Τίποτα δε θα πω. Ούτε για το έργο μας, ούτε για την κατάσταση που βιώνουμε φέτος, ούτε για το μισθό που εξαφανίζεται, ούτε για τα μέσα που είναι ανύπαρκτα, ούτε για κάποιους γονείς που είναι απαράδεκτοι, ούτε για τα παιδιά που 'ναι πολλά και δεν τα φέρνω βόλτα.Από σήμερα θα δεσμευτώ να σκέφτομαι ότι όσο περισσότερα είναι τα παιδιά, τόσο περισσότερη θα είναι η αγάπη που θα παίρνω και τόσο μεγαλύτερη η αγάπη που θα δίνω. Και ας μη βγαίνει η φωνή μου να τους το πω. Απλά, θα κρεμάω με καμάρι ζωγραφιές όπως η παραπάνω, που, μπορεί να 'ναι με μισογραμμένο το όνομα, αλλά ξεχειλίζει από αγάπη η κίνηση να μου χαριστεί με την επισήμανση: "Για τη γιορτή σου"...
4 χεράκια ψηλά:
Χρόνια μας πολλά αγαπημένη μου! Πάντα η αγάπη μας για τα παιδιά να απαλύνει κάθε δυσκολία και να γιατρεύει τις πληγές.
Σ`ευχαριστώ για το μήνυμά σου στο Blog μου.. Ήταν φτιαγμένο από ζάχαρη και η γλύκα του με γαλήνεψε. Θα στα πω κάποια στιγμή, δε θέλω να σε επιβαρύνω με τις γκρίνιες μου.
Να προσέχεις τη φωνούλα σου και ιδίως την ψυχή σου!
Φιλιά και αγκαλιά!
Χρόνια πολλά μέσα από την καρδιά μου. Βάστα γερά, είμαστε σε πόλεμο και έχουμε ανάγκη ανθρώπους σαν και σένα.
Καλή χρονιά, εύχομαι να κρατήσετε όσοι εκπαιδευτικοί τουλάχιστον έχετε μεγάλη καρδιά...
to alataki
Τάρα που όλα έχουν δυσκολέψει, μου αρέσουν οι συλλογισμοί σου.
Καλημερένια Μαριλάκι!
Δημοσίευση σχολίου