"βλακείες για πρωτάκια"

"Συγγνώμη κιόλας, κυρία, αλλά τι είναι αυτά; Μουσικούλες, τραγουδάκια, λουλουδάκια! Αυτά είναι βλακείες για πρωτάκια! Συγγνώμη κιόλας, αλλά πρέπει να γίνετε πιο αυστηρή!"

...

Αυτό ήταν η απάντηση ενός μαθητή μου σήμερα, όταν τους μάλωσα για την απογοητευτική εικόνα που παρουσιάζουν. Να γίνω, λέει, πιο αυστηρή και να βάζω τιμωρίες και να απειλώ ότι θα βάλω κακούς βαθμούς.

Απογοητεύτηκα. Κατσούφιασα. Χθες, με ίλιγγο, προσπαθούσα να τους φτιάξω χάρτινα λουλούδια και πεταλούδες. Ζήτησα να μου φέρουν και λαμπαδίτσες για να τις στολίσουμε για το Πάσχα. Τελικά, τι θέλουν τα παιδιά; ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;;; ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;;;;

Είχαμε και επίσκεψη του Συμβούλου σήμερα. Μπήκε στην τάξη να μας πει ότι καλό θα ήταν να καταγράψουμε τα παιχνίδια που έπαιζαν οι παππούδες μας και να τα μάθουμε να τα παίζουμε. Στη συνέχεια, σε μια μέρα-αφιέρωμα στα παραδοσιακά παιχνίδια, να τα παρουσιάσουμε σ' εκείνον και στους παππούδες που μας τα δίδαξαν. Τι του λες τώρα κι εκείνου; Έπρεπε να 'ναι νωρίτερα στην τάξη, να ακούσει τις θανατηφόρες ατάκες του καμαριού μου.

Παγκόσμια ημέρα Παιδικού Βιβλίου αύριο. Και τα γενέθλια του Άντερσεν. Ένα σωρό ιδέες κουβάρι στο κεφάλι μου, αλλά, για την ώρα, κουμάντο εκεί μέσα κάνει η θλίψη και δεν έχω ιδέα αν και πώς θα υλοποιηθούν.

Χτύπα το κεφαλάκι σου στον τοίχο, δασκάλα... :(