Καλές Γιορτές!

Κάτι η γρίπη, κάτι οι γιορτές, κάτι που δεν κρατιόταν μερικοί μερικοί, είπαμε να το κλείσουμε δύο μέρες νωρίτερα το σχολείο, ίσα ίσα για να μην προλάβουμε να χαιρετίσουμε τα παιδιά μας και να χαρούμε μαζί τους κάνοντας χριστουγεννιάτικες κατασκευές.

Παρόλ' αυτά σήμερα δώσαμε βαθμούς στις 11:00. Από τις 8:00 στο σχολείο όμως, βαρέθηκα! Και είπα να κάνω κάτι δημιουργικό. Ωραίο το Αγιοβασιλάκι; Ιδέα από το Αστροπελέκι, φυσικά! :)

Η συνάντηση με τους γονείς πήγε, για άλλη μια φορά, καλά! Έφυγαν ευχαριστημένοι. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ είμαι ευχαριστημένη από τα παιδάκια μου! Διαβάζουν πια μόνα τους, γράφουν καρτούλες μόνα τους, μπορούν να γράψουν σημειώματα με τα χεράκια τους και, φυσικά, έγραψαν και γράμμα στον Άγιο Βασίλη!

Ευχή μου να 'ναι όλα τους πάντα καλά και να προοδεύουν με τόση ταχύτητα και τέτοια αποτελέσματα σε όλους τους τομείς της ζωής τους!

Καλές γιορτές! :)

Όχι άλλα πιάτα!!!

Δεν ξαναζητάω πιάτα και χαρτοπετσέτες!!! Αυτά ό,τι τους ζητάς το φέρνουν! Και μάλιστα δεν το φέρνουν όλα μαζεμένα, να ξέρεις τον όγκο της δουλειάς που σε περιμένει! Τα φέρνουν όποτε το θυμηθεί το καθένα! Έλεος!!!

Πάντως μία μαμά σήμερα με ρώτησε πώς τα έκανα γιατί της άρεσαν πολύ, είπε...

Χριστουγεννιάτικα πιάτα

Οι χριστουγεννιάτικες κατασκευές μας δεν είναι και πολλές... Τα πιάτα που ζήτησα με κουράζουν, καθότι οι χαρτοπετσέτες κόβονται δύσκολα, άλλοτε λιώνουν με την κόλλα, άλλοτε το σχέδιο είναι πολύ μεγάλο... Γενικά δεν το κατέχω καλά το άθλημα. Πάντως το... πασάλειμμα με τις δαχτυλομπογιές δίνει χρώμα! χιχιχιχιχιχι!

Φτιάξαμε και χαρτόμπαλες τις οποίες ντύσαμε με αλουμινόχαρτο. Σύρραψα και λίγη κορδέλα, έβαψα και με δαχτυλομπογιές κι... έτοιμη! Δέντρο δεν έχουμε στολίσει ακόμα, μάλλον το καθυστερώ σκοπίμως, αλλά πολύ φοβάμαι πως δε θα το γλιτώσω...

Αύριο σειρά έχει και το σπίτι μου. ;)

Έρχονται Χριστούγεννα...

...αλλά με αργό ρυθμό! Κάτι η... παλιογρίπη που μας στερεί την απαρτία των... ηθοποιών για το "Καλικάντζαροι και Νοικοκυρές" της φίλης μου της Γωγώς που θέλαμε να ετοιμάσουμε, κάτι ο καλός καιρός που καθόλου Χριστούγεννα δε μυρίζει, μείναμε πίσω. Παρόλ' αυτά εγώ τις καρτούλες και τα ημερολόγια των παιδιών τα 'χω ετοιμάσει. Σιγά σιγά κολλάω και τις πάμπολλες χαρτοπετσέτες σε πιατάκια που μου 'φεραν -καλά, ό,τι ζητάω πρέπει να το φέρνουν;;;;- και σήμερα τους διάβασα και ένα παλιό μου παραμύθι σχετικό με τα Χριστούγεννα. Κάνανε και κολλάζ με πράσινα τρίγωνα και άσπρους κύκλους. Σύνθεσαν τοπία με έλατα και χιονάνθρωπους. Φτιάξαμε και χαρτόμπαλες τις οποίες ντύσαμε με αλουμινόχαρτο και διακοσμήσαμε με... δαχτυλομπογιές! Τι άλλο να κάνουμε; Φτιάχνουμε ό,τι μπορούμε γιατί... είμαστε και μικρά παιδιά!

Άλλα... βαρετά νέα:

Στα γραμματάκια φτάσαμε αισίως στο Φφ! Καθημερινά, από την αρχή της χρονιάς, γράφουμε άγνωστη ορθογραφία στην οποία τα πάμε καλά! Ένα κοριτσάκι μου πολύ αργό, από τα 3 παιδάκια που ξεχώρισαν από την αρχή για την (ανύπαρκτη) ταχύτητά τους, ΠΗΡΕ ΜΠΡΟΣ!!! Καθυστερημένα μεν, πολύ ευχάριστα δε! Ξέρω ότι οι γονείς προσπαθούν πολύ. Καλά κάνουν όμως γιατί η μικρή άρχισε να δουλεύει! Τα άλλα δύο... δυστυχώς τίποτα. :(

Χθες γράψαμε σε ένα χαρτάκι ό,τι θέλαμε για την κυρία. Αντί για ορθογραφία το κάναμε. Απέτυχε, αλλά θα το ξαναεπιχειρήσουμε. Ο τρόμος της ελευθερίας! "Γράψτε ό,τι, μα ό,τι, θέλετε."... "Τι να γράψω; Να γράψω παπί;" Άτιμο παπί, θα σε ξεπουπουλιάσω, στο ορκίζομαι!!!

Το Ρουμανάκι μου, επιτέλους, λέει με προσπάθεια βέβαια το Θ, Δ, Γ!!!! Αντιμετωπίζει όμως πρόβλημα στο λεξιλόγιο. Είναι πολύ περιορισμένο και πολλές φορές τα άρθρα δεν είναι τα σωστά... Αχ, θέλω τόσο πολύ να το βοηθήσω να μη διαφέρει στην ομιλία! Μου 'γραψε και το πιο γλυκό ανορθόγραφο "κιρια σε αγαπαο" που 'χω διαβάσει ποτέ!

Ο Β. μου είναι στην κοσμάρα του από την αρχή της βδομάδας. Το παιδί τρέμει και μόνο που το κοιτάω. Όταν το πλησιάζω μαζεύεται και όταν σηκώνω το χέρι μου είτε για το χαϊδέψω, είτε κάνοντας κάποια απότομη κίνηση, αντιδρά υπερβολικά. Κλαίει σε κάθε δυσκολία, παρόλο που έχω δηλώσει ότι "Αυτά σε μένα δεν περνάνε! Όταν κάτι δεν το ξέρουμε, απλά, ρωτάμε! Δεν κλαίμε!". Σήμερα κάναμε το πρώτο βήμα να ξαναεπικοινωνήσουμε: στολίσαμε μαζί το κουκουνάρι με την πλαστελίνη. Για να δούμε...

Στα Μαθηματικά φτάσαμε κιόλας στα μοτίβα. Μάθαμε τα ζευγαράκια του 10, χαράξαμε γραμμές, ανεβήκαμε και κατεβήκαμε ως το 50 και συνεχίζουμε...

Η τάξη μου λειτουργεί πλέον ομαλά και πολύ το ευχαριστιέμαι! Οι φωνές σταμάτησαν, το πείραγμα πάει σύννεφο, οι κανόνες άγραφοι αλλά υπαρκτοί, η μουσική και η ζωγραφική στην καθημερινή μας εργασία, τα χαμόγελα και τα "είσαι πολύ καλή κυρία" αυξάνονται. Χαίρομαι, όχι γιατί καβάλησα κάνα καλάμι, αλλά γιατί κερδίζω τα παιδιά και την εμπιστοσύνη τους μέρα με τη μέρα. Δυσκολεύτηκα αρκετά, είναι η αλήθεια. Πολλές φορές νιώθω ανεπαρκής και ανίκανη να χειριστώ αυτές τις ηλικίες. Αλλά όσο περνά ο καιρός τόσο μειώνονται οι στιγμές αυτές.

Αγαπητό μου eμερολόγιο... θα τα ξαναπούμε σύντομα. Σε παραμέλησα, αλλά προέχουν τα παιδιά μου. Το κεφάλι μου δουλεύει ακόμα και όταν κοιμάμαι. Τα μωρά μου καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της σκέψης μου. Τελικά τ' αγαπάω, τα σκασμένα! :)
Θα συνεχίσω να κολλήσω μερικές ακόμα χαρτοπετσέτες σε πιάτα και για το βράδυ... ύπνο διαβάζοντας τις πανεπιστημιακές σημειώσεις για τη δημιουργική γραφή του Σκέφτομαι και Γράφω...

Κυρία, έφτιαξα το σχολείο μας!

Αυτή είμαι εγώ δηλαδή, και αυτό με τα καρδουλοπαράθυρα είναι το σχολείο μας; Απίστευτη φάτσα ο Στελάκος μου! Ναι, ναι, αμοιβαία τα αισθήματα... χεχε!

Χτυπήστε με το μολύβι τη χάρτινη πορτούλα και μπείτε!

Καλωσήρθατε!!!

Αυτός είναι ο τοίχος του πίνακα. Και οι γραμμένες προτάσεις ήταν για ανάγνωση. Καλά τα πήγαμε! Πολλή πληροφορία όμως μαζεμένη, ε;

Για δείτε καλύτερα. Ναι, μάλιστα! Αυτές είναι οι γραμματοφιγούρες που η ζουρλή κυρία μας κάθεται και φτιάχνει με τις ώρες. Κι έχουν τον... ατελείωτο, οι άτιμες! Χαλάλι τους όμως. Μας αρέσουν πολύ!

Στον πίνακα κολλάμε και τις λευκές σελίδες που γεμίζουμε με λέξεις που ξεκινούν ή και περιέχουν το γράμμα της ημέρας. Μετά τις εικονογραφούμε και τις φτιάχνουμε σε βιβλίο, το οποίο κρεμάμε στους τοίχους για να το διαβάζουμε όποτε θέλουμε.

Η ζουρλή κυρία έχει φτιάξει και όλες τις συλλαβές σε χαρτί του μέτρου. Επίσης μας έβαλε στον τοίχο τους αριθμούς από το 0 ως το 10 για να τους βλέπουμε.

Από ζωγραφιές, για την ώρα, μας δίνει έτοιμες, απλά για να τις χρωματίσουμε. Θέλει να μάθουμε να βάφουμε μέσα στις γραμμές, λέει. Μας αρέσουν πολύυυυυ!!!Κάθε φορά βγάζουμε τις παλιές και βάζουμε τις καινούργιες! Έχει πλάκα!

Αυτό που δεν έχει πολλή πλάκα είναι που η κυρία φωνάζει και μαλώνει συνέχεια! Επιμένει να καθόμαστε στις καρέκλες μας. Είναι όμως πολύ σκληρές και άβολες. Πώς να κάτσουμε κάτω για πολλή ώρα; Η κυρία φωνάζει λιγότερο απ' ό,τι φώναζε στην αρχή, αλλά και πάλι δε σταμάτησε τελείως. Συχνά μας βάζει να ακούμε και παραμύθια και τραγουδάκια, αλλά εμείς πολύ βαριόμαστε και προτιμούμε να κάνουμε φασαρία. Πότε θα καταλάβει ότι είμαστε μικρά παιδάκια και πρέπει να 'χουμε χρόνο να χαλαρώνουμε και να παίζουμε;

...

Αλλαγή ομάδων εργασίας

Είπαμε Αντίο στη θάλασσα, γνωρίσαμε και την Τιτίνα, την κότα. Αύριο θα ζητήσουμε να φάμε Πεπόνι. Μήπως τρέχουμε; Δε δείχνουν όμως να ζορίζονται πολύ... Μόνο στα μαθηματικά κολλάνε λιγάκι στον προσανατολισμό, πράγμα δύσκολο και για ενήλικες. Και λίγο στη σύγκριση μεγεθών, αλλά πού θα μας πάει; Θα το μάθουμε. Το πιο ζόρικο όμως απ' όλα είναι η ανάλυση αριθμού!!! Αυτά τα λουλούδια, βαρεθήκαμε να τα μοιράζουμε με διαφορετικούς τρόπους στα δύο βάζα! Τώρα που το καλοσκέφτομαι, στα μαθηματικά ζοριζόμαστε λιγάκι...

Ορθογραφία γράφουμε καθημερινά μια μικρή προτασούλα. Π.χ. Τιτίνα, έλα την Τρίτη. Σχεδόν όλα γράφουν καλά, φυσικά με δική μου βοήθεια, όπου χρειάζεται. Σημαντικό να βλέπουν την επιβράβευση του αυτοκόλλητου στο τέλος, ακόμα κι αν βοήθησα πολύ στη γραφή των συλλαβών.

Από αύριο θα λειτουργήσουμε με ομάδες διαφορετικών ταχυτήτων.
3 παιδιά θα αποτελέσουν ομάδα η οποία θα επιμείνει στην ανάγνωση και γραφή λέξεων, κυρίως δισύλλαβων και αρίθμηση και γραφή των ψηφίων ως το δέκα.
6 παιδιά δε φαίνεται να 'χουν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα.
8 παιδιά θέλουν περισσότερη βοήθεια, αλλά έχω την αίσθηση ότι επιδέχονται γρήγορα βελτίωση.
Αρχικά, χωριστή ομάδα θα αποτελέσουν τα 3 παιδιά που χρειάζονται πολύ αργότερους ρυθμούς, ενώ τα άλλα 14 θα μοιραστούν έτσι, ώστε τα πιο αδύναμα παιδιά να βοηθιούνται από τα άλλα. Αν ούτε κι αυτό δεν "τραβήξει", θα αλλάξουμε και πάλι ομάδες την άλλη βδομάδα. Τα 6 παιδιά που δεν έχουν πρόβλημα θα αποτελέσουν δική τους, ξεχωριστή ομάδα και τα άλλα 8 θα χωριστούν σε δύο ομάδες μεσαίας ταχύτητας. Τι άλλο να κάνω, η έρμη;

Ξεκινάμε αύριο κι ο Θεός βοηθός...

Άντε πάλι!!!

Από αύριο μπαίνουμε πια στα γραμματάκια. Έχουμε ήδη μάθει αρκετά γράμματα και κανονικά θα 'πρεπε να μπορούν να διαβάζουν αρκετές λέξεις, αλλά, δυστυχώς, δεν μπορούν όλα τα παιδιά, πράγμα που μου προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό. Δεν ξέρω αν θα 'πρεπε να επιμείνω κι άλλο στην πρώτη ενότητα και να αναζητήσουμε ακόμα λίγο τον Άρη, τον οποίο δεν ανακάλυψαν όλα τα παιδάκια μου... Τα έχω πιέσει πάρα πολύ, η αλήθεια είναι... Τους βάζω αρκετή δουλειά να κάνουν και για το Σαββατοκύριακο που πέρασε τους έβαλα να γράψουν:

Εμένα με λένε... (το καθένα το όνομά του),
μαμά, πέτα ένα μήλο.
Λίνα, να ένα τόπι από πανί.

Είμαι πολύ σκύλα, ε; Εντάξει, θα χαλαρώσω από αύριο.

Είχα και τους γονείς την Παρασκευή, 12:30 το μεσημέρι, στο σχόλασμα. Ήρθαν 16 από τους 17!!! Αυτό θα πει συνεργασία! :) Ο μοναδικός που έλειπε έχει περισσότερο πρόβλημα από το παιδί του, αλλά αν δε θέλει αυτός μία, εγώ δε θέλω δέκα! Ναι, τελικά είμαι κακίστρω. Αλλά δε θα πεθάνω κιόλας επειδή δε θέλει να βοηθήσει το παιδί του! Οι υπόλοιποι φάνηκαν συνεργάσιμοι αν και αγχωμένοι. Παρατήρησαν, είπαν κάποιοι, βελτίωση στα παιδιά τους. Άλλοι δεν παρατήρησαν γιατί, πολύ απλά, τα παιδιά τους δεν παρουσίασαν βελτίωση. Αυτό το παπί... στο στομάχι μάς έχει κάτσει πια!

Έτσι είπα ν' αλλάξω στιλ και να τους κεντρίσω το ενδιαφέρον με... καρτουνογραμματάκια. Όμως θέλουν πολύ χρόνο για να γίνουν, τα άτιμα και το τραπέζι της κουζίνας μου μοιάζει, για πολλοστή φορά, εργοτάξιο! Ελπίζω σύντομα να ολοκληρώσω την αλφαβήτα, να καθαρίσω την κουζίνα μου και να στολίσω την τάξη μας. :):)

Η Βίκυ πάντως τα καταφέρνει σαφώς καλύτερα από εμένα στις κατασκευές. Αυτές τις μέρες μάλιστα διοργανώνει κι ένα διαγωνισμό με αφορμή τον ένα χρόνο λειτουργίας του μπλογκ της. Για ρίξτε ματιά εδώ. ;) Της εύχομαι πολλές και όμορφες δημιουργίες!

Καλή εβδομάδα!

Πού είναι τα Πρωτάκια;

-Γράψε, παιδί μου, "παπί"! "Πααααα πίιιιιιιιι"!
-Δε θυμάμαι...
-Γράψε αυτό που λέγαμε τόσες μέρες: Π
-...
-Γράψε Πα
-...
-Γράψε Πα! Πα! Πα! ΠΑ!!!! (γαμώ την καταδίκη μου, γράψτο το ρημάδι, γράψτο!!!)
-...πι
Μα, καλά, πάνω από τον πίνακα δεν είναι; Δεν το βλέπετε κι εσείς;;;

Δε διαβάζουν, τα σκασμένα, δε διαβάζουουουουουουουουουν!

-Τι γράφεις εκεί; (Έλα)
-Ε...
-(Γιούπι, θα το πει!)
-Εεεε... δε θυμάμαι!!!

Θα τα δείρω, δε θα μου γλιτώσουν!!!! Άτιμαααααααααααααααααααα!!!!

Απολογισμός πρώτης εβδομάδας

Πολλές φορές μέσα στη βδομάδα ένιωσα σαν να οδηγώ... φορτηγό! Δύσκολη και... επικίνδυνη δουλειά. Παρόλα αυτά... η εβδομάδα έφτασε αισίως στο τέλος της, χωρίς ατυχήματα. Αρκετό άγχος και πάμπολλα... κοψοχολιάσματα, αλλά χωρίς "υλικές ζημιές".

Τα παιδιά φαίνονται πρόθυμα, για την ώρα. Από τα δεκαεφτά μόνο ένα - δυο ίσως να παρουσιάζουν κάποιο πρόβλημα. Άλλα τρία είναι υπερβολικά αργά και χρειάζεται να είμαι από πάνω τους. Τα υπόλοιπα δεν παρουσιάζουν, μέχρι στιγμής, κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα., αν εξαιρέσουμε αυτό το έρμο το "δεξιά - αριστερά"!!! Τραγικά δύσκολη υπόθεση ακόμα και για μερικούς μεγάλους. Πόσο μάλλον για εμάς που είμαστε μικρά! Χρειάζεται υπομονή από όλους μας. Κάποια τελειώνουν τις γραμμούλες τους πολύ γρήγορα και μετά ξεκινά το... μαρτύριο: "Κυρίααααααααα! Έλα να το δεις!!!!" και ταυτόχρονα: "Κυρίαααααα! Τέλειωσααααααα". Ενώ το τρίτο δε διστάζει να 'ρθει και να με τραβολογήσει λέγοντας: "Δε θα μου βάλεις Μπράβο;"... Αχχχ! πρέπει να γίνομαι δεκαεφτά κομμάτια την ίδια στιγμή για να τα προλαβαίνω, αλλά αυτό, φαντάζομαι κι ελπίζω, να καταφέρουμε να το ρυθμίσουμε όλοι μαζί με τον καιρό.

Έγινε και η πρώτη γνωριμία με τους γονείς. Άλλοι αγχωμένοι, άλλοι αδιάφοροι, άλλοι διστακτικοί, τρεις δεν ήρθαν καθόλου... Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος! Δυσάρεστη παρατήρηση: το καθημερινό σημείωμα που στέλνω σπίτι, μόνο τέσσερις (4) από τους δεκαεφτά (17) το διαβάζουν! Πώς θα δουλέψω χωρίς την ενεργή συμμετοχή και συνεργασία τους; Δύο, μετά από μία ολόκληρη βδομάδα, παραπονέθηκαν ότι δε βρήκαν ΑΚΟΜΑ το τετράδιο πρώτης γραφής που τους ζήτησα! Μία είχε το θράσος να μου προτείνει να πάω να το πάρω εγώ και να μου το πληρώσει μετά. Τι να πω; Μερικούς τους λυπάμαι...

Από αύριο ξεκινάμε το κανονικό μας ωράριο και θα 'χουμε περισσότερο χρόνο μαζί. Ελπίζω να μην κουραστούν και να μη δυσανασχετήσουν. Οι ασκήσεις προγραφής και προσανατολισμού στο χώρο θα συνεχιστούν κι αυτή τη βδομάδα. Θα κάνουμε και μια εισαγωγή στη Μελέτη, μιλώντας για την τάξη μας και για τους κανόνες ομαλής συνύπαρξης.

Παναγία βόηθα...


*Η μολυβοθήκη φορτηγό είναι ιδέα της Βίκυς και οδηγίες για να φτιάξετε κι εσείς τη... δική σας, μπορείτε να βρείτε στο μπλογκ της, Kate loves Greg!

Πρώτη μέρα

Αγχωμένη από τα χθες. Αδύνατο να κοιμηθώ νωρίς. Αλλά και όταν τελικά αποκοιμήθηκα, όλο κάτι περίεργα όνειρα με βασάνιζαν. Θαρρώ πως έδινα πάλι εξετάσεις... Ξημέρωσε, χτύπησε και το ξυπνητήρι κι ύστερα και το άλλο... Σηκώθηκα. Τσαγάκι, ντύσιμο, ελαφρύ μακιγιάζ, ανά χείρας τις πάμπολλες τσάντες με τα διάφορα και αναχώρηση.

Κίνηση στο δρόμο, νευρική οδήγηση, ώσπου έτριξαν οι λαμαρίνες με τη βιαστική μαμά που έφερνε το καμάρι της σχολείο. Μικρό το κακό, ευτυχώς. Το πρώτο κουδούνι και όλοι να ψιθυρίζουμε "Καλή αρχή" καθώς μπαίνουμε μπροστά στα τμήματά μας. Τα δικά μας... διαφόρων ηλικιών πρωτάκια και των δύο φύλων, με ένα κοινό χαρακτηριστικό: την αγωνία. Η διαβεβαίωση ότι "τα αφήνετε σε καλά χέρια" μάλλον δεν τους καθησύχασε. Αρκετές μαμάδες στην τάξη μου που δεν έλεγαν να αποχωρήσουν για να μας αφήσουν μόνους να κάνουμε τη δουλειά μας... Με πολλά χαμόγελα και διαβεβαιώσεις ότι τα παιδιά τους θα 'ναι μια χαρά, δε θα πάθουν τίποτα απολύτως, τα... μεγάλα πρωτάκια αποχώρησαν. Μόνη με τα μικρά...

Ο καιρός μάς έκανε τη χάρη και βγήκαμε έξω. Σε κύκλο, με μια φούξια μπάλα, να προσπαθούμε να μάθουμε τα ονόματά μας. Δεκα...οχτώ πρωτάκια, βόλτα στην αυλή για αναγνώριση του χώρου. Και μετά μέσα, για να πάρουμε τα νέα μας βιβλία! "Θα μας γεμίσεις τις τσάντες;" εύλογη απορία. "Ποιος θα την κουβαλήσει;" άλλη μια εύλογη απορία. Πέρασε η ώρα, καιρός για διάλειμμα! "Μα, μόνο τόση ώρα;" απογοήτευση στο βλέμμα. "Τώρα θα φάμε;" μη αναμενόμενη ερώτηση. "Χμ... μερικά πράγματα δεν είναι αυτονόητα" η διαπίστωση. Μερικά ακόμα βαριά βιβλία κι έπειτα... ζωγραφική. Την οικογένειά μας, για πρώτη μέρα.

Η ώρα κοντεύει 11:30. Τώρα και ώρα οι πρώτες μαμάδες καταφτάνουν. Ανησυχία στην τάξη από τα μικρά πρωτάκια. Νεύρα από τη... "μεγάλη" της Πρώτης. Μάλλον θα φταίει που το πρωί, πριν το καλημέρα, με είχε ρωτήσει μια μάνα: "Έχεις ξανακάνει Πρώτη;"... Μικρότητες. "Ναι." απάντησα κοφτά. Έφυγε πιο ήσυχη άραγε; Τον εκνευρισμό των πρώτων λεπτών ήρθε να διασκεδάσει ένας... νεαρός μου με όχι πολύ καλά τα ελληνικά, αλλά ένα τεράστιο χαμόγελο και δυο λαμπερά μάτια. Η μαμά ήθελε να τον απαθανατίσει στην πρώτη του τάξη, την πρώτη του μέρα στο σχολείο, να χαρίζει λουλούδια στην πρώτη του δασκάλα.

Λίγο πριν τον αποχαιρετισμό η ερώτηση: "Ποιος πέρασε καλά σήμερα;" "ΕΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!" η ομόφωνη απάντηση 17 πρωτακίων. "Ποιος θέλει να ξανάρθει αύριο;" "ΕΓΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!" ακόμα πιο δυνατή η ομόφωνη απάντηση.

Ε, λοιπόν, μωρά μου, κι εγώ πέρασα καλά σήμερα και πολύ θέλω να ξανάρθω κι αύριο! Καλώς σας βρήκα!

Η τάξη μου...

Προ...

και μετά Μαριλίας


Και οι χειροτεχνίες για το παιχνίδι γνωριμίας με τα πρωτάκια μου προ...

και μετά ολοκλήρωσης...


Καλή μας χρονιά! :)

Καλή αρχή

Η τσάντα από σήμερα επιστρατεύεται για τη νέα σχολική χρονιά. Πρώτη μέρα στην οργανική θέση και τα πράγματα φάνηκαν μάλλον χαλαρά. Ευχή να 'ναι έτσι και στην πραγματικότητα... Άγχος πολύ, λες και δεν έχουν περάσει ήδη πέντε "πρώτες μέρες"...

Καλή μας, δημιουργική χρονιά!

τερατογενέσεις!

Θυμάστε το... τερατάκι που είχα φτιάξει προ μηνών; Σήμερα, επιτέλους, πήρε χρώμα! Ορίστε!



Ένα τερατάκι γεννήθηκε!!!! χαχαχαχαχαχαχαχα!

Άδειο σχολείο...

Δυστυχώς, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το σχολείο άδειασε. Την Πέμπτη το βράδυ παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση "Οι τέσσερις εποχές" που η Γ' τάξη αφιέρωσε στην ΣΤ', δηλαδή σ' εμάς. Την Παρασκευή το βράδυ παρακολουθήσαμε την εκδήλωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων που επίσης ήταν αφιερωμένη σ' εμάς, καθότι είμαστε τα... μεγάλα παιδιά που με πολλή συγκίνηση ξεπροβόδισαν για το Γυμνάσιο. Η αυλαία έπεσε χθες, 15 Ιουνίου, στην τάξη μας, στην αίθουσά μας, στο χώρο που μας φιλοξένησε και στέγασε τις αγωνίες, τις επιθυμίες, τις προσπάθειες, τα όνειρα, τα γέλια, τα δάκρυα, τις φιλίες, τις αντιδικίες, τα τραγούδια, τα αστειάκια μας όλη αυτή τη χρονιά.

Αμήχανες στιγμές, όπως και της πρώτης μας μέρας, μόνο που απουσίαζε το άγχος της γνωριμίας και του ξεκινήματος και τη θέση του είχε δώσει στη συγκίνηση και τις ευχές για καλή συνέχεια στη νέα βαθμίδα εκπαίδευσης που τα περιμένει. Για άλλη μια φορά κρατιέσαι μη... μουντζουρωθούν τα μάτια, μη χρειαστεί να φορέσεις γυαλιά ηλίου σε εσωτερικό χώρο. Χαμόγελα με μια δόση συγκίνησης και από μέρους τους και δηλώσεις του στιλ: "Κυρία, βαριέμαι. Δεν κάνουμε μάθημα καλύτερα;" "Ναι, ναι! Τώρα δεν έχουμε τι να κάνουμε"... Κεφαλάκια ακουμπισμένα στα θρανία, νευρικές "σούζες" με τις καρέκλες, τελευταία... "καψόνια" από το μέρος τους, αλλά και από το δικό σου: "Θες πολύ τον έλεγχό σου; Είσαι σίγουρος; Μήπως να τον άφηνες, να περάσεις όμορφα το καλοκαίρι σου; Δε χρειάζεται να στενοχωρηθείς..." Βλέμμα έντρομο, κόμπος στο λαιμό, ένα βήμα πριν το έμφραγμα, ώσπου να πάρει στα χέρια του έλεγχο και απολυτήριο με "Άριστα 10"...

Κι αυτές οι μαμάδες... γιατί δε μας αφήνουν ήσυχους, τελευταίες στιγμές; Τι θέλουν πια; Τέλειωσε η χρονιά! Αφήστε μας να χαλαρώσουμε με τα παιδιά σας! Μια ήρθε να επιβεβαιώσει ό,τι εισέπραττα όλη τη χρονιά: "Μου έλεγε κάθε μέρα τα αστεία και τα πειράγματά σας. Του έλεγα να 'ναι σοβαρός και να δείχνει σεβασμό, αλλά αυτός... Έρωτας, έρωτας!". Και τι να της πεις; Ότι ο σεβασμός δε δηλώνεται με πληθυντικούς και τυπικούρες; Ότι ο σεβασμός δεν απαιτείται αλλά κερδίζεται; Ότι τα αισθήματα προς τα παιδιά τους είναι αμοιβαία;

Χαμογελάς, ευχαριστείς, εύχεσαι καλή συνέχεια και τα αφήνεις να φύγουν. Μα έλα που δε φεύγουν! Και σε κοιτούν από την εξώπορτα να τα κοιτάς... Αποφασίζεις να το κάνεις πιο εύκολο για σένα. Μπαίνεις στο γραφείο με τα γυαλιά ηλίου...

Σήμερα τελευταία μέρα στο "παλιό" σου σχολείο. Πάλι η βαρβαρότερη δουλειά: να αδειάσεις τοίχους, συρτάρια, ντουλάπια... Και ξεκολλάς από τους τοίχους τις προσπάθειες και τα γέλια, την γκρίνια για την ολοκλήρωση του project, τις αγχωμένες στιγμές της πρώτης γνωριμίας, το "Ωρολόγιο Πρόγραμμα" με την υπογραφή σου... Αφήνεις και κάποια, δε σου πάει η καρδιά να ξεγυμνώσεις εντελώς την αίθουσά ΣΟΥ... Κάποια άλλα τα κρατάς ενθύμια...

Καλό καλοκαίρι, μωρά μου! Να προσέχετε και να διαβάζετε. Σε δέκα χρόνια υποσχεθήκαμε να τα ξαναπούμε όλοι μαζί στην τάξη μας. Ως τότε... να ομορφοπερνάτε!

Τοποθετήθηκα!

Πήραμε και οργανικήηηηηηηηηηηηη! Άντε τώρα... καλή σύνταξη!

Γιατί δε χαίρομαι όσο θα 'πρεπε;

Πρωτομαγιά

Καλό μήνα!

δράκοι της ζωής μας

Στις 2 Απριλίου, ανήμερα των γενεθλίων του Άντερσεν, κάναμε παραμύθια στην τάξη. Αντί για Γλώσσα. Ευτυχώς, δε μου 'μεινε κουσούρι η συμβουλή του καμαριού μου "να γίνω πιο αυστηρή και να φωνάζω περισσότερο" και, αν και μου 'ριξε την ψυχολογία, δε με επηρέασε και πολύ στον τρόπο διδασκαλίας. Διάλεξα λοιπόν ένα αγαπημένο μου παραμύθι της Πηγής Καφετζοπούλου, το "ο Δεν Θα Τα Καταφέρεις" και αφού το διαβάσαμε και κουβεντιάσαμε λίγη ώρα, τους είπα να... τυλίξουν τους δικούς τους δράκους σε μια κόλλα χαρτί. Η πρώτη αντίδραση μερικών ήταν "Κυρία, εγώ δεν έχω τέτοιο δράκο! Δε φοβάμαι τίποτα!" και μόνο αφού τα διαβεβαίωσα ότι θα 'ναι ανώνυμα και δε θα διαβαστούν στους υπόλοιπους συμμαθητές τους, δέχτηκαν να γράψουν κάτι. Όλα "ανώδυνα". Ή τουλάχιστον τα περισσότερα. Αυτά που μου 'καναν εντύπωση είναι τα παρακάτω.


"Η μοναδική φοβία μου είναι ο "Ανεργίας". Ο "Ανεργίας" είναι ένα τέρας που περνάει από τη σκέψη κάθε μέρα, κάθε νύχτα, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο. Αυτή τη φοβία την έχουν πολλοί άνθρωποι και κανένας δεν μπορεί να τη λύσει, εκτός από τον εαυτό μας. Ο "Ανεργίας" είναι ένα γιγάντιο τέρας που έχει κατακτήσει όλο τον κόσμο. Μπαίνει στα όνειρά μας αλλά το πιο φρικτό είναι πως ζει και στην πραγματικότητα. Πολλοί άνθρωποι τον φοβούνται γιατί είναι φοβερός και τρομερός. Το τέρας αυτό, δυστυχώς, δε θα φύγει από το μυαλό μου για πάρα πολλά χρόνια. Αν το τέρας αυτό το συναντήσετε κάποτε μην το φοβηθείτε διότι αν το αντιμετωπίσετε με θάρρος και με τόλμη θα βγείτε νικητές."

"Οι δράκοι μου είναι τρεις. Ο ένας είναι τετράγωνος με ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσω. Τον λένε Τεστ, Τεστ και Βαθμός. Ο άλλος είναι στρογγυλός, με καβούκι από πίσω και είναι τεράστιος. Τον λένε Σαλιάρι Σαλιγκάρι. Ο τρίτος είναι μικρός και όμορφος, αλλά με μύτη σουβλερή είναι ο Κόκο ο Κόκορας. Τους δράκους μου τους συναντώ στην εξοχή, στο σχολείο και έναν απ' αυτούς παντού: στους τοίχους, στο ταβάνι, στις πόρτες, στις καρέκλες, παντού."

"Η μεγαλύτερή μου φοβία είναι οι κλέφτες, οι ληστές, οι βιαστές γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί από αυτούς. Δεν ξέρεις άμα αυτός είναι με τα καλά του. Έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις στις ειδήσεις γαι ληστείες και βιασμούς την σήμερον ημέρα. Όλοι έχουν κάποια προβλήματα όπως φτώχια, αρρώστειες, αντιμετωπίζουν χωρισμούς, θανάτους και τόσα άλλα. Αυτά τα πράγματα μπορούν να οδηγήσουν στην παρανομία. Εγώ πιστεύω ότι το πιο σοβαρό πράγμα είναι η φτώχεια για να οδηγήσει στην παρανομία. Γιατί άμα κάποιος δεν έχει ψωμί να φάει, μπορεί να ληστέψει ένα σπίτι ή ένα μαγαζί για να ζήσει αυτός και η οικογένειά του. Δεν θα ήθελα να μπει ένας από αυτούς σ το σπίτι μου, ούτε κάποιος από την οικογένειά μου να οδηγηθεί στην παρανομία."

Ο δικός μου δράκος πάντως λέγεται Αποτυχία. Και δεν είμαι σίγουρη ότι φέτος θα τον νικήσω. Ναι, αυτά δεν είναι γραπτά παιδιών Στ' τάξης, αλλά μήπως οι φόβοι τους αυτοί είναι για την ηλικία τους;

Παναγία βόηθα...

"βλακείες για πρωτάκια"

"Συγγνώμη κιόλας, κυρία, αλλά τι είναι αυτά; Μουσικούλες, τραγουδάκια, λουλουδάκια! Αυτά είναι βλακείες για πρωτάκια! Συγγνώμη κιόλας, αλλά πρέπει να γίνετε πιο αυστηρή!"

...

Αυτό ήταν η απάντηση ενός μαθητή μου σήμερα, όταν τους μάλωσα για την απογοητευτική εικόνα που παρουσιάζουν. Να γίνω, λέει, πιο αυστηρή και να βάζω τιμωρίες και να απειλώ ότι θα βάλω κακούς βαθμούς.

Απογοητεύτηκα. Κατσούφιασα. Χθες, με ίλιγγο, προσπαθούσα να τους φτιάξω χάρτινα λουλούδια και πεταλούδες. Ζήτησα να μου φέρουν και λαμπαδίτσες για να τις στολίσουμε για το Πάσχα. Τελικά, τι θέλουν τα παιδιά; ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;;; ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;;;;

Είχαμε και επίσκεψη του Συμβούλου σήμερα. Μπήκε στην τάξη να μας πει ότι καλό θα ήταν να καταγράψουμε τα παιχνίδια που έπαιζαν οι παππούδες μας και να τα μάθουμε να τα παίζουμε. Στη συνέχεια, σε μια μέρα-αφιέρωμα στα παραδοσιακά παιχνίδια, να τα παρουσιάσουμε σ' εκείνον και στους παππούδες που μας τα δίδαξαν. Τι του λες τώρα κι εκείνου; Έπρεπε να 'ναι νωρίτερα στην τάξη, να ακούσει τις θανατηφόρες ατάκες του καμαριού μου.

Παγκόσμια ημέρα Παιδικού Βιβλίου αύριο. Και τα γενέθλια του Άντερσεν. Ένα σωρό ιδέες κουβάρι στο κεφάλι μου, αλλά, για την ώρα, κουμάντο εκεί μέσα κάνει η θλίψη και δεν έχω ιδέα αν και πώς θα υλοποιηθούν.

Χτύπα το κεφαλάκι σου στον τοίχο, δασκάλα... :(

Με τα χεράκια μας

Τα... "σκηνικά" της παράστασης www.kryfoscholio.gr από σήμερα διακοσμούν την τάξη μας! Κρίμα δεν είναι να μαζεύουν αράχνες σε κάποια αποθήκη, αφού υπάρχουν άδειοι τοίχοι στην τάξη μας; Επίσης τα παιδιά έφτιαξαν ένα αερόσταστο από μπαλόνι που "έντυσαν" με χαρτί υγείας και αλευρόκολλα! Έβαλαν και επιβάτη τον Σκούμπι Ντου και τον άφησαν να ταξιδέψει πάνω από την Ευρώπη. Επίσης, είμαστε και οικολόγοι στην τάξη μας. Τίποτα δεν πετάμε! Τα κουτιά από το γάλα και το χυμό μας τα κάνουμε... ρομπότ και τα καπάκια τους... πίνακες για τους τοίχους μας. Ορίστε...

Και του χρόνου!

Με θεατρικό, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!

Πήγε πολύ καλά. Λίγο ο ήχος μάς τα χάλασε, αλλά... το ξεπεράσαμε. Το ευχαριστήθηκαν μικροί μεγάλοι! Γιούπιιιιι!!!!

Έτοιμες οι φουστανέλες.
Και τα γιλέκα.
Στόλισα και τα τσολιαδάκια στους τοίχους.
Εντάξει και με τον ήχο.
Βολεύονται και με τα μικρόφωνα...
Αλλά θα λείπει ο διευθυντής αύριο...
Και δεν έχουμε κάνει παρά μόνο μία γενική πρόβα...
Κανείς δε βοηθάει, γαμώτο!
Θα πεθάνω νέα απ' το άγχος μου.

Ευχαριστημένη από τις πρόβες

Οι πρόβες προχωρούν και τα παιδιά ολοένα και βελτιώνονται. Το κακό είναι ότι δεν έχουμε κάνει ακόμα τίποτα για τα κοστούμια τους... Αγχώνομαι. Ας μη βγει πατάτα, Θεέ μου! ...

Ετοιμάζουμε θεατρικό

Πέρασαν οι απόκριες, πέρασε και η Καθαρά Δευτέρα και μπήκαμε στην τελευταία ευθεία για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Φέτος έχουμε αναλάβει εμείς τη γιορτή αυτή. Μόνο που... δεν είμαστε εις το εμείς, που έλεγε και ο Μακρυγιάννης! Όχι, δεν είμαστε. Είμαστε εις το εγώ! Που σημαίνει ότι θεατρικό, σκηνικά, διαλόγους, σκηνοθεσία, κοστούμια, μακιγιάζ, μουσική, όλα απ' τα χεράκια μου και μόνο απ' τα χεράκια μου θα περάσουν... Και να τα είχα ξανακάνει όλα τούτα, να 'χα μια εμπειρία, δε θα με άγχωνε. Αλλά όλα είναι καινούργια! Όλα! Και δεν είμαι σίγουρη ότι θα βγει ένα ανεκτό αποτέλεσμα...

Πάλι βρέχει και έχω εφημερία. Γιατί, Θεούλη μου, όλα σε μένα; Θα σου φτιάξω εγώ ένα αγγελάκι, όπως η papiera, να σε εξευμενίσω...

Υ.Γ. Μοιάζει με τον τυπάκο του clip art ή τσάμπα κόπος;

Τσικνοπέμπτη

Σήμερα είπα ν' αφήσουμε τα... δασκαλίστικα στην άκρη και να περάσουμε καλά. Και τα καταφέραμε!

:)

Μανουσάκια!

Δωράκι φρέσκο και ευωδιαστό από ένα μαθητή μου. Δωράκι από μαθήτρια και η πήλινη καρδούλα με τις καραμέλες... :):)

Κακά μαντάτα...

Σήμερα πέθανε ο μπαμπάς μιας μαθήτριάς μου. Δεν έχω ιδέα πώς να το χειριστώ. Έστεκα σαν χαζή μπροστά στα δυο βουρκωμένα ματάκια το πρωί στο κοιμητήριο, χωρίς να μπορώ να πω λέξη. Μια αγκαλιά, ένα χάδι κι ένας πνιγμένος λυγμός...

Πλήρης σύγχυση!

Και πλήρης απογοήτευση!

Θρησκευτικά, ερωτήσεις:
1. Πώς δοκιμάζεται η ενότητα της Εκκλησίας τον 9ο αιώνα;
2. Τι είναι οι αιρέσεις; Αναφέρετε δύο μεγάλες αιρέσεις.

Απαντήσεις:
2. Οι αιρέσεις νοθεύουν την αλήθεια. Η πρώτη μεγάλη αίρεση είναι η αλήθεια, η δεύτερη ........
2. Η μία αίρεση είναι οι δέκα εντολές που έδωσε ο Χριστός στο Νώε.
2. Οι 10 εντολές, η κιβωτός του Νώε.

1. Το 857 και 858 έχει γίνει η πρώτη ρίξη από το Νικόλαο τον Α' που νόμιζε ότι ήταν ο επικεφαλής της εκκλησίας. Νόμιζε ότι θα μπορούσε να επεμβαίνει στα πάντα. Ο πόνος των αλλονών δεν του έλεγε τίποτα. Οι δυο εκκλησίες όσο περνούσε ο καιρός είχαν πιο πολλές διαφορές. Δοκίμασαν και δεύτερη φορά αλλά δεν τα κατάφεραν.
1. Τα πρώτα χρόνια εμφανίζονται έριδες. Ο Κηφάς είπε το ανάθεμα που είναι πολύ κακή βρισιά.
1. Ο Θεός έστειλε δυο πλάκες στο Μωυσή και μετά του είπε να φτιάξει μια κιβωτό της αλήθειας.

Συμπέρασμα: Παναγία βόηθα! Δεν είμαι ικανή να κάνω μάθημα!!!

Συναισθήματα: Θλίψη, απογοήτευση, αποτυχία.

Αλλαγή πλάνου: Ας δουλέψουμε περισσότερο την έκφραση, τη συζήτηση, τη φαντασία μας και ας δούμε αύριο δύο ώρες το Toy Story II, γιατί... ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ.

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί σταμάτησαν οι αναρτήσεις σ' αυτό το μπλογκ; :(:(:(:(:(:(:(