RSS

4.2.10

Τσικνοπέμπτη







Όταν η κυρία δεν μπορεί να μιλήσει, η τάξη γίνεται ομορφότερη... Δυστυχώς, όταν η κυρία μιλάει, τα κεφάλια μας γίνονται καζάνια και η μόνη διακόσμηση είναι τέτοιου είδους:

ή τέτοιου:




2.2.10

Βρογχίτιδα

Θα μπορούσα να κάνω την ίδια ανάρτηση με τότε, μιας και η κατάστασή μου είναι η ίδια, αλλά είπα να κάνω μια νέα, για να δω αν είμαι σε φόρμα φέτος.

Παρασκευή με ένταση μα και εφημερία
κρύο, αέρας δυνατός κι εγώ με... καπαρντίνα.

Η μάνα-blanco στην αυλή έξω από ώρα στέκει
να βγει απ' τ' αυτοκίνητο φαίνεται δεν αντέχει.

Βλέπει να περιφέρομαι να παίζω με παιδάκια
ώρα πολλή ακίνητη, θα παίζουν τα νευράκια.

Η ώρα του διαλείμματος τελείωσε και ήρθε
την ύλη για το γιόκα της μου ζήτησε και πήρε.

Φαίνεται οι κατάρες της πως πιάνουν μάνι μάνι
γιατί απ' την Παρασκευή είμαι σε μαύρο χάλι!

Μα έλα που περίμενα Αστροπελέκι κι Άννα
και να πειστώ δεν ήθελα πως θα 'μαι μαύρο δράμα.

"Αννούλα, μία αλλαγή: δε θα 'ρθω 'γώ στα Jumbo
έχω 'να 38 και ίντα να το κάμω;"

Μένω και περιμένω τις με το φαΐ ψημένο
και γύρω στις... πεντέμισι έφαγα το καημένο!

Βήχας και ρίγη, ψήνομαι! Δεν κόβουμε την πίτα.
Αφήνουμ' άλλους να γλεντούν, μένουμε μέσ' αλήθεια!

Το Σάββατο καλύτερα αισθάνθηκα λιγάκι
και είπα βόλτα όμορφα να βγω, σαν κοριτσάκι.

Πήρα τις άλλες δυο... ζουρλές να βγούμε ως τα πεύκα
μα πέρασαν ώρες εφτά, για επιστροφή; ΚΟΥΒΕΝΤΑ!

Ούτε το βράδυ έξοδος. Μέσα και πάλι μέσα!
Βήχας, συνάχι, πυρετός, τσαγάκι και κουβέρτα!

Την Κυριακή ξημέρωμα σηκώθηκε η Άννα
να ετοιμάσει σκέφτηκε μια σούπα στην... καζάνα!

Έφαγαν και οι δυο καλά, με όρεξη μεγάλη
μα εμένα μπλιάχ μου φαίνεται, πικρή είναι και πάλι!

Έφυγαν τα κορίτσια μας, γιατί βολτούλα... τζίφος
πάλι εγώ μέσα θα 'μενα απ' το πολύ το ψύχος!

Δευτέρα πια, πρωί πρωί, ντύνομαι και μισεύω
για το γιατρό τραβώ γοργά, βιτρίνες δε χαζεύω.

"Χμ... έχεις μια βρογχίτιδα και θέλεις αφωνία,
τσαγάκια, σούπες και ζεστά κι όχι... εφημερία!

Να μείνεις στο σπιτάκι σου για δυο μερούλες τώρα
κι ελπίζω να μην έρθεις μου χειρότερα από τώρα"

Έμεινα χθες και σήμερα μέσα στο σπίτι μόνη
παρέα Βήχας ο Τρανός κι ο Πυρετός ζυγώνει!

Αύριο θα 'χω επιστροφή στα θρανιάκια πάλι
κι ελπίζω τα μικρούλια μου να μη μου φέρουν ζάλη.

Μα πριν να κλείσω θε να πω "Κορίτσια, ευχαριστώ σας!"
για την παρέα την καλή και για το φέρσιμό σας.

Και μια "συγγνώμη" οφείλω σας για την πολλή κλεισούρα
μα υπόσχομαι, άλλη φορά, μη μας ξεφύγει ρούγα!