RSS

31.5.12

Εκπαιδευτικές συναντήσεις...


Ακουμπώ στον ομορφότερο φάκελο ημερίδας που 'χω κρατήσει ποτέ στα χέρια μου. Λίγο νωρίτερα τον άνοιξα με πολλές προσδοκίες για το εσωτερικό του. Τώρα, καθισμένη σε μια όμορφη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, όπως αυτή που ΔΕΝ έχει το σχολείο μου, κρατώ σημειώσεις. Τις δικές μου σημειώσεις. Αυτά που εγώ θέλω να κρατήσω από την παρουσία μου εκεί και απ' όσα συμβαίνουν γύρω μου. Και μέσα μου. Στυλό αγαπημένο στο χέρι, τετράδιο ανοιχτό όπως και η δίοδος ανάμεσα σ' αυτό και το μυαλό μου. Μελάνι ξεχύνεται και σχηματοποιεί όσα φωνάζουν εντός.


Ένα πολύβουο μελίσσι γύρω. Μια κυψέλη όλο ζωή και ήχο φλύαρο. Εργάτριες, κηφήνες, βασίλισσες, όλοι ανακατεμένοι να προσπαθούν να συνεργαστούν. Ή μήπως όχι; Βαρύγδουπες υποσχέσεις από θορυβώδη έντομα προσπαθούν να καλύψουν το πολύχρωμο βουητό.

Ο Μικρός Πρίγκιπας θλιμμένος, με χείλη σφιγμένα, ΠΙΣΩ από τη διαφάνεια με τον πολλά υποσχόμενο τίτλο: "ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ"! Πόσο διαφορετική έκφραση θα 'χε αν ήταν ΜΠΡΟΣΤΑ από τη διαφάνεια και βασίλευε η απόλυτα δημιουργική περιέργειά του!


Η δημιουργικότητα "εξηγείται" με διαφάνειες προβολής γεμάτες κατεβατά! Εντυπωσιακό! Αχ, Μικρέ μου Πρίγκιπα! Ποιος στατικός, πυκνός αέρας μονολόγου φυσά το κασκόλ σου; Βγάλε τα χέρια απ' τις τσέπες, άπλωσέ τα, κλείσε τα φλύαρα στόματα και πάρε μαζί σου στο ονειρικό ταξίδι σου όλους μας.


21.5.12

Θα θυμάμαι...



13.5.12

Τι παρακολουθούμε και γιατί;

Παρακολουθούμε Παραμυθά*

Με αφορμή δύο επεισόδια του ΠΑΡΑΜΥΘΑ που είδαμε από το paramithas.tv συζητήσαμε με τα παιδιά τι προγράμματα επιλέγουν να δουν στην τηλεόραση και γιατί. 

Πρώτα στις αναφορές τους ήρθαν, για μεγάλη μου έκπληξη, ευχάριστη όμως, 
η Μικρή Λουλού, ο Αστυνόμος Σαΐνης, ο Ντένις ο τρομερός, ο Τουίτι, (εκπομπές που παρακολουθούσα και η ίδια στην ηλικία τους και εξακολουθώ, ομολογώ... χιχιχι!) η Ντόρα, ο Μακουίν (συγγνώμη, θα τα γράψω όλα με ελληνικούς χαρακτήρες), η Τεμπελοχελώνα και ο Μπομπ Σφουγγαράκης. 
Ακολούθησαν κάποια προγράμματα που τα ίδια τα παιδιά χαρακτήρισαν "βίαια", παραδέχτηκαν όμως ότι τα παρακολουθούν. Και κυρίως τα αγόρια. Κάποια απ' αυτά είπαν ότι τα παρακολουθούν περιμένοντας να δουν το επόμενο πρόγραμμα ή επειδή... δεν είχε τίποτα καλύτερο να δουν εκείνη την ώρα. Τα προγράμματα αυτά ήταν: Γκορμίτι, Πόκεμον, Μπεν Τεν, Χοτ Γουίλς, Σπάιντερμαν, Μπάτμαν, Χελωνονιντζάκια και Σκούμπι Ντου.

Έπειτα τα ρώτησα αν τους άρεσαν οι εκπομπές του Παραμυθά που παρακολουθούσαμε όλο αυτό το διάστημα. Τα παιδιά απάντησαν κατηγορηματικά ΝΑΙ και η επόμενη ερώτησή μου ήταν "γιατί;". 

Οι απαντήσεις ήταν οι εξής:
  • Ο Παραμυθάς κάνει και λέει αστεία
  • Μικραίνει και μεγαλώνει όποτε θέλει
  • Πετάει
  • Είναι φίλος σου (χαχαχαχαχαχα! Ναι, ναι, το είπαν!) 
  • Μπαίνει μέσα στο παραμύθι 
  • Δεν έχει βία
Έπειτα συνεχίσαμε με αφορμή το σχετικό κεφάλαιο της Μελέτης Περιβάλλοντος για τις ανάγκες μας στην ερώτηση: "Τι προτιμάτε: τηλεόραση ή παιχνίδι με τους φίλους σας;". Η συντριπτική πλειοψηφία απάντησε πως προτιμά παιχνίδι με τους φίλους και το τεκμηρίωσαν ως εξής:
  • Μ' αρέσει να μιλάω 
  • Νιώθω ότι μ' αγαπούν οι φίλοι μου
  • Έχω παρέα 
  • Δεν παρακολουθώ παθητικά ό,τι συμβαίνει, αλλά συμμετέχω στο παιχνίδι και την κουβέντα
Ένα παιδί είπε ότι προτιμά την τηλεόραση γιατί του αρέσει να βλέπει.

Τα συμπεράσματα... δικά σας! ;)



*Όταν λέω ότι "Παρακολουθούμε Παραμυθά", εννοώ ότι κουβαλάω το λάπτοπ μου στο σχολείο, παρόλο που είμαστε ένα από τα 961 Πιλοτικά και έχουμε εφοδιαστεί με τα 10 λαπτοπάκια, γιατί το σχολείο μας είναι σε άθλιες κτιριακές συνθήκες και είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Τα λαπτοπάκια εξυπηρετούν τα παιδιά του παραρτήματος, καθώς "εμείς", στο κεντρικό, έχουμε "εργαστήριο", όπου μπαίνει μόνο η κοπέλα της Πληροφορικής και το παιδί των Εικαστικών. Δεν έχω ανέβει εκεί από το Σεπτέμβρη! Ανεξάρτητα απ' αυτό, αναγκάζομαι να κουβαλώ το προσωπικό μου λαπτόπι στο σχολείο γιατί μόνο μ' αυτό καταφέρνω να... κλέψω σήμα ίντερνετ που κάποιος καλός άνθρωπος από τη γειτονιά το 'χει αφήσει ξεκλείδωτο, καθότι η σύνδεση με το καλωδιάκι που έχω στην τάξη ΠΟΤΕ δε λειτούργησε κανονικά και ΠΑΝΤΑ μ' άφηνε στα κρύα του λουτρού, μην μπορώντας να κάνω τη δουλειά μου!

Επίσης, τα είκοσι έξι (26) παιδιά αναγκάζονται να παρακολουθούν από την 15άρα οθόνη μου γιατί... δεν υπάρχει δεύτερος προβολέας για να κάνουμε τη δουλειά μας και ο μοναδικός... γεράκος που υπάρχει εξυπηρετεί, κυρίως, το παράρτημα. Όταν δε τον χρειάζομαι -μόνο εγώ από το κεντρικό κτίριο- αναγκάζομαι να τον ζητάω δειλά και όταν τον έχω, πάντα κάτι πηγαίνει στραβά, με αποκορύφωμα την ημέρα της επίσκεψης του κ. Πιλάβιου στο σχολείο, οπότε και δεν λειτουργούσε το @%^@%^@%$^ το καλώδιο!!!!!!!!!! 

Σ' αυτές τις συνθήκες εξελίσσεται η... ιστορία μας. Και μάλλον έτσι θα συνεχίσει το πράγμα καθότι... ζούμε στην Ελλάδα, όπου η Παιδεία δεν είναι και σημαντικό θέμα... Τι πειράζει που απογοητευόμαστε 27 άνθρωποι κάθε φορά; Τι πειράζει που βγάζουμε τα μάτια μας και τσακωνόμαστε με εκείνον που κάθεται μπροστά μας για να... μαζέψει το κεφάλι του; Το δε παιδί με τα προβλήματα ακοής... ποιος το λογαριάζει; Το Ελληνικό Σχολείο; Δε νομίζω. 

Για δες που ο σχολιασμός στην εικόνα βγήκε μεγαλύτερος από την ανάρτηση! Αλλά, ένα περίεργο πράγμα... δεν μπορούσα να σταματήσω τα χέρια μου, βρε παιδί μου!!!!!!!!!!! 

12.5.12

Απρίλιος

Τελευταία ήμουν αρκετά αμελής με τις δημοσιεύσεις, όχι όμως και με τις δραστηριότητες εντός τάξης. Το πρόγραμμά μας συνεχίζεται κανονικά, αν και πλέον φτάνουμε, σιγά σιγά, στο τέλος της διαδρομής. Το άγχος μου μεγαλώνει καθώς πρέπει να καταγράψω και να παραδώσω στην Πρωτοβάθμια όλη την πορεία μας, ενώ παράλληλα έχω να προγραμματίσω, όσο καλύτερα γίνεται, τις υπόλοιπες μέρες, ώστε να καταφέρω να φέρω σε πέρας την τεράστια ύλη της Α' τάξης, κυρίως στη Γλώσσα. Ουφ!

Ας ξεκινήσω όμως από τον Απρίλη. Οι δραστηριότητες δε σταμάτησαν στην αρχή του μήνα! Η παραμυθοσαλάτα μας ήταν μόνο η αρχή. Έτσι λοιπόν: 

Διαβάσαμε
  1. Διάφορα παραμύθια του Άντερσεν από τις εκδόσεις susaeta
  2. Κάθε μέρα παραμύθι, κάθε βράδυ καληνύχτα, της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, εκδ. Πατάκη (7 ιστορίες)

Ακούσαμε
  1. Το Πάσχα του Πασχάλη, της Μαρίας Ανδρικοπούλου, εκδ. ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ (Μικρός Αναγνώστης)
  2. Το βιβλίο που δεν ήθελε να διαβαστεί, της Βασιλικής Κάργα, εκδ. Επόμενος Σταθμός (Μικρός Αναγνώστης)
  3. Οχήματα (Νίκος Πιλάβιος)
  4. Η καμπάνα με το μαγευτικό ήχο (Νίκος Πιλάβιος)

Ε, μετά μας βρήκε το Πάσχα και οι δραστηριότητες σταμάτησαν. Συνεχίζονται το Μάιο. Όμως γι' αυτές... σε επόμενη ανάρτηση. ;)