Δεύτερο ομαδικό παραμύθι

Ο Φλεβάρης μάς έκανε ποδαρικό με άλλες δέκα, άσχετες μεταξύ, τους λέξεις για το δεύτερο ομαδικό μας παραμύθι. Και επειδή το χαρτί του μέτρου λίγο μας δυσκόλεψε τη ζωή αφού... δεν μπορούσαμε να το βολέψουμε στον τοίχο, δεν μπορούσαμε να διορθώσουμε τα λάθη μας εύκολα, μας "περιόριζε" τη φαντασία γιατί... τελείωνε, βρε παιδί μου και να πάρουμε άλλο χαρτί ήταν κομματάκι... βαρύ για τα δικά μας δεδομένα (!!!), είπαμε να πάρουμε ένα λάπτοπ κι ένα βιντεοπροβολέα και να κάνουμε τη δουλειά μας. ;)

Είπαμε για τη χρήση του word, είδαμε πώς χρησιμεύει ο ορθογραφικός έλεγχος, πόσο εύκολο είναι να γράψουμε, να σβήσουμε, να προσθέσουμε, να αφαιρέσουμε πράγματα απ' το κείμενό μας και πόσο σημαντικό είναι να αποθηκεύουμε τη δουλειά μας για να μην πάει στράφι ο κόπος μας. ;)

Τα παιδιά φάνηκαν αρκετά εξοικειωμένα με τον υπολογιστή και ίσως, σε επόμενο βήμα, τα αφήσω να πληκτρολογήσουν λίγο από το κείμενό τους.

Αυτή τη φορά οι λέξεις τοποθετήθηκαν χωρίς βιασύνη. Η ιστορία είναι σαφώς μεγαλύτερη απ' την πρώτη τους απόπειρα. Τα ίδια τα παιδιά τόνισαν ότι ήθελαν ένα παραμύθι που "να μην τελειώσει μόλις βάλουμε την τελευταία λέξη!". Οι ιδέες έδεναν και κούμπωναν η μια με την άλλη. Η δική μου βοήθεια μάλλον περισσότερο στη δομή της ιστορίας με ερωτήσεις: "Και μετά;".

Τα παιδιά εξακολουθούν να μη συμμετέχουν όλα. Πάλι τα πιο "αλέγρα" έπλεξαν την ιστορία. Για να δούμε τη συνέχεια...