28η Οκτωβρίου ή 1940 γκρίνιες!

Κάναμε κι εμείς χθες, όπως όλα τα ελληνικά σχολεία, τη γιορτή μας για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Δε θέλω να σχολιάσω καν το αποτέλεσμα της δικής μας γιορτής. Θέλω μόνο να ευχαριστήσω τους είκοσι μαθητές μου για την προσπάθειά τους να φτιάξουν ένα "χάρτη" και να τον στολίσουν με "Γυναίκες της Πίνδου" και αποσπάσματα ποιημάτων, ο οποίος αποτέλεσε και το "ντεκόρ" της σκηνής πάνω στην οποία συντελέστηκε το... δράμα. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω το Ακτινιδιάκι μου που... άντεξε τη μία ώρα αυτή και δεν έφυγε τρέχοντας. Δεν ξέρω αν έχουν καμιά ουσιαστική αξία τέτοιους είδους "γιορτές", όμως είμαι βέβαιη ότι η ανάγνωση ιστορικών κατεβατών και η κακή απαγγελία ποιημάτων είναι ένα μόνο τεστ αντοχής για τα νεύρα μικρών και μεγάλων.

Οι ΝΤ στην τάξη μου

Σήμερα είπα να φέρω τις Νέες Τεχνολογίες στην τάξη μου, έτσι, για δοκιμή. Γεωγραφία είχαμε και επρόκειτο να μιλήσουμε για την ατμόσφαιρα. Η πτυχιακή εργασία μου είχε θέμα τη δημιουργία ψηφιακού υλικού για παιδιά ΣΤ' τάξης και είχα σχεδιάσει υλικό και για το συγκεκριμένο αντικείμενο, δηλαδή τη μελέτη της ατμόσφαιρας. Ήξερα ότι το σχολείο μας διέθετε φορητό υπολογιστή και βιντεοπροβολέα, πήρα και το cd μου ανά χείρας και έσπευσα.


Την ώρα που τα καμάρια μου είχαν γυμναστική, ο διευθυντής μου με βοήθησε να στήσουμε τα μαραφέτια (όχι, δεν είχα ξανακάνει τέτοια δουλειά) και όταν τα παιδιά μου τέλειωσαν τη γυμναστική τους και μπήκαν στην τάξη ακούστηκε ένα επιφώνημα: "Ουάου!!!" (πώς θαυμάζουν στα Αγγλικά αυτά τα παιδιά, εντύπωση μου κάνει!)


Είδαμε σε διάγραμμα τα στρώματα της ατμόσφαιρας. Μάθαμε για τη ρύπανση και τις επιπτώσεις της στον άνθρωπο. Είδαμε με τη βοήθεια του PowerPoint πώς γίνεται η φωτοσύνθεση και η αναπνοή των φυτών (άλλη φορά θα δούμε για την αναπνοή του ανθρώπου).


Πρώτη φορά έβλεπα 20 ενθουσιασμένους μαθητές (Φανταστείτε να ΕΚΑΝΑΝ και πράγματα ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ!!!). Πρώτη φορά ήρθε συνάδερφος να με ρωτήσει αν τα κατάφερα και να ζητήσει βοήθεια για να κάνει κι αυτός κάτι αντίστοιχο. Πρώτη φορά μπήκαν παιδιά από άλλη τάξη στη δική μου και να δουν πώς θα κάνουμε Γεωγραφία!

Είναι μία από τις φορές που λέω "χαλάλι η κούραση". Χαλάλι το ξενύχτι, τα νεύρα, η δουλειά, το... πρήξιμο του e-μπαμπά, Γιάννη Σαλονικίδη, που με βοήθησε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ για να ολοκληρώσω την πτυχιακή μου εργασία. Το 2003-04 βρέθηκα να δουλεύω με υπολογιστή και να σχεδιάζω ψηφιακό υλικό, έστω και με απλά μέσα, όπως το PowerPoint, ενώ λίγους μήνες πριν δεν ήξερα τι είναι υπολογιστής! Βρέθηκα να ξενυχτώ μπροστά από μια οθόνη και να... φυτεύω δεντράκι δεντράκι ένα ολόκληρο... δάσος. Να ψάχνω μεγεθυντικούς φακούς για να εμφανίζουν με ένα κλικ το εσωτερικό των φύλλων. Βρέθηκα να τινάζομαι στις ελάχιστες ώρες ύπνου μου και να τρέχω στον, πάντα ανοιχτό, υπολογιστή για να σχεδιάσω μια διαφάνεια που μου 'ρθε ξαφνικά στο μυαλό. Σήμερα, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να χρησιμοποιώ στην πράξη αυτό που έφτιαξα και να διαπιστώνω τις ατέλειες και τα σφάλματά του.

Μήπως είναι πια καιρός να εξοπλιστούν όλα τα σχολεία και να χρησιμοποιηθεί αυτός ο εξοπλισμός απ' όλους τους συναδέρφους, χωρίς φόβο και πάθος, για το καλό των παιδιών μας; Συνάδερφοι, μια διαπίστωση: Ο υπολογιστής ΔΕΝ ΕΚΡΗΓΝΥΤΑΙ αν τον βάλουμε στην πρίζα, ούτε αν παρουσιάσουμε κάτι, ούτε κι αν βάλουμε τους μαθητές μας να φτιάξουν κάτι! Αλήθεια λέω!

Η μέρα μας

Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών σήμερα! Χρόνια μας πολλά! Και δημιουργικά!

Η μέρα αυτή καθιερώθηκε από την UNESCO το 1994 και είναι αφιερωμένη στους εκπαιδευτικούς, είτε εκείνοι εργάζονται σε πολυτελές σχολείο, εξοπλισμένο πλήρως (χα!) και με την τελευταία λέξη της... παιδαγωγικής μόδας, είτε εργάζονται σε αυτοσχέδιο σχολείο υπό τη σκιά κάποιου δέντρου. Το έργο του εκπαιδευτικού παραμένει το ίδιο. Τα ζευγάρια ματιών που τον κοιτούν καθημερινά έχουν τις ίδιες ανάγκες και χρέος του εκπαιδευτικού είναι να προσπαθήσει να αντεπεξέλθει επάξια σ' αυτές.

Συνάδερφοι, χρόνια μας πολλά!


Το παραπάνω είναι το δικό μου σχολείο. Έχω γδάρει πολλές φορές τα γόνατά μου σ' εκείνο εκεί το πεζούλι, έχω γλιστρήσει άπειρες φορές από τα κάγκελα της σκάλας, έχω περπατήσει κάθε εκατοστό της αυλής του και... έχω να μπω εκεί μέσα τώρα και πολλάααα χρόνια. Παραλίγο, μάλιστα, να επιστρέψω στον... τόπου του εγκλήματος ως... δασκάλα.

Στην Α' Δημοτικού είχα μια υπέροχη Δασκάλα! Πάντα τη θυμόμουν με αγάπη και, όταν τη συναντούσα, καμάρωνα ιδιαιτέρως. Πέρσι επέστρεψα στην Κρήτη, μετά από τέσσερα χρόνια σπουδών και τρία χρόνια δουλειάς σε Γιάννενα και Κέρκυρα. Τοποθετήθηκα, ως αναπληρώτρια, σε σχολείο της περιοχής μου και εκεί συνάντησα και πάλι τη Δασκάλα μου της Α' Δημοτικού. Δεν ήμαστε, μάλιστα, απλοί συνάδερφοι στο ίδιο σχολείο, αλλά και συνεργάτες, αφού είχαμε από κοινού την Ε' τάξη.

Φοβερό συναίσθημα. Μάθαινα από 'κείνη για δεύτερη φορά! Πώς να διαχειρίζομαι τάξη. Πώς να διαχειρίζομαι... κακοτοπιές. Πώς να κρατώ την ψυχραιμία μου και να δείχνω υπομονή. Πώς να χρησιμοποιώ τη μουσική στο μάθημα. Πώς την τοπική ιστορία. Πώς να μη φοβάμαι τα φοβερά και τρομερά ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ! Κυρίως όμως πώς να 'μαι συνεπής και σοβαρή στη δουλειά μου.

Κυρία Αργυρώ Λυραράκη, σας ευχαριστώ πολύ!