Άντε πάλι!!!

Από αύριο μπαίνουμε πια στα γραμματάκια. Έχουμε ήδη μάθει αρκετά γράμματα και κανονικά θα 'πρεπε να μπορούν να διαβάζουν αρκετές λέξεις, αλλά, δυστυχώς, δεν μπορούν όλα τα παιδιά, πράγμα που μου προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό. Δεν ξέρω αν θα 'πρεπε να επιμείνω κι άλλο στην πρώτη ενότητα και να αναζητήσουμε ακόμα λίγο τον Άρη, τον οποίο δεν ανακάλυψαν όλα τα παιδάκια μου... Τα έχω πιέσει πάρα πολύ, η αλήθεια είναι... Τους βάζω αρκετή δουλειά να κάνουν και για το Σαββατοκύριακο που πέρασε τους έβαλα να γράψουν:

Εμένα με λένε... (το καθένα το όνομά του),
μαμά, πέτα ένα μήλο.
Λίνα, να ένα τόπι από πανί.

Είμαι πολύ σκύλα, ε; Εντάξει, θα χαλαρώσω από αύριο.

Είχα και τους γονείς την Παρασκευή, 12:30 το μεσημέρι, στο σχόλασμα. Ήρθαν 16 από τους 17!!! Αυτό θα πει συνεργασία! :) Ο μοναδικός που έλειπε έχει περισσότερο πρόβλημα από το παιδί του, αλλά αν δε θέλει αυτός μία, εγώ δε θέλω δέκα! Ναι, τελικά είμαι κακίστρω. Αλλά δε θα πεθάνω κιόλας επειδή δε θέλει να βοηθήσει το παιδί του! Οι υπόλοιποι φάνηκαν συνεργάσιμοι αν και αγχωμένοι. Παρατήρησαν, είπαν κάποιοι, βελτίωση στα παιδιά τους. Άλλοι δεν παρατήρησαν γιατί, πολύ απλά, τα παιδιά τους δεν παρουσίασαν βελτίωση. Αυτό το παπί... στο στομάχι μάς έχει κάτσει πια!

Έτσι είπα ν' αλλάξω στιλ και να τους κεντρίσω το ενδιαφέρον με... καρτουνογραμματάκια. Όμως θέλουν πολύ χρόνο για να γίνουν, τα άτιμα και το τραπέζι της κουζίνας μου μοιάζει, για πολλοστή φορά, εργοτάξιο! Ελπίζω σύντομα να ολοκληρώσω την αλφαβήτα, να καθαρίσω την κουζίνα μου και να στολίσω την τάξη μας. :):)

Η Βίκυ πάντως τα καταφέρνει σαφώς καλύτερα από εμένα στις κατασκευές. Αυτές τις μέρες μάλιστα διοργανώνει κι ένα διαγωνισμό με αφορμή τον ένα χρόνο λειτουργίας του μπλογκ της. Για ρίξτε ματιά εδώ. ;) Της εύχομαι πολλές και όμορφες δημιουργίες!

Καλή εβδομάδα!