...ή το χρονικό της κλάψας!
Επειδή το κακό συνεχίζεται και η κατάσταση "σοβαρεύει", θα τα βάλω εδώ σε μια σειρά κι εσείς απλά... μην τα διαβάσετε.
Το παιδί αργεί μισή ώρα να έρθει, Δευτέρα 11/1.
Το παιδί έρχεται στην ώρα του στις 12/1, αλλά το κλάμα συνεχίζεται.
Το παιδί δεν έρχεται σχολείο στις 13/1, λόγω γαστρεντερίτιδας.
Το παιδί έρχεται την Πέμπτη 14/1 και όλα πάνε καλά!
Το παιδί έρχεται καθυστερημένο την Παρασκευή, κλάμα και νεύρα.
Προχθές, Δευτέρα 18/1 γίνεται το περιστατικό με τη μαμά στη βροχή.
Τρίτη, 19/1 το παιδί αργεί πάλι.
Η μαμά του σταματά στην πόρτα και λέει με ύφος:
-Αν υπάρχει καμιά παρατήρηση, να την κάνετε σ' εμένα και όχι στο παιδί.
-Παρατήρηση; Η ίδια η χθεσινή, κυρία μου! Να 'ρχεστε στην ώρα σας.
Η μέρα κύλησε ομαλότατα! Το μεσημέρι, σχολώντας, έδωσα μια καραμέλα στο παιδί, επειδή όλα κύλησαν καλά και του είπα "επειδή σήμερα ήσουν τέλειος!". Το παιδί δεν είπε ούτε ευχαριστώ! Έφαγε την καραμέλα κι εγώ την κρυάδα ακούγοντας τη μαμά να λέει: "Καθημερινά είναι τέλειος, απλά σήμερα το επισημοποιήσαμε"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: δεν της έδωσα τα... εύσημα που ήθελα. :)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΟΒΑΡΗ: δεν κάναμε μαθηματικά από το βιβλίο, αλλά επανάληψη, από μια φωτοτυπία.
Τετάρτη, 20/1 το παιδί δεν ήρθε, με γαστρεντερίτιδα.
Ήρθε όμως η μαμά, στο σχόλασμα, να πάρει την ύλη. Της σημείωσα τα μαθήματα της ημέρας, αλλά στο τετράδιο της γραφής έκανα ένα λαθάκι και το διόρθωσα με... μουντζουρίτσα. Συγκεκριμένα, αντί για:
Κόβω το ψωμί με το μαχαίρι και το βάζω στο τραπέζι
έγραψα:
Κόβω το ψωμί και το μαχαίρι και το βάζω στο τραπέζικαι διόρθωσα το "και" μουντζουρώνοντάς το ελαφρά.
Η μητέρα σχολίασε: "Γίνεται κι έτσι δουλειά" κι εγώ απάντησα: "Δεν έχω μπλάνκο..."
Σήμερα, 21/1 το παιδί ήρθε στο τέλος της προσευχής.
Έκανα το σταυρό μου που επιτέλους πρόλαβε, πριν μπούμε στην τάξη, αλλά με έκπληξη είδα το μικρό να κλαίει γοερά!
-Τι συμβαίνει;
-Κλαίει γιατί δεν πρόλαβε την προσευχή. Είναι τόσο σημαντικό;
-Πάρε την τσάντα σου κι έλα μέσα, είπα στο παιδί και δεν ασχολήθηκα με το τι είναι "σημαντικό" και τι όχι για τη μανούλα.
Μπήκαμε στην τάξη, το πήρα αγκαλιά, ησυχάσαμε, του είπα να λέει στη μαμά να τον φέρνει λίιιιιιιιιγο νωρίτερα για να μην υπάρχει λόγος να στενοχωριέται και το παιδί ηρέμησε. Σε μερικά λεπτά το βλέπω να επιστρέφει με ένα... ΜΠΛΑΝΚΟ!!!
-Τι είναι αυτό;
-Για εδώ, είπε η μαμά.
-Άκου να σου πω, .... μου, πες στη μαμά ότι αυτό δεν το χρησιμοποιώ ποτέ γιατί κάνει κακό στο περιβάλλον και σβήνω μόνο με τη γόμα μου. Εντάξει;
Το 'πα εντελώς φυσιολογικά, αλλά μέσα μου έβραζα!!!! Η τύπισσα το τραβάει πολύ! ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!
Δεν είμαστε γειτόνισσες που η μια πάει ένα πιάτο μουσακά στην άλλη, για να δει η μία πόσο καλά το πετυχαίνει η άλλη! Ούτε και έχουμε τη σχέση: "Μου τελείωσε η ζάχαρη, θα πεταχτώ στη γειτόνισσα, για να μην τρέχω στο σούπερ μάρκετ"!!!!
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ, όταν υπάρχει λόγος που το παιδί μου κλαίει, δεν περιμένω από τη δασκάλα να ΜΗΝ το μαλώνει που αργεί, αλλά ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΕΓΩ να μην υπάρχει λόγος να κλάψει το παιδί μου! Αν δεν αλλάξει κάτι, παρόλες τις προσπάθειές μου, τότε θα τα βάλω με τη δασκάλα, γιατί μπορεί να κάνει κάτι λάθος εκείνη!!
Σήμερα έδωσα στο παιδί μια ζωγραφιά που κάναμε χθες που έλειπε για να τη χρωματίσει κι αυτό. Ξανά, χωρίς ευχαριστώ, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ! Απλά είπε: "Γιατί δε μου δίνεις και την άλλη;" Του είπα ότι η άλλη είχε τελειώσει και είχε μείνει αντίγραφο μόνο απ' αυτήν που του έδωσα.
Στην πορεία του μαθήματος κάτι πήγε στραβά κι εγώ σταμάτησα να κάνω μάθημα και περίμενα σιωπηλή να σταματήσουν. Τα περισσότερα στενοχωρήθηκαν και κάθισαν φρόνιμα στις θέσεις τους. Εκείνο έκανε βόλτες γελώντας στην τάξη. Κάποια στιγμή πλησίασε και μου είπε: "Θα μου δώσεις τώρα την άλλη ζωγραφιά ή μετά;". !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η μανούλα αυτό το θεωρεί "τέλειο"!
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν ότι το ΣΧΟΛΕΙΟ είναι Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και ΟΧΙ ΚΑΦΕΝΕΙΟ!
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν πως οι δάσκαλοι είναι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ.
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν πως οι δάσκαλοι ΔΕ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΕΚΕΙ ΤΥΧΑΙΑ, ΟΥΤΕ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ μ' αυτούς και τα παιδιά τους!
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν πως ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ, ΑΛΛΑ ΔΙΠΛΑ.
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν πως επειδή δεν πέφτουμε στο ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ τους, δεν είμαστε ούτε ανόητοι, ούτε άβουλοι, ούτε φοβητσιάρηδες!
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν πως ΟΦΕΙΛΟΥΝ να μάθουν στα παιδιά τους ΤΡΟΠΟΥΣ.
Μερικοί, όχι μόνο δε μαθαίνουν στα παιδιά τους τρόπους, αλλά εμμένουν πεισματικά στο να μάθουν την αφαίρεση και το ρήμα!!!!!!
ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Update, 22/1/2010
Το παιδί έλειπε πάλι. Ήρθε η μαμά για την ύλη της ημέρας. Έχω ορίσει ώρα συνεργασίας την 4η διδακτική, όταν τα παιδιά έχουν γυμναστική. Σήμερα η μέρα ήταν βροχερή και το μάθημα της γυμναστικής έγινε στην τάξη, αφού δεν έχουμε κλειστό γυμναστήριο. Η μανούλα, όταν χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα, ήρθε στο γραφείο όπου βρισκόμουν και με βρήκε.
-Είχατε γυμναστική μέσα;
-Ναι, ο καιρός δε βοηθάει για έξω...
-Κι εγώ στεκόμουν όλη αυτή την ώρα έξω, φαντάστηκα ότι δεν είχατε βγει ακόμα για διάλειμμα.
-(τα έχω πάρει, αλλά δε μιλάω) Και γιατί δεν ερχόσαστε εδώ; Πού να ήμουν αλλού, εν ώρα εργασίας;
Αρχίζω να της σημειώνω τις εργασίες και τις ασκήσεις, ενώ διορθώνω και ό,τι κατάφερε να κάνει το άρρωστο παιδάκι σπίτι. Φτάνω στα ρήματα: δένω, μένω, πλένω και βάζω Α'.
-Είδα κι έπαθα να του το εξηγήσω στο σπίτι, μου λέει.
-Αυτό; Γιατί; Τι το περίεργο έχει ένα ρήμα;
-Το παιδί ήξερε ότι το -αίνω, γράφεται με -αι και μου έλεγε ότι αυτά είναι λάθος.
-Αφού δεν έχω κάνει τον κανόνα για τα ρήματα σε -αίνω. Δεν έχω διδάξει τίποτα ακόμα.
-Ναι, αλλά εκείνος το ήξερε.
-Αν το είπατε εσείς, βιαστήκατε. Αν το 'χει κάνει από το νηπιαγωγείο (!!!!) δεν ξέρω!
-Ναι, αλλά μπερδεύτηκε με τις εξαιρέσεις.
-Να ξεμπερδευτεί, κυρία μου! (Φυλλομετρώ το τετράδιο με τα... 5 ρήματα που έχουμε κάνει, κανένα σε -αίνω. ) Πού το έμαθε και μάλιστα πρόλαβε και να μπερδευτεί, δεν ξέρω.
Ευχαρίστησε κι έφυγε.
#%^%@#$%*&%^$#Ρ@
Το παιδί αργεί μισή ώρα να έρθει, Δευτέρα 11/1.
Το παιδί έρχεται στην ώρα του στις 12/1, αλλά το κλάμα συνεχίζεται.
Το παιδί δεν έρχεται σχολείο στις 13/1, λόγω γαστρεντερίτιδας.
Το παιδί έρχεται την Πέμπτη 14/1 και όλα πάνε καλά!
Το παιδί έρχεται καθυστερημένο την Παρασκευή, κλάμα και νεύρα.
Προχθές, Δευτέρα 18/1 γίνεται το περιστατικό με τη μαμά στη βροχή.
Τρίτη, 19/1 το παιδί αργεί πάλι.
Η μαμά του σταματά στην πόρτα και λέει με ύφος:
-Αν υπάρχει καμιά παρατήρηση, να την κάνετε σ' εμένα και όχι στο παιδί.
-Παρατήρηση; Η ίδια η χθεσινή, κυρία μου! Να 'ρχεστε στην ώρα σας.
Η μέρα κύλησε ομαλότατα! Το μεσημέρι, σχολώντας, έδωσα μια καραμέλα στο παιδί, επειδή όλα κύλησαν καλά και του είπα "επειδή σήμερα ήσουν τέλειος!". Το παιδί δεν είπε ούτε ευχαριστώ! Έφαγε την καραμέλα κι εγώ την κρυάδα ακούγοντας τη μαμά να λέει: "Καθημερινά είναι τέλειος, απλά σήμερα το επισημοποιήσαμε"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: δεν της έδωσα τα... εύσημα που ήθελα. :)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΟΒΑΡΗ: δεν κάναμε μαθηματικά από το βιβλίο, αλλά επανάληψη, από μια φωτοτυπία.
Τετάρτη, 20/1 το παιδί δεν ήρθε, με γαστρεντερίτιδα.
Ήρθε όμως η μαμά, στο σχόλασμα, να πάρει την ύλη. Της σημείωσα τα μαθήματα της ημέρας, αλλά στο τετράδιο της γραφής έκανα ένα λαθάκι και το διόρθωσα με... μουντζουρίτσα. Συγκεκριμένα, αντί για:
Κόβω το ψωμί με το μαχαίρι και το βάζω στο τραπέζι
έγραψα:
Κόβω το ψωμί και το μαχαίρι και το βάζω στο τραπέζικαι διόρθωσα το "και" μουντζουρώνοντάς το ελαφρά.
Η μητέρα σχολίασε: "Γίνεται κι έτσι δουλειά" κι εγώ απάντησα: "Δεν έχω μπλάνκο..."
Σήμερα, 21/1 το παιδί ήρθε στο τέλος της προσευχής.
Έκανα το σταυρό μου που επιτέλους πρόλαβε, πριν μπούμε στην τάξη, αλλά με έκπληξη είδα το μικρό να κλαίει γοερά!
-Τι συμβαίνει;
-Κλαίει γιατί δεν πρόλαβε την προσευχή. Είναι τόσο σημαντικό;
-Πάρε την τσάντα σου κι έλα μέσα, είπα στο παιδί και δεν ασχολήθηκα με το τι είναι "σημαντικό" και τι όχι για τη μανούλα.
Μπήκαμε στην τάξη, το πήρα αγκαλιά, ησυχάσαμε, του είπα να λέει στη μαμά να τον φέρνει λίιιιιιιιιγο νωρίτερα για να μην υπάρχει λόγος να στενοχωριέται και το παιδί ηρέμησε. Σε μερικά λεπτά το βλέπω να επιστρέφει με ένα... ΜΠΛΑΝΚΟ!!!
-Τι είναι αυτό;
-Για εδώ, είπε η μαμά.
-Άκου να σου πω, .... μου, πες στη μαμά ότι αυτό δεν το χρησιμοποιώ ποτέ γιατί κάνει κακό στο περιβάλλον και σβήνω μόνο με τη γόμα μου. Εντάξει;
Το 'πα εντελώς φυσιολογικά, αλλά μέσα μου έβραζα!!!! Η τύπισσα το τραβάει πολύ! ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!
Δεν είμαστε γειτόνισσες που η μια πάει ένα πιάτο μουσακά στην άλλη, για να δει η μία πόσο καλά το πετυχαίνει η άλλη! Ούτε και έχουμε τη σχέση: "Μου τελείωσε η ζάχαρη, θα πεταχτώ στη γειτόνισσα, για να μην τρέχω στο σούπερ μάρκετ"!!!!
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ, όταν υπάρχει λόγος που το παιδί μου κλαίει, δεν περιμένω από τη δασκάλα να ΜΗΝ το μαλώνει που αργεί, αλλά ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΕΓΩ να μην υπάρχει λόγος να κλάψει το παιδί μου! Αν δεν αλλάξει κάτι, παρόλες τις προσπάθειές μου, τότε θα τα βάλω με τη δασκάλα, γιατί μπορεί να κάνει κάτι λάθος εκείνη!!
Σήμερα έδωσα στο παιδί μια ζωγραφιά που κάναμε χθες που έλειπε για να τη χρωματίσει κι αυτό. Ξανά, χωρίς ευχαριστώ, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ! Απλά είπε: "Γιατί δε μου δίνεις και την άλλη;" Του είπα ότι η άλλη είχε τελειώσει και είχε μείνει αντίγραφο μόνο απ' αυτήν που του έδωσα.
Στην πορεία του μαθήματος κάτι πήγε στραβά κι εγώ σταμάτησα να κάνω μάθημα και περίμενα σιωπηλή να σταματήσουν. Τα περισσότερα στενοχωρήθηκαν και κάθισαν φρόνιμα στις θέσεις τους. Εκείνο έκανε βόλτες γελώντας στην τάξη. Κάποια στιγμή πλησίασε και μου είπε: "Θα μου δώσεις τώρα την άλλη ζωγραφιά ή μετά;". !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Η μανούλα αυτό το θεωρεί "τέλειο"!
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν ότι το ΣΧΟΛΕΙΟ είναι Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και ΟΧΙ ΚΑΦΕΝΕΙΟ!
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν πως οι δάσκαλοι είναι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ.
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν πως οι δάσκαλοι ΔΕ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΕΚΕΙ ΤΥΧΑΙΑ, ΟΥΤΕ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ μ' αυτούς και τα παιδιά τους!
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν πως ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ, ΑΛΛΑ ΔΙΠΛΑ.
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν πως επειδή δεν πέφτουμε στο ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ τους, δεν είμαστε ούτε ανόητοι, ούτε άβουλοι, ούτε φοβητσιάρηδες!
Μερικοί δεν καταλαβαίνουν πως ΟΦΕΙΛΟΥΝ να μάθουν στα παιδιά τους ΤΡΟΠΟΥΣ.
Μερικοί, όχι μόνο δε μαθαίνουν στα παιδιά τους τρόπους, αλλά εμμένουν πεισματικά στο να μάθουν την αφαίρεση και το ρήμα!!!!!!
ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Update, 22/1/2010
Το παιδί έλειπε πάλι. Ήρθε η μαμά για την ύλη της ημέρας. Έχω ορίσει ώρα συνεργασίας την 4η διδακτική, όταν τα παιδιά έχουν γυμναστική. Σήμερα η μέρα ήταν βροχερή και το μάθημα της γυμναστικής έγινε στην τάξη, αφού δεν έχουμε κλειστό γυμναστήριο. Η μανούλα, όταν χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα, ήρθε στο γραφείο όπου βρισκόμουν και με βρήκε.
-Είχατε γυμναστική μέσα;
-Ναι, ο καιρός δε βοηθάει για έξω...
-Κι εγώ στεκόμουν όλη αυτή την ώρα έξω, φαντάστηκα ότι δεν είχατε βγει ακόμα για διάλειμμα.
-(τα έχω πάρει, αλλά δε μιλάω) Και γιατί δεν ερχόσαστε εδώ; Πού να ήμουν αλλού, εν ώρα εργασίας;
Αρχίζω να της σημειώνω τις εργασίες και τις ασκήσεις, ενώ διορθώνω και ό,τι κατάφερε να κάνει το άρρωστο παιδάκι σπίτι. Φτάνω στα ρήματα: δένω, μένω, πλένω και βάζω Α'.
-Είδα κι έπαθα να του το εξηγήσω στο σπίτι, μου λέει.
-Αυτό; Γιατί; Τι το περίεργο έχει ένα ρήμα;
-Το παιδί ήξερε ότι το -αίνω, γράφεται με -αι και μου έλεγε ότι αυτά είναι λάθος.
-Αφού δεν έχω κάνει τον κανόνα για τα ρήματα σε -αίνω. Δεν έχω διδάξει τίποτα ακόμα.
-Ναι, αλλά εκείνος το ήξερε.
-Αν το είπατε εσείς, βιαστήκατε. Αν το 'χει κάνει από το νηπιαγωγείο (!!!!) δεν ξέρω!
-Ναι, αλλά μπερδεύτηκε με τις εξαιρέσεις.
-Να ξεμπερδευτεί, κυρία μου! (Φυλλομετρώ το τετράδιο με τα... 5 ρήματα που έχουμε κάνει, κανένα σε -αίνω. ) Πού το έμαθε και μάλιστα πρόλαβε και να μπερδευτεί, δεν ξέρω.
Ευχαρίστησε κι έφυγε.
#%^%@#$%*&%^$#Ρ@
