RSS

1.10.11

τέλος 3ης εβδομάδας...


...ή αλλιώς... ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!

Δεν ξέρω αν είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα -υποψιάζομαι πως είναι.
Δεν ξέρω αν φταίει το πλήθος των παιδιών -26, ζωή να 'χουνε!
Δεν ξέρω αν είμαι πολύ απαιτητική -θεωρώ πως είμαι.
Δεν ξέρω αν επηρεάζονται τα πιτσιρίκια από το γενικότερο μίζερο κλίμα που βιώνουμε όλοι -φαντάζομαι πως ναι, αφού κι αυτά είναι άνθρωποι που ζουν στον ίδιο χώρο με εμάς τους "μεγάλους" και πρέπει να μας υφίστανται καθημερινά.
Δεν ξέρω αν και πότε θα διορθωθεί αυτό το μπάχαλο που αντιμετωπίζω κάθε μέρα στην τάξη μου...
...ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΩ ΑΛΛΟ!!!

Γενικότερη εκτίμηση τάξης -τώρα μπορώ να 'χω εικόνα.

Υπάρχουν τουλάχιστον τρία παιδιά που διαβάζουν με άνεση και βαριούνται τη ζωή τους εκεί μέσα με τα "λα λε λο" και τα ρημαδο-"παπιά"! Πότε θα με σιχτιρίσουν δεν ξέρω!
Υπάρχει ένα παιδί με προβλήματα υγείας σοβαρότερα από τα άλλα.
Υπάρχει ένα παιδί με σοβαρότατο πρόβλημα λόγου που εύκολα γίνεται αντικείμενο χλευασμού από τα άλλα. Επίσης, είναι πανέξυπνο και πολύ γρήγορο στις ασκήσεις του, οπότε, μόλις τελειώσει ό,τι του 'χω αναθέσει να κάνει, ασχολείται με ζωγραφική ή πλαστελίνη. Τσίρκο η τάξη μου γιατί... "κυρία ο Χ. παίζει!!!"
Υπάρχουν δύο παιδιά που δεν έχουν ακόμα καταλάβει καν πού βρίσκονται! -Πιο ανώριμα άτομα δεν έχω δει ΠΟΤΕ!
Υπάρχει ένα παιδί με παραβατική συμπεριφορά που μου 'ρχεται απ' τη μια να το πατήσω κάτω, απ' την άλλη να κάνω ό,τι μπορώ να ενταχθεί στην ομάδα γιατί χθες μόλις, που κάναμε Μελέτη Περιβάλλοντος και λέγαμε για την τάξη μας, μου είπε ότι "εγώ δεν έχω κανένα φίλο στην τάξη" και με τσάκισε... :(:(:(
Υπάρχουν παιδιά που προσπαθούν πολύ και μου... καταστρέφουν το μάθημα γιατί δεν ξέρουν να ακούν και να περιμένουν, δεν ξέρουν να συνυπάρχουν.

Επίσης υπάρχουν:

οι μεγάλες προσδοκίες μου ότι θα τα καταφέρουμε -που πηγάζουν απ' την περσινή μου τάξη και την περσινή μας δουλειά για την οποία είμαι εξαιρετικά υπερήφανη!
οι μεγάλες προσδοκίες του διευθυντή μου -που είδε ότι πέρσι δουλέψαμε έτσι όπως δουλέψαμε και πλέον θαρρεί ότι μπορώ να κάνω τα πάντα... και τα κοάλα!
οι μεγάλες προσδοκίες των... Μεγάλων Πρωτακίων μου -τις οποίες καλλιέργησε ο διευθυντής μου λέγοντάς τους πόσο "ουάου δασκάλα" έχουν φέτος...
οι μεγάλες προσδοκίες των... Μικρών Πρωτακίων μου -που με κοιτάνε να ουρλιάζω τρεις βδομάδες τώρα και έχουν το βλέμμα το έντρομο!
και ο φόβος μου ότι δεν θα καταφέρω να αντεπεξέλθω σε ό,τι μου ανέθεσαν λόγω... ανεπάρκειας!

Κοινώς; ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!

Και ενώ την Πέμπτη φεύγω κλαίγοντας από τη δουλειά -γιατί και τα μεγάλα παιδάκια κλαίνε και επίσης το σχολείο, σε τέτοιες καταστάσεις, γίνεται απλώς "δουλειά"- φτάνω σπίτι μου με έντονη την επιθυμία... να παραιτηθώ! Πρώτη φορά περνάει κάτι τέτοιο απ' το μυαλό μου. Πρώτη φορά βιώνω τόσο έντονη την αποτυχία ή έστω, επειδή είναι πολύ νωρίς γι' αυτή τη λέξη, την ανυπομονησία να πετύχει ό,τι σκέφτηκα, οργάνωσα, προετοίμασα. Η λέξη "υπομονή" βρίσκεται στο λεξιλόγιό μου, μόνο για να την προφέρω στους αγχωμένους γονείς που έρχονται να μου πουν ότι "μπερδεύει το Π με το Τ και διαβάζουμε 5 ώρες και δουλειά δε γίνεται!!!"..... Περιμένουν λύσεις, συνταγές, θαύματα που δεν μπορώ να κάνω, χωρίς να υποψιάζονται ότι με φορτώνουν μ' ένα βάρος ασήκωτο!

Χθες μια μάνα μπήκε με το γνωστό τσαμπουκαλήδικο υφάκι, που διαπιστώσαμε όλοι από την εγγραφή ακόμα της κόρης της, για να ακολουθήσει ο παρακάτω διάλογος:

-Καλημέρα! Να σου πω λίγο... (ενικός, έτσι; Κολλητοί απ' το νηπιαγωγείο!)
-Ορίστε.
-Το Γραφούλη σας θα τον κάνετε εδώ ή στο σπίτι;
-Εδώ. Είχε πολλά να γράψει σπίτι, ε; Δεν τον τέλειωσε χθες εδώ...
-Και τα άλλα παιδιά τον είχαν για το σπίτι; (αυτό το πράμα να τους νοιάζει για τα ΆΛΛΑ παιδιά, μου σπάει τα νεύρα και με διαολίζει!!!!)
-Τα περισσότερα παιδιά τον τέλειωσαν εδώ.
-Το ξέρεις ότι γράφαμε όλο το βράδυ; (ο ενικός συνεχίζεται, μαζί με την επίθεση)
-Κι εγώ τι φταίω;
-Είμαι υποχρεωμένη να στο πω κι εσύ είσαι υποχρεωμένη να μ' ακούσεις!
-Δεν έχω δείξει δείγματα ότι δεν σας ακούω (με ανασηκωμένο φρύδι και νεύρα κάγκελα!)
-Ναι, αλλά εγώ είμαι υποχρεωμένη να στο πω! Το ξέρεις ότι ό,τι της ζητάω στο σπίτι να γράψει, το γράφει, ενώ εδώ μου λες ότι δεν γράφει τίποτα; Γιατί κομπλάρει εδώ; (είπε τη μαγική λέξη που μου κάνει το νευρικό σύστημα σμπαράλια!!!!)
-ΔΕΝ ΚΟΜΠΛΑΡΕΙ ΕΔΩ! Πολύ απλά, ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΕΝΑ ΔΙΛΕΠΤΟ! ΟΛΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ! ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΤΣΙ!

Δε μίλησε άλλο. Σηκώθηκε και έφυγε. Αλλά πριν φύγει, στην προσευχή, μπροστά μου, κούνησε το δάχτυλο στη μικρή "θα ακούς την κυρία σου και θα κάνεις ό,τι σου λέει! Και μην ξανακούσω ότι μιλούσες με άλλα παιδάκια"....

Προχθές, η άλλη μάνα, βάζει τον κανακάρη στην τάξη και, μπροστά μου, τον απειλεί: "Το νου σου, κακομοίρη μου, μη μου ξαναγράψει βλακείες η κυρία στο τετράδιοοοο!" !!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και, ΦΥΣΙΚΑ, της απάντησα ότι "η κυρία δε γράφει βλακείες! Καλή σας ημέρα!" και της έκλεισα την πόρτα, ενώ προσπαθούσε να δικαιολογηθεί. Την επόμενη, ζήτησε συγγνώμη.

ΓΙΑΤΙ, ρε γονείς; Γιατί το κάνετε αυτό; Γιατί δεν προσέχετε τι λέτε, πώς το λέτε και πώς μιλάτε στη δασκάλα του παιδιού σας; Γιατί δεν προσέχετε, ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, πώς φέρεστε μπροστά στα παιδιά σας; ΕΣΑΣ αντιγράφουν! ΕΣΑΣ έχουν πρότυπα! ΕΣΑΣ βλέπουν και φέρονται ανάλογα! Και μετά εγώ προσπαθώ να συμμαζέψω τ' ασυμμάζευτα και να κάνω Ανθρώπους 26 διαφορετικά παιδιά, ταυτόχρονα, μέσα σε 6 ώρες την ημέρα, ενώ παράλληλα πασχίζω να μάθουν να γράφουν σωστά τα... κουλουράκια και τα μπαστουνάκια και να διαβάζουν "παπί" το "παπί" και όχι "έλα".........

Την Παρασκευή, αφού την Πέμπτη πλάνταξα και αρρώστησα με πυρετό και βήχα και όλα τα συναφή, είπα να κάνω το μάθημα... ανάποδα! Τάξη μου είναι, ό,τι θέλω θα κάνω! Ο Σύμβουλος το μόνο που με... συμβούλευσε την προηγούμενη μέρα ήταν να κάνω υπομονή και να 'χω τη συνείδησή μου ήσυχη! Εσάς περίμενα να μου το πείτε, κύριε! Τίποτα να μου πείτε για να με στηρίξετε, σας βρίσκεται; Αυτό χρειάζομαι από εσάς! Τα σεμινάρια για το πώς να διδάσκω τα Μαθηματικά και τη Γλώσσα, δε μου χρειάζονται! Ξέρω πώς. Αυτό που χρειάζομαι είναι στήριξη στο ΖΟΡΙΚΟ πράγμα που με βάλατε να κάνω: μάθημα σε 26 πρωτάκια! Και το ΖΟΡΙ θα συνεχιστεί γιατί "τι να κάνουμε; Δεν υπάρχει άλλη αίθουσα για να τα μοιράσουμε...". Αφού, λοιπόν, η στήριξη ήρθε από τηλεφώνου και από αγαπημένο άνθρωπο, την Παρασκευή, πήρα το λαπτόπι μου και πήγα σχολείο χαμογελαστή. Υπολόγιζα να πάρω και το βιντεοπροβολέα και να ξεκινήσω ευχάριστα το μάθημα, αρκετά ούρλιαξα 3 βδομάδες τώρα. ΑΜ ΔΕ! Ούτε προβολέας υπήρχε, ούτε καν πολύμπριζο για τα ηχεία. 26 παιδιά είδαν Παραμυθά από την 15άρα οθόνη του λάπτοπ μου, χωρίς ηχεία, κάνοντας την υπέρβαση να μείνουν ακίνητα, ακούνητα και... αγέλαστα, ώσπου να τελειώσει το επεισόδιο. Ε, μετά... έγινε πάλι τσίρκο, αλλά ήταν ευχάριστο, δημιουργικό και, κυρίως, αγαπησιάρικο, γιατί το άλλο, το "γράψε - δε γράφω - πού να γράψω; - ποιο είναι το λα;" είναι τσίρκο κακής ποιότητας που αρνούμαι να το ξαναπαρακολουθήσω!

Η κατάσταση, όπως θα 'λεγε και ο κυρ Ηλίας μου, ο παλιός μου διευθυντής απ' την Κέρκυρα, είναι ΒΘ! (Βόηθα, Θεέ!) Την ΘΒ την έχουμε ήδη ξεπεράσει!!! Κυρ Ηλία μου, μου λείπετε απίστευτα! Μου λείπει να βγαίνω απ' την τάξη και να ξέρω ότι το... δράμα μου θα κρατήσει όσο διαρκεί ο διάδρομος που χωρίζει την αίθουσά μου απ' το γραφείο σας! Κι ότι, φτάνοντας εκεί, η κατάσταση θα μπει στη σωστή της θέση και η ανασφάλεια θα εξαφανιστεί.

Να ευχηθώ καλή δύναμη, καλή υπομονή και ψυχραιμία.

Α, και να περάσει ο @$%!$βηχας γιατί μ' έχει θερίσει, γμτ!!!

17 χεράκια ψηλά:

Magda^_^ είπε...

Μαρίλια μου <3 Έχω τόσο καιρό να επικοινωνήσω και συγγνώμη! Απλά ξέρεις πώς είναι η τρίτη λυκείου... θέλω τόσο πολύ τώρα που διάβασα το κείμενο σου να πάμε μια μέρα για καφέ (πρέπει να έχω πει αυτήν την πρόταση πάνω από 5 φορές σε σένα,αλλά ποτέ δεν πάμε και βασικά φταίω εγώ)! αλήθεια θα προσπαθήσω να βρω μια κυριακή πρωί να πάμε,αν θέλεις και εσύ ακόμα:) Να μου πεις για τα πρωτάκια σου! Αλλά μην ανυσηχείς! ΚΆθε αρχή και δύσκολη δεν λένε? Βέβαια στην περίπτωση της πρώτης δημοτικού ,η αρχή κρατάει μέχρι τα χριστούγεννα κάποιες φορές,αλλά και πάλι:) Σε λίγο που θα τα μάθεις και θα σε μάθουν θα καλυτερέψουν τα πράγματα:)
Σου ευχομαι περαστικά :)
φιλιά πολλά!

marilia είπε...

Μαγδάκι μου γλυκό, όταν δυο άνθρωποι "χάνονται", φταίνε ΚΑΙ οι δύο! :) Ξέρω πώς είναι η Γ' Λυκείο και γι' αυτό δε σε ενόχλησα καθόλου. Όποτε όμως θες, στη διάθεσή σου! Καφεδάκι, βόλτα, ό,τι θες. Το αφήνω πάνω σου, χωρίς όμως, σε καμιά περίπτωση, να λειτουργεί δεσμευτικά, ναι;

Σε φιλώ πολύ

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητη Μαρίλια,με λενε Μαριαλενα και ειμαι νηπιαγωγος.Επεσα τυχαια σημερα στο site σου και πραγματικα ενιωσα υπεροχα για εναν πολυ σημαντικο λογο:συνειδητοποιησα οτι δεν ειμαι η μονη που περναει ετσι φετος στην ταξη.Καθε περισυ και καλυτερα λενε και ισως,τελικα,να εχουν και δικιο.Εμεις φετος εχουμε πολυ λιγοτερα παιδακια αλλα εχουμε 3 που καταστρεφουν ολη την ταξη.Και το χειροτερο ειναι πως σε ολη αυτη την προσπαθεια που κανουν εχουν και τη συμπαρασταση των γονιων τους,που καθε λιγο και λιγακι με τον τροπο που μου φερονται ριχνουν λαδι στη φωτια.Ενα θα σου πω, ενα απο αυτα τα παιδια,με εβρισε και αρχισε κλωτσιες και μπουνιες,πραγματα που εκανε και στο προηγουμενο σχολειο του και συνεχεια φωναζαν τους δικους του και η μανα αρχισε τωρα να ριχνει σε μενα τς ευθυνες.Φαντασου οτι μπροστα μου ο μικρος της ειπε''κλεισε το στομα σου''!!!Αντε μετα αυτο να ακουσει εμενα...Και επειδη ελειψα 2 μερες για καποιο προβλημα υγειας που ειχα η ιδια μανα με πηρε τηλεφωνο στο σχολειο να ρωτησει αν εξαιτιας μου κλεινει το ολοημερο(ο ενικος οπως βλεπεις και σε μενα πεφτει συννεφο)και οτι ελπιζει να μη γινει συνηθεια να λειπω!!!Αισθανομαι πραγματικα απελπισμενη!!!Ποσο θα ηθελα να ειχα τα περσινα παιδακια.Γυριζω σπιτι μου,στο παιδι μου χαλια.Δε μπορεις να φανταστεις την ανακουφιση που αισθανομαι οταν περναει αλλη μια μερα.Ασε καθε Παρασκευη,που απο τη χαρα μου κανουμε παρτι στο σπιτι...Πως θα περασει αυτη η χρονια?5χρονα και να σου φερονται ετσι...Μα που καταντησαμε?

marilia είπε...

Μαριαλένα, δε φαντάζομαι να περιμένεις κι εσύ "συμβουλές" και "λύσεις", ε; :):):):) Μέσα στις 3 πρώτες εβδομάδες έχω εντοπίσει πολλά "φάουλ" από τους γονείς. Και πολλά δικά μου, επίσης! Τα δικά μου, μπορώ να τα ελέγξω. Των γονιών δεν είναι δουλειά μου. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να... θλίβομαι.

Καλή υπομονή και ψυχραιμία, συναδέλφισσα γιατί εσύ έχεις και παιδί στο σπίτι! Ψύχραιμα, λοιπόν! :)

Dimitra είπε...

Η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι πολύ δύσκολη! Ειδικά όταν κάποιοι γονείς, με την άνεση και την αναίδια που τους δίνει η ιδιότητα του γονέα, παρεμβαίνουν παρακωλύοντας το έργο σωστών δασκάλων! Είμαι φοιτήτρια ακόμα και έχω αρχίσει και φοβάμαι για το τι θα συναντήσω ως νηπιαγωγός. Να είσαι καλά, να πιστεύεις στον εαυτό σου και στη δουλειά σου και να ξέρεις ότι οι κακές μέρες υπάρχουν αλλά θα έρθουν κι εκείνες που θα είναι πολύ καλές και θα νιώθεις πάλι περήφανη για τον εαυτό σου και την τάξη σου! Είμαστε άνθρωποι, όχι θεοί, έχουμε αδυναμίες και κάνουμε λάθη! Σου εύχομαι καλή συνέχεια..
Φιλικά, Δήμητρα!

marilia είπε...

Δήμητρα, καλά τα λες, αλλά να τα θυμάσαι και εσύ η ίδια όταν θα απογοητεύεσαι. Γιατί και τέτοιες μέρες θα υπάρξουν. Όσο για μένα... μου πέρασε κιόλας!:)

Καλό πτυχίο σου εύχομαι και γρήγορα σε τάξη! :)

Μαριάνθη είπε...

ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!
ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!!ΟΛΑ ΘΑ ΤΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΛΕΙΣΑΙ ΝΑ ΙΣΟΡΡΟΠΗΣΕΙΣ ΜΙΑ ΑΝΟΜΟΙΓΕΝΕΙΑ. ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ. ΡΙΞΕ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΠΗΧΗ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΒΑΔΙΣΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ. ΕΚΕΙΝΑ ΘΑ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ.
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ...ΒΑΛΤΟΥΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ. ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ. ΜΗΝ ΣΚΙΑΖΕΣΑΙ ΚΑΝΕ ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ. ΜΑΡΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΗ, ΚΑΛΕΙΣΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΑΞΗ, ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ , ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΤΛ. ΧΑΛΑΡΩΣΕ, ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΜΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΣΑΣ.ΜΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΕΦΕΥΓΕ ΜΕ ΤΈΤΟΙΑ ΘΟΛΟΥΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΣΤΗΛΟ ΤΗΣ ΔΕΗ ΕΠΑΝΩ. ΑΣΕ!!ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΕΩΡΟΣ.ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.

Αννα είπε...

Ναι, είναι πολύ νωρίς ακόμα....

Ναι, φταίει ο αριθμος των παιδιών που για εμας εδω ειναι συνηθισμενος...Αν εχεις 23 κανεις πάρτυ.
Ναι είσαι απαιτητική και εγώ είμαι και δε νομίζω πως ειναι κακό, δεν απαιτουμε πραγματα ακατορθωτα.
Ναι επηρεάζονται απο την ανασφάλεια και τα οικονομικά προβλήματα...
Ναι θα διορθωθεί το μπάχαλο, πάντα έτσι ειναι η αρχη απλα καποιες φορες ειναι χειρότερη....

Ναι θα την παλέψεις γιατι το αγαπας αυτο που κανεις....

Ναι θα τα καταφερεις οπως τα καταφερες και προπερσι...Ουτε τοτε ηταν ολα ρόδινα



Αχ και παμε στο θέμα μαμάδες....

Δηλαδή γονείς αλλά εγώ μπαμπάδες βλέπω σπάνια....

Ενας μπαμπας με ρωτησε "τι τυπος δασκαλα είσαι;"

Δεν καταλαβα για δευτερολεπτα την ερωτηση και συνεχισε....
" Αυτη που βαζει παρα πολλλά ή αυτή που δε βάζει τίποτα;"

Ουτε η μία είμαι ούτε η αλλη....Τεσπα, ο ανθρωπος οκ ειναι συνεργασιμος και αυτος και η συζυγος απλα στο αναφερω.

Οι γονεις δεν καταλαβαινουν πως δεν ειναι σωστο να μας αμφισβητουν , βρίζουν, σχολιάζουν μπροστα στα παιδια.
Δε καταλαβαινουν πως αυτο το λαθος θα ακολουθησει το παιδι σε ολα του τα σχολικά χρονια.
Νομιζουν πως μονο το δικο τους παιδι ειναι και αλλο δεν υπαρχει μεσα στην ταξη...
Και εμεις πρεπει να ειμαστε εκει και δασκαλες και μαμαδες και γιατροι και ψυχολογοι και και και...Ποσους ρολους να αντεξεις;
Και καλα εγω παω σπιτι και ειμαι μονη, αντε να εισαι και συζυγος και μαμα.....
Αν ο γονιος δε μας σεβεται σιγα μη μας σεβαστει το παιδι.
Αν γονιος ανοιξει την πορτα και μπουκαρει στην ταξη ετσι θα κανει και παιδι...
Αλλα τι τα λεω σε σενα;;;Ουφ

θα περασουν τα δυσκολα θα δεις..Ειδικα τα πρωτακια ετσι ειναι....Τελεια μπορει να μη γινουν αλλα εσυ θα εισαι ησυχη πως εκανες ο,τι καλυτερο μπορουσες...
Κουραστηκα να ακουω "λειτουργημα η δουλεια μας"
Επαγγελμα ειναι. Ειμαι δασκαλααααααααα!!!!
Ασχετα αν ξεζουμιζομαστε, αγωνιουμε, κλαιμε, προβληματιζομαστε, γινομαστε ρακος ψυχολογικα....
Απο την αλλη μονο εμεις εχουμε τη χαρα να παιρνουμε τοση αγαπη απο τη δουλεια μας....
Αχ αυτα τα περσινα μου παιδιααααα.....αχ αχ αχ!!!
Ετσι θα λεμε αργοτερα και με τα φετινα...

marilia είπε...

Μαριάνθη, έχεις απόλυτο δίκιο. Αλλά πολλές φορές η ψυχραιμία μου πάει περίπατο. Ενίοτε... τρακάρει και σε κολόνες της ΔΕΗ...

Άννα κι εσύ έχεις δίκιο. Σε όλα. Ε κι εγώ υπερέβαλα, αλλά κι εγώ παιδάκι είμαι και μερικές φορές η γκρίνια εξωτερικεύεται...

φιλιά

Ρεβεκκα είπε...

Μαριλια μου εγω ως γονεας θα μιλησω.Φετος ο μεγαλος μου ο γιος παει προνηπιο.Εγω βεβαια φουσκωνω λες κ παει πανεπιστημιο.Θελω με την νηπιαγωγο να μπορω να μιλαω στον ενικο,με σεβασμο βεβαια αλλα καποιον που τον βλεπεις συχνα δεν μπορεις να εισαι τοσο τυπικος.Εγω θεωρω το επαγγελμα λειτουργημα διαφωνοντας με την Αννα.Δεν ειστε απλα δασκαλες,ο ανθρωπος που περναει 4 ωρες με το παιδι μου και δεν του μαθαινει απλα τα γραμματα αλλα ειναι διπλα του σε καθε δυσκολια (μαθητικη εννοω) που αντιμετωπιζει ειναι αξιος για εμενα.Και ναι συμφωνω κανουμε πολλα λαθη εμεις οι γονεις.Η περσινη νηπιαγωγος μου ελεγε πως τα παιδια οσο περνανε τα χρονια αντιμιλανε περισσοτερο κ δεν σεβονται τιποτα.Εμεις φταιμε γιαυτο(και οι γονεις αλλα κ η κοινωνια μας).Εσυ κανε αυτο που κανεις καλα με τοση αγαπη κ θα δικαιωθεις στο τελος.Δεν μπορεις να αλαξεις τον κοσμο αλλα μπορεις ισως να αλλαξεις τον κοσμο αυτων των παιδιων εστω αυτες τις 6 ωρες εφοσον φανταζομαι οτι δεν θα ειναι ευχαριστημενα με την δικη τους πραγματικοτητα.Μια αγκαλια για καλη συνεχεια.

marilia είπε...

Ρεβέκκα, καταλαβαίνω τον τρόπο που τα λες, αλλά θα διαφωνήσω εν μέρει...

Δεν μπορείς να ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ με τον ενικό και δη τον... επιθετικό ενικό! Αν έβλεπες πρώτη φορά τον παιδίατρο πώς θα του μιλούσες; Κι αυτός ενδιαφέρεται για το παιδί σου. Αν υπάρξει η αμοιβαία οικειότητα, τότε, ναι, μίλα όπως νομίζεις. Συγγνώμη για το β' ενικό πρόσωπο, δεν απευθύνομαι σε σένα ως άτομο, απλά επειδή εσύ το ανέφερες εδώ...

Αν το επάγγελμά μας ήταν λειτούργημα, δε θα έπρεπε να πληρωνόμαστε! Αν και... εκεί πάει το πράγμα. Πάντως δεν ανήκω στην κατηγορία δασκάλων που λένε: Μας κόβουν το μισθό, μας κόβουν το κίνητρο να δουλέψουμε. Το δικό μου το κίνητρο ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩ. Βέβαια θλίβομαι που δεν μπορώ να διαθέσω 500 ευρώ για να πάρω ένα βιντεοπροβολέα να κάνω τη δουλειά μου όπως θέλω, αλλά... ας μου τον πρόσφερε η Υπηρεσία!

Οι δάσκαλοι δεν αντιμετωπίζουμε ΜΟΝΟ τις μαθησιακές δυσκολίες των παιδιών, αλλά και τις κοινωνικές και τις ψυχολογικές και όλες τις άλλες. Και δεν το διαπραγματεύομαι. Σε εμένα θα 'ρθει να κλαφτεί ότι πονάει η κοιλιά του ή ότι η Μαιρούλα δεν τον έχει φίλο.

Και οι γονείς δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο του παιδιού τους. Άρα; Μήπως τελικά αλλάζει ο κόσμος και γι' αυτό πρέπει να το πάρουμε σοβαρά υπόψη μας και να σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε ή δράσουμε;

Αχ, την αγκαλιά τη χρειαζόμουνα!
Τα φιλιά μου. Και από ένα σε κάθε μπομπιρομαγουλάκι. :)

Ρεβεκκα είπε...

Μαριλιακι μου στον ενικο μιλαμε γιατι μου εδωσαν το δικαιωμα.Οσο για τις δυσκολιες αυτες ακριβως εννουσα που αναφερεις(και τις κοινωνικές και τις ψυχολογικές και όλες τις άλλες. Και δεν το διαπραγματεύομαι. Σε εμένα θα 'ρθει να κλαφτεί ότι πονάει η κοιλιά του ή ότι η Μαιρούλα δεν τον έχει φίλο.)γιαυτο το ειπα λειτουργημα γιατι ειστε κοντα στα παιδια κ οχι μονο για τα μαθηματα τους.και οσο αφορα τον κοσμο τους δυστυχως αυτοι οι γονεις δεν αλλαζουν γιατι δεν τους ενδιαφερει να αλλαξουν,θεωρουν οτι ειναι σωστοι .Επισης κατι που ξεχασα την αλλη φορα ειναι οτι για τις συμπεριφορες αυτων των παιδιων (που δεν φταινε αυτα ) πως το αντιμετωπιζετε?Μιλατε στους γονεις?κ αυτοι πως το αντιμετωπιζουν?Με ενδιαφερει πολυ αυτο γιαυτο σε ρωταω.Οσο για τις αγκαλιες μακαρι να ημασταν κοντα να στην εδινα γιατι το αξιζεις και ειναι που θαυμαζω οσα γραφεις κ την δουλεια που κανεις.Φιλια κ στα 2 μαγουλακια.χαχαχα.

marilia είπε...

Μωρέ καλά κάνεις και μιλάς στον ενικό, πόσο μάλλον άμα η σχέση σου με τη νηπιαγωγό είναι τέτοια! Εγώ μιλάω για τσαμπουκάδες του στιλ:
-Να σου πω...! Γιατί εδώ κομπλάρει; Στο σπίτι τα γράφει όλα, αν θες και να ξέρεις!
ή χθες που άργησε:
-Τι να κάνω, ρε παιδί μου; Έχω και άλλα δυο μωρά!

Εκεί ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μου! Αφού της είπα "δε λέμε, ¨ρε παιδί μου¨ μπροστά στο παιδί"!

Μίλησα. Συμφωνείς; Στου κουφού την πόρτα! Για να μην πω τίποτα χειρότερο.

Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι ακούνε. Και ίσως παρακάτω σ' εκτιμήσουν κιόλας. Αλλά έχω δύο ερωτήματα:
1. Γιατί πρέπει να φτάσεις να τους τα πεις; Δεν τα 'χουν σκεφτεί νωρίτερα; Πώς έκαναν παιδιά; Αδιαφορώντας για το πώς θα μεγαλώσουν;

2. Γιατί δεν ακούνε όλοι και κρατούν αμυντική στάση; Υπάρχει περίπτωση να τους λέμε αερολογίες και για να τους θίξουμε ή για να τους βλάψουμε;

Ουφ! Πολύ ζόρι, άσε. Δε λύνεται το πράγμα με διάλογο απ' τα μπλογκς! Εδώ τους έχεις κατά πρόσωπο και τους μιλάς και πάλι...

Τρέχω για δουλειές, γιατί με πήρε ο ύπνος -πέφτω νεκρή όταν επιστρέφω απ' τη δουλειά! Δεν έχω δύναμη να σταθώ!- και δε θα προλάβω, λέμεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!! Σμάκια!

Υ.Γ. Υπόψη μιλάω για εμένα και τους "δικούς μου" γονείς κάθε φορά, έτσι; Δε γενικεύω γιατί ΚΑΙ κακοί γονείς υπάρχουν αλλά ΚΑΙ κακοί δάσκαλοι. Άσε που μπορεί να ανήκω στη β' κατηγορία. ;)

Ανώνυμος είπε...

¨οχι δε θα πώ τα τετριμμένα τύπου : Κουραγιο όλες τα περνάμε κλπ.έχω πάντα το ίδιο άγχος με τα νήπια, ειδικά με όσα έχουν γλωσσικό πρόβλημα, φοβάμαι καθημερινά, διαβάζω στο σπίτι, κάνω δραστηριότητες προσαρμοσμένες τους δίνω βήμα για επικοινωνία, αλλά φευ. Μαριλία νηπιαγωγείο και πρώτη είναι δύσκολες τάξεις, πραγματικά.Μαζί σου είμαι και στο κλάμα, το έχω κάνει, αλλά δεν έπιασε τίποτα.Υπάρχουν παιδιά που τραβάνε και μπορούν , μέσω φωνολογικής ενημερότητας σχεδόν να διαβάσουν κι άλλα που παίρνουν το αχλάδι και το τρώνε στο διάδρομο, λες και δεν έχουμε τραπεζάκι...άσε. Η μόνη μου παρηγοριά φέτος είναι ότι συμμορφώνονται στους κανόνες, έχουμε καιρό μπροστά μας θα εξελιχθούν πού θα πάει;;

Αννα είπε...

Ρεββέκα η Μαριλία κατάλαβε πως το είπα γιατί το είχαμε συζητήσει και παλιότερα...βλέπεις γνωριζόμαστε και απο κοντά και εχουμε κανει πολυωρες συζητησεις.
Ισως δε το διατυπωσα σωστα...Απλά με πιάνει το παράπονο κάθε φορά που μας στήνουν στον τοίχο για τις λίγες ώρες δουλειάς, για τις πολλες διακοπές, για τις αργίες λες και εγω εγινα εκπαιδευτικος για αυτον τον λόγο...Εγινα δασκαλα γιατι αγαπαω πολυ τα παιδια.Αυτο και μονο αυτο, τιποτα λιγοτερο , τιποτα περισσοτερο.

Ειναι η δουλεια μου και φυσικά προσπαθώ να κάνω πάντα το καλυτερο για τα παιδια...Σκοπος μου φυσικά δεν ειναι μονο να μαθουν τη γραμματικη και την προπαιδεια..Θελω να γινουν παιδια ευγενικά, παιδιά με αυτοπεποιθηση, υπευθυνα, με σεβασμό για τους συνανθρωπους τους.Παιδια που θα εχουν το θαρρος να διεκδικησουν αυτο που τους ανηκει...Παιδια που θα μαθουν να τρωνε σωστα, να κανουν ανακυκλωση , να χαιρονται την ηλικια τους, να ξερουν τι κινδυνοι υπαρχουν εκει εξω...Παιδια που ξερουν πως θα ειμαι εκει να ακουσω την καθε ανησυχια τους, μυστικο τους...

Χαιρομαι περισσοτερο οταν τα βλεπω να ειναι αγαπημενα, να συνεργαζονται, να βοηθανε το παιδακι που δεν ξερει ελληνικα και να του κανουν νοηματα για να παιξουν απο το να μην κανουν λαθακια στην προπαιδεια...Οχι πως δεν δινω σημασια στα μαθηματα αλλα τους τονιζω παντα πως αυτο που με νοιαζει πιο πολυ ειναι να γινουν σωστοι ανθρωποι..Τετριμμενο αλλα ετσι ειναι....
Οπως και η Μαριλία όσα χρήματα και αν μας κοψουν ποτε δεν προκειται να "κόψω" κάτι απο οσα κανω για τα παιδια...Και να ηθελα δεν μπορω...Η αγαπη δεν μπορει να εχει περικοπες...
Για να ειμαι ειλικρινης εχω κοψει αρκετα βεβαια..αλλά όσο αφορά το οικονομικό κομματι..Πολλες φορές εκτύπωσα πραγματα απο την τσεπη μου, αγορασα χαρτονια, κολλες ,μπιχλιμπίδια...Αυτα δυστηχως δεν μπορω να τα προσφερω πια...Ομως στο υπολοιπο κομματι εχω πεισμωσει πιο πολυ. Οχι λοιπον δε θα τους περασει...Τα παιδια μου δεν θα στερησθουν τιποτα.
Αγχωθηκα με τα βιβλια φετος, θυμωσα, απογοητευτηκα , αλλα μπηκα στην ταξη με χαμογελο και δεν αφησα τιποτα απο ολα αυτα να περασει στα παιδια....Το μαθημα ξεκινησε κανονικα, τα παιδια κανουν οσα πρεπει να κανουν και το θεμα "δεν εχω βιβλία" ουσιαστικα δε τα αγγιξε....


Οι πιο πολλες μαμαδες μου μιλανε στον ενικο...Ειναι κατι που δεν με ενοχλει...Ειναι ο τροπος βεβεια...Μου ειχε πει μαμα χωρις ουτε καν καλημερα "τι ειπες;;;" Ε εκεινο με ενοχλησε....Το να μου πει" Αννα πως παει η Μαρία και μπλα μπλα "δε με ενοχλει καθολου...Και εγω στον ενικο τους μιλαω...


Χαιρομαι οταν βλεπω γονεις να νοιαζονται για τα παιδια τους, να ειναι κοντα μας , να ειναι διπλα μας και οχι απεναντι μας...
Φετος εχει ερθει μια μαμα 2 φορες ηδη να μου πει πως ειμαι πολυ ανεκτικη με το παιδι της και εγω αν ημουν δασκαλα θα του εγραφα παρατηρησεις κτλ...Και ολο αυτο επειδη το παιδι εγραψε μια προσευχουλα μονο του , του εβαλα αριστα και η μαμα εντοπισε 2 ορθογραφικα λαθη!!!
Της εξηγησα εκεινη τα ιδια...

Θα μπορουσα να γραφω με τις ωρες και να κανω αναρτηση στα σχολια της Μαριλιας....

Κατι τελευταιο...Για τις συμπεριφορες των παιδιων συζηταω με τους γονεις αλλα βρισκω πολλες φορες ενα τοιχο...Δυστηχως οι γονεις εκεινοι ειναι αυτοι που παντα λειπουν στις συναντησεις μας....
Ειχα ενα παιδακι στην ταξη πχ που συνεχως ενοχλουσε τα αλλα παιδια, μου μιλουσε με αγενεια...Το παιδι αυτο αργουσε να ερθει σχολειο...Μια δυο τρεις ( ερχοταν 9 παρα) κανω παλι παρατηρηση στη μαμα και τι μου λεει μπροστα στο παιδι ;;;
Ο,τι ωρα βολευομαι θα ερχομαι ενταξει;;;

Πως μπορω μετα να εχω απαιτηση απο το παιδι αυτο να με σεβαστει;;;

Ουφ πολλα σας ειπα εεε;;;
Ευτυχως παντως υπαρχουν Γονεις που νοιαζονται πραγματικά, ενδιαφερονται, ρωτανε, συνεργαζονται..και αυτοι οι γονεις ειναι πολυτιμοι βοηθοι μας

Σας φιλωωωωωωωωωω

Αννα είπε...

Ιιιιι καλά εεεε εγραψα το ονομα σου με δυο β αντι δυο κ!!!

Ε ειναι και αργα :)

Μαριλού μου γλυκιά εκανα αναρτηση στα σχολια σου ε;;;

marilia είπε...

Βάλια, ελπίζω κι εύχομαι! Ήδη, να πω την αλήθεια, είδα κάτι μικροσκοπικά βηματάκια από κάποια παιδιά. Παρήγορο. Θα δούμε, στην πορεία.

Άννα, μια χαρά τα λες. Αλλά τα 'χουμε πει τόσες φορές που πια... κουράστηκα να τα επαναλαμβάνω!

Φιλιά!