Έντεκα από τους είκοσι ένα γονείς ήρθαν σήμερα το μεσημέρι για την καθορισμένη πρώτη μας συνάντηση γνωριμίας και ενημέρωσης. Ναι, κάποιοι θα δούλευαν και δε θα μπορούσαν να έρθουν στις 12:30 το μεσημέρι. Σύμφωνοι. Όσοι κατάφεραν να έρθουν, έφτασαν στην ώρα τους έξω από την τάξη και κοιτούσαν από τα παράθυρα τα καμάρια τους να ζωγραφίζουν (είχαμε Εικαστικά σήμερα) κι εμένα να προσπαθώ να ενώσω τα έργα τους σε ένα μεγαλύτερο πίνακα για να στολίσουμε τον τοίχο.
Λίγο δισταχτικά μπήκαν μέσα, κάθισαν -μερικές αρκετά μακριά και πίσω- άλλη χαμογελαστή και με τα μάτια καρφωμένα πάνω μου, άλλη δύσπιστη, με καχύποπτο βλέμμα, με το χέρι στο στόμα και το φρύδι ανασηκωμένο, άλλη ανυπόμονη, σφιγμένη και άλλη άνετη και μασώντας τσίχλα! Το γένος δεν είναι τυχαίο, μόνο μαμάδες ήρθαν να ενημερωθούν για τα παιδιά τους. Με καροτσάκια και μικρότερα παιδιά αγκαλιά, αλλά ήρθαν. Η μαμά με το ανασηκωμένο φρύδι μάλιστα ειρωνεύτηκε τη φράση μου: "Εργασίες έχουν τα βιβλία μας πολλές και ποικίλες, δε θα φορτώσω τα παιδιά με έξτρα φωτοτυπημένες ασκήσεις, τις οποίες, γνωρίζω καλά, πασχίζετε στο σπίτι να τις ολοκληρώσετε. Οπότε, μαμάδες, σας απαλλάσσω απ' αυτό και σας μένει χρόνος να πάτε να πιείτε καφέ!". Οι περισσότερες χαμογέλασαν. Εκείνη απάντησε βγάζοντας τον πόνο της: "Καφέ! Τρέχουμε όλη μέρα, κάνουμε χίλια δυο, έχουμε σπίτι και παιδιά, ο καφές μας μάρανε!"...
Εντυπωσιάζομαι. Το παιδί της είναι από τους "καλούς μαθητές". Ουδεμία πρόθεση είχα να θίξω ή να ειρωνευτώ κανένα τους. Αναγνωρίζω τον κόπο και τις αγωνίες τους για τα παιδιά τους. Εξάλλου τα παιδιά "τους" είναι και παιδιά "μου" φέτος. Είμαι εκεί για να τα βοηθήσω όπως μπορώ. Και πασχίζω καθημερινά εντός και εκτός τάξης για να 'μαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Τόσο, που καταντάω γραφική. Και ακούω και ειρωνείες για την εργατικότητά μου. Εκείνο όμως που με προβληματίζει περισσότερο είναι η θέση άμυνας που παίρνουν μερικοί γονείς, ακόμα και όταν δεν υπάρχει λόγος! Και φυσικά, καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.
Θα μπορούσα να γράφω σελίδες επί σελίδων. Αλλά δεν είμαι ειδική στην επιμόρφωση γονέων. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τους καθησυχάσω, αν και όσο μπορώ, ότι είμαι εκεί όχι τυχαία και προσπαθώ για το καλό των παιδιών τους. Δεν ξέρω αν θα με εμπιστευτούν. Το εύχομαι. Όμως αυτό που με παρηγορεί είναι η εμπιστοσύνη που βλέπω στα μάτια των μαθητών μου καθημερινά. Κι ας γνωριζόμαστε μόνο δεκαπέντε μέρες. Ελπίζω, στην πορεία, να μην τους προδώσω...
13 χεράκια ψηλά:
νομίζω ότι λάθος που το θεώρησες ειρωνεία. Η γυναίκα ήθελε να πει πως έχει τόσες δουλειές που δεν έχει χρόνο για καφέ. Παρόλα αυτά ήρθε όταν κάλεσες τους γονείς, αυτό δείχνει ότι άφησε όλα τ'άλλα για να έρθει να σε γνωρίσει. Προβλήματα έχουν οι άνθρωποι μην παρεξηγείς μια λέξη, που πιστεύω δεν είχε καμμιά πρόθεση να σε ειρωνευτεί. :)
Σπύρο, είπα ότι καταλαβαίνω το φορτωμένο τους πρόγραμμα και τις δουλειές τους, αλλά, πίστεψέ με, δεν είναι μόνο το τι λες, αλλά και πώς το λες! Και το συγκεκριμένο ήταν υφάκι ειρωνικότατο. Και δε θα μιλήσω για τον ενικό αριθμό που χρησιμοποίησε ούτε για το "νταξ' ρε παιδί μου, ξέρεις..." και λοιπές εκφράσεις. Ποτέ δε χαρακτηρίζω κάποιον αν δεν είμαι σίγουρη για αυτό που λέω. Όσο για το ότι ήρθε όταν την κάλεσα, ε, μα για το παιδί της τη φώναξα, όχι για... να πιούμε καφέ! Υποχρέωσή της ήταν να έρθει.
Και τώρα πάμε για δουλειά, γιατί... καλό το πρώτο δίωρο κενό, αλλά τώρα... Γλώσσα, Μαθηματικά, Θρησκευτικά και Κοινωνική & Πολιτική Αγωγή. Πίκρααααααααααα!
Καλημέρα!
Αχ μικρή γλυκιά δασκάλα!!!
Μερικοί άνθρωποι θέλουν το χρόνο τους, μάλλον..μη δίνεις σημασία!
Όσο για το "μόνο μαμάδες", τι περίμενες!
Να πάρει άδεια από τη δουλειά του ο μπαμπάς για να έρθει να ρωτήσει για το παιδί; Η μαμά θα το φορτωθεί ΚΑΙ αυτό!
Καλό κουράγιο, σου λέω!!!! :)))
Φιλάκια, καλό ΣΚ
Αν ήξεραν τη γλύκα σου, θα έρχονταν όλοι οι μπαμπάδες!
ΥΓ. Εκτός και δεν τους άφησαν οι ...μαμάδες για ευνόητους λόγους!
Καλή μου δασκάλα γλυκιά μου
Μαριλίτσα
Δεν ειναι φιλοφρόνηση αλλα
πραγματικότητα αυτο...θα τα
πας περίφημα!!!
Είμαι βέβαιος γι αυτο
Μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι
εκπαιδευτικοί σαν και σένα
Εγω πάντως αν σου φέρω τον Αρίσταρχο
θα έρχομαι ο ίδιος στις συναντήσεις
χαχαχαχαχαα
καλό Σαββατοκύριακο
τσίου!!!!
Οι μαμάδες που έκατσαν "πίσω" μάλλον έχουν το "σύνδρομο του τελευταίου θρανίου": κρυβόμαστε πίσω απ' τις πλάτες των συμμαθητών μας μην τυχόν και μας σηκώσει η δασκάλα στον πίνακα!
Γεια σου, ρε μαμά ετών... 37!!! Πιάσε φιλί και δώσε κι άλλο ένα στον αστερΆκη! Πότε θα τον βρουν το χρόνο, καλή μου; Το παιδί της έχει φτάσει στην ΣΤ!!! Θα με μάθει και θα τη μάθω. :)
mortal, είμαι "επικίνδυνη μπουρδολόγος" όπως ίσως θα διάβασες κι αλλού... Άστα να πάνε στην ευχή! Ώρες ώρες με απογοητεύει η δουλειά μας. :(
Ασκαρδαμυκτί, ο πίνακας είναι εύκολη υπόθεση. Δεν το ξέρεις, κάθεσαι κάτω. Αν "βγεις" όμως προ των ευθυνών σου, εκεί τι θα κάνεις; Θα "κάτσεις κάτω";
Θα μου περάσει...
τσίου.....?
Ουδέν νεώτερον από το... σχολικό μέτωπο, κοτσυφάκο μου. Καθημερινά σοκ από τραγικά κενά των παιδιών και αλλεπάλληλα εγκεφαλικά από την απάθειά τους! Με άλλα λόγια, έχω πελαγώσει γιατί ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΒΙΒΛΙΟ!!!!
Καημένη μου κι εσύ τι τραβάς..
Εγώ παντως ντρέπομαι να πάω σχολείο, η κόρη μου φέτος ξεκίνησε ως αναλφάβητη και δεν κάνω πλάκα κυριολεκτώ σχεδόν έχει ξεχάσει να γραφει και να διαβάζει..
Η δασκάλα της πιθανόν θα πιστεύει ότι δεν ασχολούμαι καθόλου μαζί της κι ας πασχίζω να τη βοηθήσω..
Σήμερα με πληροφόρησε ότι την πηρε η "ειδική δασκάλα" ξέρεις αυτή που είναι για τα παιδια με μαθησιακά προβλήματα.Απ' ότι φαίνεται δεν εντόπισε κανένα πρόβλημα, πράγμα που έτσι κι αλλιώς ήξερα.Ξέρω πως θέλει απλά το χρόνο της να ξαναμπεί στο κλίμα του σχολείου απλά δεν ξέρω κατα πόσο θα το καταλάβει αυτό η δασκάλα..
Σε ζάλισα η αμοιρή η μάνα αλλα όπως και να 'χει ξαλάφρωσα που είπα τον πόνο μου..
Κουράγιο Μαριλία κουράγιο..
Αλήτισσα, γνωρίζουμε όλοι οι δάσκαλοι ότι γύρω στο Νοέμβρη "παίρνουν μπρος" τα παιδιά. Και πάνω που στρώνουν, αρχίζουν οι διακοπές των Χριστουγέννων! Πρέπει να χειμωνιάσει, για να ξεχάσουν τις διακοπές. Πρέπει και να συνηθίσουν το νέο δάσκαλο.
Γνωρίζουμε ότι οι περισσότεροι γονείς τα βοηθάνε στο σπίτι. Ή τουλάχιστον ΠΟΙΟΙ τα βοηθάνε στο σπίτι.
Έχουν τρομερά κενά, τουλάχιστον τα δικά μου. Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν τα δίδαξε ο προηγούμενος συνάδερφος, προς Θεού! Αλλά αν δε γίνει κάτι, να ξεκινήσουν και να καταλάβουν ότι τέλειωσαν οι διακοπές... θα χάσουμε το παιχνίδι! Ειλικρινά, τα δικά μου προσπαθώ να τα σοκάρω! Μ' ακούω να τα τσιγκλάω πολύ! Σε Θρησκευτικά, Γεωγραφία, Ιστορία... Έχω πάθει πλάκα με τα Μαθηματικά! ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΕΝΟ! Ζωγραφίζουμε, ακούμε μουσική, διαβάζουμε αποσπάσματα βιβλίων άλλων, προσπαθώ!
Σήμερα για να πω για το Ηλιακό Σύστημα εκμεταλλεύτηκα τις γνώσεις ενός παιδιού και τα πέθανα στις ερωτήσεις. Έβγαλαν το μάθημα μόνα τους σχεδόν! Μετά πήρα και το Μικρό Πρίγκιπα και την καταβρήκαν. ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΩ;;;; Από αύριο θα αρχίσει το σοκ και στη Γλώσσα! Και ο Θεός βοηθός...
Έχω δεθεί κόμπο, δε χαλαρώνω καθόλου, μέχρι και τα δόντια μου διαμαρτύρονται! Παρόλ' αυτά διαβάζω σε φόρουμ σχόλια κακεντρεχή και απαξιωτικά και τρελαίνομαι περισσότερο!!!!!!!!!!!
Αχ βρε Μαριλίτσα!
Και οι γονείς και τα παιδιά ξέρουν, πάντως, ποιοι δάσκαλοι τα βοηθάνε και τα αγαπάνε, να είσαι σίγουρη γι' αυτό!
:)
(κουράγιο να πω; Υπομονή να πω; Αγκαλίτσα να δώσω;)
Φιλιά γλυκιά δασκάλα :)
Ευχαριστώ, νατασσάκι! Χρειάζονται όλα αυτά! :)
Δημοσίευση σχολίου