RSS

20.11.13

Καμιά φορά οι ευχές... πιάνουν!

Στις 18/11/2013 συμμετείχα στο σεμινάριο της πρώτης φάσης του Προγράμματος: "Φτιάξε, καρδιά μου, το δικό σου παραμύθι", στο οποίο ήμουν και εισηγήτρια. Το πρώτο κομμάτι του σεμιναρίου περιείχε παιχνίδια φιλαναγνωσίας. Από την εμψυχώτρια μας ζητήθηκε να κόψουμε ένα αστεράκι μ' έναν... αστεράτο διακορευτή και να γράψουμε πάνω του την πιο δυνατή μας ευχή. Επειδή αυτό εύχομαι πάντα, αλλά και επειδή ήταν η μέρα των γενεθλίων μου, έβαλα τα δυνατά μου να γράψω με την καρδιά μου την ευχή στο αστεράκι μου: 


Έπειτα παρακινηθήκαμε να... πείσουμε τα αστεράκια μας να πραγματοποιήσουν τις ευχές μας. Όμως τ' αστέρια πραγματοποιούν ευχές μόνο όταν πέφτουν στη γη. Έτσι φυσήξαμε δυνατά και... 


Την επόμενη μέρα, 19/11/2013, ενώ ξεκίνησα να δώσω ένα φανταστικό διώνυμο στα παιδιά μου (νεράιδα - κάλτσα) για να γράψουν ένα παραμύθι, άλλαξα γνώμη και αποφάσισα να διαβάσουμε "Το δώρο της Παπλωματούς" του Τζεφ Μπριμπό των εκδόσεων "άγκυρα". Έβαλα τα παιδιά μου σε κύκλο -ε, εντάξει, σε οβάλ γιατί δεν έχουμε και πολύ χώρο στην τάξη- έκρυψα με χαρτοταινία τον τίτλο στο εξώφυλλο και τη ράχη, όπως είχα δει στο σεμινάριο να κάνει η εμψυχώτρια, και ζήτησα από τα παιδιά να κοιτάξουν μόνο το οπισθόφυλλο για να μαντέψουν τον τίτλο του βιβλίου.





Και αφού... "τον πήρε το ποτάμι", διαβάσαμε το παραμύθι σε κύκλο. Η Παπλωματού φτιάχνει παπλώματα που δεν είναι για πούλημα. Τα χαρίζει σε όποιον τα έχει πραγματικά ανάγκη. 
Τέλος, μετά την ανάγνωση του βιβλίου, πήραμε από ένα λευκό χαρτί Α4 και χρωμάτισε κάθε παιδί ό,τι ήθελε: μοτίβα, σχήματα, τοπία, καρδούλες, αριθμούς, αφηρημένα σχέδια... Τα φύλλα αυτά θα... ραφτούν με χαρτοταινία και θα δημιουργήσουν το πάπλωμα αγάπης του Β3 μας. Το πάπλωμα αυτό θα τυλίγει όποιον έχει ανάγκη για ζεστασιά κάθε φορά και θα προσφέρεται χωρίς αντάλλαγμα. 

Η δραστηριότητα έγινε αυθόρμητα και χωρίς κανένα πρωτύτερο σχεδιασμό. Θέλω να πιστεύω πως το χθεσινό μου αστεράκι άρχισε να πραγματοποιεί την ευχή μου!








4 χεράκια ψηλά:

Δέσποινα είπε...

Μπράβο σας! Το ξέρω το παραμύθι από την αδελφή μου που το έκανε στα παιδιά της στο νηπιαγωγείο, φτιάξανε κι εκεί πάπλωμα, αλλά δεν ξέρω τι το έκαναν μετά!!!!

marilia είπε...

Εγώ δεν είχα καμία ιδέα, ήταν όλο αυθόρμητο -από την αρχή ως το τέλος-, όμως από καρδιάς και με πραγματική φροντίδα, με ειλικρινές νοιάξιμο γι' αυτά και για να περάσουμε καλά παρέα. Και με αποζημίωσε.

Η ανάρτηση έχει ημερολογιακό χαρακτήρα, αλλά μπορεί και να αποτελέσει απάντηση σε όσους θεωρούν τα πράγματα "τραγικά" ή "δύσκολα" και στραγγαλίζουν τη δημιουργικότητα στο βωμό της... διδακτέας ύλης.

ekoletsou είπε...

Πάρα πολύ όμορφη ιδέα για δραστηριότητα!! Επίσης πολύ καλή επιλογή για το συγκεκριμένο βιβλίο! :)

marilia είπε...

Κλέβε εσύ γιατί εκεί πάνω κάνετε... θαύματα! :) Σ' αυτό το πρόγραμμα σας έχω πάντα στο νου μου και δεν ξέρω τι, πώς και αν γίνεται να κάνουμε κάτι από κοινού... ;)

φιλιά