Το δεύτερο βιβλίο μας

Χριστουγεννιάτικες ιστορίες από το Β2 μου

Τα παιδιά μου, για τις διακοπές των Χριστουγέννων, είχαν να γράψουν μια δικιά τους ιστορία, με λέξεις δοσμένες στο βιβλίο της Γλώσσας τους. Θεωρώ πως οι λέξεις ήταν πολλές (10) και άσχετες μεταξύ τους και μάλλον το εγχείρημα θα 'ταν πολύ δύσκολο για τα παιδιά. Παρόλα αυτά εγώ ήθελα να τα βάλω να πειραματιστούν και να δοκιμάσουν. Πολλοί γονείς βοήθησαν πολύ, πολλών γονιών είδα το συγγραφικό ταλέντο, αλλά δε με πείραξε, σ' αυτή τη φάση. Πρώτη φορά ήταν και μάλιστα χωρίς ενημέρωση.

Τα παιδιά μου έγραψαν τις ιστορίες τους σε πρόχειρο χαρτί ή τετράδιο. Άλλα την εικονογράφησαν κιόλας. Το πρόβλημα προέκυψε και το είδαν και μόνα τους: Πώς να δέσουμε τόσες πολλές ανόμοιες σελίδες, με τόσο άσχημα γράμματα σε κάποιες;

Δοκιμάσαμε να τις ξαναγράψουμε σε ομοιόμορφο χαρτί, αλλά υπήρξαν αντιδράσεις (και μάλιστα από παιδί που την ιστορία την είχε γράψει εξολοκλήρου η μητέρα!). Τελικά ούτε κι έτσι σώσαμε κάτι γιατί οι σελίδες ήρθαν κακογραμμένες και τσαλακωμένες...

Ο εκνευρισμός μου με οδήγησε στην απόφαση να πληκτρολογήσω τις ιστορίες και στο χώρο που έμενε κενός, κάτω από την ιστορία, να βάλω τα παιδιά να (ξανα)ζωγραφίσουν κάτι σχετικό. Ήταν μάλλον η καλύτερη λύση. Και το δεύτερο βιβλίο μας ήταν πια γεγονός!

Για εξώφυλλο μπήκε η ζωγραφιά του χρησμένου εικονογράφου για τα εξώφυλλά μας, του Γιώργου Τζ. "Αν το δει αυτό η μαμά μου, θα γελάνε και τα μουστάκια της!", είπε στο διπλανό του. :) Για οπισθώφυλλο χησιμοποιήθηκε η ζωγραφιά της Άντζελας.

Σκοπεύω στην επόμενη συνέλευση να το αφήσω να περάσει από χέρι σε χέρι για να το δουν όλοι οι γονείς. Σκοπεύω επίσης να τους πω να μην ξαναϋπαγορεύσουν στα παιδιά τους ιστορίες και να σταματήσουν να "καλουπώνουν" τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των παιδιών τους. Μα καλά, χρειάζεται να το πω αυτό; Αλήθεια, δεν το καταλαβαίνουν από μόνοι τους;

Κάποια παιδιά και πάλι αρνήθηκαν να γράψουν. Επέμεινα όμως να συμμετέχουν έστω με μια ζωγραφιά. Όσα δεν έγραψαν, στο τέλος, αφού είδαν το βιβλίο μας δεμένο πια, είπαν: "Μα, πού είναι η δικιά μου ιστορία;"... "Στο μυαλό σου, προφανώς! Γιατί εδώ δε μας έφερες τίποτα, σωστά;"... Ελπίζω κάποτε να ζηλέψουν και να συμμετέχουν όλα.