Όμορφη χρονιά!

Επιστρέψαμε στα θρανία, όπως βλέπετε. Με την αλλαγή της χρονιάς, ήρθε και η αλλαγή του πίνακα και οι ενθουσιώδεις δηλώσεις: "Κυρία, τώρα βλέπουμε καλύτερα! Δε γυαλίζει και, ό,τι γράφεις, φαίνεται πιο καθαρά απ' ό,τι πριν!". Ας ευχηθούμε να συμβεί και μια σημαντική, επί της ουσίας, εποικοδομητική αλλαγή στην εκπαίδευση και όλα να λειτουργήσουν όπως πρέπει για το καλό όλων μας, πρωτίστως όμως των παιδιών!

Η δική μου χρονιά στην τάξη άρχισε με λίγη γκρίνια, γιατί, δε σας το 'χω πει, είμαι φανατική οπαδός της κιμωλίας κι ας μου σπάει τα νύχια και ας μου ξηραίνει τα χέρια. Αυτό το μέσο το παλιό, το μαλακό, το οικείο, που φθείρεται στην υπηρεσία της μάθησης, της επεξήγησης, της κατανόησης, εγώ δεν ήθελα να το αποχωριστώ. Και δεν το αποχωρίστηκα για κάναν... διαδραστικό πίνακα (!!!), αλλά για ένα μικρότερο πίνακα μαρκαδόρου, όπου δεν έχω συνηθίσει να γράφω και ζητάω, δυο μέρες τώρα, συγγνώμη από τα παιδιά μου για τις... γιώτες και τις κουλούρες μου. Ευτυχώς τα καμαράκια μου δείχνουν μεγάλη κατανόηση και δηλώνουν πως δεν τα πειράζει καθόλου η... κακογραφία μου.

Την γκρίνια μου για την αδιαβασία των παιδιών μου, τον αποχωρισμό της κιμωλίας μου και της αντιαισθητικής "τρύπας" που άφησε η απομάκρυνση του πίνακα από τον τοίχο -αλήθεια, έτσι θα μου αφήσουν την αίθουσα;;;;- σταμάτησε ως δια μαγείας μια... τηλεόραση! Ποτέ δεν την είχα σε μεγάλη υπόληψη τη συγκεκριμένη συσκευή, αλλά σήμερα μ' έκανε να χαμογελώ πλατιά και ασταμάτητα.

Σήμερα, στις 14:15 έκατσα στην τελευταία καρέκλα της αίθουσας και παρακολούθησα, από την ΕΤ1, παρέα με τα παιδιά του ολοήμερου, τα οποία έτρωγαν εκείνη την ώρα, την εκπομπή του Παραμυθά! Πριν 24 χρόνια (!!!) καθόμουν σταυροπόδι στο χαλί, μπροστά από την τηλεόραση και, τρώγοντας μπισκότα, έβλεπα έναν παππού με γυαλιά και γιλέκο να πετάει και να λέει ιστορίες με πρωταγωνιστές μαγικά μολύβια, μάγους, μάγισσες, ζώα, φυτά και πράγματα. 24 χρόνια μετά, καθισμένη στην καρέκλα της τάξης μου, παρέα με τους μαθητές μου, είδα τον ίδιο παππού, λίγο... μικρότερο από τότε, να λέει τις ιστορίες του πιο μαγικά από ποτέ!!! Υπέροχο;! Σήμερα, 24 χρόνια μετά από τη δική μου πρώτη επαφή με τις ιστορίες του... ιπτάμενου παραμυθά, είδα τους μαθητές μου να απαντούν στις ερωτήσεις του, να τον χαιρετάνε και να μας... παραχωρούν την άδεια να παρακολουθήσουμε μαζί τους τις, ακατάλληλες για ενηλίκους, ιστορίες του! Από αύριο θα μάθουμε να τραγουδάμε και το τραγούδι των τίτλων! :)

Αν είστε παιδάκι ή αν σας επιτρέπουν τα παιδάκια σας, μπορείτε κι εσείς να βλέπετε τις ιστορίες του Παραμυθά καθημερινά, εκτός Σαββατοκύριακου, στις 14:15 από την ΕΤ1! Αν πάλι δεν μπορείτε να δείτε τηλεόραση εκείνη την ώρα ή αν θέλετε να το κάνετε κρυφά από τα παιδάκια σας -ε, μη σας δουν να δακρύζετε, να χαιρετάτε και να απαντάτε στον Παραμυθά δια τηλεοράσεως- αλλά ακόμα κι αν θέλετε να δείτε και να ξαναδείτε τις ιστορίες του, μπορείτε να τρυπώσετε στο Παραμυθοκάναλο και να πάρετε όσες δόσεις αγάπης τραβά η ψυχή σας!

Εύχομαι από καρδιάς να 'χουμε όλοι καλή, δημιουργική και παραμυθένια χρονιά!!!