δράκοι της ζωής μας

Στις 2 Απριλίου, ανήμερα των γενεθλίων του Άντερσεν, κάναμε παραμύθια στην τάξη. Αντί για Γλώσσα. Ευτυχώς, δε μου 'μεινε κουσούρι η συμβουλή του καμαριού μου "να γίνω πιο αυστηρή και να φωνάζω περισσότερο" και, αν και μου 'ριξε την ψυχολογία, δε με επηρέασε και πολύ στον τρόπο διδασκαλίας. Διάλεξα λοιπόν ένα αγαπημένο μου παραμύθι της Πηγής Καφετζοπούλου, το "ο Δεν Θα Τα Καταφέρεις" και αφού το διαβάσαμε και κουβεντιάσαμε λίγη ώρα, τους είπα να... τυλίξουν τους δικούς τους δράκους σε μια κόλλα χαρτί. Η πρώτη αντίδραση μερικών ήταν "Κυρία, εγώ δεν έχω τέτοιο δράκο! Δε φοβάμαι τίποτα!" και μόνο αφού τα διαβεβαίωσα ότι θα 'ναι ανώνυμα και δε θα διαβαστούν στους υπόλοιπους συμμαθητές τους, δέχτηκαν να γράψουν κάτι. Όλα "ανώδυνα". Ή τουλάχιστον τα περισσότερα. Αυτά που μου 'καναν εντύπωση είναι τα παρακάτω.


"Η μοναδική φοβία μου είναι ο "Ανεργίας". Ο "Ανεργίας" είναι ένα τέρας που περνάει από τη σκέψη κάθε μέρα, κάθε νύχτα, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο. Αυτή τη φοβία την έχουν πολλοί άνθρωποι και κανένας δεν μπορεί να τη λύσει, εκτός από τον εαυτό μας. Ο "Ανεργίας" είναι ένα γιγάντιο τέρας που έχει κατακτήσει όλο τον κόσμο. Μπαίνει στα όνειρά μας αλλά το πιο φρικτό είναι πως ζει και στην πραγματικότητα. Πολλοί άνθρωποι τον φοβούνται γιατί είναι φοβερός και τρομερός. Το τέρας αυτό, δυστυχώς, δε θα φύγει από το μυαλό μου για πάρα πολλά χρόνια. Αν το τέρας αυτό το συναντήσετε κάποτε μην το φοβηθείτε διότι αν το αντιμετωπίσετε με θάρρος και με τόλμη θα βγείτε νικητές."

"Οι δράκοι μου είναι τρεις. Ο ένας είναι τετράγωνος με ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσω. Τον λένε Τεστ, Τεστ και Βαθμός. Ο άλλος είναι στρογγυλός, με καβούκι από πίσω και είναι τεράστιος. Τον λένε Σαλιάρι Σαλιγκάρι. Ο τρίτος είναι μικρός και όμορφος, αλλά με μύτη σουβλερή είναι ο Κόκο ο Κόκορας. Τους δράκους μου τους συναντώ στην εξοχή, στο σχολείο και έναν απ' αυτούς παντού: στους τοίχους, στο ταβάνι, στις πόρτες, στις καρέκλες, παντού."

"Η μεγαλύτερή μου φοβία είναι οι κλέφτες, οι ληστές, οι βιαστές γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί από αυτούς. Δεν ξέρεις άμα αυτός είναι με τα καλά του. Έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις στις ειδήσεις γαι ληστείες και βιασμούς την σήμερον ημέρα. Όλοι έχουν κάποια προβλήματα όπως φτώχια, αρρώστειες, αντιμετωπίζουν χωρισμούς, θανάτους και τόσα άλλα. Αυτά τα πράγματα μπορούν να οδηγήσουν στην παρανομία. Εγώ πιστεύω ότι το πιο σοβαρό πράγμα είναι η φτώχεια για να οδηγήσει στην παρανομία. Γιατί άμα κάποιος δεν έχει ψωμί να φάει, μπορεί να ληστέψει ένα σπίτι ή ένα μαγαζί για να ζήσει αυτός και η οικογένειά του. Δεν θα ήθελα να μπει ένας από αυτούς σ το σπίτι μου, ούτε κάποιος από την οικογένειά μου να οδηγηθεί στην παρανομία."

Ο δικός μου δράκος πάντως λέγεται Αποτυχία. Και δεν είμαι σίγουρη ότι φέτος θα τον νικήσω. Ναι, αυτά δεν είναι γραπτά παιδιών Στ' τάξης, αλλά μήπως οι φόβοι τους αυτοί είναι για την ηλικία τους;

Παναγία βόηθα...