Καινούργια μου Πρωτάκια!!!

Τακτοποιημένα όλα

Έβαλα λίγο το χεράκι μου... 

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στο... δεύτερο κουδούνι. Το πρώτο, του αγιασμού, δεν πιάνεται... δεν προλαβαίνουμε να γνωριστούμε και να 'χουμε πολλές κουβέντες, δυστυχώς. Γι' αυτό εγώ "μετράω" από το δεύτερο κουδούνι. Το σημερινό. Αφού έφυγαν τα μεγάλα παιδιά της Τρίτης και της Δευτέρας (οι υπόλοιπες τάξεις βρίσκονται στο παράρτημα και κάνουν μάθημα σε κοντέινερς, έτσι, για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις), έμεινε η μεγάλη... καλλιτεχνική σειρά των Μικρών και των Μεγάλων Πρωτακίων! 54 τα Μικρά Πρωτάκια, άλλα τόσα, τουλάχιστον, και τα Μεγάλα. Χαμόγελο πλατύ και ξεκινάμε! 

"Τα Μεγάλα Πρωτάκια δύο βήματα πίσω, παρακαλώ πολύ!", χωρίς τη χρήση μικρόφωνου. Δεν είναι απαραίτητο στην περίπτωσή μου... "Ωραία! Όποιος ακούει το όνομά του τώρα, θα 'ρχεται πίσω μου... χοροπηδώντας!", με ζογκλερική κίνηση απαραίτητη. Ένα ένα τα Μικρά μου Πρωτάκια χοροπηδούσαν και σχημάτιζαν το... μακρύ τρενάκι του Α3, πίσω μου. Άλλα με ζωηρά πηδηματάκια, άλλα με αργά βήματα, άλλα διστακτικά, άλλα χαμογελαστά μ' εμπιστοσύνη και ένα... συγκινημένο, αγχωμένο που... χοροπηδούσε με τη σάκα στην πλάτη να ανεβοκατεβαίνει και... έκλαιγε! Χωρίς κανένα πρόβλημα, όλα τα... βαγονάκια τοποθετήθηκαν και με μια θεαματική στροφή... το τρένο ξεκίνησε με προορισμό... τη γνώση. Πρώτη στάση το Α3 μας. 

Τα Μεγάλα Πρωτάκια τα αφήσαμε απ' έξω, με ένα χαμογελαστό "θα σας δω στις 11.30" που δεν άφηνε περιθώρια για ανησυχία ή περαιτέρω σχόλια. Μερικά βλέμματα από τα παράθυρα, πίσω από τις τραβηγμένες κουρτίνες και... η απομάκρυνση. Ποιος ξέρει με πόση δυσκολία διέσχισαν την αυλή... Ελπίζω τις επόμενες μέρες να τη διασχίζουν με άνεση και εμπιστοσύνη για τα... χέρια στα οποία αφήνουν τα βλαστάρια τους. 

Η μέρα κύλησε όμορφα! Τα μικρά μου είναι... καραμελοπρωτάκια ΚΑΙ τα 18! Είπαμε τα ονόματά μας, κάναμε ξενάγηση στο χώρο του σχολείου, παίξαμε με μουσικές και στεφάνια, ακούσαμε "την κλειδωμένη τουαλέτα" από τη Λιλιπούπολη και... πήραμε μερικά από τα καινούργια μας βιβλία. Ενθουσιασμός!!! Πολλά χαμόγελα και ανταμοιβή τεράστια στο τελευταίο κουδούνι: 

-Περάσατε καλά; 

-ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!

-Θα ξανάρθετε αύριο;

-ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ!

Να ξανάρθετε, μωρά μου! Θα σας περιμένω με πλατύ χαμόγελο, όση υπομονή μπορώ να αντλήσω, τεράστια αγάπη, πολλές γραμμούλες και ακόμα περισσότερα παραμύθια. 

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΡΧΗ!!!!! 

ο χαμός στο γραφείο μου

Σαφώς... μπουρμπουλήθρες! τςτςτς! 

Υ.Γ. Επιστροφή στο σπίτι πολύ αργότερα από το σχόλασμα. Κάτι έγγραφα, κάτι βιβλία, κάτι καρτέλες πρώτης ανάγνωσης και πολλή παρατήρηση στους τοίχους για να αποφασίσω πού θα βάλω τι. Η προτροπή "κάντε τις τάξεις σας σαν παιδικά δωμάτια" ηχεί ακόμα στ' αφτιά μου και σχηματίζει χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Γι' αυτό αγνοώ το μηνίσκο που μ' έχει θερίσει αυτές τις μέρες, το γεγονός ότι δε νιώθω τα πόδια μου απ' τα γόνατα και κάτω, τον πονόλαιμο που ξεκίνησε από την ξαφνική δραστηριότητα των χορδών, τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε όλοι και... ξεκινώ της νέας πρώτης μας το ταξίδι. Ευχή μου να πάνε όλα καλύτερα! ;)