Σήμερα είπα να φέρω τις Νέες Τεχνολογίες στην τάξη μου, έτσι, για δοκιμή. Γεωγραφία είχαμε και επρόκειτο να μιλήσουμε για την ατμόσφαιρα. Η πτυχιακή εργασία μου είχε θέμα τη δημιουργία ψηφιακού υλικού για παιδιά ΣΤ' τάξης και είχα σχεδιάσει υλικό και για το συγκεκριμένο αντικείμενο, δηλαδή τη μελέτη της ατμόσφαιρας. Ήξερα ότι το σχολείο μας διέθετε φορητό υπολογιστή και βιντεοπροβολέα, πήρα και το cd μου ανά χείρας και έσπευσα.
Την ώρα που τα καμάρια μου είχαν γυμναστική, ο διευθυντής μου με βοήθησε να στήσουμε τα μαραφέτια (όχι, δεν είχα ξανακάνει τέτοια δουλειά) και όταν τα παιδιά μου τέλειωσαν τη γυμναστική τους και μπήκαν στην τάξη ακούστηκε ένα επιφώνημα: "Ουάου!!!" (πώς θαυμάζουν στα Αγγλικά αυτά τα παιδιά, εντύπωση μου κάνει!)
Είδαμε σε διάγραμμα τα στρώματα της ατμόσφαιρας. Μάθαμε για τη ρύπανση και τις επιπτώσεις της στον άνθρωπο. Είδαμε με τη βοήθεια του PowerPoint πώς γίνεται η φωτοσύνθεση και η αναπνοή των φυτών (άλλη φορά θα δούμε για την αναπνοή του ανθρώπου).
Πρώτη φορά έβλεπα 20 ενθουσιασμένους μαθητές (Φανταστείτε να ΕΚΑΝΑΝ και πράγματα ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ!!!). Πρώτη φορά ήρθε συνάδερφος να με ρωτήσει αν τα κατάφερα και να ζητήσει βοήθεια για να κάνει κι αυτός κάτι αντίστοιχο. Πρώτη φορά μπήκαν παιδιά από άλλη τάξη στη δική μου και να δουν πώς θα κάνουμε Γεωγραφία!
Είναι μία από τις φορές που λέω "χαλάλι η κούραση". Χαλάλι το ξενύχτι, τα νεύρα, η δουλειά, το... πρήξιμο του e-μπαμπά, Γιάννη Σαλονικίδη, που με βοήθησε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ για να ολοκληρώσω την πτυχιακή μου εργασία. Το 2003-04 βρέθηκα να δουλεύω με υπολογιστή και να σχεδιάζω ψηφιακό υλικό, έστω και με απλά μέσα, όπως το PowerPoint, ενώ λίγους μήνες πριν δεν ήξερα τι είναι υπολογιστής! Βρέθηκα να ξενυχτώ μπροστά από μια οθόνη και να... φυτεύω δεντράκι δεντράκι ένα ολόκληρο... δάσος. Να ψάχνω μεγεθυντικούς φακούς για να εμφανίζουν με ένα κλικ το εσωτερικό των φύλλων. Βρέθηκα να τινάζομαι στις ελάχιστες ώρες ύπνου μου και να τρέχω στον, πάντα ανοιχτό, υπολογιστή για να σχεδιάσω μια διαφάνεια που μου 'ρθε ξαφνικά στο μυαλό. Σήμερα, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να χρησιμοποιώ στην πράξη αυτό που έφτιαξα και να διαπιστώνω τις ατέλειες και τα σφάλματά του.
Μήπως είναι πια καιρός να εξοπλιστούν όλα τα σχολεία και να χρησιμοποιηθεί αυτός ο εξοπλισμός απ' όλους τους συναδέρφους, χωρίς φόβο και πάθος, για το καλό των παιδιών μας; Συνάδερφοι, μια διαπίστωση: Ο υπολογιστής ΔΕΝ ΕΚΡΗΓΝΥΤΑΙ αν τον βάλουμε στην πρίζα, ούτε αν παρουσιάσουμε κάτι, ούτε κι αν βάλουμε τους μαθητές μας να φτιάξουν κάτι! Αλήθεια λέω!
17 χεράκια ψηλά:
δασκαλίτσα το χτύπησες το κουδούνι....όμως σε βουλωμένα αυτιά....
μαζί σου!!!!
όπως θα έλεγε και η Ομορφούλα μου "Τέλειο!"
η αλήθεια είναι οτι με αυτό τον τρόπο και τους κεντρίζεις το ενδιαφέρον και μαθαίνουν επιτέλους κάτι
keep going...:)))
Είσαι σούπερ δασκαλίτσα!
Πράγματι ... καταπληκτική δουλειά!
Και μάλιστα... αυτοδίδακτη!
Μάκια
Ειμαι σιγουρος οτι τα πήγες μια χαρά
Οτι τα παιδιά χάρηκαν το μάθημά σου
Είμαι πολύ χαρούμενος για σένα
κοτσυφοφιλάκι
τσίου!!!!!
Δημήτρη, μην ανησυχείς και όλο και περισσότερα αφτιά ξεβουλώνουν. :)
Διαβάτη, δυστυχώς έμεινε μόνο ο ενθουσιασμός του καινούργιου και του διαφορετικού και ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Δεν είχαν, λέει, τίποτα για διάβασμα και ήρθαν μην έχοντας ανοίξει βιβλίο. :( Η πλήρης απογοήτευση. Τελικά ακόμα και τα μικρά παιδιά τα 'χουμε ντοπάρει με την παραδοσιακή διδασκαλία και δεν αντιλαμβάνονται εύκολα τα νέα δεδομένα. Κρίμα. :(
Ασκαρδαμυκτούλη μου, η δουλειά είναι καλούτσικη, χρησιμοποιείται ακόμα και από τα νέα βιβλία, αλλά, δυστυχώς, "κολλάει" στη νοοτροπία των παιδιών: "Δε σημειώσαμε σελίδες, δεν υπογραμμίσαμε τίποτα, δεν μας υπαγόρευσες κάτι να γράψουμε, ΑΡΑ δεν έχουμε τίποτα να μάθουμε!". Τραγικό; Κι όμως... :(
Κοτσυφάκο, ναι, μια χαρά πήγε. Και τα παιδιά το χάρηκαν. Χάρηκαν δε περισσότερο όταν αποφάσισαν ότι δεν έχουν να διαβάσουν τίποτα!!! Και μάλιστα το βροντοφώναζαν κιόλας! Πίκρααααααα! :(
Μακάρι να ήταν έτσι το μάθημα -και πιο σωστά θα μάθαιναν, και πιο ευχάριστα, και θα "συνήθιζαν" να μαθαίνουν και να μην το βλέπουν μόνο σαν παιχνίδι, νομίζω...
Αχ βρε μικρή δασκάλα, αν ήταν πιο πολλοί σαν εσένα.. :))))
(δεν θέλω να σου περιγράψω τι συμβαίνει στην τάξη του Άκη...)
Καλό Σκ, φιλάκια!!!
Μπράβο βρε marilitsa! ξέσκισες που λένε!!!! δυστυχώς είστε λίγοι εσείς που το παλεύετε αλλά....γερά,γερά με τσαμπουκά!!!
πολλά φιλιά
;0)))
Πολύ ωραία δουλειά , Μαριλία!!! Την τελευταία βδομάδα προσπαθώ να χρησιμοποιήσω και γω κάποια εκπ/κα παιχνίδια στον υπολογιστή του σχολείου και όλο κάτι πάει στραβά...
Ελπίζω αυτή τη βδομάδα να τα καταφέρω!
Νατασσάκι, απλώς μου χρειάζεται περισσότερη υπομονή, λέξη άγνωστη για νέο δάσκαλο που "θέλει ν' αλλάξει τον κόσμο... χθες"! Ναι, ντρέπομαι, αλλά θα συνηθίσω να τρώω τα μούτρα μου. Και, εννοείται, θα συνεχίσω να παιδεύομαι...
Μάικα, όλοι παλεύουμε, άλλος με περισσότερη, άλλο με λιγότερη επιτυχία. Λίγοι είναι αυτοί που... "χαλάνε την πιάτσα". ;)
κύριε συνάδερφε, δουλειά είναι καλή, η απόδοση δεν ήταν η επιθυμητή. Αλλά... θα ξαναπροσπαθήσουμε. Κι εγώ κι εσύ... ;)
σνουποφιλιά
Μήπως έμαθαν έξω από το απραδοσιακό πλαίσιο που μας έχουν υποβάλλει; Για ξανασκέψου τη διδασκαλία. Σκέψου τις συζητήσεις τους που έπιασες με την άκρη της ακοής σου και αν αυτές οι συζητήσεις θα γινόταν αν μιλούσες μόνο εσύ. Μίλησαν, ενδοομαδικά, συμπέραναν; Ε αυτό με την παραδοσιακή διδασκαλία είναι δύσκολο να το πετύχεις. Άξιζε τον κόπο; Για να μας το ανακοινώνεις, μάλλον. Πολλά φιλάκια και keep walking
Καλωδιωμένο κουλουράκι μου, μιλούσαν διαρκώς! Παρατηρούσαν, συμμετείχαν. Αλλά την επόμενη μέρα που είχαμε πάλι Γεωγραφία, πριν προλάβω να μιλήσω γι' αυτά, πετάχτηκε ένας ("καλό" τον θεωρούσαν) και μου είπε "δεν είχαμε τίποτα!". Έπαθα πλάκα! Απογοητεύτηκα! Αλλά θα ξαναπροσπαθήσω, γιατί... είμαι ξεροκέφαλο webzobbie!
Τέλεια δουλειά..
Τυχεροί οι μαθητές σου..
Προσοχή προσοχή!
αυτά είναι πράγματα του διαβόλου! Καλέστυε τον παπά να κάνει έναν αγιασμό στο μέρος όπου τα μέσα του διαβόλου ήρθαν σε επαφή με τις παιδικές ψυχές!!!
Αλήτισσα, δεν ενθουσιάζονται πάντα. Προτιμούν την προηγούμενη δασκάλα τους. Μάλλον δεν τα ζόριζε πολύ...
Σπύρε, ό,τι πεις! Να κάνουμε και ευχέλαιο;
Μην πτοείσε Μαριλία οι δάσκαλοι είναι σαν τους καλλιτέχνες, το έργο τους αργεί ν' αναγνωριστεί..
Και συχνά "αναγνωρίζεται" μετά θάνατον... Να τον περιμένω λοιπόν, μπας και... "αναγνωριστώ".
Ας φάω λίγη σοκολάτα, να νιώσω καλύτερα. :):):)
Είδες που κάνει δουλειά ο ΝΤ στα μικρά παιδάκια; Εγώ ακόμα θυμάμαι λες ΄και έγινε πριν από πέντε λεπτά το πείραμα με την σφαίρα, την συστολή και τη διαστολή που μας είχε κάνει ο Κύριος Βαγγέλης στην τάξη στην Πέμπτη Δημοτικου.... Και τώρα είμαι δευτέρα πανεπιστημίου! Do the maths! Αυτά τα μικρά πραγματάκια μένουν πολύ στα παιδιά να το ξέρεις! Και btw ήταν το πρώτο και το τελευταίο πείρμαμα που έγινε ποτέ μπροστά και έχεις κάνει ήδη τα μαθηματικά για το πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε! Βάλτες καλά τις ΝΤ στο μάθημα σου και θα γίνει μια υπέροχη δασκαλίτσα!!! (Ποσο πιο υπέροχη πια;;;;;)
Δημοσίευση σχολίου