Η μέρα μας

Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών σήμερα! Χρόνια μας πολλά! Και δημιουργικά!

Η μέρα αυτή καθιερώθηκε από την UNESCO το 1994 και είναι αφιερωμένη στους εκπαιδευτικούς, είτε εκείνοι εργάζονται σε πολυτελές σχολείο, εξοπλισμένο πλήρως (χα!) και με την τελευταία λέξη της... παιδαγωγικής μόδας, είτε εργάζονται σε αυτοσχέδιο σχολείο υπό τη σκιά κάποιου δέντρου. Το έργο του εκπαιδευτικού παραμένει το ίδιο. Τα ζευγάρια ματιών που τον κοιτούν καθημερινά έχουν τις ίδιες ανάγκες και χρέος του εκπαιδευτικού είναι να προσπαθήσει να αντεπεξέλθει επάξια σ' αυτές.

Συνάδερφοι, χρόνια μας πολλά!


Το παραπάνω είναι το δικό μου σχολείο. Έχω γδάρει πολλές φορές τα γόνατά μου σ' εκείνο εκεί το πεζούλι, έχω γλιστρήσει άπειρες φορές από τα κάγκελα της σκάλας, έχω περπατήσει κάθε εκατοστό της αυλής του και... έχω να μπω εκεί μέσα τώρα και πολλάααα χρόνια. Παραλίγο, μάλιστα, να επιστρέψω στον... τόπου του εγκλήματος ως... δασκάλα.

Στην Α' Δημοτικού είχα μια υπέροχη Δασκάλα! Πάντα τη θυμόμουν με αγάπη και, όταν τη συναντούσα, καμάρωνα ιδιαιτέρως. Πέρσι επέστρεψα στην Κρήτη, μετά από τέσσερα χρόνια σπουδών και τρία χρόνια δουλειάς σε Γιάννενα και Κέρκυρα. Τοποθετήθηκα, ως αναπληρώτρια, σε σχολείο της περιοχής μου και εκεί συνάντησα και πάλι τη Δασκάλα μου της Α' Δημοτικού. Δεν ήμαστε, μάλιστα, απλοί συνάδερφοι στο ίδιο σχολείο, αλλά και συνεργάτες, αφού είχαμε από κοινού την Ε' τάξη.

Φοβερό συναίσθημα. Μάθαινα από 'κείνη για δεύτερη φορά! Πώς να διαχειρίζομαι τάξη. Πώς να διαχειρίζομαι... κακοτοπιές. Πώς να κρατώ την ψυχραιμία μου και να δείχνω υπομονή. Πώς να χρησιμοποιώ τη μουσική στο μάθημα. Πώς την τοπική ιστορία. Πώς να μη φοβάμαι τα φοβερά και τρομερά ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ! Κυρίως όμως πώς να 'μαι συνεπής και σοβαρή στη δουλειά μου.

Κυρία Αργυρώ Λυραράκη, σας ευχαριστώ πολύ!