RSS

16.5.10

Μουσειότσαρκα!



Μετά την, προ δεκαπέντε ημερών, εκδρομή σε ποδοσφαιρικό γήπεδο για εκτόνωση, ήρθε η σειρά για επίσκεψη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Από κοντά και το σχετικό μάθημα της Μελέτης Περιβάλλοντος περί πολιτισμού και μουσείων. Φυσικά και το απαραίτητο κήρυγμα για το πώς συμπεριφερόμαστε σ' έναν τέτοιο χώρο. Χαμένος χρόνος για μερικά!



Τα παιδιά συμπεριφέρθηκαν όμορφα στο λεωφορείο. Δεύτερη εκδρομή ήταν. Ήξεραν, πια, τι πρέπει να κάνουν με τις ζώνες τους. Ήξεραν ότι δε βγάζουμε πόδια, χέρια, κεφάλια στο διάδρομο του λεωφορείου. Ήξεραν ότι θα 'μαι αμείλικτη αν κάτι πάει στραβά. Οι δυάδες κανονικές και... είσοδος στο Μουσείο. Εκεί μάλλον οι κανόνες ξεχάστηκαν και τα εκθέματα τούς έκλεισαν το μάτι για... φασαρία και σκανταλιές. Η ξεναγός μας θεωρούσε αυτονόητη την υπακοή στους κανόνες του Μουσείου. Αμ δε! Αναγκάστηκα να "κυνηγήσω" τη ζωηρή ομάδα και να κάνω παρατηρήσεις. Να "μαζεύω" δύο "χαμένους" μαθητές, που αντί να ανέβουν τη σκάλα, την κατέβηκαν! Να κρατήσω χεράκια μακριά από τους τοίχους και στοματάκια κλειστά με αυστηρό τρόπο. Στο χώρο ξεκούρασης και φαγητού η κατάσταση έφυγε από τον έλεγχο. Δυστυχώς δεν ήταν μόνα τους τα δικά μου παιδιά. Νερά στο πάτωμα, χεράκια λερωμένα στους τοίχους, αυξημένα ντεσιμπέλ...

Ξέρω, ήταν η πρώτη φορά σε Μουσείο. Αμ δεν ήταν! Ήταν η δεύτερη στον συγκεκριμένο χώρο. Αλλά οι κανόνες συμπεριφοράς ανύπαρκτοι. Ναι, να τα μάθω εγώ να συμπεριφέρονται. Δική μου ευθύνη. Και για τα 17 ταυτόχρονα; Οι γονείς τους τι κάνουν; Γιατί δε γίνεται η σχετική συζήτηση στο σπίτι; Γιατί όλα περίμεναν να δουν δεινόσαυρους στο Μ.Φ.Ι της πόλης μας; Γιατί ελάχιστα παιδιά ήξεραν κάποιες πληροφορίες για τα ζώα; Γιατί κανένα παιδί δεν ήξερε να πει ότι ο σταλακτίτης και ο σταλαγμίτης είναι αδέρφια επειδή... έχουν τους ίδιους γονείς; ("Εσύ και η αδερφή σου τι κοινό έχετε;" απάντηση... "δωμάτιο", "σπίτι"...) Γιατί τα πόδια της δασκάλας διαλύθηκαν περισσότερο απ' ό,τι περίμενε;

Γυρίζοντας στο σχολείο, έμενε μία διδακτική ώρα μέχρι το σχόλασμα. Δεδομένου της απίστευτης ζέστης και των διαλυμένων ποδιών της δασκάλας τους, τα παιδιά έμειναν στη δροσερή αίθουσα με οδηγία να ζωγραφίσουν ό,τι τους έκανε εντύπωση και να γράψουν δύο λόγια για την εμπειρία την οποία βίωσαν.

"Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα, Παρασκευή 14 Μαΐου 2010, πήγαμε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας."

Ο Στελάκος αρίστευσε! Έγραψε σχεδόν τέλεια! Ορθογραφία σχεδόν άψογη -εντάξει, φρόντισε να ρωτήσει για ό,τι δεν ήταν σίγουρος- και ζωγραφιά υπέροχη. Η μαμά του γύρισε από την αυλή, απ' όπου τον παρέλαβε για να με ρωτήσει αν τον βοήθησα να γράψει ή αν έγραψε μόνος. Στην απάντηση: "Έγραψε μόνος, μόλις πριν λίγο!" η μαμά μού έστειλε φιλιά από τον ενθουσιασμό της! :):):):):):):):) Τα φιλιά στο γιο σας. Εγώ πληρώνομαι από τη χαρά στα μάτια σας. :) Και η μέρα κλείνει με αισιοδοξία ότι... κάτι κινείται και πως δεν είναι όλα για να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.

*Η ανάρτηση είναι η δική μου εγγραφή στο "αγαπημένο μου ημερολόγιο" ;)

11 χεράκια ψηλά:

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΡΓΩ ΛΙΓΑΚΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΟΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΙΑΣ ΚΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΣΑΣ:))))))
ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΑΥΤΗ Η ΚΙΝΗΣΗ ΝΑ ΠΑΤΕ ΕΚΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σου έκλεισε το μάτι η κουκουβάγια;

marilia είπε...

Σκρουτζάκο, καλή η κίνηση, αλλά δε φτάνει μία εκδρομή το χρόνο για να μάθουν τα παιδιά να φέρονται σε Μουσεία και παρόμοιους χώρους! Θα προσπαθούμε όσο μπορούμε βέβαια, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκετό.

Ασκαρδαμυκτί, σ' εμάς το μάτι έκλεισε μία νυχτερίδα, η Πιπιστρέλους και μια νεροχελώνα, η Μαυρέπης (αν θυμάμαι καλά). Μας έκαναν και μαγικά. Μας μεταμόρφωσαν σε νυχτεριδάκια και χελωνάκια και μας πήραν μαζί τους στις φωλιές τους. Και κάπου εκεί... χάσαμε την μπάλα...

Ανώνυμος είπε...

Μαριλία μου βαριά η καλογερική του μουσείου. Τα είχαμε πάει κι εμείς και μάλιστα με τα πόδια σε μια έκθεση με έργα του Τέτση. Τα καταφέραμε, ήρθαν και μερικές μητερες καλή τους ώρα, για βοήθεια. Μετά από αυτό λέει η προισταμένη: Ε, αφού ήταν καλά παιδιά να τα πάμε και στην Αρχαία Ολυμπία, με το τρένο. Είχα κάτσει με το στόμα ανοιχτό και έχασκα, μέχρι που συμπλήρωσε: Με συνοδεία των γονέων, βεβαίως-βεβαίως. Τότε μπήκε η καρδιά μου στη θέση της. Φαντάζεσαι 60 παιδάκια στο τρένο τσαφ-τσουφ!!!Είναι δύσκολο εγχείρημα, κουραστικό, αλλά στο τέλος όμως πάντα κάποια ανταμοιβή υπάρχει, όπως το παιδάκι με την πανέμορφη ζωγραφιά!!!Φιλάκια!!!

marilia είπε...

Βάλια, ο μόνος λόγος να πάρουμε γονείς στο μουσείο είναι να τους δείξουμε πώς συμπεριφέρονται μέσα σε τέτοιους χώρους. Αλλά επειδή αυτό δεν είναι δουλειά μας κι επειδή θα μας πουν και κακούς, ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ μαζί μας γονείς γιατί έχουμε ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΥΘΥΝΗ!!! Αν -σου λέω το πολύ απλό- παραπατήσει κάποια και πέσει, εμείς θα τρέχουμε! Γι' αυτό... παιδάκια μόνο κι όποτε είμαστε σίγουροι γι' αυτά. Φυσικά κάνουμε και ένα παραπάνω σταυρό εκείνη τη μέρα...

Καλό σου βράδυ, γλυκούλα!

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Ααα... έμεινα να κοιτάω την ωραία φωτογραφία! Μαριλάκι στην επόμενη μουσειοτσάρκα δηλώνω παρούσα, μη με βλέπεις έτσι... έχω ψυχή παιδιούυυυ!

marilia είπε...

Κοπέλα με το καναρινί, το ΜΦΙ είναι πανέμορφο και από πέρσι που το επισκέφτηκα βελτιώθηκε περισσότερο. Όταν έρθεις στην Κρήτη, ευχαρίστως σε παίρνω από το χεράκι, παιδάκι, και πάμε. ;)

Demi είπε...

Αχ!
τι ωραία που ειναι στα μουσεια..και μου τα θυμισες... Πριν χρόνια εργαστηκα ως *ερμηνευτρια εκπαιδευτικών προγραμματων στο μουσειο της πολης μου (μετα απο δυο χρόνια εκπαιδευση ).
Ηταν μια πολύ όμορφη εμπειρια μια και ειχα τα προγράμματα για τις μικρες ηλικιες που ειναι πιο κοντα σε ότι εχω σπουδασει αλλα και που μαρεσει περισσότερο.
Παρόλο το αγχος μου να πάνε όλα καλα στο καθε προγραμμα παντα αντιμετώπιζα μικροπροβληματάκια ..
παιδάκια ειναι και όλοι το γνωρίζουμε ,δασκαλοι και ερμηνευτές εδώ μιλάνε τα γυμνασιόπαιδα τι να κανουν τα μικρά...
Την επόμενη φορα που θα κανονίσετε να πατε επισκεψη σε μουσείο θα πρότεινα κατι που θα σας βοηθήσει πολυ,να μην γίνει μόνο ξεναγηση αλλα να παρακολουθησετε ενα εκπαιδευτικο προγραμμα που μεσα απο τις δραστηριότητες ανακαλυπτουν τα παιδια τα εκθεματα του μουσειου.
Και μια μερα πριν να γινει προετοιμασια στην ταξη(Αυτό προυποθέτει να γνωριζει η δασκαλα τι υπαρχει στο μουσείο τα εκθέματα ή να εχει παρει τις σχετικες πληροφοριες απο τους ειδικους του μουσειου.)





*Ο ερμηνευτής - υπεύθυνος του προγράμματος -
περισσοτερα εδω:
http://www.daskalos.edu.gr/d/ergasies/moyseia.html

marilia είπε...

Demi, ήξερα τι θα έβλεπαν -είχα πάει πέρσι-, είχα κάνει τη σχετική προετοιμασία και, φυσικά, τα παιδιά παρακολούθησαν το πρόγραμμα "Το παραμύθι του Ερευνότοπου". Έσκαψαν για να ανακαλύψουν τα οστά από το Δεινοθήριο, μπήκαν στη σπηλιά της νυχτερίδας και στο αντοίστιχο που δεν είδα, της χελώνας και πέρασαν όμορφα! Μετά εξοικειώθηκαν και με σεισμούς διαφόρων εντάσεων. Φοβήθηκαν, αλλά τους άρεσε! :)
Δε μ' αρέσει να χώνω τα παιδιά σ' ένα μουσείο, να μην έχω ιδέα και απλά να τα περιφέρω για να κοιτούν. Αυτό μπορούν να το κάνουν και μόνα τους.

astropeleki είπε...

Περιμένω πως και πως την προγραμματισμένη μας ημερήσια εκδρομή την άλλη Παρασκευή στο ΜΦΙ, στο Ενυδρείο και το Λούνα παρκ.
Περιμένω να εντυπωσιαστώ περισσότερο και από τα παιδιά :D

marilia είπε...

Αστροπελέκιον, μη μου πεις ότι ακόμα δεν έχεις πάει ενυδρείοοοοο!!! Μη μου πεις!!! Ετοιμάσου να σε... μαζεύουν οι μαθητές σου "Κυρία, φτάνει! Έχουμε και δουλειές!" χιχιχιχιχιχιχι! Δεν τα αφήνεις, μετά, να γυρίσουν μόνα τους, να μείνεις εσύ Σκ; Ε;;;;;