RSS

22.11.13

Φτιάξε, καρδιά μου, το δικό σου παραμύθι



Μετά την επιμορφωτική ημερίδα στις δασκάλες της Α' τάξης, η Σύμβουλος της περιφέρειάς μας θέλησε να επεκτείνει τη δημιουργική διάθεση και στις τάξεις Β' και Γ'. Το Πρόγραμμα βαφτίστηκε: "Φτιάξε, καρδιά μου, το δικό σου παραμύθι" και ήταν προαιρετικό. 

 Στόχοι του ήταν οι εξής: 
·         Τα παιδιά να ακούσουν, να διαβάσουν, να παρακολουθήσουν πολλά παραμύθια

·         Να διασκεδάσουν

·         Να αποκτήσουν κριτική σκέψη

·         Να εκφράσουν τα συναισθήματά τους

·         Να ταυτιστούν με ήρωες και να αντιμετωπίσουν δικά τους προβλήματα

·         Να καταρρίψουν στερεότυπα

·         Να μάθουν να προφυλάσσουν τον εαυτό τους

·         Να αναπτύξουν το λεξιλόγιό τους

·         Να καλλιεργήσουν τη φαντασία τους

·         Να προάγουμε τη φιλαναγνωσία

·         Να συνεργαστούν

·         Να συνθέσουν παραμύθια με διάφορες τεχνικές

·         Να δραματοποιήσουν τα παραμύθια τους

·         Να παράγουν προφορικό και γραπτό λόγο

·         Να βρουν πρόσφορο έδαφος για δημιουργία

·         Να γνωρίσουν ένα συγγραφέα ή και εικονογράφο





Ο σχεδιασμός του προέβλεπε: 

  1. Την εμψύχωση των παιδιών ώστε να δημιουργήσουν τα δικά τους παραμύθια
  2. Στήριξη και καθοδήγηση από τη Σύμβουλο και την ομάδα συντονισμού
  3. Συναντήσεις για ενημέρωση, ανατροφοδότηση και εμψύχωση
  4. Παρουσιάσεις της δουλειάς μας στο σχολείο και όχι μόνο

Στην πρώτη συνάντηση, λοιπόν, στις 18 Νοεμβρίου 2013, βρεθήκαμε σε μια πολύ φιλόξενη αίθουσα -όπως αυτή που ΔΕΝ έχει το δικό μου σχολείο- για να... φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι!

Το... παραμυθένιο σκηνικό στήθηκε εξολοκλήρου από την Ελευθερία, για την οποία έχω ξαναμιλήσει, καλώδια και πριζάκια αυτή τη φορά συνεργάστηκαν άψογα και... "Κόκκινη κλωστή δεμένη..."



Το πρώτο μέρος της συνάντησης περιείχε παιχνίδια φιλαναγνωσίας. Η εμψυχώτρια μας ζήτησε να κόψουμε, μ' έναν... αστεράτο διακορευτή, ο καθένας το δικό του αστεράκι. Έπειτα, μας παρακίνησε να γράψουμε πάνω στο αστεράκι μας την πιο δυνατή μας ευχή. 

Έγραψα με την καρδιά μου την ευχή στο αστεράκι μου και το κράτησα στην παλάμη μου. Όμως τ' αστέρια πραγματοποιούν ευχές μόνο όταν πέφτουν στη γη.



Έτσι, μ' ένα δυνατό φύσημα πέταξα το αστεράκι μου στη γη ελπίζοντας να εκπληρώσει την ευχή μου. Είχα ένα παραπάνω λόγο να το πιστεύω, καθώς ήταν η μέρα των γενεθλίων μου.


Το βράδυ κύλησε με παιχνίδια, βιβλία, ρονταρικοτεχνικές επινόησης ιστοριών...


 ...και πολύ γέλιο!


Έπειτα οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε ομάδες και με όποια τεχνική τους άρεσε επιχείρησαν να φτιάξουν το δικό τους παραμύθι. Τα αποτελέσματα αυτής της παραγωγής ήταν υπέροχα, όμως δυστυχώς κανείς δε μου έστειλε το... παραμύθι του για να το εκθέσω. :) 



Στο κλείσιμο της βραδιάς οι εναπομείναντες συμμετέχοντες μου τραγούδησαν το γνωστό τραγουδάκι, φύσηξα έναν... αναπτήρα, μιας και κερί και τούρτα... ούτε γι' αστείο, και έφυγα κουρασμένη μα και πολύ χαρούμενη. 

Την επόμενη μέρα κατάλαβα πως το αστεράκι μου μου 'χε κάνει δώρο την ευχή μου για Αγάπη

20.11.13

Καμιά φορά οι ευχές... πιάνουν!

Στις 18/11/2013 συμμετείχα στο σεμινάριο της πρώτης φάσης του Προγράμματος: "Φτιάξε, καρδιά μου, το δικό σου παραμύθι", στο οποίο ήμουν και εισηγήτρια. Το πρώτο κομμάτι του σεμιναρίου περιείχε παιχνίδια φιλαναγνωσίας. Από την εμψυχώτρια μας ζητήθηκε να κόψουμε ένα αστεράκι μ' έναν... αστεράτο διακορευτή και να γράψουμε πάνω του την πιο δυνατή μας ευχή. Επειδή αυτό εύχομαι πάντα, αλλά και επειδή ήταν η μέρα των γενεθλίων μου, έβαλα τα δυνατά μου να γράψω με την καρδιά μου την ευχή στο αστεράκι μου: 


Έπειτα παρακινηθήκαμε να... πείσουμε τα αστεράκια μας να πραγματοποιήσουν τις ευχές μας. Όμως τ' αστέρια πραγματοποιούν ευχές μόνο όταν πέφτουν στη γη. Έτσι φυσήξαμε δυνατά και... 


Την επόμενη μέρα, 19/11/2013, ενώ ξεκίνησα να δώσω ένα φανταστικό διώνυμο στα παιδιά μου (νεράιδα - κάλτσα) για να γράψουν ένα παραμύθι, άλλαξα γνώμη και αποφάσισα να διαβάσουμε "Το δώρο της Παπλωματούς" του Τζεφ Μπριμπό των εκδόσεων "άγκυρα". Έβαλα τα παιδιά μου σε κύκλο -ε, εντάξει, σε οβάλ γιατί δεν έχουμε και πολύ χώρο στην τάξη- έκρυψα με χαρτοταινία τον τίτλο στο εξώφυλλο και τη ράχη, όπως είχα δει στο σεμινάριο να κάνει η εμψυχώτρια, και ζήτησα από τα παιδιά να κοιτάξουν μόνο το οπισθόφυλλο για να μαντέψουν τον τίτλο του βιβλίου.





Και αφού... "τον πήρε το ποτάμι", διαβάσαμε το παραμύθι σε κύκλο. Η Παπλωματού φτιάχνει παπλώματα που δεν είναι για πούλημα. Τα χαρίζει σε όποιον τα έχει πραγματικά ανάγκη. 
Τέλος, μετά την ανάγνωση του βιβλίου, πήραμε από ένα λευκό χαρτί Α4 και χρωμάτισε κάθε παιδί ό,τι ήθελε: μοτίβα, σχήματα, τοπία, καρδούλες, αριθμούς, αφηρημένα σχέδια... Τα φύλλα αυτά θα... ραφτούν με χαρτοταινία και θα δημιουργήσουν το πάπλωμα αγάπης του Β3 μας. Το πάπλωμα αυτό θα τυλίγει όποιον έχει ανάγκη για ζεστασιά κάθε φορά και θα προσφέρεται χωρίς αντάλλαγμα. 

Η δραστηριότητα έγινε αυθόρμητα και χωρίς κανένα πρωτύτερο σχεδιασμό. Θέλω να πιστεύω πως το χθεσινό μου αστεράκι άρχισε να πραγματοποιεί την ευχή μου!








19.11.13

Αρχές Νοέμβρη τα ρομποτάκια μας...



Στις 31/10/13, αφού καθαρογράφτηκε το γράμμα από τη Βαγγελιώ, ο Στέλιος έγραψε στο φάκελο τον αποστολέα, η Μαριλένα τον παραλήπτη, η Ειρήνη το έκλεισε στο φάκελο και πήγαμε με τη συνοδεία του γυμναστή και του διευθυντή μας στο ταχυδρομείο της γωνίας. Μπήκαμε εξαιρετικά ήσυχοι και με ευγένεια περιμέναμε τη σειρά μας. Η Ειρήνη που κρατούσε το φάκελο είπε στην ταχυδρομική υπάλληλο τι θέλαμε. Η υπάλληλος ζύγισε το γράμμα και μας είπε την τιμή των γραμματοσήμων. Ο Μάνος διάλεξε από το χέρι μου τα κατάλληλα κέρματα του ευρώ, η Άννα πλήρωσε και πήρε την απόδειξη. Η Ερίσα έριξε το γράμμα στο ταχυδρομικό κουτί και επιστρέψαμε χαρούμενοι στην τάξη μας. 

Επέτειος Πολυτεχνείου

Φέτος, στα πλαίσια του εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου, είδαμε με τα παιδιά την ταινία: 12410 και 1 τριαντάφυλλα. 





Συνεχίσαμε με τα γεγονότα υπό μορφή παραμυθιού γραμμένο σε απλή γλώσσα και παρεμβάλαμε πολλά τραγούδια της εποχής. 




Στη συνέχεια ακούσαμε αποσπάσματα από την Τενεκεδούπολη και, τέλος, ζωγραφίσαμε ελεύθερα για την ημέρα. 












12.11.13

Η ιδέα

Στις 18 Οκτωβρίου 2013 παρέλαβα στην τάξη ένα συστημένο φάκελο από τη φιλόλογο κα Σταμάτη, το οποίο περιείχε δυο βιβλία του Τζιάννι Ροντάρι. Το γεγονός δεν άφησα ανεκμετάλλευτο... Το σχετικό μάθημα για τα ταχυδρομεία, τα γραμματόσημα, τους φακέλους, τον αποστολέα και τον παραλήπτη έγινε ξανά. Και τότε ήρθε στα παιδιά η ιδέα να ευχαριστήσουν την κυρία Σταμάτη για την αποστολή των βιβλίων με ένα γράμμα. 

Στις 29 Οκτωβρίου 2013,διαβάσαμε "Το ζωντανό ρομπότ" της Ναννίνας Σακκά. Τότε τα παιδιά σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να γίνουν τα... ζωντανά ρομπότ των μαθητών της κας Σταμάτη στο Ηράκλειο κι, αν ήθελαν κι εκείνα, να γίνουν τα δικά μας ζωντανά ρομπότ στα Γιάννενα. Έτσι γράφτηκε το ευχαριστήριο γράμμα ομαδικά και έγινε και η πρόταση για τη συνεργασία. Μέσα στο φάκελο βάλαμε και την αφορμή της όλης προσπάθειας, το βιβλίο της Ναννίνας  Σακκά.





Η ιδέα ανακοινώθηκε στην φίλη φιλόλογο και έγινε δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό. Την ευχαρίστησα και άρχισα να σχεδιάζω την πορεία του project που ενέπλεκε μαθητές Β' Δημοτικού και Α' Γυμνασίου!


6.11.13

Ειρήνη του Αριστοφάνη

Μια εβδομάδα πριν την ημέρα του ΟΧΙ αρχίσαμε να δουλεύουμε στην τάξη την Ειρήνη του Αριστοφάνη, σε διασκευή για παιδιά της Σοφίας Ζαραμπούκα από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.


Αρχικά διαβάσαμε το παραμύθι και είδαμε την υπέροχη εικονογράφηση. Στη συνέχεια, ζήτησα από τα παιδιά να διπλώσουν στη μέση μια κόλλα Α4 και στη μία πλευρά να ζωγραφίσουν την Ειρήνη και στην άλλη τον Πόλεμο.

Δυο μέρες μετά, ξαναδιαβάσαμε το παραμύθι και συζητήσαμε περισσότερα γι' αυτό. Τι γίνεται όταν η Ειρήνη φυλακίζεται στη σπηλιά, ποιοι μπορεί να μην τη θέλουν, τι κάνει ο Πόλεμος στη γη, κά. Έπειτα έφτιαξα ένα φύλλο εργασίας για παραγωγή γραπτού λόγου, όπου έβαλα μερικές εικόνες από το βιβλίο και μπαλονάκια σκέψης, όπως αυτά των κόμικς. Ζήτησα από τα παιδιά να γράψουν τις σκέψεις της Ειρήνης σε κάθε εικόνα. 

Τέλος, την επόμενη μέρα, διοργάνωσα έναν "ειρηνικό διαγωνισμό" στον οποίο πήραν μέρος όλα τα παιδιά, ανά ομάδες. Η ομάδα που θα απαντούσε σωστά σε περισσότερες ερωτήσεις θα έπαιρνε έναν έπαινο. Τα παιδιά κλήθηκαν να απαντήσουν σε έξι (6) ερωτήσεις, με όσο το δυνατόν πιο σωστές προτάσεις. Σύνταξη και ορθογραφία πάντα παίρνουν... μπόνους. Στα δέκα λεπτά από την έναρξη τους είχα υποσχεθεί μικρή βοήθεια. Τα μολύβια κατέβηκαν και το παραμύθι ξαναδιαβάστηκε. Μετά εξακολούθησαν να... διαγωνίζονται. 

Την ημέρα του ΟΧΙ έγινε η απονομή στη νικήτρια ομάδα.


Υ.Γ. και τώρα πολύ θα 'θελα να παραθέσω τα φύλλα εργασίας, τις ερωτήσεις του διαγωνισμού και τον έπαινο, αλλά πώς εισάγεις doc εδώ μέσα;;;;;

3.11.13

Όλα της Α'... εύκολα!

Πέρασαν οι μέρες και αμέλησα τις αναρτήσεις, αλλά τα γεγονότα έτρεχαν και μαζί τους κι έτρεχα κι εγώ. Στις 23/10/2013 μαζί με μια φοβερή δασκάλα, απ' αυτές που υποκλίνεσαι στη μούρλα, στο ταλέντο, στην εφευρετικότητα και τη δημιουργικότητά τους, κληθήκαμε από τη σχολική σύμβουλο της περιφέρειάς μας να παρουσιάσουμε στις συναδέλφισσες -ε, και στους δύο συναδέλφους- της Α' τάξης μερικές... "καλές πρακτικές", όπως λένε. Εμείς πάλι μερικές... δραστηριότητες για να περνάμε καλά είπαμε ότι θα τους δείχναμε. Κι αυτό κάναμε μέσα από μια παρουσίαση με τίτλο: "Όλα της Α'... εύκολα!"

Μέρες πριν με την Ελευθερία, τη φοβερή δασκάλα που ανέφερα, κάτσαμε παρέα για να δούμε τι και πώς θα παρουσιάζαμε. Αμέτρητες ώρες δουλειάς, αμέτρητα αρχεία άνοιξαν, πάμπολλες διαφάνειες ppt στήθηκαν, ό,τι βιβλίο και βιβλιαράκι, χαρτόνι και χαρτονάκι, παιχνίδι και βοτσαλάκι χρειάστηκε επιστρατεύτηκε και... τσουβαλιάστηκε για τη μεγάλη μέρα. 

Η παρουσίαση με παίδεψε για να στηθεί. Οι διαφάνειες "βάρυναν" από το υλικό -ούτε αυτές δεν άντεξαν τη δουλειά της Α' τάξης!- κι έτσι αναγκάστηκα να την "τεμαχίσω", δηλαδή να τη σπάσω σε μικρότερες παρουσιάσεις, οι οποίες όμως έπρεπε, με κάποιο τρόπο, να... ξανακολληθούν. Ένα ούφο επιστρατεύτηκε.

Δεν χρειάζεται επεξήγηση για την επιλογή του... συνδέσμου αυτού, ε; :):):):)

Και το υλικό μαζεύτηκε, η παρουσίαση ετοιμάστηκε και μαζί της ετοιμαστήκαμε κι εμείς. Χμ... 
Τραυματισμός στο Πονεμένο Γόνατο την παραμονή, ενώ κατέβαζα το υλικό στο αυτοκίνητο. Πόνος απίστευτος με ακινητοποίησε. Ίσως χρειαζόταν για να πάρω μια ανάσα από τη δουλειά τη συνεχόμενη τόσων ημερών. Ίσως πάλι και για να δείξει ότι μ' είχα παραμελήσει πολύ και έδινα βαρύτητα στα επαγγελματικά μου.

Φτάσαμε στο χώρο της ημερίδας νωρίς το πρωί. Περιμένοντας τη σύμβουλο είχα το χρόνο να θαυμάσω μια υπέροχη ανατολή κι έναν ήλιο να βγαίνει πανέμορφος για να ζεστάνει την κρύα μέρα. Ανάσα βαθιά και ξεκινάμε. Το υλικό να στηθεί στους τοίχους και το τραπέζι, τα λάπτοπ να συνδεθούν στο ίντερνετ και το βιντεοπροβολέα, οι συνάδελφοι να μαζευτούν, το άγχος να φύγει... 

Τελικά οι τεχνικές δυσκολίες δε λείπουν ΠΟΤΕ. Πόσο μάλλον όταν είναι η πρώτη σου φορά σε τέτοια θέση. :) Δυσκολία συγκεκριμένη που έχω αντιμετωπίσει όσες φορές είχα κάτι σημαντικό να υλοποιήσω. Αυτό καταντά τραγικό! Το Σύμπαν με δουλεύει. 

Σε πείσμα του συνδέσαμε μια εφεδρική παρουσίαση στο δεύτερο λάπτοπ όπου τα γράμματα δε διαβάζονταν και μερικές διαφάνειες έλειπαν, αλλά... σιγά μην κωλώσουμε εμείς! Το 'χουμε ξαναπάθει, εξάλλου! Ζητήσαμε συγγνώμη για τα τεχνικά προβλήματα και παρουσιάσαμε με τον κλασικό τρόπο ό,τι είχαμε στις διαφάνειες. 

Αποτέλεσμα; Οι συνάδελφοι το χάρηκαν, ευχαριστήθηκαν, μας συνεχάρησαν και όσα σχόλια έφτασαν στ' αφτιά μας, αλλά και όσες αντιδράσεις τους έγιναν αντιληπτές καθόλη τη διάρκεια της εισήγησής μας, ήταν θετικότατες. :) Είχαμε... σκηνική παρουσία, βρε αδερφέ! :):):):) 

Το θετικό όλης αυτής της ιστορίας, που, ναι, άργησε να γίνει, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ, είναι ότι οι ιδέες κάποιου μπορεί να λειτουργήσουν πολύ δημιουργικά και ενθαρρυντικά για κάποιον άλλο. Το ζωντανό παράδειγμα: εγώ με την Ελευθερία. Τη γνώρισα πέρσι, σε αντίστοιχο σεμινάριο. Υποκλίθηκα! Και έκανα το μεγάλο για μένα πράγμα να την πλησιάσω και να της μιλήσω. Από τότε έχω την τιμή να τη μετρώ στους φίλους μου. Εξακολουθώ να κλέβω ασύστολα τις ιδέες της και να τις εφαρμόζω στην τάξη. 

Πρόσφατα έκλεψα την πρότασή της για "το ζωντανό ρομπότ" της Ναννίνας Σακκά. Το διαβάσαμε κι εμείς και πάνω στην ιδέα της Ελευθερίας "να γίνουμε τα ζωντανά ρομπότ για ένα συμμαθητή μας", εμείς αποφασίσαμε "να γίνουμε τα ζωντανά ρομπότ κάποιων καινούργιων, μεγάλων φίλων μας, της Α' Γυμνασίου από τα Γιάννενα, εδώ, στο Ηράκλειο". Αποφασίσαμε δηλαδή να ξεναγήσουμε τους καινούργιους φίλους μας στην πόλη μας και να τους μεταφέρουμε εικόνες, ήχους, μυρωδιές, προορισμούς, γεύσεις... όπως εμείς τα αντιλαμβανόμαστε και τα αγαπάμε. 

Όμως για όλο αυτό το project... σε επόμενη ανάρτηση. Γιατί εκεί πρέπει να μιλήσω και για μια άλλη φίλη που είχα τη χαρά να γνωρίσω και πλέον να συνεργαστώ. :) 

Η ζουρλή δασκάλα 
Μαριλία