Από το καλό στο... καλύτερο. Ξέρω, ξέρω, πολύ νωρίς για να το πω, αλλά πειράζει που 'μαι χαρούμενη; Τάξη ακόμα αστόλιστη, αλλά δε βιαζόμαστε. Μαθητές ακόμα... πρωτάκια, αλλά πού θα μου πάνε; Σήμερα είπαμε να μπούμε σε ένα πρόγραμμα πιο κοντά στο καθημερινό, αλλά χωρίς υπερβολές. Μία άγνωστη ορθογραφία, έτσι, για να δούμε πού βρισκόμαστε, απέδειξε ότι χρειάζεται να ξαναπούμε κάποια πράγματα. Τα παιδιά του δεύτερου τμήματος τα αισθάνομαι ξένα, αλλά ούτε γι' αυτό ανησυχώ. Σε λίγο καιρό θα καταλάβουν τι ζητάω εγώ και θα μάθω τι ζητάνε κι εκείνα. Δυσκολίες, δυστυχώς, υπάρχουν και προβλήματα, αλλά... όλα λύνονται με υπομονή και καλή διάθεση.
Χθες δυσκολεύτηκα αρκετά με το μαθητή μου με το asperger. Αναγκάστηκα να αφήσω την αίθουσα και να τον "κυνηγήσω" -είμαι υπερβολική με το ρήμα- ως το γραφείο του διευθυντή για να τον φέρω πίσω στην τάξη. Φυσικά και η κατάστασή του φέτος δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την περσινή! Μίλησα πολύ. ΠΟΛΥ. Ήρεμα, με διαλλακτική διάθεση και τόνο καλής θέλησης να λύσουμε όποιο πρόβλημα δημιουργηθεί. Το παιδί με άκουσε, με εμπιστεύτηκε και δέχτηκε αγκαλιές και συζητήσεις. Αρνήθηκε να κάνει κάποιες -εύκολες- ασκήσεις, παρόλο που ξέρω καλά ότι πρόβλημα μαθησιακό δεν έχει κανένα!
Σήμερα τα πράγματα ήταν πιο κοντά στο σχολικό πρόγραμμα και τη ρουτίνα που το κάνει να νιώθει ασφάλεια, παρόλο που δεν μπήκαμε ακόμα στα καινούρια μας βιβλία. Άγνωστη ορθογραφία, ανάγνωση τις δύο πρώτες σελιδούλες ενός παραμυθιού, αντιγραφή για το σπίτι... Μικρές αρνήσεις, χωρίς ουσιαστική αντίδραση. Στην ανάγνωση του παραμυθιού πρόσεχε και έδειξε να χαίρεται, αφού με πλησίασε και κοιτούσε στο βιβλίο, ενώ διάβαζα στα υπόλοιπα παιδιά. Μόνο η μουσική δείχνει να τον ενοχλεί, αλλά θα προσπαθήσουμε να το ρυθμίσουμε κι αυτό.
Αισθάνομαι άδικη, εκτός από αγχωμένη. Πολλές φορές μ' έπιασα να παραμελώ τα υπόλοιπα παιδιά, εξαιτίας του ενός. Ελπίζω κι εύχομαι να μη χαλάσει η "χημεία" με το υπόλοιπο τμήμα, αλλά να εντάξουμε χωρίς προβλήματα και το ένα στη μεγάλη οικογένεια. :)
Βαθιά ανάσα, πλατύ χαμόγελο και συνεχίζουμε!
