RSS

25.10.12

Σνούπι και Σάτι



Ο Σνούπι είναι ένας σκυλάκος ζωηρός και πεισματάρης που έχει βαρεθεί τα χάδια των ανθρώπων. Ο Σάτι είναι ένας σιωπηλός σκαντζόχοιρος που... ψοφάει για χάδια. Όταν αυτοί οι δυο γίνονται φίλοι και συνυπάρχουν στην ίδια αυλή, όλα τα προβλήματα λύνονται. Εικονογράφηση από... μικρά χεράκια. ;)



Λοιπόν;

21.10.12

Εξωπραγματικές φιλίες


Επεράσαμε όμορφα ΚΑΙ μ' αυτό το παραμύθι. Ο Έλμο και ο Έρμαν μας έκαναν παρέα για να μάθουμε το Εε...



Ο παππούς Πινόκιο και ο Πέπε Πάρκινσον




Για την εισαγωγή του "Ππ" αυτή τη φορά σκαρώσαμε το παραμυθάκι: "Ο παππούς Πινόκιο και ο Πέπε Πάρκινσον". Εικόνες των παιδιών, κείμενο της δασκάλας. ;) Αυτή τη φορά μάλιστα το παραμύθι τούς το αφηγήθηκα, δεν τους το διάβασα. Και η αντίδραση μόλις τέλειωσε ήταν "Πάλι!" και μάλιστα από "αδύναμο" μαθητή. Η αφήγηση κάνει θαύματα. Μου φαίνεται πρέπει να σταματήσω να τη φοβάμαι. 

Το βιβλιαράκι μας, όπως πάντα: 



14.10.12

Τίμος, ο ταχυδρόμος


Τα παραμύθια καλά κρατούν στην τάξη μας!

Φτάσαμε, αισίως, στο Ττ και το παραμύθι του "Τ" σκαρώθηκε μάνι μάνι, ώστε να εξυπηρετεί τους σκοπούς της τάξης μας, ε, και... να ταιριάζει με τις γραμματοφιγούρες που έχω φτιάξει.

Τα... παπάκια μου ανέλαβαν δράση κι έτσι ο "Τίμος, ο ταχυδρόμος" εικονογραφήθηκε κι έγινε μόλις ψηφιακό βιβλίο. 




Λοιπόν; Καλό; Εμείς θα συνεχίσουμε πάντως... :)

7.10.12

Παπιά, πιπίλες και εικονογραφήσεις









Ε, ναι, είναι προφανές ότι ξέρουμε να γράφουμε "πιπίλα"!!! Και "νονά" και "έλατο" ε, και μερικές λεξούλες ακόμα. Είναι προφανές ότι περνάμε καλά, αλλιώς θα 'χα αραδιάσει πάλι την γκρίνια σε αμέτρητες αναρτήσεις. Είναι προφανές ότι είμαι εξαιρετικά χαρούμενη και αρκετά ικανοποιημένη χαζοδασκάλα και με καμάρι παρουσιάζω τη δουλειά των... "παπακίων" μου! Ναι, ναι, "παπάκια" τα αποκαλώ και τα 18 μου κι εκείνα φωνάζουν όλα μαζί "πα πα πα" και "πι πι πι" μπαίνοντας στην αίθουσα και μέχρι να καθίσουν κάτω. :)))

Οι κανόνες της τάξης έχουν γίνει αντιληπτοί από όλους. Μπαίνουμε μέσα το πρωί, μαζεύουμε, ανά ομάδα, τις εργασίες μας και τις πάμε στο γραφείο της δασκάλας, ανοίγουμε τα τετραδιάκια ορθογραφίας και περιμένουμε για να γράψουμε όλοι μαζί την ημερομηνία. Μετά κάνουμε τη δασκάλα έξαλλη μέχρι να γράψουμε όλοι όλη την ορθογραφία μας -ενίοτε ρίχνουμε και κάνα δάκρυ, αλλά αυτή η κακούργα δεν συγκινείται και επιμένει να τσιρίζει για να γράψουμε- ενώ βοηθάμε και το διπλανό μας, όταν ζορίζεται πολύ. Μετά ξαναμαζεύουμε ομαδικά τα τετράδιά μας και ανοίγουμε όλοι τα βιβλία για να διαβάσουμε. Τότε η δασκάλα μάς λέει "τι αστέρια που 'χω!!" και μας βάζει αυτοκόλλητα δίπλα σ' ό,τι διαβάσαμε σωστά. Μετά μας διαβάζει το παρακάτω, μας πιέζει να το διαβάσουμε κι εμείς και μετά αρχίζει και γράφει στον πίνακα "γιώτες και κουλούρες" και μας ξαναπιέζει να τις διαβάσουμε. Κάποτε ενθουσιάζεται και μας τσιμπάει τα μάγουλα λέγοντας: "τι παιδί! Μα, τι παιδί!". Μερικές φωρές ξανατσιρίζει και ξεφυσάει και κοιτάει προς τον ουρανό -δεν ξέρω τι. Αλλά όταν μας μίλησε για τη γιορτή της, δηλαδή τη μέρα που γιορτάζουν όλοι οι δάσκαλοι, μας τόνισε πόσο της αρέσει η δουλειά της και πόσο χαίρεται όταν μας βλέπει. Μας  είπε ότι κάποιες φορές η δουλειά της είναι πολύ κουραστική κι εμείς υποσχεθήκαμε να μην την κουράζουμε πολύ. Ε, και μετά... μας κέρασε γλυκό κι εμείς της είπαμε χρόνια πολλά και το φάγαμε και γίναμε γουρουνάκια, σαν τα γουρουνάκια που μας διάβασε στο παραμύθι. Γιατί η κυρία πάντα μας διαβάζει παραμύθι! Κι εμείς, κάποιες φορές, τα εικονογραφούμε και πάλι η κυρία καμαρώνει και λέει: "μα τι αστέρια που 'χω 'γώ!!!!" και μας ξαναλέει: "παπάκια της γλυκά κι αγαπημένα" κι εμείς γελάμε. 



Θαρρώ η κυρία είναι κλασική... χαζοδασκάλα, αλλά ποιος θα της το πει;;;!!! :):):):):):)