατα στον ήχο του τελευταίου κουδουνιού. Η δασκάλα, αποκαμωμένη, μαζεύει ζωγραφιές, τις πρώτες για φέτος, θρανία, ταχτοποιεί καρέκλες. Θα μάθουν. Είναι αρχή, το ξέχασες; Το ραδιόφωνο σε κάτι μελωδικό για να γεμίσει το χώρο. Η φωνή έχει παραδώσει από ώρα -τι θα γίνει μ' εκείνα τα μαθήματα που σκεφτόσουν; Θα τα κάνεις πριν είναι πολύ αργά για τη φωνούλα σου; Μπα, προηγούνται τα μαθήματα δημιουργικής γραφής, ήρθε και το σχετικό email. Θυμάσαι πόσο το ήθελες;


Απόγευμα στο σπίτι. Προετοιμασία της επόμενης μέρας ή καλύτερα... των επόμενων ημερών. Φέτος δε διάβασα τα Βιβλία του Δασκάλου. Κάτι που τα 'χω ήδη διαβάσει από πρόπερσι, κάτι που δε μου φάνηκαν και ιδιαίτερα χρήσιμα, κάτι που η "ύλη" ποτέ δε με τρόμαζε και θεωρούσα άλλα σημαντικά, ε..., είπα να διαβάσω κάτι ουσιαστικά χρήσιμο! Αυτό:

Και να με συμπαθά ο συγγραφέας του που το 'κανα χωρίς να του πάρω την άδεια πρώτα, αλλά... σιγά μην τον ρωτήσω κιόλας, τι είναι χρησιμότερο να διαβάσω πριν μπω στην τάξη! Ε, ας μην έγραφε ζόρικες αλήθειες για "ευτυχισμένα παιδιά"! Ναι, εγώ γονιός μπορεί να μην είμαι -και δεν ξέρω και αν θα γίνω ποτέ-, είμαι όμως... πολύτεκνη δασκάλα με 26 παιδιά και αισθάνομαι μεγάλο το βάρος της ευθύνης μου για δαύτα. Όχι ότι το βιβλίο αυτό θα σου δώσει συνταγές! Κάθε άλλο! Θα σε βομβαρδίσει με ανελέητα δημιουργικά ερωτήματα που δε χρειάζεται ν' απαντήσεις δυνατά, μπορεί να μη χρειάζεται ν' απαντήσεις και καθόλου, σε βάζουν όμως σε μια απίστευτη διαδικασία παρατήρησης και κατανόησης του εαυτού σου, χωρίς "δασκαλίστικους ξερολισμούς", απ' αυτούς που κι εγώ κάνω στις τάξεις μου, αλλά με μια αφοπλιστική ευθύτητα. Ερωτήματα που, αν τα οπτικοποιούσα, θα τα σχεδίαζα σαν "κλικ" του ποντικιού σε υπερσυνδέσμους! Επειδή, λοιπόν, εγώ μέσα μου ξέρω γιατί πηγαίνουμε σχολείο και ότι η... ομοιομορφία του καρμπόν είναι βαρετή και επικίνδυνη, επειδή δε θέλω να ξαναδιατυπώσω έτσι, ελαφρά τη καρδία, ερωτήσεις του στιλ: "Γιατί δε γράφεις κι εσύ, σαν τον Α συμμαθητή σου, αλλά χαζεύεις σαν το Β συμμαθητή σου;" και για ένα σωρό ακόμα λόγους, το βιβλίο αυτό επέλεξα να ξαναδιαβάσω πριν μπω στην τάξη.
Και με την ευκαιρία, ας στείλω κι ένα ευχαριστοφιλάκι γλυκό πολύ στο συγγραφέα γιατί... τον αγαπάω πολύ! :) (σε προλαβαίνω για να μη με μαλώσεις που έκανα την ανάρτηση χωρίς να σε ρωτήσω. Όχι τίποτα άλλο, μαλώνεις κι άσχημα, βρε παιδί μου! χιχιχιχιχι! σμακ)

15.6.11

Καλό καλοκαίρι, δευτεράκια μου!

Πώς ήρθε πάλι αυτή η μέρα, ε; Πότε έφτασε κιόλας 15 Ιουνίου; Κι αυτά τα μελισσάκια μου, που τώρα και μέρες ζουζούνιζαν φοβερά, πόσο μεγάλωσαν μέσα σ' αυτό το χρόνο! Αγκαλιές συγκινημένες, διεκδικήσεις με ερωτήσεις: "θα μας κάνετε και του χρόνου μάθημα;", "θα είστε εδώ το Σεπτέμβρη;", εκφράσεις εμπιστοσύνης και πολλά ευχαριστώ. Αλήθεια, ποιος οφείλει ευχαριστώ σε ποιον;

Η φετινή χρονιά ήταν για μένα σκέτη πρόκληση! Φαινόταν δύσκολη στην αρχή και ίσως με άγχωσε περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε, αλλά, επειδή... δεν το βάζω εύκολα κάτω εγώ, δεν άφησα τίποτα να χαλάσει την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου το Σεπτέμβρη: "Όλα θα πάνε καλά!". Και πήγαν!

Χθες ρωτούσα τα παιδιά τι θα θυμούνται πιο έντονα από τη φετινή μας χρονιά. Έκαναν, εν τάχει, μια επανάληψη ΟΛΗΣ της χρονιάς, κρατώντας στιγμές! Φοβερό συναίσθημα! Ό,τι είχαμε κάνει ειπώθηκε από διαφορετικό παιδί κάθε φορά. Την παράσταση, όπως ήταν αναμενόμενο, έκλεψαν οι δυο τηλεδιασκέψεις με τον Παραμυθά μας και με το ΓιάννηΜου, από την Αιδηψό! Αλλά και τα παραμύθια μας που γράψαμε ομαδικά, η συνεργασία μας, οι ομάδες μας, τα τραγούδια μας, το θεατρικό μας το οποίο είχαμε γράψει οι ίδιοι, οι επισκέψεις μας στα μουσεία, η στιγμή που γνωριστήκαμε (είχαμε και καινούριους στην παρέα φέτος), η ομαδική ζωγραφιά στο συμμαθητή που έλειπε καιρό, άρρωστος, τα μαθήματά μας... :) Μωρά μου!

Είμαι εξαιρετικά υπερήφανη για τα παιδιά μου! Είμαι εξαιρετικά ικανοποιημένη και υπερήφανη για ό,τι πέτυχαν φέτος! Είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί τους! Και με τα 23! Είμαι εξαιρετικά τυχερή και ιδιαιτέρως χαρούμενη που περάσαμε δυο χρόνια μαζί! Θα 'μαι εξαιρετικά χαρούμενη αν ξαναβρεθούμε... έστω και στο προαύλιο του σχολείου.

Αγάπες μου, καλό καλοκαίρι! Να ομορφοπεράσετε! Και... ραντεβού το Σεπτέμβρη! ;)


20.5.11

e-συνέντευξη του Παραμυθά!


"Σήμερα, 19/5/2011, μιλήσαμε με τον κύριο Νίκο Πιλάβιο. Τον ρωτήσαμε μερικές ερωτήσεις μέσω skype και τον γνωρίσαμε. Μας έδειξε και τη μαγική του γόμα που μου έκανε πολλή εντύπωση. Περισσότερη εντύπωση μου έκανε ότι υπάρχει το μαγικό μολύβι! Θα ήθελα να το δω από κοντά. Θα ήθελα να το ξαναζήσω απ' την αρχή και να γνωρίσω τον κύριο Νίκο από κοντά". -Ρίτσα

Μα, ας τα πάρουμε απ' την αρχή.


Την αγάπη μας για τον Παραμυθά την έχουμε παραδεχτεί, μικροί, ...μεγάλη, από καιρό! Τα επεισόδια που προβλήθηκαν φέτος από την ψηφιακή ΕΡΤ τα είδαμε όλα μέσω διαδικτύου. Και μια και το φετινό μας πρόγραμμα είχε τίτλο: "Ζωντανεύοντας ένας παραμύθι" και είχαμε θέσει στόχο "να γνωρίσουμε ένα συγγραφέα", είπαμε να χρησιμοποιήσουμε τις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) για να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο - στενό όριο της τάξης μας και να βρεθούμε με τον αγαπημένο μας Παραμυθά.

Το μάθημα της Γλώσσας, αλλά και της Μελέτης, έδινε πολλές αφορμές για δράση. Μιλήσαμε για συνεντεύξεις, σύνταξη άρθρων, επικοινωνία με διάφορους τρόπους κι έτσι αξιοποιήσαμε τις ευκαιρίες αυτές όσο μπορούσαμε καλύτερα. Το skype είναι ένα μέσο που προσφέρει δυνατότητα τηλεδιάσκεψης, οπότε είπαμε να το χρησιμοποιήσουμε ξανά και να πάρουμε μια διαδικτυακή συνέντευξη από το Νίκο Πιλάβιο.

Πρώτο βήμα του όλου εγχειρήματος θα 'πρεπε να είναι η επικοινωνία με το συγγραφέα και η έκφραση της επιθυμίας μας να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Έτσι κι έγινε. Το λάπτοπ της δασκάλας στην τάξη, ένας βιντεοπροβολέας, ένα καλώδιο σύνδεσης στο ίντερνετ, μια γόμα για να σταθεροποιεί το καλώδιο και να μη διακόπτεται η σύνδεση (@#$^# !!!!!!!!!) και πολλά μυαλουδάκια να σκέφτονται τι πρέπει να πουν και πώς να το διατυπώσουν στο email που θα αποστείλουν.



Επόμενο βήμα
, αφού ο κ. Πιλάβιος αποδέχτηκε την πρότασή μας για συνομιλία μέσω διαδικτύου, τα παιδιά έπρεπε να χωριστούν σε ομάδες και κάθε ομάδα να αναλάβει τη διατύπωση συγκεκριμένων ερωτήσεων. Έτσι δημιουργήθηκαν τέσσερις ομάδες και συνεπώς προέκυψαν τέσσερις κατηγορίες ερωτήσεων: Α. Βιογραφικού περιεχομένου, Β. Θεατρικού περιεχομένου, Γ. Συγγραφικού περιεχομένου και Δ. "Μαγικού" περιεχομένου. Οι ερωτήσεις καταγράφτηκαν και συγκεντρώθηκαν. Αξιολογήθηκαν ώστε να μην υπάρχουν όμοιες ερωτήσεις που να επαναλαμβάνονται και τελικά προέκυψε η παρακάτω λίστα:



Ερωτήσεις συνέντευξης του Παραμυθά, Νίκου Πιλάβιου

1. Ας ξεκινήσουμε από τα βιογραφικά στοιχεία, κύριε Νίκο. Θα θέλατε να μας πείτε πού γεννηθήκατε και πότε;
2. Πού μεγαλώσατε;
3. Πώς περνούσατε ως παιδί και ποιο ήταν το αγαπημένο σας παιχνίδι;
4. Είχατε πολλούς φίλους;
5. Ποιο ήταν το αγαπημένο σας μάθημα;
6. Αλήθεια, κύριε Νίκο, πώς ασχοληθήκατε με το θέατρο;
7. Και μια ερώτηση στην οποία η δασκάλα μας γέλασε: σας αρέσει να παίζετε θέατρο;
8. Είναι δύσκολη η δουλειά του ηθοποιού;
9. Προτιμάτε τις εκπομπές στην τηλεόραση;
10. Αλήθεια, πώς ασχοληθήκατε με την τηλεόραση;
11. Υπάρχει στ’ αλήθεια «μαγικό γιλέκο»;
12. Έχετε γνωρίσει νεράιδες και μάγισσες;
13. Στ’ αλήθεια μιλάει το μαγικό μολύβι;
14. Σας αρέσει ο ρόλος του Παραμυθά; (κι εδώ η δασκάλα μας γέλασε)
15. Ας γνωρίσουμε τώρα και το συγγραφέα Νίκο Πιλάβιο. Πώς και ασχοληθήκατε με τη συγγραφή;
16. Σας είναι εύκολο να γράφετε παραμύθια; Φέτος κι εμείς γράψαμε παραμύθια και τα εικονογραφήσαμε οι ίδιοι!
17. Σκέφτεστε να γράψετε κι άλλα παραμύθια;
18. Είδαμε 26 επεισόδια του Παραμυθά από το ίντερνετ. Θα υπάρξει νέος κύκλος;
19. Σας αρέσει να φτιάχνετε ηλεκτρονικά παραμύθια;
20. Κύριε Νίκο, δουλεύετε πολλές ώρες;
21. Ποιος έχει φτιάξει αυτά τα ωραία σκίτσα που βλέπουμε στα νέα επεισόδια του Παραμυθά;
2222. Και τώρα οι ερωτήσεις του… μεγαλύτερου παιδιού της τάξης μας: Είπαμε για το θέατρο και τη συγγραφή, αλλά δε μας είπατε πώς αποφασίσατε να κάνετε τον Παραμυθά στην τηλεόραση.
23. Κύριε Νίκο, ο Παραμυθάς φοράει το γιλέκο του πολλά χρόνια. Δεν έχει ξεφτίσει καθόλου από το βάρος τόσων παιδιών που πετούν κρεμασμένα από αυτό;
24. Αν φορούσατε το μαγικό σας γιλέκο σήμερα, σε ποιον θα επιλέγατε να μιλήσετε και τι θα του λέγατε;
25. Κλείνοντας και πριν σας ευχαριστήσουμε, θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε: τι είναι για εσάς «έμπνευση»;

Στη συνέχεια, κάθε παιδί διάλεξε μια ερώτηση που θα ήθελε να κάνει και παρακινήθηκε να μιλήσει όσο το δυνατόν πιο φυσικά. Να σημειώσουμε ότι ο κύριος Νίκος έχει τον τρόπο να κάνει τα παιδιά να αισθάνονται άνετα. :) Πλήρης  στοίχιση
Το e-ραντεβού είχε κλειστεί για σήμερα Πέμπτη, 19/5/11 κι έτσι από το πρωί είχαμε μια γλυκιά αγωνία. "Τι ώρα είναι;", "Πότε θα μας φέρουν το βιντεοπροβολέα;", "Θα δούμε και το μαγικό μολύβι;" και άλλα... :)

Η είσοδος του διευθυντή μας στην τάξη με το βιντεοπροβολέα στα χέρια καταχειροκροτήθηκε, κυριολεκτικά! :):)

Όλα ήταν έτοιμα για το μεγάλο γεγονός.


Αμ δε! Σήμερα δεν είχαμε ίντερνετ, λόγω Πανελληνίων! Το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο βλέπετε... Όταν το σήμα έφτασε κούτσα κούτσα και μέχρι το σχολείο μας, η γόμα - απαραίτητο αξεσουάρ σύνδεσης στο ίντερνετ επιστρατεύτηκε, αλλά... άδικος κόπος! Ασύρματο δίκτυο δεν έχουμε ή τουλάχιστον δεν καταφέραμε να λειτουργήσει. Είμαστε ένα από τα 800 πιλοτικά, ναι. Μετά από πολύ κόπο του διευθυντή, του Πληροφορικού, δικό μου... δουλειά... ΔΕΝ κάναμε κι αναγκαστήκαμε να... ξεσπιτώσουμε την τάξη που κάνει μάθημα στο εργαστήριο πληροφορικής -τι; θα 'χουμε ολόκληρη αίθουσα για τους υπολογιστές; Κι εμείς πού θα κάνουμε μάθημα;;;;; Ναι, στα 800 πιλοτικά είμαστε!- και να μπούμε εμείς μέσα. Νέος αγώνας με τα καλώδια και τις πρίζες. Νέος καβγάς για το πού θα κάτσουμε και πώς θα στηθούμε στο χώρο. Τελικά, μετά από πολύ ιδρώτα, καταφέραμε να συνδεθούμε.

Οι πρώτες προσπάθειες δεν απέδωσαν και άρχισα να απογοητεύομαι και να εκνευρίζομαι περισσότερο. Τα παιδιά ήταν ανήσυχα. Οι αλλαγές της ρουτίνας μας προκαλούν άγχος και αντίδραση στο παιδί με asperger, το οποίο τελικά δεν παρεβρέθηκε στη συνομιλία μας με τον κύριο Νίκο. Κι όλα αυτά αποφεύγονται τόσο εύκολα με μια ασύρματη σύνδεση στο ίντερνετ...


Τελικά όλα λειτούργησαν κι εμείς, αν και αγχωμένοι στην αρχή, καταφέραμε να ρωτήσουμε ένα σωρό πράγματα τον κύριο Νίκο, ο οποίος απαντούσε υπομονετικά και μας κέρδισε από το πρώτο λεπτό! (Αφήστε που λίγο αργότερα μας αφιέρωσε ένα παραμύθι!)


Αφού περάσαμε 38,27 υπέροχα λεπτά e-συνομιλίας, ευχαριστήσαμε τον Παραμυθά μας και επιστρέψαμε στην τάξη μας (να μπει και η Δ' στη δική της, στο εργαστήριο δηλαδή).

Σειρά είχε η καταγραφή των συναισθημάτων μας σε χαρτί. Μερικές λέξεις των οποίων η ορθογραφία μάς δυσκόλευε σημειώθηκαν στον πίνακα.



Και μερικά απ' τα συγκινητικά γραπτά είναι τα ακόλουθα:

"Σήμερα καλέσαμε από το ίντερνετ τον κύριο Νίκο Πιλάβιο και του κάναμε πολλές ερωτήσεις. Για να μας βλέπει καλά καθίσαμε τρεις σε καρέκλες και πίσω στάθηκαν άλλοι δύο, χωρίς καρέκλες. Ο κύριος Νίκος μάς έδειξε μια γόμα που ήταν μαγική! Αλήθεια είναι, δεν είναι ψέματα.
Αυτή η μέρα μου άρεσε πολύ, μα πάρα πολύ!" - Άντζελα

"Σήμερα στο σχολείο πέρασα υπέροχα. Κάναμε όλα τα πράγματα που μου αρέσουν, όμως το πιο αγαπημένο μου ήταν ότι πήραμε συνέντευξη από τον κύριο Πιλάβιο! Ήταν πολύ ωραία!" -Ανωνύμου του Έλληνος (ε, δεν έχει όνομα, τι να πω;) Τελικά, λέω, Μαρίνας!

"Σήμερα 19 Μαΐου ήταν μια υπέροχη μέρα γιατί επικοινωνήσαμε με τον κύριο Νίκο Πιλάβιο. Του είπαμε τα ονόματά μας και τις ερωτήσεις μας κι εκείνος μας απαντούσε. Γι' αυτό είμαστε πολύ χαρούμενοι! Αυτή η μέρα ήταν καλύτερη από όλες. Είμαι πολύ χαρούμενη και πιστεύω ότι χάρηκε και ο κύριος Νίκος. Είμαι πολύ σίγουρη γι' αυτό. Έτσι πέρασα σήμερα." - Νίκη

"Σήμερα πέρασα πάρα πολύ ωραία. Γνωρίσαμε τον κ. Νίκο Πιλάβιο, επικοινωνήσαμε από το ίντερνετ. Ο κ. Νίκος μάς γνώρισε τη μαγική του γόμα και μας είπε ότι το μαγικό του μολύβι θα το βρούμε σ' ένα μπλοκάκι. Ξέχασα να πω ότι το μαγικό μολύβι είναι αόρατο." -Στέλιος (αυτό λέγεται παραπληροφόρηση! χαχαχαχα Ο άνθρωπος είπε να πάμε στο blog του, δεν ανέφερε κανένα μπλοκάκι!)

"Σήμερα πέρασα πολύ ωραία. Μιλήσαμε με τον κύριο Νίκο Πιλάβιο. Μιλήσαμε σε πεντάδες. Ο καθένας είπε μια ερώτηση. Μας είπε ότι το μαγικό μολύβι μιλάει στ' αλήθεια. Έχει και μια μαγική γόμα που μου άρεσε πάρα, μα πάρα πολύ." -Σέρτζιο

"Η συνέντευξη ήταν υπέροχη." - Φωτεινή

"Πέρασα πολύ ωραία σήμερα. Περισσότερο μου άρεσε η μαγική γόμα. Είχε κάτι πολύ ωραία λόγια που άνοιγε και κάτι άλλα ωραία λόγια που έκλεινε, αλλά το πιο ωραίο ήταν που συνομιλήσαμε με τον κύριο Νίκο. Θα ήθελα να τον γνωρίσω από κοντά." - Αριέτα

"Γεια σας, κύριε Νίκο. Θέλουμε πολύ να σας δούμε αλλά νομίζω πως έχετε πολλή δουλειά. Και να σας πω κάτι; Δεν πειράζει γιατί σας είδαμε από το skype." -Σπύρος


:):):):):):):):):):):):):):):)


Κύριε Νίκο, όπως θα διαβάσατε, φωνή λαού... :):):) Θέλουμε να σας δούμε και από κοντά. Ας το κανονίσουμε για μια... Τρίτη. ;)

Και όπως θα διαπιστώσατε... η μαγική ΓΟΜΑ έκανε θραύση! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα! (είμαι, τελικά, ένα αθεράπευτο οχτάχρονο! Και δε θέλω σχόλια επ' αυτού! χαχαχαχαχαχαχα)

Ευχαριστοφιλάκι γλυκό
η μικρή ανόητη δασκάλα του Β2

16.5.11

Λουλουδάκια για την κυρία τους!


Τις τελευταίες μέρες, δεν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά καθημερινά η έδρα μετατρέπεται σε... ανθοπωλείο, που λέει και μια μαθήτριά μου! Το σημερινό δωράκι ήταν εξαιρετικά ευωδιαστό. Αγιόκλημα και τριαντάφυλλο! Τώρα να πω ότι δε μ' αρέσει... θα πω ψέματα! Άλλο φαινόμενο των τελευταίων ημερών είναι ότι πληθαίνουν τα σβουριχτά φιλάκια που "απαιτούνται" με τεντωμένα χεράκια προς τα πάνω και ματάκια τρυφερά. Και η χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Προβλέπω πολλή μάσκαρα να τρέχει...


6.5.11

Τι είναι έμπνευση, παιδιά μου;



Βλέπω κάτι και εμπνέομαι κάτι άλλο –Ρίτσα
Έμπνευση είναι μια καλή ιδέα –Λουκάς
Έμπνευση είναι ο αέρας – Κωνσταντίνα
Έμπνευση είναι η ζωγραφική – Φιλία
Έμπνευση είναι το κολυμβητήριο – Μαρία
Έμπνευση είναι τα Αγγλικά – Νίκη
Έμπνευση είναι ο χορός – Ειρήνη
Έμπνευση είναι η πισίνα – Στέλιος
Έμπνευση είναι το γράψιμο – Ρίτσα
Έμπνευση είναι η ποίηση –Αριέτα
Έμπνευση είναι το διάβασμα – Ειρήνη
Έμπνευση είναι να γράφω – Γωγώ
Εμπνέομαι σημαίνει αισθάνομαι κάτι – Άντζελα
Έμπνευση είναι η ζωγραφική –Σπύρος
Έμπνευση είναι το θέατρο – Κωνσταντίνα
Έμπνευση είναι ο χορός – Αντώνης
Έμπνευση είναι το μασάζ –Γωγώ
Έμπνευση είναι το ποδόσφαιρο – Βαλάντης
Έμπνευση είναι η Σίση, το σκυλάκι μου – Γιώργος
Έμπνευση είναι το τένις – Λουκάς
Έμπνευση είναι το σχολείο – Ειρήνη
Έμπνευση είναι το μπάσκετ – Ράνια
Έμπνευση είναι η γυμναστική – Κωνσταντίνα
Έμπνευση είναι τα παραμύθια – Ρίτσα
Έμπνευση είναι τα μαθηματικά – Στέλιος
Έμπνευση είναι η δουλειά – Άντζελα
Έμπνευση είναι οι φίλοι μου – Μαρίνα
Έμπνευση είναι το αδερφάκι μου – Ειρήνη
Έμπνευση είναι η οικογένειά μου – Νίκη
Έμπνευση είναι η αδερφή μου – Γιώργος Κ.
Έμπνευση για μένα είναι η φύση – Ειρήνη
Έμπνευση είναι η υγεία – Νίκη
Έμπνευση είναι η βοήθεια που προσφέρω στους άλλους – Αντώνης
Έμπνευση είναι η δασκάλα μου – Ρίτσα
Έμπνευση είναι η γιαγιά μου – Μαρία
Έμπνευση είναι τα ζώα – Αργύρης
Έμπνευση είναι το ποδόσφαιρο – Γιώργος Τζ.
Έμπνευση είναι η ορθογραφία – Ειρήνη
Έμπνευση είναι η Μελέτη – Μαρία
Έμπνευση για μένα είναι η γλώσσα – Σέρτζιο
Έμπνευση είναι το σχολείο – Γιώργος Τζ.
Έμπνευση είναι να γράφω παραμύθια – Ειρήνη
Έμπνευση για μένα είναι η μαμά μου – Σέρτζιο
Έμπνευση είναι η μόδα – Κωνσταντίνα
Έμπνευση είναι η χαρά - Νίκη