Ένας καινούριος φτερωτός μαθητής

Μια μέρα του Φλεβάρη ένας βιβλιοπώλης πήγε να ανοίξει το βιβλιοπωλείο του. Απ’ έξω τον περίμενε ανυπόμονος ένας μαθητής.

-Καλημέρα σου! Με περιμένεις, ε; Καθυστέρησα λιγάκι γιατί πέρασα απ’ το φούρναρη να πάρω ένα κουλούρι, είπε ο βιβλιοπώλης.

-Καλημέρα σας! Θα ήθελα ένα βιβλίο για τους αστροναύτες, είπε ο μαθητής.

Ο βιβλιοπώλης, αφού άνοιξε το μαγαζί του, είπε στο μαθητή να περάσει για να τον βοηθήσει να βρει το βιβλίο που ήθελε. Σε λίγο, ο μαθητής, κρατώντας το βιβλίο του, έφυγε ευχαριστημένος.

Καθώς προχωρούσε, πάνω απ’ το κεφάλι του είδε να πετάει ένας γκιώνης. Αμέσως σκέφτηκε ότι ο Χειμώνας δεν ήταν εποχή για γκιώνηδες! Θυμήθηκε πως η δασκάλα τους τους είχε πει ότι αυτός ο περίεργος γουρλομάτης τραγουδιστής λείπει το Χειμώνα. Αμέσως αναρωτήθηκε: «Τι δουλειά έχει αυτός εδώ;»

Δεν έδωσε σημασία στη σκέψη του και προχώρησε για το μανάβη απ’ όπου θα αγόραζε φρούτα και λαχανικά που του άρεσαν πολύ. Όταν πλήρωνε, είδε τον γκιώνη να κάθεται πάνω από ένα τελάρο με ξηρούς καρπούς και να τους κοιτά λαίμαργα. Τότε ακριβώς αποφάσισε να τον πλησιάσει και να του μιλήσει.

-Πώς και βρίσκεσαι εδώ, τέτοια εποχή; ρώτησε ο μαθητής το πουλί.

- Βρίσκομαι εδώ γιατί… σιχαίνομαι την πολλή ζέστη. Προτιμώ το κρύο.

-Και από πού βρίσκεις τροφή; Και πώς;

-Ε, πετάγομαι μέχρι το μανάβη και παίρνω ξηρούς καρπούς που μ’ αρέσουν πολύ, απάντησε ο γκιώνης.

-Σ’ αφήνει ο μανάβης να τρως τους καρπούς του; ρώτησε πάλι ο μαθητής.

-Μου τους χαρίζει ο ίδιος! Φαίνεται πως με συμπαθεί αρκετά. Κι ο ράφτης, τις προάλλες, πέρασε από το μανάβικο και μου χάρισε μια μεγάλη χούφτα αμύγδαλα και φιστίκια.

Έτσι ο γκιώνης απόκτησε άλλο ένα φίλο, το μαθητή, ο οποίος του πρότεινε να πάει σπίτι του και να τον κεράσει ωραιότατους σπόρους και ζεστό ποπ κορν. Έτσι ο γκιώνης ένιωσε πολύ ευτυχισμένος και ακολούθησε το μαθητή στο σπίτι του.

Την άλλη μέρα και οι δύο ξύπνησαν νωρίς το πρωί και ετοιμάστηκαν για το σχολείο. Έξω από το σπίτι τούς περίμενε το σχολικό με ένα σωρό μικρούς αγουροξυπνημένους επιβάτες. Όλοι ενθουσιάστηκαν από το νέο επιβάτη και αμέσως τον έκαναν φίλο και τον έβαλαν στην παρέα τους.

Όταν έφτασαν στο σχολείο, η δασκάλα είδε τον γκιώνη περιτριγυρισμένο από τους νέους του φίλους και χαρούμενη υποδέχτηκε τον καινούριο μαθητή της.

Από τότε και μέχρι σήμερα ο γκιώνης απέκτησε πολλούς φίλους και έγινε μόνιμος μαθητής του σχολείου.

Ομαδική εργασία του Β2

1.2.2011